Eşsiz görüntüleriyle ve sert tarzıyla modern savaşların korkunç sonuçlarını anlatan Tears of Gaza - Gazze'nin Gözyaşları, aynı zamanda dramatik bir savaşın ardından kadın ve çocukların günlük hayatlarına devam etme çabalarını da gözler önüne seriyor. Bu insanların çoğu duvarı ve çatısı olmayan çadırlarda ve harabelerde yaşamaktadır. Hepsinin paraya, yemeğe, suya ve elektriğe ihtiyacı vardır. Bazıları aile üyelerini kaybetmiş veya çocukları yaralanmıştır. Savaş, çatışmaları çözüp barış sağlayabilir mi? Film, savaş ve ateşkesten sonraki dönemde üç çocuğun yaşadıklarını konu ediniyor.

Katalan mimar Antoni Gaudí (1852 - 1926) dünyanın en şaşırtıcı binalarından, iç mekanlarından ve parklarından bazılarını tasarladı; Japon yönetmen Hiroshi Teshigahara, yirminci yüzyılın ikinci yarısının estetik açıdan en cüretkar filmlerinden bazılarını inşa etti. Burada onların sanatı eşsiz, büyüleyici bir sinema deneyimiyle birleşiyor. Görsel bir şiirden daha az belgesel olan Teshigaharas Antoni Gaudí, izleyicileri Gaudi'nin henüz tamamlanmamış devasa başyapıtı Barselona'daki Sagrada Familia katedrali de dahil olmak üzere gerçekten muhteşem mimarisinde bir tura çıkarıyor. Teshigahara, konusunun organik yüzeylerindeki kıvrımlar kadar cesur ve şehvetli kamera çalışmasıyla Gaudi'yi filmde ölümsüzleştiriyor.

Yapımcılığını BBC'nin üstlendiği bu filmde sanatçının mektuplarından yola çıkılarak Van Gogh'u idealizmive yaşamı anlatılıyor...

Muhteşem… Wenders’in Buena Vista Social Club’tan Bu Yana En İyi Filmi. 2009’da yaşamını yitiren efsanevi dansçı ve kareograf Pina Bausch, dansını vücut diliyle birleştirerek olağanüstü ve devrimsel nitelikte bir dönüşüme imza attı. Ünlü yönetmen Wim Wenders bu filmde Bausch’un estetiğini tüm heyecanıyla ve Tanztheatre Wuppertal dans grubunun muhteşem kareografileri ile ortaya koyuyor. Bausch’un yaşamının ve eserlerinin göz kamaştırıcı bir kutlaması olan Pina, duygular için bir ziyafet ve yılın en büyük film olayı.

1969 yılında “3 Days of Peace & Music” sloganıyla ilk kez gerçekleştirilen Woodstock Festivali müzik dünyasının en önemli dönüm noktalarından biri olarak kabul edilir. Bu festivale ait ‘Woodstock’ belgeseli 1970 yılında gösterime girer ve bir yıl sonra Akademi Ödülleri’nde ‘En İyi Belgesel’ kategorisinde Oscarı kazanır. Yönetmenliğini Michael Wadleigh’in yaptığı belgeselde başta “Jimi Hendrix” olmak üzere: “The Who” , “Crosby, Stills & Nash” , “Joan Baez”, “Richie Havens”, ve “Janis Joplin” gibi birçok önemli müzisyeni dinleme şansına eriştiğimiz gibi o kuşağın yaşam tarzı ve hayat felsefesine tanık oluruz. 1996 yılında ABD Ulusal Film Arşivi’ne alınan yapıt tüm zamanların en iyi müzik belgeseli olarak kabul edilir.

Mısır, Hindistan, Türkiye, Romanya, Macaristan, Slovakya, Fransa ve İspanya çingenelerinin danslari ve müzikleri ile yer aldığı bir yapım..

