1971 yılında bir grup arkadaş nükleer test bölgesine yelken açar ve protestoları dünyanın hayal gücünü ele geçirir. Daha önce hiç görülmemiş arşivlerden yararlanarak onların olağanüstü dünyasına hayat veren Dünyayı Nasıl Değiştiririz, Greenpeace'i kuran ve modern yeşil hareketi tanımlayan öncülerin hikâyesi.

Fidel Castro’nun devrimle başa geçmesinden sonra Agnès Varda’nın Küba ziyaretinde çekilen fotoğraflarla oluşturulmuş özel bir kurgu. Varda’nın devrim sonrası toplumsal ve kültürel ortamı incelediği siyah beyaz bir belgesel.Küba Devrimi’nden 4 yıl sonra, Agnès Varda adayı ziyaret ederek değişimin kaydını tutuyor. Eve dönerken yanında 1.800 kadar fotoğraf getiren Varda, bunlarla neşeli ve dinamik bir film kurgularken, fotoğraf ve sinema arasındaki sınırda dolanıyor, bir yandan da devrimin etkisine bizi tanık ediyor.

Antropolog Jean Rouch ve sosyolog Edgar Morln’ln birlikte çektiği Chronique d’un Été - Chronicle of a Summer, bütün belgesellerin en önemlisi ve en çok anılanıdır. Türün bazı öncülerinin (Dziga Vertov ve Robert Flaherty) yarattığı gelenekleri ve teknikleri kullanan Rouch ve Morin, 1960’ların başlarında Paris’te, günlük yaşamın kalıplarını ve işleyişlerini belgeler. O dönemde 16 mm. film ekipmanı ve tekniklerinde meydana gelen bazı temel değişikliklerden yararlanan film, gitgide daha hareketli hale gelen ve "nesnel" bir aracın sağladığı, ortaya yeni yeni çıkmaya başlayan olanakları sergiler.Bazı açılardan Chronique d’un Eté’nin gözlemci bir üslubu olduğu söylenebilirse de film kendi yöntemsel ve ahlaki yaklaşımını durmadan sorgular. Bu açıdan, filmin "son halinin" gösterilmesini ve eleştirel biçimde tartışılmasını filme dahil ederek, Flaherty’nin yaklaşımını geliştirir (o da çekimlerini Nanook of the North-Kuzeyli Nanook’a, (1922), konu olan Inuit’lere göstermekte ısrarcıydı). Ayrıca Chronique d’un Été bize bazen Morin’le konuşan, diğer zamanlarda kamera önünde "var olmayı sürdüren" karakterlerinin yaşantısından anlar sunsa da aynı zamanda kendisini bilinçli bir biçimde, konu edindiği öznelerin etkileşimli karşılıklarını içine alan etnografik ya da antropolojik bir deney olarak damgalar.Belki de Chronique d’un Eté’nin en çarpıcı yanı aracısız aktarılan gerçeklik anlarını yakalama başarısından daha çok, gerçeklikle, kameranın varlığıyla dayattığı gösterinin (ya da bir gerçeklik olarak gösterinin) karışımını, eleştirel biçimde inceleyebilme kapasitesidir. Frederick Wiseman’in kamerayı ve yönetmeni silmek için büyük gayret harcayan belgesellerinin aksine, Rouch’un ve Morin’in filminde her ikisinin de varlığına ısrarla vurgu yapılır. Böylelikle kamera ve yönetmen, günlük yaşamın gözlemcilerinden ziyade, bu yaşamın inşasında ve gözler önüne serilmesinde etkin olarak gösterilir. Bununla birlikte toplama kampından sağ kurtulan Marcelline’in, son derece açık biçimde "kişisel" yorumları eşliğinde Paris sokaklarında yürümesinde, cinéma vérité türünün yaklaşmakta olan "özgürlüğü"nün izleri sezilebilir. Bu film, "dolaysız" sinemanın gücünü ve tekniklerini bir yandan biçimlendiren bir yandan da eleştirel açıdan sorgulayan, ileri görüşlü bir çalışmadır.

Avusturalya’lı gazeteci Michael Ware’nin, 11 Eylül saldırılarından sonra 2003 yılından savaşın sonuna kadar Irak’ta yaşadığı deneyimleri.

