Sara, keçi yetiştiricisi bir ailede büyüyen genç bir kızdır. Ebeveynleri, İncil'in emirlerini titizlikle takip ederek on iki çocuğuna evde eğitim veriyor. Kız kardeşleri gibi Sara'ya da dindar bir kadın olması, erkeklere itaat etmesi ve evlenene kadar duygusal ve fiziksel saflığını koruması öğretiliyor. Sara, genç amatör boğa binicisi Colby ile tanıştığında krize girer ve şimdiye kadar bildiği tek yaşam biçimini sorgular.

Yönetmenliğini Charlie Paul'un yaptığı, Karikatürist Ralph Steadmanı konu alan Amerikan-İngiliz ortak yapımı bir belgesel filmidir. 2012'de Londra Film Festivali'nde en iyi belgesel film kategorisinde yarışmıştır.

14 yaşındaki Laura Dekker, dünyayı tek başına yelkenle dolaşan en genç kişi olma hayalini gerçekleştirmek için iki yıllık bir yolculuğa çıkıyor.

İberia (2005) filmi, İspanyol yönetmen Carlos Saura'nın bir eseridir ve sanatın çeşitli yönlerini içinde barındıran bir dans ve müzik gösterisidir. Film, müzikle iç içe geçmiş sahneleri, etkileyici görselliği ve güçlü temalarıyla dikkat çekiyor. Eleştirmenler, görsel anlatımın yanı sıra, filmdeki duygusal derinlikleri ve kültürel temaları övgüyle karşılamaktadır. Ancak bazı izleyiciler, filmdeki anlatımın karmaşık olduğunu düşünebilir. Genel olarak, sanatseverler ve dans tutkunları için önerilen bir yapım olarak öne çıkmaktadır.

The Doors’un öyküsünü anlatan “When You’re Strange: A Film About The Doors” adlı Tom DiCillo tarafından yönetilen belgeselde anlatıcı olarak Johnny Deep yer alıyor.Bu belgesel The Doors’un müzik kariyerine ışık tutuyor..Rock’n’Roll müziğine yaptıkları devrim niteliğindeki katkının irdelendiği belgeselde, davulcu John Densmore, gitarist Robby Krieger, klavyeci Ray Manzarek ve vokal Jim Morrison’ın arasındaki yaratıcı kimyanın sonucu ortaya çıkan unutulmaz parçaların hikayeleri de sunuluyor.

1996 senesinde ana vokalist Chris Martin ve ana gitarist Jonny Buckland tarafından kurulan grup 20 senelik serüveni belgeselleşiyor. Pectoralz adıyla UCL (University College London)'da kurulan ekip Starfish ve sonrasında 1998 senesinde de Coldplay olarak yoluna devam ediyor. İlk 3 EP ve single'larıyla ivmeyi arttıran müzik grubu Yellow adlı single ile Merkür Ödülü aday olarak çıkışını Parachutes albümüyle yaptı. Dinleyici kitlesi de sürekli artan grup, Viva la Vida or Death and All His Friends (2008) albümüyle Grammy Ödülleri kazandı. Son albümünü 2015 yılında çıkaran Coldplay'in kariyerinden canlı performanslar, daha önce görülmemiş görüntüler, röportajlar ve daha birçok şey bu belgeselde olacak. Belgeselin yönetmenliğini ise Mat Whitecross üstleniyor.

Japonya’dan, Gine’nin Bijago Adaları’ndan, Capa Verde’den görüntüler ve sesler... Dünyanın dört bir yanını dolaşan anlatıcı, ilgisini tek çeken şeyin sıradanlık olduğunu söyleyerek bizi bambaşka yerlerde en sıradan gündelik hayatların içine sokarak , en sıradan yerlerde, harika manzaralar eşliğinde gezdirir. Dinsel ayinlere, sokak gösterilerine, kutlamalara tanık eder. Marker’ın başyapıtı Sans Soleil - Güneşsiz, aynı anda hem antropolojik bir araştırma, hem zaman kavramı üzerine felsefi bir deneme, hem de şiirsel bir sinema örneği olan eşsiz bir yapım.

