Bu bir aşk hikâyesi değil. Biri şarkı söyleyen, diğeri söylemeyen iki kadının kız kardeşliğinin, dostluğunun, dayanışmasının hikâyesi.Filmin hikayesi, kadın hareketinin ivme kazandığı 1970’ler Fransası arka planında, birbirine benzemeyen iki kadının kesişen hayatları etrafında gelişiyor. Suzanne, iki küçük çocuğunun babası olan bir fotoğrafçıyla birlikte yaşamaktadır. Üçüncü çocuğuna hamile olduğunu öğrenir, fakat bu çocuğa bakacak durumu yoktur. Bu sırada tanıştığı Pomme, Suzanne’in kürtaj sürecinde ona destek olur. Sonrasında araya yıllar girer. Suzanne çocuklarıyla birlikte ailesinin çiftliğine taşınır. Şarkıcı olan ve kadın hareketine şarkılarıyla destek veren Pomme ise evlenerek İran’a yerleşir, fakat işler onun da umduğu gibi gitmeyecektir. Ne var ki hayatlarının izlediği farklı yollar bu iki kadını birbirinden koparmaya yetmez.

"Time Still Turns the Pages" (2023), Hong Konglu yönetmen Nick Cheuk'un elinden çıkan etkileyici bir drama filmi. Cheuk, ilk uzun metraj filmiyle modern hayatın karmaşık duygusal yüklerini, zamanın yıpratıcı etkisini ve kişisel ilişkilerin kırılganlığını ele alıyor. Film, yavaş temposu, derin karakter çözümlemeleri ve minimalist anlatımıyla öne çıkarken, aynı zamanda Hong Kong’un sosyo-kültürel dönüşümüne de derin bir bakış sunuyor.Hikaye ve Temalar"Time Still Turns the Pages", iki ana karakterin geçmiş ve şimdiki zaman arasındaki kopukluklarla mücadele ettiği bir anlatı sunuyor. Film, biri orta yaş krizinde olan bir adam ile hayatının önemli bir dönüm noktasındaki genç bir kadını takip ediyor. Bu karakterler, hayatlarında aldıkları kararlar ve zamanın getirdiği pişmanlıklarla yüzleşirken, film izleyiciyi geçmişin izleri ve kaybolan anıların üzerine düşünmeye itiyor.Nick Cheuk, zamanın durmaksızın akışını, kaçınılmaz bir güç olarak resmediyor ve karakterlerin bu karşı koyamadıkları akışla nasıl başa çıktıklarını araştırıyor. Film, ilişkilerin değişen doğasını, hafızanın parçalanışını ve hayatın çeşitli dönemlerinde yaşanan hayal kırıklıkları ile umutları incelikle işliyor. Hong Kong’un değişen toplumsal yapısı da bu kişisel hikayelere paralel bir şekilde işleniyor; filmdeki mekanlar ve atmosfer, karakterlerin duygusal çalkantılarıyla uyum içinde resmediliyor.PerformanslarOyuncu kadrosu, Cheuk’un minimalist anlatımını destekleyecek türde içsel bir performans sergiliyor. Özellikle başrol erkek karakterin, sessiz ama derin acısını izleyiciye yansıtma biçimi etkileyici. Kadın başrol ise kırılgan ama kararlı tavrıyla dikkat çekiyor; gençliğin getirdiği belirsizlikler ve hayatla yüzleşme süreci, karakterin her anına yedirilmiş. Cheuk, karakterlerin içsel dünyalarına odaklanan bu performanslarla, filmde derin bir empati duygusu yaratıyor.Yönetmenlik ve GörsellikNick Cheuk, yönetmenlik anlamında olgun ve sakin bir tarz benimsiyor. Film boyunca kullanılan uzun planlar, ağır tempolu sahneler ve detaylara olan dikkat, filmin duygusal yoğunluğunu artırıyor. Hong Kong’un hızla modernleşen yapısını bir fon olarak kullanan Cheuk, şehrin değişen manzaralarını karakterlerin içsel değişimleriyle paralel kurguluyor. Filmde, özellikle sokaklardaki kalabalık ve kaotik enerji ile karakterlerin içsel yalnızlıkları arasındaki tezat çarpıcı bir şekilde işlenmiş. Cheuk’un sakin ama güçlü görsel dili, filmin duygusal atmosferini derinleştiriyor.Müzik ve Ses TasarımıFilmde kullanılan müzik, özellikle duygusal yoğunluğun arttığı sahnelerde öne çıkıyor. Cheuk, müziği karakterlerin içsel dünyalarını tamamlayıcı bir araç olarak kullanıyor, ama aynı zamanda sessizliğe de yer açıyor. Bazı sahnelerdeki sessizlik, izleyiciye karakterlerin yalnızlıklarını ve belirsizliklerini daha yakından hissettiriyor. Müzik ve ses tasarımı, genel olarak filmin atmosferine uyum sağlıyor ve dramatik bir etki yaratmadan, derinlik katıyor.Eleştiriler"Time Still Turns the Pages", özellikle yavaş temposu ve olay örgüsünden çok karakter odaklı yapısıyla bazı izleyiciler için zorlayıcı olabilir. Film, geleneksel anlamda bir olay örgüsü sunmak yerine, zamanın akışına karşı direnen bireylerin içsel dünyalarına odaklanıyor. Bu tür bir anlatım, aksiyon...