Belçikalı film yapımcısı Chantal Akerman, New York'ta yaşıyor. Şehrin filme alınmış görüntülerine, Chantal Akerman'ın Brüksel'deki evindeki sevgi dolu annesinin metinleri eşlik ediyor. Akerman'ın bizzat kendisi tarafından okunan annenin sözleri yavaş yavaş kaybolurken, Şehir giderek daha fazla ön plana çıkıyor.

Endişeye gerek yok. İran’da İslami rejimin devamı için çalışan din adamları, bir insanın olabileceği her şey olmuşlar. Danışman, avukat, politikacı, psikanalist, filozof ve hatta gerekirse tıp doktoru. En azından muhteşem demagoglar. Mesela, birbirlerini hormonal dengesizlik yarattığı için müziğin sağlıksız olduğuna ikna edebiliyorlar. Her iddianın sonuna kaynak göstermeden “bilim kanıtladı” ibaresi ekleyebiliyorlar. Fransa’da yaşayan liberal bir naif İranlı, bu din adamlarına birlikte yaşamanın mümkün olduğunu, İran’ın kendisi gibileri de taşıyabileceğini göstermeye kararlı. Hepi topu dört kişiyi, bir evde kısa bir süre beraber yaşamaya ikna etmesi üç yılını alıyor. Herkes ailesiyle gelecek, odalarında özellerini yaşayacak, salonda ise ortak bir kamusal alan yaratacaklar. Kadından müziğe, yaşamdan ahirete her şey masaya yatırılıyor. En hafif deyimiyle, çıldırtıcı bir şekilde aydınlatıcı bir deneyim.

Sinemanın önde gelen yönetmenlerinden olan Patricio Guzman'ın 1975 yılında tamamladığı 3 bölüm ve 5 saatten oluşan The Battle of Chile (La Batalla de Chile) - Şili Savaşı belgeselinin üçüncü bölümü.

The Band grubunun veda konserini konu alan Scorsese belgeseli. Film, konserin yanı sıra grup elemanlarının kulis içi görüntülerine, Bob Dylan ve Neil Young ve Ringo Starr gibi ünlü müzisyenlerle yapılan röportajlara yer veriyor. The Last Waltz bugün Scorsesenin müzik belgesellerinin öncülü sayılıyor.

Japonya’dan, Gine’nin Bijago Adaları’ndan, Capa Verde’den görüntüler ve sesler... Dünyanın dört bir yanını dolaşan anlatıcı, ilgisini tek çeken şeyin sıradanlık olduğunu söyleyerek bizi bambaşka yerlerde en sıradan gündelik hayatların içine sokarak , en sıradan yerlerde, harika manzaralar eşliğinde gezdirir. Dinsel ayinlere, sokak gösterilerine, kutlamalara tanık eder. Marker’ın başyapıtı Sans Soleil - Güneşsiz, aynı anda hem antropolojik bir araştırma, hem zaman kavramı üzerine felsefi bir deneme, hem de şiirsel bir sinema örneği olan eşsiz bir yapım.

Yönetmen Jonas Mekas’ın doğduğu kasaba Semeniskiai’ye ye dönüş yolculuğu etrafında şekillenen belgesel film, 70’li yılların Litvanya kırsalını gözler önüne seriyor.Film 2006 yılında “kültürel, estetik ya da tarihsel önemi” nedeniyle ABD Ulusal Film Arşivi tarafından Kongre Kütüphanesi’nde arşivlenmesi uygun görülmüştür.

This Much I Know to Be True belgeseli, Nick Cave ile Warren Ellis‘in son iki stüdyo albümleri Ghosteen ile CARNAGE‘ın dünyalarından keşifler sunarken bir yandan da ikilinin yaratıcı birlikteliklerinin perde arkasını gözler önüne seriyor.