Çekildiği yılda belgesel tarihini alt üst etmiş bir film. Filmdeki röportajlar ve itiraflar kanıt olarak gösterildi ve yargılanan kişiyi idamdan kurtararak beraat ettirdi. Film 1970ler de işlenen bir polis cinayetini aydınlatmak için o dönemdeki görgü tanıklarıyla, polislerle ve sanıklarla yapılan röportajlardan oluşuyor. Film genel anlamda 12 Angry Manin gerçekte vücut bulmuş hali olarak tanımlanabilir.

Son on yılda, bundan daha etkileyici, gerçeküstücü ve tedirgin edici bir belgesele rastlamadım. Werner Herzog, Öldürme Eyleminin kaba kurgusunu gördükten sonra. Öldürme Eylemi, karaborsada sinema biletleri satan Anwar ve arkadaşlarının ufak ‘sinema çetesi’nin, daha sonra milyonlarca kişinin öldürülmesinden sorumlu paramiliter, aşırı sağcı bir örgüte dönüşmesini anlatıyor. Komünist olduğu varsayılan milyonlarca entelektüel ve Çinli azınlık 1965 yılında meydana gelen askeri darbe süresince grubun yaptığı katliamlar sonucunda yaşamlarını yitirir. Anwar, şimdilerde konforlu ve rahat bir yaşam sürmekte, örgütün kurucu rol modeli olmanın keyfini çıkarmaktadır. Film boyunca, Anwar ve arkadaşları yaptıkları katliamları bütün sıradanlığıyla anlatırken, diğer yandan da bu anları tüm tuhaflıklarıyla, çok sevdikleri eski Amerikan filmlerinden sahnelermiş gibi canlandırıyorlar...

Rolling Stone: Brian Jones'un Yaşamı ve Ölümü, ünlü film yapımcısı Danny Garcia'nın yeni belgeseli. Brian Jones ve Rolling Stones'un yükselişinin yanı sıra Jones'un zamansız ölümünü inceleyen Garcia, lanetli pop yıldızının ilginç ve açıklayıcı bir resmini çiziyor.

Zaman Çarkı, Werner Herzog'un Hindistan'ın Bodh Gaya kentindeki en büyük Budist ayinine fotoğraflı bir bakışı.

1971 yılında bir grup arkadaş nükleer test bölgesine yelken açar ve protestoları dünyanın hayal gücünü ele geçirir. Daha önce hiç görülmemiş arşivlerden yararlanarak onların olağanüstü dünyasına hayat veren Dünyayı Nasıl Değiştiririz, Greenpeace'i kuran ve modern yeşil hareketi tanımlayan öncülerin hikâyesi.

Marcello Mastroianni son filmi olan, Manoel de Oliveira imzalı 'Dünyanın Başlangıcına Yolculuk' filminin Portekiz'de süren çekimleri sırasında, uzun süredir birlikte yaşadığı Anna Maria Tatò'nun kamerasının önüne geçmişti. Amaç; fikirleri, anıları serbest şekilde paylaşıp, konuşmaları bir itiraf belgeseli formatında kaydetmekti. Altı saatlik çekimlerden ortaya çıkarılan bu 200 dakikalık belgeselde, ünlü aktör Luchino Visconti'nin yönetiminde ilk sahne deneyimlerini, Cinecitta'da ilk kez bir filmde çalışmasını, Vittorio De Sica'ya ve Marco Ferreri'ye olan sevgisini, ve Federico Fellini'yle meslek yaşamı boyunca süren 'karşılıklı güvensizlik üzerine kurulu' diye tanımladığı bir arkadaşlığı anımsıyor. Bu hatıralar rastgele ama dokunaklı, ve Mastroianni'nin kendini hiç önemsemeyen o ünlü mizah anlayışıyla anlatılıyorlar. Kendisine yakıştırılan (ve her zaman uygunsuz bulduğu) Latin âşık imajını ironiyle ele alırken, oyunculuğa bezgin yaklaşımına kendisi de şaşırır bir halde, bazı rolleri sadece filmlerin çekildikleri yerlerden dolayı tercih ettiğini itiraf ediyor.