Kaliforniya, İsviçre, Çin ve Avustralya'daki bal arısı kolonilerine derinlemesine bir bakış. İsviçre'nin 2014 Oscar Ödülleri yabancı dilde en iyi film kategorisinde aday olmuştu.

Kim demiş hikâye anlatıcılığı sona eriyor diye! Dünyanın en eğlenceli ama güvenilmez hikâye anlatıcılarıyla tanışmaya ne dersiniz? Sarah Polley, hem yönetmen hem de adeta bir detektif gibi kendi ailesini sorguya çekiyor. Geçmiş bilgi kırıntıları arasında kayboluyor, onları birbiriyle çarpıştırıyor. Bir süre sonra itirafların, gerçeklerin, aile hikâyelerinin değişik bakış açılarından anlatılınca ne kadar farklılaştığını ortaya koyuyor.İyi seyirler..

Amerikan tarihinin olağanüstü bir dönemindeki cesaret ve tehlikeyi, gurur ve tutkuyu canlı bir biçimde aktaran, içten bir epik. Dünya, 1968'le 1972 arasında, Amerika'nın Ay'a gönderdiği her uzay aracını hayranlıkla izledi. Ay'ın yüzeyinde yalnızca 12 Amerikalı yürüdü ve onlar dışında, bugüne dek başka bir dünyaya ayak basmış hiçbir insan yok. Şimdi ilk ve büyük olasılıkla son kez, Ayın Gölgesinde, çoğu daha önce hiç görülmemiş özgün NASA çekimlerinden görüntüleri, hala hayatta olan astronot söyleşileriyle birleştiriyor.

Yönetmenler Hetherington ve Junger, Afganistan'ın en tehlikeli vadilerinden birinde bulunan Birleşik Devletler Ordusu'nun 2. Taburu ile bir yıl geçiriyor. Belgesel, birlik Taliban'ı geri püskürtmek zorunda kalırken sıkı çalışma, ölümcül çatışmalar ve karşılıklı dostluklarla savaşın nasıl kazanılacağına dair içgörü ve empati sağlıyor.

Büyük Hadron Çarpıştırıcısı ilk kez çalıştırılmak üzereyken, fizikçiler tüm zamanların en büyük bilimsel keşfinin ya da belki de en büyük başarısızlıklarının eşiğindeler.

'Başımızı derde sokan kötü gelişmelerin kaynağında bilmediğimiz şeyler değil, başımıza asla gelmeyeceğinden emin olduklarımız vardır.?" Mark Twain İnsanoğlu adeta bir zaman bombasının üzerinde oturuyor. Eğer bilim adamlarının büyük çoğunluğu haklıysa, dünyamızın iklim sistemini zincirleme şekilde yol olmaya götürecek çok büyük felaket için önümüzde sadece 10 yılımız var. Üstelik, ekstrem hava koşulları, seller, kuraklıklar, salgın hastalıklar ve öldürücü hava dalgalarıyla beraber gelecek olan bu felaketi kendi ellerimizle yarattık. Kıyamet senaryolarını çağrıştıran böylesine ciddi bir felaketler dizisini önlemek için bir kez daha durup düşünmeye ihtiyacımız var. Yönetmen Davis Guggenheim, Sundance Film Festivali'nin hit filmi "An Inconvenient Truth"da, tüm yaşamını küresel ısınma problemini çevreleyen yanlış anlama ve söylenceleri gözler önüne sermeye adamış bir adamın girişimlerine tutkulu ve esinlendirici bir bakış atıyor. Küresel ısınma problemini tüm yönleriyle ele alan "An Inconvenient Truth"ta hayatı anlatılan adam, ABD'nin eski Başkan Yardımcısı Al Gore'dur. 2000 seçimlerinde aldığı tarihi yenilgiden sonra hayatanın akışını yeniden biçimlendiren Al Gore'un, politika dünyasından elini eteğini çekerek tüm hayatını dünyamızı kaçınılmaz felaketten kurtarmak için yaptığı girişimler anlatılır. Al Gore'un etkileyici olduğu kadar üzücü portresinin çizildiği filmde, 'gezginci küresel uyarı show'u adını verdiği multimedya gösterisi aracılığıyla küresel ısınma problemini gündemde tutma çabası görüntülenir. Al Gore, 'dünya çapında acil durum' adını verdiği çarpıcı gerçekleri dile getirirken, ateşi bir an önce söndürmeyi amaçlayan oldukça esprili, ilgi çekici ve açık bir üslup kullanır. Amacı çarpıcı gerçekleri sıradan insanların önüne çok geç olmadan acilen koymaktır.  Amerikalılar 2005 yılında bugüne kadar gelmiş geçmiş en kötü kasırgalar sezonunu deneyimledi. Sadece bu bile artık çevre felaketleri konusunda doyum noktasına ulaşmış olabileceğimizi gösterdi. 2005 yılında yaşanan Katrina kasırgası örneğinden yola çıkan Al Gore, içine sürüklendiğimiz berbat durumu açıklarken sözünü bir an bile sakınmadı. Gerçek veriler ve geleceğe yönelik öngörülerle desteklenen 'An Inconvenient Truth'ta ayrıca Al Gore'un kişisel hayat yolculuğunun da öyküsü anlatılır. Henüz idealist bir üniversite öğrencisiyken gelecekteki büyük çevresel krizi ilk gören insan oluşundan başlayarak, yaşadığı aile trajedisi sonucu hayata bakış açısı tamamen değişen genç senatöre; neredeyse ABD başkanı olacakken herşeyi bir yana bırakarak kendisini hayatının en büyük davasına adayarak fark yaratmak için hala zaman olduğuna insanları ikna etmeye çalışan Al Gore'un öyküsü tüm detaylarıyla ekrana yansır. Bir akıl, zeka ve umut gösterisi olan "An Inconvenient Truth"ta, Al Gore'un ısrarla savunduğu argümanı çevre sorununa duyarlı izleyiciye sunulur: Küresel ısınma problemini artık politik bir sorun gibi daha fazla göremeyiz. Bu problem dünya uygarlığının yüzyüze kaldığı ve bugüne kadarki tüm yanlış yaklaşımlara meydan okumayı gerektiren en büyük ahlaksal problemdir.