Paris'te bir banliyöde yaşayan ve zamanla iletişimleri kopan eşlerden Julien, eve bir kedi alır ve ona tutkuyla bağlanır. Kocası Clemence'in kediden nefret etmesi üzerine ilişkileri daha da geriler. Kocasıyla neredeyse hiç konuşmayan Julien, çareyi kağıtlara notlar yazmakta bulacaktır. Georges Simenon'un aynı adlı romanından beyaz perdeye uyarlanan Le Chat, iki yaşlı çiftin yıllar geçtikçe iletişim kuramamalarını konu ediniyor.

Kendi evinde kendini izole eden, itibarı zedelenmiş Başkan Richard Milhous Nixon, kimsenin duymayacağı anılarını kaydetmek için bir şişe viski ve bir tabanca ile silahlanıyor. Lincoln, Eisenhower, Kissinger ve annesinin sessiz portreleriyle çevrili olarak, kendini ve siyasi mirasını savunma amacıyla tutkulu bir şekilde geçmişini yeniden canlandırıyor. Donald Freed ve Arnold M. Stone'ın orijinal oyununa dayanan, Philip Baker Hall'ın olağanüstü bir solo performans sergilediği Robert Altman'ın Secret Honor, Nixon'un mistisizmi üzerine çarpıcı bir sorgulama ve kontrolsüz paranoyanın cesur bir tasviridir.

"I Giorni Contati", orta yaşlı bir tesisatçının hayatını sorgulamasını konu alan bir filmdir. Film, bir kalp krizi ile aniden hayatını kaybeden bir adamı gördükten sonra baş karakterin yaşadığı içsel değişimi ve varoluşsal sorgulamaları işler. Bu temalar, izleyicilere hayatın kıymetini ve zamanın ne kadar değerli olduğunu hatırlatırken, karakterin duygusal yolculuğu da izleyicilerin dikkatini çeker.Filmin eleştirileri genellikle derinlikli karakter analizi ve duygusal yoğunluğu üzerine odaklanmaktadır. Anlatım tarzı ve görsel estetik de dikkat çeken unsurlar arasındadır. Ayrıca, insan ilişkilerine dair içten bir bakış sunduğu için birçok izleyici tarafından beğenilmiştir.

Samt El Qusur filmi, Tunuslu yönetmen Moufida Tlatli tarafından yapılmış bir eserdir ve postkolonyal eleştiri bağlamında değerlendirilmiştir. Film, özellikle kadınların toplum içindeki rollerine ve toplumsal baskılara odaklanmaktadır. Çeşitli festivallerden ödüller almıştır.Genç bir kadın olan Alia, Fransız sömürgesinin sona erdiği dönemde Tunus’tan ayrılır. Aradan geçen uzun yılların ardından memleketine geri dönen Alia, annesinin hizmetçi olarak çalıştığı eve ziyarete gider. Küçüklüğünde huzurla yaşadığı saraya yeniden gelişi, Alia’ya hem ailesinin hem de memleketinin acı dolu geçmişini hatırlatır.

Dublin’de iki yaşlı kız kardeş, yeniyılın hemen ertesinde bir davet verir. Görünürde herkes çok eğlenmektedir: Güzel bir ziyafet sofrası, sohbetler, müzik ve dans, davetlileri birbirine yakınlaştırır. Konuklar arasında ev sahiplerinin yeğeni olan Gabriel ve karısı Gretta da bulunur. Ancak dinlediği hüzünlü bir şarkı Gretta’ya kocasıyla paylaşmadığı bir sırrı hatırlatacaktır. Gecenin sonunda açığa çıkan bu sır yüzünden, Gabriel sadece eşiyle olan ilişkisini değil, yaşamın ve ölümün anlamını da sorgulayacaktır.Yönetmen John Huston, pek çok eleştirmene göre İngilizce yazılmış en önemli kısa öykü olarak tanımlanan James Joyce’un 'Ölüler' adlı eserini, senarist oğlu Tony ile birlikte neredeyse kelimesi kelimesine beyazperdeye aktarmıştır. 'Ölüler' Oscar ödüllü büyük bir yönetmenin en başarılı filmlerinden biri olmakla kalmıyor, aynı zamanda son filmi olarak kişisel bir veda anlamı da taşıyor.