Fotoğraf sanatçısı ve kaşif Sebastião Salgado, kırk yıl boyunca insanlığın hep değişime uğrayan karakterinin izini sürüp deneyimlediği açlık, göç ve uluslararası anlaşmazlıklar gibi önemli olaylara tanık olmuş ve bunları ölümsüzleştirmişti. Sanatçı bu kez modern uygarlık tarafından henüz zarar görmemiş toprakların keşfine çıkıp Vrangel Adası, Batı Papua ve Panatanal bölgesi gibi yerlerde sıradışı çekimler yapıyor. Belgesel, bir fotoğrafçının oğluyla çalışma ilişkisine ve Salgadoların aile yaşantısına da değinen dokunaklı bir çalışma. Yönetmen olarak ona eşlik eden isimler, kendi oğlu Juliano Ribeiro Salgado ve ünlü yönetmen Wim Wenders * o kadar başarılı ki insanın gerçek anlamda hissetmesini sağlıyor * dünyanın hala güzelliklerle dolu olduğunu gösteren Genesis projesini hayata geçiren Salgado gibi dünyanın da huzura kavuşmasının tek yolu bütün bu acımasız düzenin değişmesiyle olacaktır.

“Baraka”, kelimelerle zor tarif edilebilen, gerçek anlamda ‘görsel’ bir film. “Baraka”‘da konuşma yok, “Baraka”da standart bir olay örgüsü yok. Sadece büyük metropollerin ve mistik doğu’nun gizemli resimleri var. Binbir türlü sinemasal atraksiyonla kotarılan ve sürekli çalan müzik eşliğinde seyirciye sunulan “Baraka”, bizleri kimi zaman Japonya’nın kalabalık yerleşim birimlerindeki kargaşaya ortak ediyor, kimi zamansa sufi törenlerine götürüyor. Açılışında, yaşlı bir maymunun hüzünlü bakışıyla sizi etkileyecek olan “Baraka”, yedinci sanatın teknik anlamda ulaştığı noktayı göstermekle kalmıyor, aynı zamanda bizlere içinde yaşadığımız ‘gelişmiş-sanayii toplumu’ndan insan manzaraları sunuyor.

Yoksul sinema tutkunu Hüseyin Sabzian, otobüste yaşlı bir kadınla tanışır ve kendisini ünlü İranlı yönetmen Mohsen Makhmalbaf olarak tanıtır. Kadın, buna inanarak, adamı ailesiyle tanıştırmak üzere evine davete eder. Sabzian da, aileyi, yeni çekeceği filme para yardımı yapmaları şartıyla, filminde oynamaya ikna eder. Fakat, zengin Ahankhah ailesi, evi soyacağından şüphelenerek, adamı polise ihbar eder. Sabzian tutuklanır, sorgulama ve yargılanma süreci başlar.

Alexander Hacke adındaki müzisyen kültür karmasının yansıdığı müzik türlerini anlamak ve şehirdeki ahenkli tınlamaları kaydetmek için, hiç Türkçe bilmediği halde, İstanbul’a gelir. Burada Selim Sesler’le tanışır. Aralarındaki diyolaglar müzik diliyle gelişmeye başlar. Ardından bir çok müzisyen ve şarkıcı onların bu serüvenine katılır ve ortaya İstanbul’un çok sesli korosu çıkar. Tarzların farklılığı ortak amaçlarının en birleştirici özelliği oluverir. Hedefleri, İstanbul’un şarkısını yapmaktır.

Belçikalı film yapımcısı Chantal Akerman, New York'ta yaşıyor. Şehrin filme alınmış görüntülerine, Chantal Akerman'ın Brüksel'deki evindeki sevgi dolu annesinin metinleri eşlik ediyor. Akerman'ın bizzat kendisi tarafından okunan annenin sözleri yavaş yavaş kaybolurken, Şehir giderek daha fazla ön plana çıkıyor.