Latin cazının önde gelen müzisyenlerinin hayatlarını konu alan bu müzikal - belgeselde, Latin cazını Güney Amerika’dan sayısız müzik geleneğiyle buluşturan Paquito D'Rivera, flamenko’yu cazın ifade gücüyle birleştiren Chano Dominguez ve Latin cazının altın çağında bu müziğin kilometre taşlarından sayılan Bebo Valdés gibi ustaların hayatlarını ve enfes performanslarını izleyebileceksiniz.

Senaryosu Dominika Daubenbüchel, Stig Björkman ve Stina Gardel tarafından kaleme alınan Ingrid Bergman: In Her Own Words, Amerikan ve Dünya sinemasının en meşhur oyuncularından biri olan İsveçli yıldız Ingrid Bergman'ın hayat öyküsünü konu ediniyor 2015 İsveç yapımı biyografi ve belgesel türündeki eserde şu isimler Jeanine Basinger, Melinda Kinnaman, Pia Lindström, Fiorella Mariani, Isabella Rossellini, Isotta Rossellini, Roberto Rossellini, Liv Ullmann, Alicia Vikander ve Sigourney Weaver yer alıp, kimi sesiyle kimide görüşleriyle bu yapıta renk katmıştır. -

Unutulmuş Düşler Mağarası / Cave of Forgotten Dreams, Alman efsane yönetmen Werner Herzog’un ilk 3 boyutlu filmi. Unutulmaz görüntüler yaratma konusunda bir sihirbaz olan Werner Herzog’un ilk (ve kendi deyimiyle son) üç boyutlu filmi, Fransa’da 32.000 yıl öncesine tarihlenen görkemli Chauvet mağarasında yer alan insanlık tarihinin ilk çizimlerinin görüntüleriyle bilim adamları ve tarihçilerle yapılan söyleşilerden oluşuyor. 1994’te keşfedilen ve normalde halka kapalı olan mağara, Fransız Kültür Bakanlığı’ndan alınan özel izinle Herzog’a açıldı.