1983te askeri diktatörlüğün yıkılmasından sonra, birbirini izleyen demokratik hükümetler, Arjantini dünyanın en liberal ve müreffeh ekonomisi haline getirme iddiasında olan bir dizi reform başlattı. Yirmi yıldan kısa bir süre sonra, Arjantinliler kelimenin tam anlamıyla her şeylerini kaybettiler: büyük ulusal şirketler değerinin çok altında yabancı şirketlere satıldı; özelleştirmelerden elde edilen gelirler yozlaşmış yetkililerin ceplerine aktarıldı; revize edilmiş iş kanunları çalışanların tüm haklarını elinden almış; geleneksel olarak önemli bir gıda maddesi ihracatçısı olan bir ülkede yetersiz beslenme yaygındır; milyonlarca insan işsiz ve yoksulluğa düşüyor; ve tasarrufları nihai bir bankacılık çöküşünde ortadan kayboldu. Film, Arjantinin yıkıma giden yolunu belirleyen çok sayıda siyasi, mali, sosyal ve yargısal yönü vurguluyor.

Sinemanın 100 yıllık ömründe eşcinsellik nadiren beyaz perdeye yansıdı. Yansıdığında ise sadece gülünecek, acınacak ya da korkulacak bir şey olarak gösterildi. Bunlar hızla geçen ancak unutulmaz görüntülerdi ve hala süren birer efsane gibiler. Büyük mit yaratıcısı Hollywood; heteroseksüellere eşcinseller hakkında, eşcinsellere de kendileri hakkında ne düşünmeleri gerektiğini öğretti. Kimse bu etkiden kaçamadı...Vito Russo'nun aynı adla yazdığı kitaptan yola çıkılarak hazırlanan The Celluloid Closet - Sakıncalı Film Dolabı, Hollywood'un ilk günlerinden itibaren eşcinselliğe bakışını ve eşcinsellerin sinemada kendilerine nasıl bir yer bulduğunu anlatıyor. Filmin toplam 7 ödülü bulunuyor.

Kim demiş hikâye anlatıcılığı sona eriyor diye! Dünyanın en eğlenceli ama güvenilmez hikâye anlatıcılarıyla tanışmaya ne dersiniz? Sarah Polley, hem yönetmen hem de adeta bir detektif gibi kendi ailesini sorguya çekiyor. Geçmiş bilgi kırıntıları arasında kayboluyor, onları birbiriyle çarpıştırıyor. Bir süre sonra itirafların, gerçeklerin, aile hikâyelerinin değişik bakış açılarından anlatılınca ne kadar farklılaştığını ortaya koyuyor.İyi seyirler..

Efsanevi grup Pink Floyd'un üyesi Roger Waters’ın İstanbul’a da uğradığı ve 2010-2013 arasında gerçekleşen The Wall turnesine dair materyallerin yer aldığı belgeselin yönetmenliğini Roger Waters ve Sean Evans üstleniyor...

Chicago'da yerel bir takımda oynayan ve birer NBA yıldızı olma hayali kuran Arthur Agee ve William Gates adlı iki siyahi gencin gerçek hayat hikayelerini anlatılıyor. Yetenekleriyle dikkat çeken gençler, bir sosyal-sportif proje kapsamında sokaklardan alınıp, beyazların hakim olduğu bir okula yerleştirilirler. İdolleri (Isiah Thomas) ile aynı lisede (St. Joseph) profesyonelliğe doğru çıktıkları bu yolculuklarında, bir yandan farklı bir sosyal çevreye adapte olmanın getirdiği zorluklar ve ergenlik problemleriyle başetmek, diğer yandan da ağır çalışma temposu, sakatlıklar ve form gibi basketbola özgü sıkıntılarla yüzleşmek mecburiyetinde kalacaklardır.

Fransız ip cambazı Philippe Petit, ip üzerindeki başarılarına bir yenisini eklemek istemektedir ve yeni inşa edilen İkiz Kuleler'in arasına ip gererek üzerinde yürümeyi kafasına koymuştur. Ancak bu planı illegal yollardan gerçekleştirmek zorundadır ve 1974 yılında sevgilisi ve arkadaşlarının desteğiyle bu hayalini gerçekleştirir. Artık o, bir kahraman ve medyatik bir suçludur.Tüm zamanların en sanatsal suçunu ve Philippe Petit'i anlatan belgesel Man on Wire, 1 Oscar ödülünün yanı sıra toplam 45 ödül kazandı.