Fransa’da geçen film, Çar Nicholas II ve İmparatoriçe Alexandra Feodorovna’nın en küçük kızı olan Rus Büyük Düşesi Anastasia Nikolaevna’ya benzeyen bir kadının öyküsünü anlatmaktadır. Rivayete göre Anastasia ailesinin idamından sağ kurtulmuştur. Eski Beyaz Rus Komutanı Bounine ve ortakları, Rus aristokrasisinin güvence altına aldığı 10 milyon poundluk bir mirası çözmeleri için Anastasia’ya ihtiyaçları vardır. Bununla birlikte, planlarına yönelik en büyük engel sürgündeki İmparatoriçe Marie Feodorovna’dır. Çünkü onu ikna etmeden sonuca ulaşmaları mümkün olamayacaktır.

İspanya İç Savaşında Cumhuriyetçilerden yana tavir alan Amerikalı yazar ve kısa öykünün ustası Ernest Hemingway'in senaryosunu yazdığı, Joris Ivens'in yönettiği 'Spanish Earth' (İspanyol Toprağı) kimilerine göre bir propaganda filmi. İç savaşı konu edinen belgesele Orson Welles de sesiyle katılıyor. Filmin Fransızca versiyonunda ise seslendirmeyi ünlü yönetmen Jean Renoir üstlenmiş. Yıllar önce Fransa'da gösterilmesine rağmen, iç savaş hassasiyetini hâlâ koruyan İspanyollar, filmin ülkelerinde gösterilmesini istememişti.

Oscar’da kesinlikle gönlümüzün pır pır atacağı bölüm olan En İyi Belgesel adaylıklarında adeta ışıldıyor bu film. Siz de izleyince göreceksiniz, belgesel sinemanın sınırlarını aşıp unutulmayacak bir düş âlemine sürükleyen bu enfes film, 2014’ün en çok konuşulacak ve ödüller toplayacak belgesellerinden biri olacak. Cutie and the Boxer bokstan resme giden yolda bir sonbahar hikâyesi… Aynı zamanda görüntü yönetmeni de olan yönetmen Heinzerling bu belgeselde 80’lik iki ihtiyar sanatçının aşklarının 40. yılını renk cümbüşüyle kutsuyor...

Son şampiyon George Foreman ile güçsüz rakibi Muhammed Ali arasında 1974 yılında oynanan dünya ağır sıklet şampiyonluk maçını konu alan boks belgeseli.1974'te Leon Gast, eşi benzeri görülmemiş bir spor gösterisine eşlik etmesi planlanan bir müzik festivali olan Zaïre 74'ü çekmek üzere Afrika'ya gitti: Kariyerinin son dönemlerinde güçsüz kalan Muhammed Ali'nin boks ağır sıklet şampiyonluğu unvanı için genç ve güçlü George Foreman'la mücadele edeceği Rumble in the Jungle - Kinşasa'daki bir reklam panosunun ifadesiyle "siyah bir ülkede, siyahlar tarafından organize edilen iki siyah arasındaki bir dövüş". Ana müsabaka ertelenip Ali'nin Afrika'da kalış süresi uzayınca, Gast bir hazine dolusu görüntü topladı ve çılgınca karizmatik sporcunun kariyerinin en zorlu maçlarından birine hazırlanırken bir yandan da siyah Amerika'nın sömürge sonrası Afrika'daki gururlu elçisi rolünün tadını çıkardığını gözlemledi. Yapım aşaması yirmi yıl süren When We Were Kings, Norman Mailer ve George Plimpton ile yapılan röportajlarla dövüşün sansasyonel etkisini gözler önüne sererken, Ali'nin cazibesini, zarafetini ve meydan okuyuşunu yansıtan Akademi Ödüllü portresini tamamlıyor.

Vahşi yaşam belgeselleri ile ün yapan ödüllü belgeselci, fotoğrafçı ve kameraman Luc Jacquet, Antarktika’nın buz çöllerinde, dünyanın barınılması en güç bölgesinde İmparator Penguenler’in peşine düşüyor.