Birinci Dünya Savaşı sırasında İngiliz birlikleri Belçika'nın Passchendaele bölgesinde mevzilenmiştir. Gönüllüler arasında, ilk bölüğünden hayatta kalan tek kişi olan genç bir İngiliz askeri, Er Arthur James Hamp (Sir Tom Courtenay) vardır. Hamp siperlerde üç yıl geçirmiştir ve bu onu bir gazi yapar. Hiçbir zaman korkaklıkla suçlanmamıştır, ancak bir gün savaşı geride bırakmaya ve İngiltere'ye kadar yürümeye karar verir. Fransa'nın Calais kentinde, bir askeri polis devriyesi ona meydan okur ve izinsiz ayrıldığı için onu derhal tutuklar. Hamp'ın komutanları bir askeri mahkeme toplamaya ve onu firarla suçlamaya karar verirler. Suçlu bulunursa Hamp idam mangası tarafından kurşuna dizilecektir. Yüzbaşı Hargreaves (Sir Dirk Bogarde) Hamp'ın savunma avukatı olarak atanır, ancak asker kaçağının beraat etme şansı konusunda şüpheci görünmektedir. İlk konuşmalarında Yüzbaşı Hargreaves müvekkilinin samimiyetinden ve saflığından etkilenir. Müvekkilinin memleketteki arkadaşlarının cesaretlendirmesiyle gönüllü olduğunu, cephe siperlerinde üç yıl geçirdiğini, bölüğünden sağ kalan tek kişi olduğunu ve savaşı bırakıp eve dönmeye karar verdiğini öğrenir. Hargreaves Hamp'a neden savaştan ayrılmaya karar verdiğini sorduğunda Hamp basitçe yoldaşlarının ölümünü izlemekten yorulduğunu ve savaşın gürültüsünün onu hasta ettiğini söyler. Bunun da ötesinde Hamp, evden karısının sadakatsizliğine dair haberler aldığını savunur. Tüm bu nedenler savaşı geride bırakıp İngiltere'ye dönmek istemesine neden olmuştur. Yüzbaşı Hargreaves ona anlayış göstermez. Askeri doktorun raporu asker kaçağı Hamp'ın savaş şoku geçirmediğini göstermektedir ve Yüzbaşı Hargreaves bu gerçeği kabul eder. Ancak müvekkilinin durumunun daha karmaşık ve tuhaf bir vaka olduğundan şüphelenen Yüzbaşı Hargreaves, Hamp'ın yaptıklarından sorumlu olmadığına inanır. Yaklaşan askeri mahkeme için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışır.

Bir alkol bağımlısının hayatından bir gün. Kuba, kız arkadaşı Krysia'nın yardımıyla hayatının kontrolünü yeniden kazanmaya çalışır. Ancak o işteyken, Kuba evde yalnızdır ve günaha karşı koymamak zorlaşır.

1916 yılında, etnik Romen Apostol Bologa Habsburg Ordusu'nda teğmendir ve görevini yapmaya kararlı bir şekilde cepheye gider. Oraya vardığında subay arkadaşı Yüzbaşı Klapka ile tanışır ve ona düşmana firar etmeye çalışan Teğmen Svoboda'nın idam edileceğini haber verir. Teğmen Bologa, Svoboda'yı asılarak ölüme mahkûm eden Askeri Mahkemenin bir üyesi olmaktan duyduğu memnuniyeti gösterir. Ne de olsa hepsi Habsburglara sadakat yemini etmişti. Bologa'nın sadık kabadayılığına rağmen, düşmanlarının Romanya Ordusu olduğu gerçeği gözünden kaçmaz. Romen hatları sadece birkaç metre ötededir ve kendisi de bir Romen olan Bologa memleketi Romanya'yı özlemektedir. Bologa, Romen kardeşlerine sadakat ve firar etme konusunda gittikçe daha fazla acı çekmektedir. Arkadaşı Yüzbaşı Klapka ona firarın ağır cezasını hatırlatır.

Yahudi bir kızla bir Nazi subayının trajik aşkı, faşizme ve ırkçı önyargılara yenik düşen insan saflığının bir sembolü olarak sunuluyor.1943'te ücra, sakin bir Bulgar köyünde görev yapan duyarlı sanatçı ve Wehrmacht subayı Walter, savaş alanının dehşetinden uzakta olmaktan memnundur. Tugayı, esir alınan Yunan Yahudilerinin tamamını cehennem gibi bir toplama kampı olan Auschwitz'e sevk ederken, genç Yunan esir Ruth cesaretini toplayıp hamile bir kadın için kendisinden yardım istediğinde Walter'ın dünyası altüst olur. Tehlikeli bir şekilde değişken bir durumun arka planında, Walter Ruth'a aşık olurken, bu beklenmedik çifti yavaş yavaş çatışan duygular ele geçirir. Bu lanetli aşıklar için bir gelecek olabilir mi?