Ünlü yapımcı Lili Fini Zanuck’un yönettiği Eric Clapton: Perdelerin Ardında Yaşam efsanevi gitarist Eric Clapton’ın travmatik çocukluğundan BluesBreakers, The Yardbirds ve Cream’li günlerine, 70’li yıllardaki uyuşturucu ve alkol bağımlılığından George Harrison’ın eşi Pattie Boyd’a duyduğu aşka, solo kariyeri ve küçük yaştaki oğlunun ölümüne kadar hayatının her devresine ayrıntılı ve özenli bir bakış atan biyografik bir belgesel. Zanuck’un ilk uzun metraj yönetmenlik denemesi Rush’ın (1991) müziklerini besteleyen Clapton dostlukları uzun yıllara dayanan Zanuck’la kalp kırıklıkları, acılar ve başarılarla dolu hayatının en mahrem detaylarını içtenlikle paylaşıyor. Zanuck’un daha önce gün yüzüne çıkmamış arşiv görüntülerinden ve ses kayıtlarından derlediği film adını blues müziğin en temel akor dizisinden alıyor.

Belçikalı film yapımcısı Chantal Akerman, New York'ta yaşıyor. Şehrin filme alınmış görüntülerine, Chantal Akerman'ın Brüksel'deki evindeki sevgi dolu annesinin metinleri eşlik ediyor. Akerman'ın bizzat kendisi tarafından okunan annenin sözleri yavaş yavaş kaybolurken, Şehir giderek daha fazla ön plana çıkıyor.

Gözalıcı Romy Schneider'in henüz yirmi altı yaşındayken başrolünde oynadığı eşsiz bir yapım. Delilik ve kıskançlık hakkında, sınırsız bir bütçeye sahip benzersiz bir sinema olayı. Büyük yönetmen Henri-Georges Clouzot imzalı, "olağanüstü" olduğu söylenen, ancak bitirilememiş ve elli yılı aşkın süredir gözlerden uzak kalmış bir film... Görüntüler kısa süre önce bulundu ve tahminleri de aştı. On beş saatlik çekimler, bazı oyuncular ve çekim ekibiyle yapılan röportajlar, storyboard ve fotoğraflar arasından seçilen malzemelerden hazırlanan bu belgesel, Clouzot'nun anlatmak istediği, ancak şansı yaver gitmeyen efsanevi bir hikâyeyi yeniden hayata geçiriyor.Cannes Film Festivali'nde de gösterim imkanı bulan L'enfer d'Henri-Georges Clouzot (Henri-Georges Clouzot's Inferno) - Henri-Georges Clouzot'nun Cehennemi, toplam 4 ödül kazanmış bir belgesel.

Çığır açan başyapıtı Roger ve Ben'in 20. senesinde, Michael Moore'un Kapitalizm: Bir Aşk Hikayesi belgeseli yönetmenin kariyeri boyunca irdelediği konuya dönmektedir: Şirket egemenliğinin Amerikalıların (ve doğal olarak dünyanın geri kalan ülkelerindeki insanların) üzerindeki mahvedici etkisi. Fakat bu defa, sanık General Motors'tan çok daha büyük ve suç mahalli de Michigan'daki Flint kasabasından çok daha geniş bir alanı kapsıyor. Orta Amerika'dan tutun da Washington'daki iktidar salonlarına ve Manhattan'daki küresel finans merkezine varana kadar, Michael Moore sinema seyircilerini bir kez daha keşfedilmemiş topraklara götürüyor.Michael Moore'un Kapitalizm: Bir Aşk Hikayesi filmi hem mizah hem de öfke barındıran bir yaklaşımla tabu haline gelen soruyu irdeliyor: Amerika’nın kapitalizme duyduğu aşk karşılığında ödediği bedel nedir? Yıllar önce, bu aşk çok masumane gözüküyordu. Ama günümüzdeyse, aileler bu bedeli işleriyle, evleriyle ve birikimleriyle ödemeye devam ettikçe, Amerikan Rüyası daha çok bir kabus gibi görünüyor. Moore, izleyicilerini hayatları tepe taklak olan, sıradan insanların evlerine götürüyor ve bu duruma yönelik açıklamaları Washington'da ve başka yerlerde arıyor. Elde ettiği bulgular ise zıvanadan çıkmış bir aşk macerasının belirtileriyle tamamen aynı: Yalanlar, istismar, ihanet... ve her gün işini kaybeden 14.000 insan.Kapitalizm: Bir Aşk Hikayesi hem Moore'un önceki eserlerinin doruk noktası, hem de daha umut dolu bir geleceğin nasıl bir şeye benzeyebileceğine dair bir bakış. Bu belgesel, Michael Moore’un şöhretle dolu sinemacılık kariyeri boyunca ileri sürdüğü sorunun yanıtına yönelik nihai bir arayış: Biz kimiz ve neden şu anda davrandığımız şekilde davranıyoruz?

