Yas, Yaratılış ve Avangart Melankoli1. Otobiyografik Kırılma ve Tarihsel BağlamGarrel, bu filmi sevgilisi Nico (The Velvet Underground'un efsanevi vokalisti) ile olan ilişkisinin yasını tutarken çeker. Nico'nun 1978'deki trajik ölümü ve çiftin ortak çocuğu Ari Boulogne'nin (filmde "gizli çocuk" metaforu) varlığı, filmin her karesine sinmiş bir kayıp ve acı duygusu yaratır. 1970'lerin sonu, Fransız sinemasının politik avangarttan bireysel melankoliye evrildiği bir dönemdir; Garrel de bu geçişin en radikal temsilcilerindendir.2. Temalar: Doğum, Ölüm ve Sanatın İnşası "Gizli Çocuk" imgesi, yalnızca fiziksel bir varlığı değil, yarım kalan bir aşkın, tamamlanmamış bir sanat eserinin veya bastırılmış hafızanın metaforudur. Siyah-beyaz görüntüler, ölümün ve doğumun birbirine dokunan sınırlarını vurgular. Örneğin, kadın karakterin (Anne Wiazemsky) hamileliği ile erkek karakterin (Henri de Maublanc) müzisyenliği arasındaki gerilim, "yaratma" eyleminin ikili doğasını (yaşam veren vs. yok eden) sorgulatır. Sessizlik ve diyalogsuz sahneler, Nico'nun drone müziğini andıran bir içsel ritim yaratır. Garrel, burada Bresson'un "sinematograf" teorisini avangart bir dil ile yeniden yorumlar.3. Biçimsel Devrim: Minimalizm ve Zamanın Donması Uzun plan sekanslar (örneğin, karakterlerin koridorda yürüyüşü), izleyiciyi bir rüya-zaman boyutuna hapseder. Godard'ın keskin politik çıkışlarının aksine, Garrel eylemsizliği seçer. Doğal ışık ve gri tonlar, Fassbinder'in melodramlarındaki renkli şiddetten uzak, bir tür "anti-dramatik" estetik sunar. Nico'nun şarkıları (filmde "Saeta" gibi parçalar) diegetik olmayan bir şekilde kullanılarak, karakterlerin iç dünyaları ile dış gerçeklik arasındaki uçurumu derinleştirir.4. Eleştirel Sorular ve Tartışmalar Kadın Bakışının Eksikliği: Anne Wiazemsky'nin karakteri, Garrel'in sinemasında sık rastlanan "ilham perisi" klişesine düşer mi? Onun hamileliği, erkeğin sanatsal krizine fon olarak mı işlenmiştir? Politikanın Yokluğu: 1968 sonrası Fransız solunun çöküşü, bu filmde neredeyse hiç ele alınmaz. Garrel, tarihsel bağlamı kişisel trajedi uğruna feda mı eder?5. Sonuç: Neden Bugün Hâlâ Önemli?L'Enfant secret, sinemanın bir yas tutma biçimi olabileceğini kanıtlayan nadir eserlerdendir. Godard'ın Je vous salue, Marie'sindeki kutsal doğum temasıyla diyaloga giren bu film, annesiz bir çocuğun ve çocuksuz bir annenin hikâyesidir. Garrel'in oğlu Louis Garrel'in sonradan sinemaya adım atışı da bu "gizli" mirasın bir devamı gibidir.

Paul dairesine girdiğinde, Mary’nin yanlış daireye girmiş bir adamı kovmaya çalıştığını görür ve Mary’nin ulaşılması zor kadını oynadığını düşünür. Paul adama tavayla vurur ve onu öldürür. Küçük bir restoran açma hayalleri tehlikeye düşmüştür. Bunun üzerine cesetten kurtulmaya, adamın cüzdanını saklamaya ve başka ziyaretçiler çağırıp onları da öldürmeye, soymaya ve onlardan kurtulmaya karar verirler. Bu şekilde yaşamaya alışan çiftin evine bir gece Raoul isminde bir hırsız girer ve olaylar gelişir...1980'lerin başlarının beklenmedik hiti Eating Raoul, gösterişli tüketim üzerine şenlikli ve ahlak tanımaz bir hikâyedir. Warhol süperstarı Mary Woronov ve kült efsane Paul Bartel (aynı zamanda filmin yönetmeni), apartmanlarında yaşayan çapkınlar yüzünden rahatsız olan baskıcı bir çifti canlandırır. Bir gece, tamamen tesadüfen, hem koridorlarındaki "sapıklardan" kurtulabilecekleri hem de hayallerindeki restoranı açmalarını sağlayacak bir yöntem keşfederler. Gülünç, sınır tanımayan slapstick mizah ile "ben nesli"nin kendini şımartmasını hedef alan keskin bir satirin karışımı olan Eating Raoul, seks devrini tok bir şamar ile noktalar.

Unni, kırsal Kerala'da çökmekte olan bir feodal ailenin son erkek varisidir. Yeni bir toplumun sosyoekonomik değişimlerini kabul edememesi, onu yavaş yavaş izolasyona ve paranoyaya sürükleyecektir.Elippathayam (The Rat-Trap) , 1982 yılında National Film Theatre gösterildi ve British Film Institute'un 'En Yaratıcı ve Orijinal Film' ödülünü kazandı. Film, yine 1982 yılında, aralarında Cannes Film Festivali'nin de bulunduğu birkaç film festivalinde gösterildi. Film, bir çok eleştirmen tarafından, yönetmen Adoor Gopalakrishnan filmografisinin en önemli parçalarından biri olarak kabul edilir.