Tangolar: Gardel’in Sürgünü, çoğunluğu Arjantinli ve Uruguaylı göçmenlerden oluşan ve Paris’te sürgün hayatı yaşayan bir grup insanın hikâyesini anlatır. Filmin ana karakteri Juan Dos, insanın sürgün olduktan önceki ve sonraki deneyimini ele alan ve tango, komedi ve trajedinin birleşiminden oluşan müzikal bir oyun sahneye koymak ister. Filmde bize hikâyeyi María anlatır. Sürgün bir kadının kızı olan María, Juan Dos’un yazdığı bu oyunda başroldedir. Arjantin’in tango yıldızı Carlos Gardel’e adanan oyunu sahneye koymaya girişen gruptaki her karakter sürgün hayatının bir başka yüzünü temsil eder.  Her biri sürgün deneyimi ile sarsılan benliğini farklı bir şekilde yeniden kurmaya çalışmaktadır. Geçmişleriyle bağ kurmalarına olanak sağlayan bu oyun hepsini bir noktada birleştirir.Kendisi de sürgün yaşamış olan yönetmenin otobiyografik özellikler taşıyan filmi, yer yer hüzünlü yer yer komik anlar içeren politik bir filmdir. Bazen nostalji bazen acıyla şarkı söyleyip dans eden ve zaman zaman Arjantin tarihinden önemli kişilerin hayaletleriyle ilişki kuran karakterleriyle gerçeküstü bir yönü de vardır. Bu tarihi kişiler arasında 1800’lü yıllarda Arjantin’in bağımsızlığı için savaşan ve sonunda Fransa’da ölen San Martin ve bizzat yönetmen tarafından canlandırılan tango yıldızı Gardel ile de karşılaşırız.1983’te Arjantin’in demokrasiye geçişiyle beraber ülkenin karanlık geçmişini dünyaya anlatan filmlerin yapılmaya başladığı bir dönemde çekilen Tangolar: Gardel’in Sürgünü, gerek Arjantin sinemasında gerekse Solanas’ın kariyerinde önemli bir yerde durur.

Veronika Polonyada yaşamaktadır, Veronique ise Parisde. Birbirinden haberleri bile olmayan bu iki insan, bir şekilde birbirlerinin hayatlarını etkileyeceklerdir. Veronika bir müzik okuluna girer ve çok çalışır. Ancak ilk performansını verirken ölür. Veroniquenın hayatı da bu noktadan sonra değişmeye başlar ve aniden şarkıcı olmamaya karar verir. Krzysztof Kieslowsknin fantaziyle yoğrulmuş bu muazzam filmi, senaryosunun orjinalliği ve Renk Üçlemesinin son halkası olan Kırmızıda oynayan İrene Jacobun iki karakteri de son derece inandırıcı bir şekilde oynamasıyla dikkat çekiyor.

Fakir ve aç olan köylü Macario, Ölüler Günü'nde, sadece bir iyi yemek için can atmaktadır. Karısı ona hindi pişirdikten sonra, Macario üç hayalet görür; Şeytan, Tanrı ve Ölüm. Hepsi ondan hindisini paylaşmasını isterler, fakat o Ölüm hariç hepsini reddeder. Karşılığında Ölüm ona her hastalığı iyileştirecek bir şişe su verir. Kısa bir süre sonra Macario, köy doktorundan daha zengin olmuştur. Bu durum, o dönemlerde korkulan Engizisyonun dikkatini onun üzerine çekecektir...Meksika Sineması içinde dahi adı pek sık anılmayan yönetmenlerden biri olan Roberto Gavaldón'un yönettiği Macario, Cannes'da Altın Palmiye adayıydı.

Bir gece yönetmen Ari Folman barda arkadaşıyla oturmuş sohbet etmektedir. Arkadaşı, Ari’ye durmadan gördüğü bir kabustan bahseder. Kabusunda 26 tane vahşi köpekten kaçıyordur. Bu kabusun, iki adamın da Lübnan Savaşı’nda yaşadıklarıyla ilgisi olduğu kanısına varırlar. Ari, hayatının o dönemiyle ilgili pek bir şey hatırlamadığını fark edip şaşırır. Bu ilginç durum karşısında, dünyanın dört bir yanından dostlarını ve asker arkadaşlarını bulup savaşta yaşananlar hakkında konuşmaya karar verir. O dönemle ve kendisi ile ilgili gerçeği ortaya çıkarması gerekmektedir. Ari bu gizemi deştikçe, hafızası gerçeküstü resimlerle uyanmaya başlar.

16 Ton, insanlık tarihine ironik bir yaklaşım. Bugünkü yanlış hayatımızı neleri nerelerden nasıl çıkararak inşa ettiğimizi anlatıyor. Gele gele vardığımız serbest piyasa ve özgürlük çağı yoksa bütünüyle halkla ilişkiler faaliyeti ürünü mü? Madencilerin sefaletini anlatırken gözde bir hit parçası oluveren "16 Ton", yoksa sadece bir şarkı mı?16 Ton, büyük ölçüde, fotoğraf, resim, desen ve gravürlerin hareketlendirilmesiyle yapılmış bir "masa başı" filmi. Orijinal hareketli görüntüler de içeriyor; ama az. Ardında da, uzun ve ayrıntılı bir araştırma var. Yapılışı 1,5 yıla yayıldı.Bu siteden, filmin tamamını da izleyebilirsiniz, bölümlerini, ayrı ayrı da. Sitede filmin metni de yeralıyor. Her bölümün sayfasında, birçok ek bilgi ve filmin ayrıntılarına dair açıklamalar var. İyi seyirler ve okumalar. / ÜMİT KIVANÇ

İkinci Dünya Savaşı sonlarına doğru Almanyanın içlerine doğru ilerleyen Amerikan ordusuna karşı savaşacak ordusu zayıflayan ve azalan Almanya artık 16 yaşında çocukları da askere alıp cepheye sürmektedir. Küçük bir kasabanın okulunda birlikte okuyan 15-16 yaşlarında 7 arkadaş birbirlerinden de etkilenerek askere yazılır. Temel eğitim almaya başladıkları sırada Müttefiklerin kendilerine doğru geldiğini gören komutan bu 7 genci, biraz da korumak maksatlı kendi kasabalarının köprüsünde görevlendirir. Ancak bozguna uğrayan Alman ordusu çok çabuk bölgeyi boşaltınca Köprüdeki 7 arkadaş düşman tanklarıyla karşı karşıya kalırlar.. Savaşın acımasız yüzünü gösteren iyi bir film..