Kirli Savaşlar, Blackwater adlı kitabı uluslararası arenada en çok satanlar listesine girmiş olan araştırmacı gazeteci Jeremy Scahill’in izinden, Afganistan’dan Yemen’e, Somali’ye ve ötesine uzanan Amerika’nın gizli savaşlarının kalbine iniyor. Güçlü bir sinematik tarzı olan film, belgesel türü ve kurgusal hikâyeciliğin sınırlarını bulanık hale getiriyor. Yarı aksiyon filmi, yarı dedektiflik öyküsü olan Kirli Savaşlar, günümüzün en önemli ve bir o kadar da eksik bilinen öykülerinden birine yapılan sürükleyici bir yolculuk. Afganistan’ın ücra bir köşesinde tamamen yanlış giden bir ABD gece baskınına ilişkin bir dosyayla başlayan hikâye, hızlıca, gizli ve oldukça güçlü Ortak Özel Operasyon Komutanlığı (JSOC) hakkında küresel çapta yürütülen bir soruşturmaya dönüşüyor..

Amerika´nın efsanevi kayıt stüdyosu Sound City´nin tarihi. Nirvana ve Foo Fighters´tan tanıdığımız Dave Grohl,

İşbirliklerini sürdüren süperstar filozof ve akademisyen Slavoj Zizek ile yönetmen Sophie Fiennes, şimdi de yaratıcı sinema yorumlarını kullanarak psikanalizin ideoloji hakkında neler söyleyebileceğini bizlere gösteriyor. Söz ettiği filmlerden kurulan sahnelerin içinden bize seslenen Zizek, bu parçaları ideolojik yansımaları yönünden incelerken altta yatan gerçek mesajlarını imliyor. The Sound of Music / Neşeli Günler´den Full Metal Jacket’a, John Carpenter’ın They Live / Yaşıyorlar´ından The Dark Knight / Kara Şövalye’ye, hatta Titanic’e kült klasiklerin yanı sıra, haber bültenleri ve propaganda filmleri de bu eğlenceli ve kışkırtıcı belgesel çalışmanın avları arasında.

Yönetmenliğini Kent Jones'un üstlendiği 2 usta yönetmen Alfred Hitchcock ve Francois Truffaut'nun altın değerindeki buluşmasını konu alan Hitchcock/Truffaut belgeselinde günümüzün ünlü yönetmenleri bu 2 ustanın sinemalarına kattıklarını anlatıyor. Truffaut´nun Hitchcock´la üç gün boyunca yaptığı söyleşiden derlediği, 1966 senesinde yayımlanan kitabı Hitchcock´a Göre Sinema'dan ilham alıyor. Yönetmen Jones ise günümüzün büyük yönetmenlerine: “Bu kitap sinemaya bakışınızı nasıl etkiledi?” sorusunu yöneltiyor. Fincher, Schrader, Scorsese, Assayas, Bogdanovich ve pek çok isim, senenin heyecanla beklenen belgeselinde 2 büyük yönetmene saygı duruşunda bulunuyor.