Cannery Row (1982), David S. Ward tarafından yönetilen ve John Steinbeck'in 1945 tarihli romanına dayanan bir film. Film, 1930'ların Kaliforniya'sında, Monterey Körfezi'ndeki Cannery Row'un rengarenk ve melankolik atmosferinde geçiyor.Filmin merkezinde, hayatta kalma mücadelesi veren sıradan insanların yaşamlarına odaklanan bir dizi karakter bulunuyor. Başrollerde Nick Nolte, Debra Winger, ve John Huston gibi isimler yer alıyor. Nolte'nin canlandırdığı "Doc" karakteri, bir bilim adamı olarak topluluk içinde saygı duyulan bir figürdür. Winger ise hayatının anlamını arayan "Hazel" rolündedir. Karakterler arasında kurulan bağlar ve topluluk olgusuyla ilgili derin kavramlar film boyunca işlenir.

Birbirini tanımayan üç kadın, bir elbise mağazasında bir araya gelmiştir. İçlerinden biri bir giysiyi çalmaya çalışır ve bu durumu fark eden erkek mağaza sahibi kadının yanına yaklaşır. Adam kadına yaklaşırken diğer iki kadın da olaya dahil olur ve adamı öldüresiye döverler. Diğer kadın müşteriler bu yaşananları umursamaz ve suç işlendiği anda dükkanı terk ederler. Mahkeme, kadını muayene etmesi ve incelemesi için bir kadın psikolog tayin eder. Peki psikolog ne karar verecektir? Kadınlar kaçık mıdır, yoksa erkeklerin toplumdaki hakimiyetlerinin bir sonucu olarak mı böyle bir suçun dışa vurumu oluşmuştur?

Evlerinin bir mezarlık üzerine kurulu olduğunu bilmeyen Freeling ailesi kısa zamanda kötü günler geçirmeye başlar.Kötü Ruhlar yani hayaletler bazı özel güçlere sahip evin küçük kızı Carel Annieyi evdeki televizyon aracılığıyla kendi boyutlarına çekerler.Artık onu kurtarmaya çalışmacak anne ve babasınındır.Ama Carel Annie için zaman gittikçe daralmaktadır.Üstelik şeytan Carelı etkisi altına almaya çalışmaktadır.Öfkeli hayaletler tekrar yaşama dönmek için küçük kızın gücünü kullanmak isterler...

6 yaşındaki Trevor Nazi özentisi, punkçı, serseri, hırsız küfürbaz, her yeri dövme dolu bir karakterdir. Ailesi yoktur ve sosyal danışmanı olan Peter Clive’in gözetimi altındadır. Düzelmesi için yapılan hiçbir çalışmaya cevap vermemektedir. Tek bildiği o an aklından geçenlerdir. Hiç kimsenin onun gözünde değeri yoktur. Değerlendirme merkezindeki zenci oda arkadaşı Errol, görevliler dışında yanındaki tek insandır.

Bir psikiyatrist, hastası kötü bir cinayet sonucu ölünce kendini, hastasının metresinin de dahil olduğu gizemli bir cinayetin içinde bulur.

Frances Farmerın Hollywoodta şöhrete göz kamaştırıcı yükselişi ve sonrasında kara listeye alınmasıyla trajik bir yöne giren yaşamının gerçek öyküsüdür...

Hikâye iki dünya savaşı arasında geçmektedir. Topalovic ailesi beş kuşak erkekten oluşmaktadır: en genci 25, en yaşlısı ise 120 yaşındadır. Ailenin en genç üyesi, onlarca yıldır nesilden nesile ailesinin mesleği olan cenaze levazımatçılığını sürdürmeyi reddettiği için aile içinde çatışmalar çıkar. Tabut üretimi giderek daha kârlı hale gelir, yeni teknolojiler ortaya çıkar, defin işlemleri daha hızlı ve kolaydır, krematoryum dönemi başlamıştır. Ancak ailenin en genç üyesi Mirko bu işle ilgilenmiyor. O, "daha iyi, daha güzel ve daha dürüst bir mesleğe" inanmaktadır. Bu inancında kız arkadaşı Kristina ve küçük bir sinemanın sahibi olan en iyi arkadaşı Djenka tarafından desteklenir ve cesaretlendirilir. Topalovic şirketine tabut tedarik eden Kristina'nın babası Billy Python, kazançtan daha büyük bir pay, yani adil bir iş ve kâr paylaşımı talep etmektedir. Böylece bu iki aile karşı karşıya gelir. Hesaplaşmada her yol mübahtır. Bu Balkan tarzı Amerikan gangsterliğidir. Hem arkadaşı hem de kız arkadaşı ona ihanet ettiği için büyük hayal kırıklığına uğrayan Mirko cinayet işler. Bir katil olarak ailesinin yanına döner ve ailenin yeni lideri, gücünün ve iktidarının farkında, temel ahlaki ilkesi acımasızlık olan yeni neslin bir temsilcisi olarak kollarını açarak karşılanır.