Yas, Yaratılış ve Avangart Melankoli1. Otobiyografik Kırılma ve Tarihsel BağlamGarrel, bu filmi sevgilisi Nico (The Velvet Underground'un efsanevi vokalisti) ile olan ilişkisinin yasını tutarken çeker. Nico'nun 1978'deki trajik ölümü ve çiftin ortak çocuğu Ari Boulogne'nin (filmde "gizli çocuk" metaforu) varlığı, filmin her karesine sinmiş bir kayıp ve acı duygusu yaratır. 1970'lerin sonu, Fransız sinemasının politik avangarttan bireysel melankoliye evrildiği bir dönemdir; Garrel de bu geçişin en radikal temsilcilerindendir.2. Temalar: Doğum, Ölüm ve Sanatın İnşası "Gizli Çocuk" imgesi, yalnızca fiziksel bir varlığı değil, yarım kalan bir aşkın, tamamlanmamış bir sanat eserinin veya bastırılmış hafızanın metaforudur. Siyah-beyaz görüntüler, ölümün ve doğumun birbirine dokunan sınırlarını vurgular. Örneğin, kadın karakterin (Anne Wiazemsky) hamileliği ile erkek karakterin (Henri de Maublanc) müzisyenliği arasındaki gerilim, "yaratma" eyleminin ikili doğasını (yaşam veren vs. yok eden) sorgulatır. Sessizlik ve diyalogsuz sahneler, Nico'nun drone müziğini andıran bir içsel ritim yaratır. Garrel, burada Bresson'un "sinematograf" teorisini avangart bir dil ile yeniden yorumlar.3. Biçimsel Devrim: Minimalizm ve Zamanın Donması Uzun plan sekanslar (örneğin, karakterlerin koridorda yürüyüşü), izleyiciyi bir rüya-zaman boyutuna hapseder. Godard'ın keskin politik çıkışlarının aksine, Garrel eylemsizliği seçer. Doğal ışık ve gri tonlar, Fassbinder'in melodramlarındaki renkli şiddetten uzak, bir tür "anti-dramatik" estetik sunar. Nico'nun şarkıları (filmde "Saeta" gibi parçalar) diegetik olmayan bir şekilde kullanılarak, karakterlerin iç dünyaları ile dış gerçeklik arasındaki uçurumu derinleştirir.4. Eleştirel Sorular ve Tartışmalar Kadın Bakışının Eksikliği: Anne Wiazemsky'nin karakteri, Garrel'in sinemasında sık rastlanan "ilham perisi" klişesine düşer mi? Onun hamileliği, erkeğin sanatsal krizine fon olarak mı işlenmiştir? Politikanın Yokluğu: 1968 sonrası Fransız solunun çöküşü, bu filmde neredeyse hiç ele alınmaz. Garrel, tarihsel bağlamı kişisel trajedi uğruna feda mı eder?5. Sonuç: Neden Bugün Hâlâ Önemli?L'Enfant secret, sinemanın bir yas tutma biçimi olabileceğini kanıtlayan nadir eserlerdendir. Godard'ın Je vous salue, Marie'sindeki kutsal doğum temasıyla diyaloga giren bu film, annesiz bir çocuğun ve çocuksuz bir annenin hikâyesidir. Garrel'in oğlu Louis Garrel'in sonradan sinemaya adım atışı da bu "gizli" mirasın bir devamı gibidir.