"Her zaman bir bardak kahve içerek başlar. Sonra beraber dışarı çıkarsın, bir yemek ve bir bakarsın beraber uyuyorsun. Bir müddet sonra her şey normale döner ve bir gün çok yakınlaştığınızı düşünerek korktuğunu söyler." Bunlar geleceğinden endişe duyan 29 yaşındaki Fanny'nin sözleri. Son derece çekici ve güzel bir kadın olan Fanny, dört yıldır tek başına yaşıyor. Aslında ihtiyacı olan her şeye sahip gibi görünüyor; bir daire, bir iş ve arkadaşlar. Ancak eksik olan bir şey var...

14 yaşındaki Valerie, ilk kez regl olacağı yaşa henüz girmiştir. Valeria'nın etrafı, dinci ve kötü kişilerle çevrilmiş durumdadır. 100 yıl önce ölmesi gereken ama vampirleştiğinden ölemeyen bir adam, herkesi ısırıp vampire dönüştürürken Valerie öpücükleriyle bu kişileri düzeltmekte, insanlaştırmaktadır. Henüz kadın olamamış, kadınlığın arifesindeki Valerie, kötülerden (vampirler ve rahipler) kurtulmaya çalışacaktır...Genç bir kızın yetişkinliğe doğru giden tehlikeli yolculuğunu konu alan Valerie a Týden Divu (Valerie and Her Week of Wonders), masalsı ve sürrealist anlatımının yanı sıra alt metninde büyüme hikayesi ve toplum eleştirilerine de yoğunlaşıyor. Film, bu yozlaşmış toplumu izleyiciye Alice Harikalar Diyarında, Kırmızı Başlıklı Kız gibi hikayelerin ana karakterlerine benzeyen Valerie'nin gözünden aktarıyor.

Louis Malle'in yönettiği Ascenseur Pour L'echafaud (Elevator to the Gallows) - İdam Sehpası, patronunun karısıyla aşk yaşayan bir iş adamının, patronunu öldürüp olaya intihar süsü vermesi sırasında yaptığı ufak bir hatanın büyüyerek olayları içinden çıkılmaz bir hale dönüştürmesini anlatıyor.

Avusturya baskısına karşı 1848 Devrimini inceleyen bu tarihsel filmde, ihanete uğrayan isyancı mahkumlardan oluşan bir grubun sorgulanması konu edilir. Politik baskılara rağmen pek de örtük olmayan bu Stalinizm eleştirisinin yapımcılığını Studio IV, Mafilm, Macaristan Devleti Yapım Ajansı üstlenmiş.Modern bir belgesel tarzında çekilen Szegénylegények (The Round-Up) - Umutsuzlar, 1966 yılında düzenlenen Cannes Film Festivali'nde gösterildiğinde olay yaratmış, yetenekli genç yönetmen Miklós Jancsó'nun uluslararası üne kavuşmasını sağlamıştı.

İran'da yaşayan, Kürt bir aileye mensup insanlar, babalarını kaybettikten sonra bir uçuruma doğru sürüklenmektedirler. Aralarından bir tanesinin acilen hayati bir ameliyata tabi tutulması gerekmektedir. Henüz 12 yaşında olan Eyüp ise, cinsiyeti nedeniyle ailenin yeni lideri olmak zorundadır ve bu sorumluluğu almak için henüz çok genç bir yaştadır.Abbas Kiarostami'nin eski asistanı olan Bahman Ghobadi'nin büyük gürültü koparan ilk yapıtı olan Zamani Barayé Masti Asbha (A Time for Drunken Horses) - Sarhoş Atlar Zamanı, zor bir coğrafyanın öyküsünü anlatmaya koyuluyor sinema seyircisi için. Cannes'dan 2 ödül birden kazanan filmin toplam 11 ödülü bulunuyor.

1910'lu yıllarda anarşist düşünceye sahip Osugi ile kadın erkek ilişkisi üzerine kavramsal çatışma yaşayan feminist Noe'nin hikayesine odaklanan film aynı zamanda 1960'lı yıllardaki iki gencin, Mako ve Eiko'nun hikayelerini esas olaya paralel bir şekilde işliyor. Osugi, kapitalizm üzerinden modernist düşünceye karşı çıkarak anarşizme inanır ve bu anarşizmi getirecek olan devrimi sağlamanın mutlak yolunun, sistemin temeli olan aileyi yıkmakta olduğunu düşünür. Bu sebeple evli olmasına rağmen açık ilişki düşüncesini tutarlı bir şekilde uygulamaya çalışır. Bu sırada ilişki yaşadığı Noe’de feminizm düşüncesini, içinde yaşadığı toplumun gelenekçi ve tutucu anlayışına rağmen yaymaya ve uygulamaya çalışmaktadır.Bazı yapımlarında Kiju adını da kullanan Japon yönetmen Yoshishige Yoshida’nın 1969 yapımı 3.5 saatlik kült filmi Erosu Purasu Gyakusatsu (Eros Plus Massacre) - Eros + Katliam; özgürlükten anarşizme, feminizmden modernliğe kadar birçok alanda entelektüel söylemde bulunan, Japon Yeni Dalga Sineması içinde değerlendirebileceğimiz unutulmuş başyapıtlardan biri.