Dünya prömiyerini 2015 Sundance Film Festivali'nde yapan Meru adlı belgesel film, milyonlarca kişinin yakından takip etmiş olduğu etkinlikte iki farklı dalda aday gösterilip, Belgesel alanında İzleyici Ödülü'nü elde edip, daha sonraki süreç içerisinde ise birçok festivalde yer almıştır. 2015 ABD ve Hindistan ortak yapımı olan Meru adlı eserin yönetmenliğini Jimmy Chin ve Elizabeth Chai Vasarhelyi ikilisi üstlenmiştir. Aksiyon ve macera türündeki Meru adlı belgesel, 3 elit dağcının, Hint mitolojisinde tanrıların buluşma yeri ve barınağı olarak geçen kutsal dağ Meru'ya tırmanış hikayesi konu ediniyor.Yapımcılığını Jimmy Chin, Shannon Ethirdge ve Elizabeth Chai Vasarhelyi üçlüsünün üstlenmiş olduğu eserin, heyecanlı müziklerini ise J. Ralph ele almıştır. IMDb puanı 8,5 Meru adlı eserin süresi ise 1 saat 27 dakikadır. Bu müthiş belgeselde şu isimler Conrad Anker, Grace Chin, Jimmy Chin, Amee Hinkley, John Krakauer, Jennifer Lowe-Anker ve Renan Öztürk yer almıştır.

Yönetmen Spike Lee, David Byrne'ın Broadway şovu American Utopia'yı filme alıyor. Gösteride Byrne'ın Talking Heads parçalarından birçoğunun yanı sıra onun solo parçaları ve diğer insanların çalışmalarının versiyonları yer alıyor. Byrne, özellikle sosyal konularda tüm şarkıları anlatımla birbirine bağlar.

Belgesel, Irak'ın Kuveyt işgali sonrası ateşe verdiği 600'den fazla petrol kuyusunun haftalarca, hatta aylarca söndürülemeyen yangının söndürülme çabasını konu ediniyor ve "dünyanın sonu geldi" hissayatını, "karanlık" gerçekliği ve "ateşli" gerçeküstülüğüyle beyaz perdeye taşıyor. Basra Körfezi'ni bir ölü denize dönüştüren, yarım milyon ton petrolün atmosfere karışmasına ve asit yağmuru olarak başımıza yağmasına, Kuveyt çöllerinin, ormanlarının bir petrol nehrine dönüşmesine sebep olan bu korkunç olayı yönetmen Werner Herzog yerinde gözlemliyor ve bizlerin de bilgilenmesini sağlıyor.Lektionen in Finsternis (Lessons of Darkness) - Karanlıkta Dersler, etkileyici bir savaş belgeseli olmasının yanında aynı zamanda yıllar geçse de unutulmayacak olan bir arşiv niteliğinde.

2015 yılında Bükreş’te Colectiv adlı bir gece kulübünde çıkan yangın sonucu 27 kişi vefat eder, 180 kişi yaralanır. Daha sonra yangında ölümcül derecede yanıkları olmayan kişiler de hastanede bir bir ölmeye başlar ve vefat edenlerin sayısı 60’a yükselir. Bir doktor ise bu duruma dayanamaz ve asıl durumu araştırmacı gazetecilere ihbar eder. Bunun üzerine itiraflar ardı ardına gelir. Bu sayede gazeteciler büyük bir sağlık hizmetleri dolandırıcılığını ortaya çıkarır.