Cezayir Özgürlük Savaşçıları ile olan ilişkisi yüzünden Fransa Özel Gizli Birliği tarafından takip edilen bir aydın, uzun süre evli olduğu eşinden ayrılır ve Cezayir kökenli bir kadın ile ilişki yaşamaya başlar. Ancak her iki tarafta aşırılık yanlısı taraflarca hedef haline gelir. Melankoli ve Politik Yorgunluk İçinde Bir Aşk Portresi1. Tematik Derinlik ve Tarihsel Arka PlanGarrel, 1968 sonrası Fransız solunun dağılan ideallerini, bireysel yalnızlık ve aşkın kırılganlığı üzerinden irdeler. Film, bir fotoğrafçı (Mireille Perrier) ve eski bir devrimci (Maurice Garrel) arasındaki tutkulu ama yıkıma giden ilişkiyi anlatırken, "gece" metaforuyla politik umutların karardığı bir dönemi simgeler. 1970'lerin terör eylemleri sonrası "yenilmiş" aktivistlerin iç göçü, Garrel'in karakteristik siyah-beyaz görsel diliyle bütünleşir.2. Biçimsel Özellikler ve Estetik Görsellik: Siyah-beyaz kullanımı, Jean-Luc Godard'ın "À bout de souffle"undaki gibi bir gerçekçilik değil, daha çok bir rüya kaydı hissi verir. Uzun plan sekanslar ve loş ışık, karakterlerin içsel kaosunu yansıtır. Diyaloglar: Minimalist ve şiirsel. Örneğin, "Özgürlük artık gecenin renginde" gibi replikler, politik dilin kişisel çöküşe dönüşümünü vurgular. Müzik: Deneysel jazz ve sessizlik anları, gerilimi artırır.3. Karakterler ve Psikolojik Katmanlar Kadın karakter (Anne), aktif bir sanatçı olmasına rağmen, erkeğin geçmişinin gölgesinde kalır. Garrel'in feminist eleştirilere açık bu tutumu, filmdeki "devrimci erkek melankolisi" klişesini güçlendirir. Erkek karakter (Claude), kaçışı ve eylemsizliği seçerek, 68 kuşağının çözülüşünü temsil eder. Onun afyon bağımlılığı, politik idealizmden bireysel uyuşukluğa geçişin metaforudur.4. Eleştirel Zayıflıklar Politikanın Silikleşmesi: Garrel, tarihsel bağlamı kişisel dram uğruna fazla arka plana atar. Militan şiddet gibi temalar yüzeysel kalır. Kadın Bakışının Eksikliği: Anne'nin arzusu, erkeğin krizine hizmet eden bir araç gibi işlenir. Bu, Garrel'in diğer filmlerinde de (örn. "Les Amants Réguliers") tekrarlanan bir sorundur.5. Sonuç: Neden İzlenmeli?"Liberté, La Nuit", devrimci romantizmin çöküşünü şiirsel bir dille anlatan, görsel olarak çarpıcı bir film. Godard'ın politik didaktizminin aksine, Garrel yenilginin estetiğini yaratır. Ancak, karakterlerin derinliksizliği ve politik analiz eksikliği, onu "tam anlamıyla başyapıt" olmaktan alıkoyar.

1968 ve 1969'da Paris: Öğrenci ve sendika ayaklanmasının içinde ve sonrasında. François 20 yaşında, askerlikten kaçan bir şair. Barikatlara katılıyor ama polise Molotof kokteyli atmıyor. Afyon çekiyor ve mirasa konmuş, kendisine kalacak bir dairesi olan arkadaşı Antoine'la devrim hakkında konuşuyor. François, geçimini sağlamak için bir dökümhanede çalışan heykeltıraş Lilie ile tanışıyor. Aşık oluyorlar. Bir yıl geçiyor; François yazmaya, konuşmaya, çekmeye ve Lilie'yle birlikte olmaya devam ediyor. Lilie'nin önüne fırsatlar çıkıyor: Peki o ve François ne yapacak?

Kocasının ilgisizliğinden bunalan Carole, genç bir fotoğrafçı olan François'e aşık olur. İş seyahatinden dönen kocası ikiliyi şaşırtır ve ilişkilerini sona erdirirler. Zamanla deliliğin kucağına sürüklenen Carole, intihar eder. Bu olaydan bir sene sonra, evliliğine saatler kalan François bir hayalet görür. Bu, onu öbür dünyadan çağıran Carole'un hayaletidir...Siyah-beyaz çekilen, Philippe Garrel'ın yönettiği La Frontiere de L'aube (Frontier of the Dawn) - Şafağın Sınırı, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye için yarışmıştı.