Jeux interdits (Forbidden Games) - Yasak Oyunlar, René Clément tarafından François Boyer’nin aynı isimli romanından beyazperdeye uyarlanmıştır. Açılış sekansında Nazi istilası altındaki Paris’ten kaçmaya çalışan insanları görürüz. Bu mücadele esnasında bir hava saldırısı gerçekleşir ve henüz 5 yaşındaki Paulette, ailesinin ve köpeğinin ölümüne tanık olur. Tek başına kalan küçük kız tesadüf eseri kendinden birkaç yaş büyük olan Michel ile tanışır ve onun ailesiyle birlikte yaşamaya başlar. Henüz ölümü bile tam anlamıyla idrak edemeyecek yaşta olan Paulette ve Michel, ölümün üstesinden geldikleri bir oyun oynamaya başlarlar.

İspanyol ustanın bu göz kamaştırıcı ilk uzun metrajlı filmi, 1940'ta, İspanyol İç Savaşının bitiminden hemen sonra, Kastilya Bölgesinin kırsalında geçiyor. Küçük Ana, köy sinemasında gösterilen James Whalein Frankeştayn filminden hem çok etkilenmiş hem de kafası karışmıştır. Ananın çokbilmiş ablası İsabel, sinsice canavarın aslında ölmediğini, ruhunun yaşadığını ve gözlerini kaparsa Ananın onu çağırabileceğini söyler. Fazla diyalogdan kaçınan bu büyüleyici, kinayeli öykü masumiyet, yanılsamalar ve çocukluk anıları hakkında şiirsel bir seyirlik.

Sedmikrasky (Küçük Papatyalar): her ikisi de Marie adlı, 17 yaşında iki özgür kızın (Jitka Cerhovâ ve Ivana Karbanovâ) hikâyesini anlatır. Kızların bir olay örgüsünden çok, unutulmaz bir edepsizlik sahneleri dizisi oluşturan çeşitli çılgınlıkları arasında, Chytilovânın başını hükümetle belaya sokmasına yol açan birçok penis- karşıtı gagler (salatalık ve muz soymak gibi), çirkin yaşlı adamlara eğilim ve kaliteli yemeklerin ikram edildiği herkese açık (Laurel ve Hardyye rakip olabilecek cinsten) bir parti bulunur. Bu rahatsız edici ama özgürleştirici güç gösterisi, yetenekli yönetmeninin özgürlükle neler yapabileceğini gözler önüne serer. Jacques Rivettenin Celine and Julie Go Boatingi üzerinde büyük bir etkisi olan Sedmikrasky, eleştirmen Ruby Richin de dile getirdiği üzere, Medusanın kahkahası olarak yorumlanabilecek, yıkıcı, canlı, enerjik ve çoğu erkek izleyici için (tehditkâr değilse bile) ürkütücü kadın kıkırdamalarıma dopdolu.Çekoslavakya'nın rejimi destekleyen bir mesajdan yoksun gördüğü için yasakladığı Sedmikrásky (Daisies) - Küçük Papatyalar, Çekoslavakya'nın ilk feminist sinemacısı Vera Chytilová'nın uzun bir süre film yapamamasına sebep oldu. Sovyetler'in Çekoslavakya'ya girmesinden sonra 1969-75 yılları arasında film yapması yasaklanan Chytilová, ancak cumhurbaşkanına yazdığı mektuptan sonra yeniden çalışma izni alabilmişti. Çekoslavakya'da 60'lı yıllarda çekilmiş en anarşik ve cesur film olarak kabul edilen güldürü niteliğindeki bu özgün ve avangart film, aynı zamanda anti-militarist ögeler de içeriyor.

Mihail Afanasyeviç Bulgakov'un aynı adlı romanından uyarlanan Master i Margarita (The Master and Margarita) - Usta ile Margarita, Woland adlı şeytanın ve arkadaşlarının Sovyetler'i ziyaret etmesi ve burada birtakım insanlarla yaşadığı tecrübeleri konu ediniyor.

Viridiana, (Silvia Pinal) bir rahibe okulundan mezun olmak üzere olan genç bir kızdır. Bir gün, yıllar önce ölen teyzesinin yaşlı kocası Don Jaime (Fernando Rey) tarafından onun çiftliğine davet edilir. Viridiana, yıllar boyunca okulunun parasını ödemek dışında onunla hiç ilgilenmeyen ve yaşayan tek akrabası olan Don Jaimenin yanına gitmek istemese de baş rahibenin ısrarı ile onu ziyarete gider. Don Jaime, henüz evlendiği gece onunla birlikte olmadan ölen karısına çok benzeyen Viridianayı arzular ve onunla evlenmek ister. Bu isteğini ona açtığında genç kızın sert tepkisi ile karşılaşır.