Film, yönetmenin “Memorias del Saqueo” ile başlayan üçlemesinin son parçası olarak düşünülebileceği gibi üçlemeden bağımsız olarak da izlenebilir. 21. yüzyılın başlarından itibaren Arjantin’de ortaya çıkan ekonomik ve sosyal krizleri ele aldığı tarihsel belgeler niteliğindeki diğer iki filmden farklı olarak bu filmde yönetmen bugünün ve geleceğin kuşaklarına daha iyimser bir bakış açısı ile seslenmektedir. Film boyunca Solanas ülkenin farklı bölgelerini ve muhtemelen birçok Arjantinlinin dahi bilmediği ulusal kuruluşları göstererek ülkenin potansiyel ve mevcut teknolojik ve bilimsel konumunu, yer altı zenginliklerini, çalışkanlığını bilimsel ve tarafsız bir dille sunmaktadır. Film basit bir şekilde yapılandırılmıştır ve basit bir mesaj vermektedir: Burada, Arjantin’de de yapabiliriz.

Gözalıcı Romy Schneider'in henüz yirmi altı yaşındayken başrolünde oynadığı eşsiz bir yapım. Delilik ve kıskançlık hakkında, sınırsız bir bütçeye sahip benzersiz bir sinema olayı. Büyük yönetmen Henri-Georges Clouzot imzalı, "olağanüstü" olduğu söylenen, ancak bitirilememiş ve elli yılı aşkın süredir gözlerden uzak kalmış bir film... Görüntüler kısa süre önce bulundu ve tahminleri de aştı. On beş saatlik çekimler, bazı oyuncular ve çekim ekibiyle yapılan röportajlar, storyboard ve fotoğraflar arasından seçilen malzemelerden hazırlanan bu belgesel, Clouzot'nun anlatmak istediği, ancak şansı yaver gitmeyen efsanevi bir hikâyeyi yeniden hayata geçiriyor.Cannes Film Festivali'nde de gösterim imkanı bulan L'enfer d'Henri-Georges Clouzot (Henri-Georges Clouzot's Inferno) - Henri-Georges Clouzot'nun Cehennemi, toplam 4 ödül kazanmış bir belgesel.

Belgesel, savaş yıllarında İngiltere'yi canlı tutan, ekonomik çöküntüde bile daha iyi, birbirine kenetlenmiş bir refah ülkesinin hayalini kuran bir birlik ruhunun öyküsünü anlatıyor. Yönetmen Ken Loach, arşiv görüntülerden, ses kayıtlarından ve yeni yapılmış röportajlardan ortaya çıkardığı hem siyasal hem de toplumsal anlamda çarpıcı belgeselinde "daha iyi bir dünya hayaliyle yola çıkanların kararlılığını hatırlatmayı" amaçlıyor.The Spirit of '45 - '45 Ruhu, Dünya prömiyerini Berlin Film Festivali'nde yapmıştı.

Filistinli bir köylü olan Emad Burnat, dördüncü çocuğu doğduğu zaman olan 2005 yılında ilk kamerasını satın alır. Kendi tecrübeleriyle kameramanlığı öğrenen Burnat, Bil'in adlı köyde gerçekleşen tecrit bariyerine karşı direniş gösteren köylüleri ve oğlunun büyümesini kameraya kaydeder. Direnişe karşılık köyde hemen her gün tutuklamalar, şiddet, zeytin ağaçlarının yıkılması gibi olayları da kameraya kaydeden Burnat, dikkatleri üzerine çeker. Arkadaşları, kardeşleri ve kendisi dahil olmak üzere çoğu kişi ya vurulmuş ya da tutuklanmıştır. Yapılan zulmü delil olarak kameraya kaydeden Burnat'ın kameraları ise delilleri yok etmek amacıyla ya kırılmış ya da ateş edilerek kullanılamaz hale getirilmiştir. 5 Kırık Kamera'sı olan Burnat ise İsrailli film yapımcısı Guy Davidi ile beraber bu belgeseli hazırlarlar. Her bir kamera, Burnat'ın hayat hikayesini ve tarihin bir kesitini gösterir.