Anthony Powell adlı bir adam Antarktika’da geçirdiği 1 yılı filme alıyor. Antarktika’nın güzellikleri olduğu kadar, zorluklarının da olduğunu gösteriyor.” Antarktika’da iki mevsim vardır. Biri tüm olayların gerçekleştiği yaz mevsimi, diğeri ise karanlık ve yalnızlık dolu kış…,çoğu insan kışı burada geçirmeyi istemez.” Bu belgeselde Antarktika’ya daha farklı bir açıdan bakacaksınız. Görselleri ise gerçekten muhteşem.

Çernobil nükleer felaketinin mağdurlarından bir tanesi olan sıradışı Ukraynalı sanatçı, Soğuk Savaş?ın örttüğü korkunç bir sırrı ortaya çıkarır; bunu ifşa etmenin bedelinin riskini üstlenebilecek midir?Ukraynalı sanatçı Fedor Aleksandroviç dağınık saçları, kocaman gözleri, aklından geçeni fütursuzca söylemesiyle Dostoyevski romanlarından fırlama bir karakter gibi. Çernobil patlaması, o sırada sadece dört yaşında olmasına rağmen, Fedor?un tüm hayatını etkilemiştir. Kemiklerinde dahi radyasyon taşımaktadır. Patlamanın perde arkasını araştırmaya karar veren Fedor?un ilgisi, Çernobil alanına yakın bir arazide Sovyetler tarafından inşa edilen dev radyo antenine takılır. Duga adı verilen bu antenin Soğuk Savaş sırasında yapılan yüksek maliyetli, gizli bir silah olduğunu öğrenir. Amaç Batı?daki iletişim sistemlerine ve belki de insanların zihinlerine sızabilmektir. Bu antenin gerçek işlevi hakkında bilgi edindikçe Fedor, Duga?nın Çernobil?le bağlantısını açıklayan korkunç bir gerçeğe daha ulaşır. Öğrendikleri, Rusların komşu ülkeye karşı uyguladıkları şiddete yeni bir boyut getirir. Bu sırada günümüz Ukrayna?sında bu tarihi çekişmenin yeni bir perdesi yaşanmaktadır ?Kiev sokakları demokrasi ve Avrupa yanlısı göstericilerle Rusya?ya yakınlaşan hükümet arasındaki çatışmayla doludur. Tehdit edilen Fedor?u öğrendiklerini ifşa edip etmeme konusunda zor bir karar beklemektedir. Tarihi gerçeklikle kişisel hikâyeleri ustalıkla harmanlayan, görüntü ve müzikleriyle olağanüstü bir estetik yakalayan Rus Ağaçkakanı, bir insanın karanlık güçlere karşı verdiği mücadeleyi sürükleyici ve içten bir şekilde anlatıyor.

Sinemanın 100 yıllık ömründe eşcinsellik nadiren beyaz perdeye yansıdı. Yansıdığında ise sadece gülünecek, acınacak ya da korkulacak bir şey olarak gösterildi. Bunlar hızla geçen ancak unutulmaz görüntülerdi ve hala süren birer efsane gibiler. Büyük mit yaratıcısı Hollywood; heteroseksüellere eşcinseller hakkında, eşcinsellere de kendileri hakkında ne düşünmeleri gerektiğini öğretti. Kimse bu etkiden kaçamadı...Vito Russo'nun aynı adla yazdığı kitaptan yola çıkılarak hazırlanan The Celluloid Closet - Sakıncalı Film Dolabı, Hollywood'un ilk günlerinden itibaren eşcinselliğe bakışını ve eşcinsellerin sinemada kendilerine nasıl bir yer bulduğunu anlatıyor. Filmin toplam 7 ödülü bulunuyor.