Michael Moore’un yazıp yönettiği, aynı zamanda oynayıp yapımcılığını da üstlendiği bu bağımsız film ABD’deki sağlık sistemini eleştirmektedir. (İngilizcede sick (hasta) sözcüğünden türetilmiş argo bir sözcük olan “Sicko”, “tehlikeli akıl hastası”, “sapık” anlamında kullanılmaktadır.) Daha önce de Bowling for Columbine belgeseli ile şiddetin Amerikan kültüründeki etkilerine, Fahrenheit 9/11 belgeseli ile de İkiz Kuleler’e yapılan terörist saldırılara farklı bir bakış açısı getiren Oscar ödüllü yönetmen, eylem adamı Michael Moore bu belgesel filminde de dikkatleri ABD’deki sağlık sisteminin olumsuz yönlerine çekmektedir. ABD’deki sağlık sigorta şirketlerinin acımasızca sigortalıları istismar etmeleri, sadece kâr peşinde koşan ilaç şirketleri, şirketlerden para alan siyasetçilerin şirketlerin çıkarları doğrultusunda kararlar almaları gibi konulara değinen ve bunu yaparken sıklıkla belgeleri ve rakamları ortaya döken Moore ayrıca ABD’deki sağlık sistemini İngiltere, Kanada, Fransa ve Küba’da uygulanan kâr amacına dayanmayan sosyal sağlık sistemleri ile kıyaslar. Dünyada sağlığa en fazla bütçeyi ayırmış bir ülke olan ABD’de ortalama yaşam süresinin bile bu ülkelerden çok daha düşük olduğunu da belgeler. Sigortalı oldukları halde aldıkları (veya alamadıkları) sağlık hizmetlerinden dolayı yüksek ve ödenemez faturalarla yüz yüze gelen ABD vatandaşlarından bazılarını Küba’ya götürerek bedava sağlık hizmeti almalarını sağlar. Sağlık sistemlerini kıyaslarken yine her zamanki hınzırlıklarını yaparak seyirciyi güldürmeyi de ihmal etmez. Zaten filmin tanıtım sloganı da doktorların hastalarına ara sıra sarfettikleri bir sözden alınmıştır; “Biraz canınız yanabilir!” Film ilk gösteriminin yapıldığı Cannes Film Festivali’nde çok büyük ilgi gördü ve dakikalarca ayakta alkışlandı. Film “En iyi belgesel film” dalında Akademi Ödülü’ne aday gösterildi. Çeşitli yarışmalarda tam 7 ödül kazandı. 9 milyon dolara mal olan Sicko, belgesel bir film olmasına rağmen 6 ay içinde 35 milyon dolar hasılat yaptı. İyi seyirler..

Varda 1979 yılında Fransa’dan Los Angeles’a döndüğünde, şehrin duvarlarını süsleyen duvar resimleri hakkında bir belgesel çeker. Şehre canlılık katan, renk ve konu zengini bu resimler burada yaşayan farklı topluluklar için bir ifade alanı olmuştur. Hem anlatıcı hem tur rehberi hem de bir tarihçi gibi davranan Varda, 1960’ların sonundaki Melekler Şehri deneyiminin ayrılmaz bir parçası olan bu sanatsal dışavurumların tarifsiz ruhunu yakalamaya çalışıyor. Duvar resmi yapan sanatçılarla söyleşilerin de yer aldığı filmde Varda, sınır tanımayan merakı ve kendine has duyarlı yaklaşımıyla seyirciyi bu şehrin rengârenk duvarlarındaki gizemli hikâyelerin izini sürdüğü benzersiz bir yolculuğa çıkarıyor.

Bu film, bir yıl boyunca, kızları Parlayan Yıldız Günü (Kim Jong-ils doğum günü) kutlamalarına katılmak üzere seçilen sıradan bir Pyongyang ailesinin hayatını takip ediyor. Kuzey Kore hükümeti bir propaganda filmi isterken, yönetmen senaryo sahneleri arasında çekim yapmaya devam etti. Ritüelleştirilmiş renk ve neşe patlamaları, özellikle korkunç olmayan, ancak oldukça gerçeküstü olan soluk günlük gerçeklikle keskin bir tezat oluşturuyor.

1999’dan beri Nepal’de yaşayan etnograf Stephanie Spray’in, Nepal’deki köyünde Pacho Velez ile çektiği, Locarno’dan ödüllü projesi, durağan ve biraz da sıkıcı köy yaşantısında farklı bir aksiyona tanık olmak istiyor. Hindu tapınağı Manakanama’ya giden bir teleferikte insanların gidiş anlarına tanık olan belgesel “oyunsuz” bir kesit. Hayatlarımızın en sıradan görünen anı bile bir o kadar ilginç değil midir zaten?

Janis: Little Girl Blue - Janis: Hüzünlü Küçük Kız, Joplin’in Teksas’ta küçük bir kasabada geçen çocukluk yıllarından başlayarak, okulda dışlanmasını, blues müziğini keşfetmesini, ardından haksızlığa uğrayanların ve ezilmişlerin yanında yer alışını ve mücadelesini anlatıyor. Amy Berg’ün uzun zamandır üzerinde çalıştığı bu kişisel belgeseli, Janis Joplin’i kültürel bir ikondan ziyade yeni bir kadın imgesinin öncüsü olarak konumlandırıyor. Daha önce görmediğimiz görüntüler ve performanslarla örülü Janis: Hüzünlü Küçük Kız müzik üzerinden iletişim kuruyor, ruhun derinliklerine dokunuyor ve tüm bunları aşkla yapıyor.