İkinci kuşak Sovyet sinemacılarından biri Mikhail Romm. Hemen tümü arşivlerden derlenmiş, aralarında Hitler’in özel film arşivi, SS subaylarının çektiği özel filmler, Sovyetler’in ve diğer kimi ülkelerin devlet arşivleri gibi kaynaklar da bulunan bir materyali kurgulayarak oluşturduğu anıtsal “Sıradan Faşizm” filmiyle, Almanya’da Nazizm’in 1930’larda başlayan yükselişini ve savaş sonuyla birlikte gelen çöküşünü anlatıyor. Bunun yanı sıra, aynı zamanda, “faşizm”in içinde oluştuğu koşulları, sıradan, küçük, önemsiz bulunan olaycıklarla, tehlikeli hoşgörülerle, gündelik boş verişlerle, yerine getirilmeyen görevler ve kaçınılan sorumluluklarla nasıl palazlandığını da gösteriyor. Bir taraftan “eğlenceye boğulmuş” ve çökmekte olan “soyluları ve zenginleriyle”, diğer taraftansa, Hitler ve Mussolini’nin şahsında cisimleşen pespaye bir hakimiyet tutkusuyla çok başarılı bir üslupla dalga geçerken, diğer taraftan bu kepazeliklerin ağır bedellerini de seyircinin önüne koyuyor.

1955'te Clouzot, arkadaşı Pablo Picasso ile biraraya gelerek sanatçının farklı çalışma yöntemlerini olabildiğince kameraya almaya çalışırlar. Picasso çalışırken kamera tam karşısında O'nu çeker, fırçasıyla yarattığı darbeleri ve akan boyaları hareket halinde yakalar. Bunun sonucunda Clouzot'nun filmi - perdesi ve karesi, Picasso'nun tuvali haline gelir ve izleyici olarak kendimizi sanatçının olağanüstü yaratıcı dehası; güzel yapıtları ile ani yarattığı imgeler ve yeni fikirler içinde buluruz.Bir matadorun boğayı karşısına alması gibi, sanatçı da tuvalini alır karşısına. Sanatçı fırçasını savurdukça, resim gözlerimiz önünde dans etmeye başlar. Yepyeni belgesel tarzına öncülük eden bu sanat filmi, yaratma anını ve gizemini irdeler. Filmde, sanatçı 20 siyah-beyaz ve renkli resim yaratır. Kağıttan akan mürekkebi kullanarak Picasso'nun hızla çizdiği desenleri yönetmen Clouzot tersinden çekme imkanı bulur. Sanatçı renkli boya kullanmaya başladığı zaman sinemacı da renkli filme geçer ve stop-motion animasyon tekniğinin sihrini kullanır. Le Mystère Picasso (The Mystery of Picasso) - Picasso'nun Gizemi; büyüleyici, etkileyici ve unutulmaz bir film olarak, sanat üzerine yapılmış en iyi belgesellerden biridir. Film, Fransız Hükümeti tarafından 1984'te ulusal bir hazine olarak kabul edilmiştir.

Politik açıdan solcu görüşü benimsediğini çekincesizce ortaya koyan; yaşam ve ölümlülük üzerine düşüncelerden sanatın toplumdaki rolüne saparken toplum dışına itilmişlere ve marjinallere saygılarını sunan belgesel, çok farklı konulara değiniyor. Bununla birlikte Varda, filmin kendisinden uzaklaşmasına izin vermiyor; izleyici, sanki bir yolcu koltuğunda oturmuş, usta bir kaptanla aydınlatıcı bir yolculuğa çıktığı hissine kapılıyor. Filmdeki en muhteşem anlardan birinde, yönetmen Varda, ağaçtan olgun incirleri toplayıp oracıkta yerken, varlıklı ve bencil insanların açgözlülüğüyle ilgili bir tirada başlıyor. Beylik Marksist teoriyi ezbere okumak yerine sadece bir gözlemini dile getiriyor: ‘iyi olmak istemiyorlar.’ Merkezinde, semt pazarları kapandıktan sonra yiyecek bulmak için artıkları toplayan veya çöplükleri karıştıran modern zamanların rençperlerinin bulunduğu bu acımasız gerçek, belgesel boyunca yankılanıyor.