Genç bir kadının cinayetinin işlendiği Haut-Jura'daki bir çiftlikte bir sorgu yargıcının soruşturma yapmasını konu alan bu film, Simenon tarzında psikolojik bir gerilim atmosferiyle muhteşem bir polisiye sunuyor! 'La Veuve Couderc'ten iki yıl sonra çekilen 'Les Granges Brûlées' "Yanmış Ahırlar" (Türkiyede oynayan adıyla "Ve Duvarlar Çatladı"), Simone Signoret ile Alain Delon'un ikinci karşılaşmasına sahne oluyor! Jean Chapot'un şimdiye kadarki en iyi uzun metraj filmini çektiği ve yönetmenlik yeteneğini kanıtladığı bu müthiş yüzleşmede, Signoret muazzam bir oyunculukla hayatla dalga geçmeyen dikkat çekici bir karakteri canlandırırken, Delon'un varlığı hem inandırıcılık hem de partnerine duyduğu saygıyla filmin finaline dair umutları artırıyor! 'Oradaki insanlar ovadakilerden o kadar farklı ki, sanki onlar için bazı kelimelerin hâlâ bir anlamı var!' Doubs'taki muhteşem kış manzaraları, 70'lerin bu güzel Fransız filmine mükemmel bir fon oluşturuyor. Genç Miou-Miou'nun sinemadaki ilk rollerinden birini üstlendiğini ve Jean Michel Jarre'nin müzikleriyle buz gibi Pontarlier kasabasının izole atmosferine ayrı bir dokunuş kattığını da belirtelim...

II. Dünya Savaşı yılları Brüksel, 1941... Nazi Gestapoların yakalayıp sürgün ettikleri ailenin, genç yahudi kızı Mashi Defonsecanın gerçek hayat hikayesinden uyarlanmış. Mashinin anne ve babası sürgün edilmeden önce, Belçikalı bir aile ile kızlarının saklanıp korunması ve bakımı için anlaşmıştır. Bir süre sonra yakalanma korkusu ile Mashi ailenin yanından kaçar ve ailesini bulmak için Belçikadan Ukranyaya kadar tüm Avrupayı yürüyerek geçeceği insanın kanını donduran tehlikelerle dolu dört yıl süren yolculuğuna başlar. Ormanda kurtlarlar sayesinde hayatta kalır.

Genç ve dürüst bir çiftçi olan Alexandre, kendisini köpek gibi çalıştıran otoriter bir eşin baskısı altındadır. Kadın bir araba kazasında öldüğünde, tamamen özgür ve hareketsiz bir şekilde yatakta kalmaya karar verir. Sadece bir köpek ona yiyecek ve gazete taşımakla meşguldür.

Le Grand Blond Avec Une Chaussure Noire (The Tall Blond Man with One Black Shoe) - Siyah Ayakkabılı Sarışın, casusluk, gözetleme ve yanlış kimlik hakkında klasik bir çılgın komedi. Hiçbir şeyden şüphelenmeyen bir kemancı olan François, ulusal istihbarat tarafından bir süper casus olarak yanlış tanımlandığında, akıl almaz tuhaflıklar ortaya çıkacaktır.

Fransa'nın sakin kasabası Montpaillard'ın tek bir derdi vardır o da Kaçak Avlanan Avcı Blaireau'dur. Belediye Başkanı 20 yıldır Blaireau'yu yakalayamayan Orman Koruma Bekçisini her gün azarlamaktadır. Belediye Başkanlığına seçilmek isteyen kasabanın avukatı ise Blaireau'nun olaylarını Belediye Başkanına karşı koz olarak kullanmaktadır. Ancak akıllı köpeği sayesinde Blaireau'yu yakalamak hiç de kolay değildir. Kasabada düzenlenen Balık Avı Yarışmasını Blaireau kazanınca Belediye Başkanı, Orman Koruma Bekçisine artık ne pahasına olursa olsun Blaieau'yu yakalama talimatı verir...

Fransanın iki küçük köyünde yaşayan çocuklar, kendi aralarında bir savaş başlatır. Bu savaşın kuralları basittir: yakalanan her çocuk, düşman tarafından üniformasının düğmeleri kesilerek cezalandırılır. Liderleri Lebrac önderliğinde, çocuklar stratejik planlar yapar, tuzaklar kurar ve birbirlerine karşı zekice hamlelerde bulunur. Ancak, bu çocukça çatışmaların ardında, büyümenin zorlukları ve yetişkinlerin dünyasının anlamsız rekabetleri yatar.