İsveçli yönetmenin en üretken yıllarından biri olan 1957'ye odaklanıyor. Bu yıl boyunca iki film çekmiş, en ünlü filmlerinden ikisini (Yedinci Mühür ve Yaban Çilekleri) gösterime sokmuş ve karmaşık özel hayatıyla uğraşırken dört oyun ve bir TV filmi üretmiştir.

Katalan mimar Antoni Gaudí (1852 - 1926) dünyanın en şaşırtıcı binalarından, iç mekanlarından ve parklarından bazılarını tasarladı; Japon yönetmen Hiroshi Teshigahara, yirminci yüzyılın ikinci yarısının estetik açıdan en cüretkar filmlerinden bazılarını inşa etti. Burada onların sanatı eşsiz, büyüleyici bir sinema deneyimiyle birleşiyor. Görsel bir şiirden daha az belgesel olan Teshigaharas Antoni Gaudí, izleyicileri Gaudi'nin henüz tamamlanmamış devasa başyapıtı Barselona'daki Sagrada Familia katedrali de dahil olmak üzere gerçekten muhteşem mimarisinde bir tura çıkarıyor. Teshigahara, konusunun organik yüzeylerindeki kıvrımlar kadar cesur ve şehvetli kamera çalışmasıyla Gaudi'yi filmde ölümsüzleştiriyor.

Rithy Panh, 1975-1979 yılları arasında Kamboçya'da Kızıl Kmerler tarafından gerçekleştirilen vahşeti kil figürler, arşiv görüntüleri ve kendi anlatımıyla yeniden canlandırıyor. Film En İyi Belgesel dalında Oscar'a aday olmuştu.

Sinema tarihinin en iyi filmleri arasında gösterilen 1966 yapımı İyi, Kötü, Çirkin'in unutulmaz final sahnesinin çekildiği, İspanya'nın Burgos kenti yakınlarındaki Sad Hill Mezarlığı'nın 50 sene sonra birçok gönüllünün desteği ve çabasıyla yeniden gün yüzüne çıkarılması, filmde emeği geçmiş Clint Eastwood, Ennio Morricone gibi isimlerin yanı sıra James Hetfield gibi filmin hayranlarının ve gönüllülerin ağzından anlatılıyor.

İspanya’nın çorak ve fakir bölgesi Las Hurdes’te yaşayan köylülerin yoksulluğunu belgeleyen bu filmde abartıdan kaçınan yorum eşliğindeki görüntüler köylülerin açlık ve sefaletini o kadar etkileyici olarak sergiliyordu ve bu sebeple film, İspanya’da yasaklandı ve Bunuel 29 yıl sonra çektiği Viridiana’ya kadar ülkesinde bir daha çalışamadı.Film, bir yandan bölgedeki insanların perişanlığını gösterirken belki de daha güçlü olarak belgesel türünü ve filmi izleyen kentlileri suçlama yoluna gidiyordu. Filmin asıl amacı rahat koltuklarında oturup gerçek yaşamdan alınmış korkunç öyküleri izlemekten zevk alan insanları rahatsız etmekti.Luis Buñuel'in yönettiği Las Hurdes (Land Without Bread) - Ekmeksiz Toprak, faşist Franco karşıtı bir yapım.

Londra Ulusal Galerisi'nin günlük işleyişinin bir portresi, çalışanların rolünü ve Galeri ziyaretçilerinin deneyimlerini ortaya koyuyor. Film, küratörlerin ve konservatörlerin; eğitim, bilim ve koruma departmanlarının; ve galeriyi deneyimlemeye gelen her türlü insandan oluşan izleyicinin rolünü tasvir ediyor.

Ingmar Bergman Gör En Film (Ingmar Bergman Makes a Movie), Ingmar Bergman'ın Nattvardsgästerna (Winter Light) – Kış Işığı filmini çektiği 1961 yılında sette yardımcısı olarak bulunan Vilgot Sjöman tarafından İsveç televizyonuna beş bölüm halinde çekilmiştir.