İnsanın insana yaptığı zalimliğin belgelenmesi, tarihin kendisi kadar eskiye dayanır. Yine de tüm bu belgeler dünyayı, Holocaust’un (Yahudi soykırımı) zalimliklerine, insana hâlâ ürküntü veren o korkunç olaylar dizisine hazırlayamamıştır. Zamanın, hatıraları ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar bir şekilde sildiğinin bilincinde olan sinemacı Alain Resnais (daha sonra Hiroshima, mon amour-Hiroşima Sevgilim ve L’Année dernière Marienbad-Geçen yıl Marienbad’da gibi filmlerle yönetmen olarak daha da büyük bir ün kazanır), Nazi zulmünü filme almaya karar verdi; hem bu zulüm gelecek kuşaklara aktarılabilsin hem de birbirimize neler yapabildiğimizi hatırlatan kalıcı bir yapıt olsun diye.

Amerikada son yıllarda küçük çocukların saçtığı dehşetle birlikte boyutlarını görmeye başladığımız silah kültürünü inceleyen sıradışı bir belgesel. Moore film için, silahların Amerikan kültürünün bir parçası olduğunu savunan ve silah fetişisti bir kuruluşun başkanlığını yürüten, eski oyuncu Charlton Heston ve dehşet saçan çocuklara ilham verdiği iddia edilen Marilyn Manson gibi isimlerle hassas konuyu masaya yatırıyor. Michael Mooreun gösterildiği festivallerde büyük beğeni toplayan ve bolca ödül toplayan yapımı, tüm zamanların en iyi belgeseli seçildi. Yönetmen Roger ve Benin ardından bir kez daha esprili ve aydınlatıcı belgesel sinemasına geri dönüyor.

“Baraka”, kelimelerle zor tarif edilebilen, gerçek anlamda ‘görsel’ bir film. “Baraka”‘da konuşma yok, “Baraka”da standart bir olay örgüsü yok. Sadece büyük metropollerin ve mistik doğu’nun gizemli resimleri var. Binbir türlü sinemasal atraksiyonla kotarılan ve sürekli çalan müzik eşliğinde seyirciye sunulan “Baraka”, bizleri kimi zaman Japonya’nın kalabalık yerleşim birimlerindeki kargaşaya ortak ediyor, kimi zamansa sufi törenlerine götürüyor. Açılışında, yaşlı bir maymunun hüzünlü bakışıyla sizi etkileyecek olan “Baraka”, yedinci sanatın teknik anlamda ulaştığı noktayı göstermekle kalmıyor, aynı zamanda bizlere içinde yaşadığımız ‘gelişmiş-sanayii toplumu’ndan insan manzaraları sunuyor.

Son on yılda, bundan daha etkileyici, gerçeküstücü ve tedirgin edici bir belgesele rastlamadım. Werner Herzog, Öldürme Eyleminin kaba kurgusunu gördükten sonra. Öldürme Eylemi, karaborsada sinema biletleri satan Anwar ve arkadaşlarının ufak ‘sinema çetesi’nin, daha sonra milyonlarca kişinin öldürülmesinden sorumlu paramiliter, aşırı sağcı bir örgüte dönüşmesini anlatıyor. Komünist olduğu varsayılan milyonlarca entelektüel ve Çinli azınlık 1965 yılında meydana gelen askeri darbe süresince grubun yaptığı katliamlar sonucunda yaşamlarını yitirir. Anwar, şimdilerde konforlu ve rahat bir yaşam sürmekte, örgütün kurucu rol modeli olmanın keyfini çıkarmaktadır. Film boyunca, Anwar ve arkadaşları yaptıkları katliamları bütün sıradanlığıyla anlatırken, diğer yandan da bu anları tüm tuhaflıklarıyla, çok sevdikleri eski Amerikan filmlerinden sahnelermiş gibi canlandırıyorlar...