Fidel Castro’nun devrimle başa geçmesinden sonra Agnès Varda’nın Küba ziyaretinde çekilen fotoğraflarla oluşturulmuş özel bir kurgu. Varda’nın devrim sonrası toplumsal ve kültürel ortamı incelediği siyah beyaz bir belgesel.Küba Devrimi’nden 4 yıl sonra, Agnès Varda adayı ziyaret ederek değişimin kaydını tutuyor. Eve dönerken yanında 1.800 kadar fotoğraf getiren Varda, bunlarla neşeli ve dinamik bir film kurgularken, fotoğraf ve sinema arasındaki sınırda dolanıyor, bir yandan da devrimin etkisine bizi tanık ediyor.

Antropolog Jean Rouch ve sosyolog Edgar Morln’ln birlikte çektiği Chronique d’un Été - Chronicle of a Summer, bütün belgesellerin en önemlisi ve en çok anılanıdır. Türün bazı öncülerinin (Dziga Vertov ve Robert Flaherty) yarattığı gelenekleri ve teknikleri kullanan Rouch ve Morin, 1960’ların başlarında Paris’te, günlük yaşamın kalıplarını ve işleyişlerini belgeler. O dönemde 16 mm. film ekipmanı ve tekniklerinde meydana gelen bazı temel değişikliklerden yararlanan film, gitgide daha hareketli hale gelen ve "nesnel" bir aracın sağladığı, ortaya yeni yeni çıkmaya başlayan olanakları sergiler.Bazı açılardan Chronique d’un Eté’nin gözlemci bir üslubu olduğu söylenebilirse de film kendi yöntemsel ve ahlaki yaklaşımını durmadan sorgular. Bu açıdan, filmin "son halinin" gösterilmesini ve eleştirel biçimde tartışılmasını filme dahil ederek, Flaherty’nin yaklaşımını geliştirir (o da çekimlerini Nanook of the North-Kuzeyli Nanook’a, (1922), konu olan Inuit’lere göstermekte ısrarcıydı). Ayrıca Chronique d’un Été bize bazen Morin’le konuşan, diğer zamanlarda kamera önünde "var olmayı sürdüren" karakterlerinin yaşantısından anlar sunsa da aynı zamanda kendisini bilinçli bir biçimde, konu edindiği öznelerin etkileşimli karşılıklarını içine alan etnografik ya da antropolojik bir deney olarak damgalar.Belki de Chronique d’un Eté’nin en çarpıcı yanı aracısız aktarılan gerçeklik anlarını yakalama başarısından daha çok, gerçeklikle, kameranın varlığıyla dayattığı gösterinin (ya da bir gerçeklik olarak gösterinin) karışımını, eleştirel biçimde inceleyebilme kapasitesidir. Frederick Wiseman’in kamerayı ve yönetmeni silmek için büyük gayret harcayan belgesellerinin aksine, Rouch’un ve Morin’in filminde her ikisinin de varlığına ısrarla vurgu yapılır. Böylelikle kamera ve yönetmen, günlük yaşamın gözlemcilerinden ziyade, bu yaşamın inşasında ve gözler önüne serilmesinde etkin olarak gösterilir. Bununla birlikte toplama kampından sağ kurtulan Marcelline’in, son derece açık biçimde "kişisel" yorumları eşliğinde Paris sokaklarında yürümesinde, cinéma vérité türünün yaklaşmakta olan "özgürlüğü"nün izleri sezilebilir. Bu film, "dolaysız" sinemanın gücünü ve tekniklerini bir yandan biçimlendiren bir yandan da eleştirel açıdan sorgulayan, ileri görüşlü bir çalışmadır.

Grubun kariyerini kapsayan 1.200 saatten fazla görüntüden derlenen Pearl Jam: Twenty Pearl Jam'in kesin bir portresi. Kısmen konser filmi, kısmen içeriden samimi bir röportaj ve kısmen de müziğin gücüne bir tanıklık.

1920'lere kadar uzanan nadir arşivler, Albert Einstein, Paul Dirac, Jocelyn Bell-Burnell ve Stephen Hawking gibi en parlak fizikçilerden bazılarının yaşamları ve kişilikleri hakkında eşsiz bir fikir veriyor.