Delphine Seyrig ve Carole Roussopoulos, 1970’lerin ortalarında çekmeye başladıkları videolarla, kadınların maruz kaldığı ayrımcılıklara dikkat çektiler. Bu ikilinin elindeki kayıtlardan, arşiv görüntüleri ve röportajlardan oluşan bir belgesel.Les Insoumuses adlı video kolektifinin kurucusu Fransız oyuncu Delphine Seyrig ve İsviçreli yönetmen Carole Roussopoulos’un dostluğunu ve aktivizmlerini konu alan belgesel, Fransa’da 1968 sonrası hız kazanan feminist hareketi resmediyor.

Senelerce, LGBT hareketinin korkusuz yüzü oldu. Polis, ölümünün intihar olduğuna karar kıldı fakat arkadaşları gerçeğin peşinde.Trans kadınlara yönelik şiddet dalgasıyla mücadele eden aktivist Victoria Cruz, dostu Marsha P. Johnson'ın 1992'deki kuşkulu ölümünü araştırır.

1940'lar ve 1950'lerde Amerika Birleşik Devletleri hükümeti tarafından Amerikalılara atom bombasının güvenlikleri için bir tehdit olmadığına dair güvence vermek üzere tasarlanmış propaganda filmlerinden oluşan rahatsız edici bir koleksiyon.

Hikâyenin merkezinde, Sibirya Taygası'nda Yenisey nehri kıyısındaki Bakhtia köyünün yerli halkının yaşamı yer alıyor. Kamera, bir yıl boyunca köydeki kahramanları takip ediyor. Son yüzyıllarda günlük rutinleri neredeyse hiç değişmeyen yerliler, hayatlarını kendi kültürel geleneklerine göre yaşamaya devam ediyor.

Yönetmen Agnes Varda, San Francisco’da bulunduğu sırada Jean Varda adında daha önce tanışmadığı “Yanko” lakaplı bir akrabası olduğunu öğrenir. Yanko, Sausalito kıyısında bir yüzer evde yaşayan, hippi dostlarıyla renkli bir hayat süren bir ressamdır.

Bir ses sahnesinde birlikte oturan Donner, Ingmar Bergman'ın film ve tiyatro çalışmalarına vurgu yaparak onunla derinlemesine röportaj yapar. Bergman'ın özel hayatı ve din, aile ve kayıp üzerine düşünceleri tartışır. Bergman üzerine yapılmış en iyi TV belgesellerinden biri.

Ünlü Alman aktirist, Leni Riefenstahl tarafından Hitler'in siparişi ile çekilen, çağın belki de en iddialı propaganda denemesi.NSDAP'ın 6.kuruluş yıldönümünde gerçekleştirilen kutlamaları belgelemek amacıyla kaydedilen 65 saatlik görsel materyal eserin temelidir. Daha sonra bu görüntüler, faşizan estetik kaygılarla derlenerek, dönemin festivallerinde; Almanya İmparatorluğu'nu temsil edecek olan "İradenin Zaferi" isimli belgesel oluşturulur.Temelde mantıklı bir senaryodan yoksun olan yapım, bugün dahi birçok eleştirmene göre,görsel bakımdansa bir devrim niteliğinde. Altyazısız kopyaları daha sonra, DVD olarak satışa sunulmuş.Nazi partisi,filme o dönem için muazzam kaynaklar ayırdığından olacak, sinematografik açıdan da döneminin oldukça ötesindedir. Havadan çekimler,raylı kamera yolları, otuzdan fazla aktif kamera, yüzlerce teknisyen ve epik kareografilere imkan verecek müzikal bir altyapı filmin teknik boyutunu daha da güçlendirmiş.Eser; Fransa,Amerika,İsveç vb.. ülkelerde katıldığı festivallerden hep ödülle dönmüş. Bu da yarattığı etkinin bir göstergesi. Ancak sinema tarihi için bir propaganda girişiminden ibaret. Bugün bazı ülkelerde hala yasaklı bir film. Leni Riefenstahl, bu filmi çektiği için daha sonra yargılanır ve dört yıl hapse mahkûm edilir. Bugün, Leni Riefenstahl'ın çarptırıldığı cezanın ahlakî bakımdan ne kadar makul olduğu hala tartışmalı.