Kuzeyli Nanook 1922 yapımı bir Robert J. Flaherty filmidir. Belgesel sinemanın en önemli örneklerinden biri sayılır. Hudson Körfezinde yaşayan bir Eskimo ailesinin yaşamını konu alır. Belgeselin ilk bantları kaza sonucu yanmıştı. Daha sonra Flaherty geri döndü ve tekrar aynı belgeseli çekti. Filmde eskimo ailesinin buzdan ev yapmaları, çocuklarını beslemeleri, avlanmaları gibi soğuk yaşamlarının en ince ayrıntıları görülebilir.

Amerika'nın en etkili ve ünlü film yapımcılarından ve komedyenlerinden biri olan Buster Keaton'ın hayatı ve kariyerine yönelik bir anma belgeseli.

Film 31 yaşındaki, bir Kanadalı antropolog olan, 12 yaşından bu yana heavy metal hayranı olan Sam Dunnın yolculuğunu konu alır. Dünya çapında kökeni, kültür, tartışmalara sebep olan, bir çok insan tarafından sevilen nedenlerini heavy metal müziği hakkında çeşitli görüşler ortaya çıkarmak için, Sam Dunn bir heavy metal gezisine çıkar * 90larda genç ve ergen tayfaya çok şey ifade eden bir belgesel bu. izledikten sonra kafanız bi süre dünyaya dönemiyor. Yüzünüzde pişmiş kelle gibi sırıtan mutluluk ifadeniz muazzam bir orgazm duygusu yaşıyomuş gibi oluyosunuz. Tarifini anlatamam. Metal dinleyen ve hâlâ tavrını koruyan bozulmamış, 2000 yıllarından önce metalle tanışmış ve hala dinleyenlere çok şey ifade ediyor

Ronald Reagan'ın göreve gelmesinden önceki yıllarda Manhattan harabeye dönmüştü. Ancak gerçek sanat hiçbir zaman rahatlıktan gelmez ve Jim Jarmusch, Lizzy Borden ve Amos Poe gibi sanatçılara en iyi eserlerinden bazılarını üretmeleri için ilham veren de tam olarak bu korkunç koşullardı. Punk rock ve new wave müzikten ilham alan bu başına buyruk genç sinemacılar, izleyicileri Hollywood'un ürettiği kaçışçı ürünlerle güçlü bir tezat oluşturan yalın bir gerçeklikle karşı karşıya bıraktılar.

One More Time with Feeling, Nick Cave’in oğlu Arthur’un ölümünden sonra, Nick Cave & The Bad Seeds’in Brighton’da kaydettikleri Skeleton Tree albümünün yaratım sürecine ve onu çevreleyen kişisel travmalara odaklanan bir müzik belgeseli. Program kapsamında izleyeceğiniz diğer bir film olan Korkak Robert Ford'un Jesse James Suikastı’nın da yönetmeni Andrew Dominik imzalı belgesel Nick Cave'in albümün stüdyo kaydı sırasında içinden geçtiği zor döneme ve özel hayatına çok yakından tanıklık ediyor. Grubun stüdyo kaydı sırasındaki etkileyici canlı performansları ve Nick Cave röportajlarıyla dolu, sade olduğu kadar içten bir yapım.

Tarık Hodziç, Bruce Dickinson’un 1994’te çıkarılan Saraybosna konseriyle ilgili belgeselini yazıyor ve yönetiyor. Şehir kuşatma altındayken Dickinson, korkunç şiddetin ortasında yakalanan yerel halk için bir rock konseri düzenledi.Buraya giden hayranların katkılarıyla birlikte konserden arşiv görüntüler yer almaktadır.