Tayvan'da yaşayan orta yaşlı iş adamı N.J., bunalıma girer ve mesleki kariyer olarak düşüşe geçmeye başlar. Aynı zamanlarda büyük annesi felç geçiren N.J'nin yaşadıkları bununla sınırlı kalmaz. Karısı dini bir gruba katılacak, kızı duygusal bir döneme girecek ve dahi olan oğlu adaptasyon problemleri yaşayacaktır. Film bütün bu karmaşıklıkları, endüstri kentinin yaşamı içine sıkışmışlıkları ve insanların yaptıkları seçimlerin yaşamlarını nasıl etkilediklerini duygusal ve entelektüel bir paralelde anlatıyor.Edward Yang'ın yazıp yönettiği Yi Yi, Cannes Film Festivali'nden ödülle dönmüştü. Filmin toplam 15 ödülü bulunuyor.

Birinci Dünya Savaşında, aristokrat sınıftan gelen Komutan De Boeldieu ile işçi sınıfından gelme Teğmen Marechal, keşif gezisine çıkarlar. Ancak görevlerini başarı ile tamamlayamadan, Alman askerleri tarafından esir alınırlar. Alman Komutan von Rauffenstein da, tıpkı Boeldieu gibi aristokrat bir aileden gelmedir ve esirlerinin kendisi ile birlikte yemek yiyebileceklerini duyurur. Yemek sırasında Boeldieu ile Rauffenstein, aralarındaki ortaklıkları görmeye başlarlar, bunların hepsi de sınıf temellidir. Ancak bu ortaklık, onların esir kampına gönderilmesini engellemez. Komutan ve teğmen, kampta diğer askerler ile arkadaş olur ve onların kaçış planlarına katılırlar. Esir kampından tünel kazarak kaçmayı deneyeceklerdir...

1560 yılında, efsanevi altın ülkesi El Dorado’yu bulmak amacıyla İspanyol “kâşif”ler And dağlarını aşmaktadırlar. Aralarında komutan yardımcısı Don Lope de Aguirre’nin de bulunduğu bir keşif kolu Don Pedro de Ursua başkanlığında yola çıkar. Yerli kölelerin kılavuzluğunda, önce dağlarda ardından haritalarda gösterilmemiş bir nehirde, sallarla sürdürülen yolculuk büyük kayıplara yol açar. Yiyecekleri, salları, mühimatları ve adamları telef olur; artık görünürde nehir ve bataklıktan başka fethedilecek bir şey kalmamıştır. Askerler görünmeyen ellerin attığı ok ve mızraklara hedef olmaktadır. Ursua keşfe son vererek kampa geri dönmeye karar verir. Aguirre ise nehri takip ederek zafere doğru yürümeleri gerektiğini savunur. Ursua yardımcısının zincire vurulmasını emredince Aguirre ve yandaşları isyan ederler. Aguirre komutayı ele aldığında, kimse ona karşı çıkmaya cesaret edemez.

Mussolini'nin faşist hükümetini sorgusuz sualsiz kabullenen Marcello (Jean Louis Trintignant) gizli polise katılır ve yeni bir eşide (Stefania Sandrelli) kapsayan yeni bir yaşama başlar. Fakat çıktıkları balayının gizli bir gayesi vardır. Antifaşist hareketin öncülerinden yaşlı bir profesörü (Enzo Tarascio) öldürecektir. Lakin Marcello bastırılmış çocukluk anılarının da etkisiyle görevinin meşruluğundan kuşku duymaya başlar.

1962 yılında hem Cannes hem de Venedik Film Festivallerinden ödülle dönen, aynı yıl George Meliee ödülünün de sahibi olan Beşten Yediye Cleo, Vardanın yönetmenlik adına ilk başarısı. Kanser olduğu gerçeğiyle yüzleşen genç ve güzel bir Fransız pop şarkıcısı Cleonun öyküsü. Kendince geri dönüşleriyle hayatını irdelediği doksan dakikayı Cleoyla birlikte yaşıyoruz. Aynı zamanda Cleonun hayata dair sorularıyla da karşı karşıya kalıyoruz: Böyle bir zamanda ne yapılabilir?, Nasıl yapılır? Cleo, bu soruların cevaplarını ve kişisel ilişkilerini sorguluyor. Bu soruların cevaplarını hem bugünde, yaşadığı hayatta hem de yeni tanıdığı insanlarda arıyor. Kanser psikozunun, korkusunun çevrelediği filmde zaman ilerledikçe değişik insan yüzlerinin geçtiği Paris sokaklarına, içeriğini kaybetmiş hareketsiz ve durgun bir zamana dönüyoruz...