İran'da sinemanın 100. yılı vesilesiyle film çekmek için gazeteye ilan vererek oyuncu arayan yönetmen Makhmalbaf, sadece ilk gün 5 bin başvuru gelmesi sonucu fikrini değiştirir ve yeni filmini bu konu üzerine inşa etmeye karar verir.Beş bin kişinin kuyruk oluşturduğu oyuncu seçmeleri, çeşitli kavgalara ve taşkınlıklara sebep olacaktır.

Oscar'a aday olmuş yönetmen Charles Ferguson, İç İşler ile, hâlâ dünyayı kasıp kavurmakta olan 2008 ekonomik krizinin perde arkasındaki akıl almaz gerçekleri ilk kez gözler önüne seren bir belgesele imza atıyor. Faturası 20 trilyon doları aşan kriz, milyonlarca insanı evsiz ve işsiz bırakarak mağdur etti. Film, derinlemesine araştırmaların yanı sıra finans dünyasının önemli isimleriyle, politikacılarla ve gazetecilerle yapılan dudak uçuklatıcı röportajlar üzerinden arsız bir endüstrinin gelişimini takip ediyor. Aynı zamanda da siyasetin, düzenlemelerin ve akademinin yozlaşmasıyla sonuçlanan yıkıcı ilişkiler ağını açığa çıkarıyor. Matt Damon tarafından seslendirilen film yalnızca ABD ile sınırlı kalmıyor, İzlanda, İngiltere, Fransa, Singapur ve Çin'e de giderek, her birimizin hayatını etkilemekte olan yoz ve açgözlü sistemin resmini bir bütün olarak çiziyor. Bu, olayları parça parça gazetelerde okumaktan çok farklı bir his; uyandırıyor, sarsıyor.2011 Oscar En İyi Belgesel Ödülü

92 sınıf, önem ve altı fevkalade yetenekli genç Manchester United futbolcularının (David Beckham, Nicky Butt, Ryan Giggs, Paul Scholes, Phil ve Gary Neville) küresel spor superstardom yükselişi ayrıntılı bir sinematik bir belgesel.Film Manchester United'ın Avrupa Kupası zaferle sonuçlanan, 1992-1999 dönemini kapsayan ve dramatik dokumak ve muazzam sosyal ve kültürel değişimler anda İngiltere'de yer alan ile futbol odyssey yüksek ve alçak aynası olacaktır.

Yahudi soykırımıyla ilgili röportajlardan ve tanıklıklardan oluşan Shoah, Polonya’da felaketten kurtulanları, felakete seyirci kalanları ve soykırımın faillerini sorgulayarak görsel bir şiir kuruyor. Herhangi bir arşiv görüntüsünün yer almadığı bu dokuz saatlik film, 1974-1981 arasında çekilmiş 350 saatlik ham görüntüden kurgulandı. Derviş Zaim’in seçtiği filmin dört ana konusu var: Chelmno, Treblinka ve Auschwitz-Birkenau ölüm kampları ve Varşova Gettosu. Lanzmann’a göre Shoah “unutuşa karşı duran kati bir siper, gerçek bir duvar.”

Gözalıcı Romy Schneider'in henüz yirmi altı yaşındayken başrolünde oynadığı eşsiz bir yapım. Delilik ve kıskançlık hakkında, sınırsız bir bütçeye sahip benzersiz bir sinema olayı. Büyük yönetmen Henri-Georges Clouzot imzalı, "olağanüstü" olduğu söylenen, ancak bitirilememiş ve elli yılı aşkın süredir gözlerden uzak kalmış bir film... Görüntüler kısa süre önce bulundu ve tahminleri de aştı. On beş saatlik çekimler, bazı oyuncular ve çekim ekibiyle yapılan röportajlar, storyboard ve fotoğraflar arasından seçilen malzemelerden hazırlanan bu belgesel, Clouzot'nun anlatmak istediği, ancak şansı yaver gitmeyen efsanevi bir hikâyeyi yeniden hayata geçiriyor.Cannes Film Festivali'nde de gösterim imkanı bulan L'enfer d'Henri-Georges Clouzot (Henri-Georges Clouzot's Inferno) - Henri-Georges Clouzot'nun Cehennemi, toplam 4 ödül kazanmış bir belgesel.

Kirby Dick ve Amy Ziering’in birlikte yönettiği Derrida belgeselinde ünlü Fransız felsefeci Jacques Derrida (1930-2004) dışında, ailesi ve yakın çevresinden Marguerite Derrida, René Major, Chantal Major, Avital Ronell, René Derrida, Eddie Yeghiayan gibi isimler de yer aldı.

Ronald Reagan'ın göreve gelmesinden önceki yıllarda Manhattan harabeye dönmüştü. Ancak gerçek sanat hiçbir zaman rahatlıktan gelmez ve Jim Jarmusch, Lizzy Borden ve Amos Poe gibi sanatçılara en iyi eserlerinden bazılarını üretmeleri için ilham veren de tam olarak bu korkunç koşullardı. Punk rock ve new wave müzikten ilham alan bu başına buyruk genç sinemacılar, izleyicileri Hollywood'un ürettiği kaçışçı ürünlerle güçlü bir tezat oluşturan yalın bir gerçeklikle karşı karşıya bıraktılar.

Efsanevi rock grubu The Beatles'ın bölünmenin eşiğine geldiği son aylarını takip ediyoruz. Bu arada son iki albümleri "Let It Be" ve "Abbey Road" için müzik yapıyorlar ve sonunda Apple binasının çatısında son bir konserle sona eriyorlar.

Nina Simone sahnede, dinleyicileri büyüleyen ve ömür boyu sürecek hayranlar edinmesini sağlayan son derece özgür, sınır tanımayan müzikal ifadesiyle tanınıyordu. Ancak 1960'ların Amerika'sında sivil haklar döneminin şiddet dolu, unutulmaz ve anlamsız günlerinin ortasında Simone, sanatsal kimliğini ve hırsını bir harekete olan bağlılığıyla uzlaştırmakta zorlandı. Saatler süren otobiyografik kayıtlardan derlenen bu yeni film, parlak bir sanatçının sınır tanımayan egosunu ve yaşadığı dönemin saçmalıklarını gözler önüne seriyor. Simone, şöhretinin zirvesindeyken ailesini, ülkesini, kariyerini ve hayranlarını terk ederek Liberya'ya taşındı ve sahneye çıkmayı bıraktı. Bu olaya kadar uzanan hayat hikayesi, "bir kraliyet mensubu nasıl olur da çamurda tepinir ve yine de zarafetle yürür?" sorusunu akla getiriyor.

Bu film, Haziran 1973'te Kentucky, Harlan County'deki Eastover Madencilik Şirketi'nin Brookside Madeni'ne karşı kömür madencilerinin grevini belgelemektedir. Eastover'ın sözleşme imzalamayı reddetmesi (madenciler Amerika Birleşik Maden İşçileri'ne katıldığında) bir yıldan fazla süren ve silahlı şirket haydutları/iş kırıcıları ile grev yapan madenciler ve onları destekleyen kadın halk arasında şiddetli çatışmalar içeren greve yol açmıştır. Yönetmen Barbara Kopple, bize madencilerin tarihsel sıkıntıları ve UMWA'nın tarihi hakkında biraz arka plan bilgisi vererek grevi perspektife oturtmaktadır. 2004 yılında New York Women in Film & Television ile ortaklaşa Academy Film Archive tarafından korunmuştur.Barbara Kopple'ın Akademi Ödülü kazanan belgeseli, efsanevi country ve bluegrass sanatçıları Hazel Dickens, Merle Travis, Sarah Gunning ve Florence Reece'in yer aldığı tüyler ürpertici bir film müziği eşliğinde, hayatta kalmak için mücadele eden bir topluluk ile kâra adanmış bir şirket arasındaki on üç aylık mücadelenin yürek burkan bir kaydı.