2.Dünya Savaşı nın sonlarına doğru 1944 yılında Nazi işgali altındaki Roma şehrinde yaşayan bir grup insanın hikayesi anlatılır.Gestapo Nazilere karşı yapılan direniş hareketinin lideri olan Giorgio Manfredi (Marcello Pagliero) nin peşine düşmüştür.Yakın arkadaşı Francesco (Francesco Grandjacquet),Francesconun evlenmek üzere olduğu dul Pina (Anna Magnani)ve Rahip Don Pietro Pellegrini (Aldo Fabrizi) birlikte Giorgionun bir an önce Romadan ayrılabilmesi için yeni bir kimlik edinmesine yardımcı olurlar.

Film, İç Savaş döneminde bir taraftan otorite karmaşası, diğer taraftan da sosyal ve ekonomik güçlüklerin getirdiği baskılar arasında sıkışıp kalmış iki komşu aileyi anlatıyor. Karısıyla birlikte çömlek yapıp şehirde satan Genjurô, gün geçtikçe daha da hırslanacak ve daha çok çömlek satıp daha da çok para kazanmayı hedefleyerek hırsını açgözlülüğe doğru dönüştürecektir.Diğer taraftan işsiz olduğu için sürekli karısının kendisine ettiği hakaretleri dinlemek zorunda kalan Tôbei'nin hayatta istediği tek şey samuray olmaktır. Samuray olmak için her şeyi yapmaya hazırdır ve eline bir miktar para geçince yaptığı ilk iş zırh ve samuraylık için gerekli diğer gereçleri almak olur. Ancak, gerçekten de bir samuray olmuş mudur?Japon sinemasının öne çıkan türlerinden olan dönem dramı olarak adlandırdığımız "jidaigeki" türündeki film, 1 Oscar adaylığına sahip.

Akira Kurosawa; İlk çıkışını yaptığı 1950 yapımı bu film 1951 Venedik Film Festivali'nde Büyük Ödülü aldı. 1952'de En İyi Yabancı Film Oscar ödülünü alan Rashomon, Akira Kurosawa'nın adını dünyaya duyurduğu ilk film oldu.İnsan ilişkileri, gerçeklik üzerine söylemiyle "Rashomon", sinema tarihinin en etkili filmlerinden biri olmasının yanısıra, Doğu sinemasının bilincine varılmasında da ilk öncü filmdir.Filmde kasabada yaşayan bir kadın, kocası öldürüldükten sonra tecavüze uğrar. Olayı gören bir kaç kişi vardır ve herkes farklı birşey söylemektedir. Kim doğruyu söylemekte, kim yalan söylemektedir? Tecavüz ve cinayetin gerçekten nasıl meydana geldiği ortaya çıkacak mıdır?

Days of Hope - Umut Günleri, 1975 yılında üretilen bir BBC televizyon dizisi dizisidir. Dört bölümlük bu mini dizi, 1916'da Birinci Dünya Savaşı'nın kargaşasından 1926'da Genel Grev'e kadar işçi sınıfı bir ailenin hayatını ele alıyor. Usta yönetmen Ken Loach'tan bir klasik.

1970'lerin Kuzey İskoçya'sında tutucu bir kasabada Bess, kendisinin bile hayal edemeyeceği bir güzellikte aşk yaşar. Kocasının bir an önce geri dönmesi için dua eden bu çocuksu kadın, ertesi gün Jan'ın iş kazası geçirdiği haberiyle sarsılır ve Tanrı isteğini yerine getirdiği için kendini suçlu bulur.

Jean ve Juliette farklı karakterde olan yeni evlenmiş bir çifttir. Jeanın maceraperest karakterine karşılık, Juliette kent yaşamının olanaklarına sahip olmayı arzulayan yerleşik bir tiptir. Ama yeni evliler Jeanın isteği üzerine Latalante adlı bir gemide yaşamaya başlarlar. Gemide onlar dışında Jules Baba isimli hayli eksantrik bir kaptan ve tuhaf görünümlü yardımcısı da yaşamaktadır. Juliette gün geçtikçe gemideki yaşamdan sıkılır. Ancak ne olursa olsun aralarındaki aşk Jeanı terketmesini engellemektedir.

Oldukça yetenekli olmasına karşın işine karşı hiçbir ruh beslemeyen bir fotoğrafçı, amaçsız bir şekilde bir çok insanın ya da modelin fotoğrafını çekmektedir. Bir gün parktaki bir çiftin fotoğrafını çeker. Eve dönüp karanlık odada fotoğrafı büyütünce hiç farketmediği bir durum dikkatini çekiverir. Fotoğraf karesi, işlenen bir suçun en çarpıcı kanıtı olmuştur * Bir şeyin gerçek olup olmadığını nesnel kanıtlarla değil, gerçekliğini savunan kişinin inancıyla ölçülebileceğini anlatan film, muhakkak izlenmesi gereken başarılı bir yapım. Usta yönetmen Michelangelo Antonioninin başyapıtlarından biri sayılan Blowup, zenginlik ve şöhretin insanın yalnızlığına ve ruhunun ihtiyaçlarına çözüm sağlayamayacak değerler olduğunu anlatan önemli bir yapım olarak sinema tarihinde yerini alıyor * Öncelikle bu filmi bütünlemesine anlamak için Julio Cortazarın aynı isimdeki öyküsünü okumalısınız