Huzurevinden çıkarak ormanda kaybolan yaşlı bir adam ve onun bakıcısı, bu süreçte geçmişe dair pişmanlıklarını paylaşacaklardır. Yaşlı adam, daha önce yapamadıklarının peşinde giderken; bakıcısı çocuklarına veremediği şefkati sorgular duruma gelir ve bir ömür tamamlanır.

Dünyanın en klas adamı George Abitbol, bir gemi seyahati sırasında trajik bir şekilde ölür. Bu ilginç son sözlerin anlamını merak eden bir Amerikan gazetesinin yöneticisi, en iyi üç müfettişi Dave, Peter ve Steven'dan gizemi çözmelerini ister. (On altı Fransız oyuncu, 1941 yapımı Yurttaş Kane'in bir parodisini yaratmak için çeşitli Warner Bros. filmlerinden sahneleri seslendiriyor).

Therese, Paris'te bir kafe işletmektedir. Savaşta kaybolduğu sanılan kocası 16 yıl önce kayıplara karışmıştır. Zamanla Therese'in acıları kaybolmuş gibi olsa da hala yalnız yaşamaktadır. Bir gün berduşun biri, zamanın modası olan bir şarkıyı mırıldanarak kafenin önünden geçer. Therese, berduşun kocası olduğundan emindir. Onu evine kadar takip eder ve nehrin kıyısında bulunan ufak bir kulübede yaşayan bu adamı sorgulamaya başlar. Adamda amnezi (unutkanlık) hastalığı olduğunu, geçmişi tam olarak hatırlayamadığını öğrenir. Therese, adamın uyuyan hafızasını ve mazideki aşklarını yeniden canlandırmak isteyecektir.Henri Colpi'nin yönettiği Une Aussi Longue Absence (The Long Absence), Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye kazanmıştı.

Bir dağ köyünün papazı kör bir genç kız olan Gertrude’u himayesi altına alır. Gertrude büyüyüp güzelleştikçe papaz ona aşık olduğunu fark eder. Ancak himayesi altındaki oğlu Jacques da başka bir kadınla evlenmek üzere olmasına rağmen Gertrude’a aşıktır.

90 yıllık yaşamında on hayata yetecek denli olaya tanık olan yönetmen Joris Ivens, kendisi için kavraması belki en güç olan konuya, kendisine çevirmişti kamerasını. Hayatı boyunca astımdan mustarip olan yönetmen, kendi yaşamını ve bütün yaşamları besleyen ve dünyada kendini rüzgar olarak gösteren nefes üstüne bazı düşüncelerle başlar. Tıpkı Ivens gibi rüzgar da sınır tanımaz, doğası gereği halkları, kültürleri ve kıtaları birleştirir. Ivens'in araştırması, sonunda onu en önemli filmlerinden birkaçını çektiği Çin'e geri götürür. Burada, sırrını öğrenebilmek için, rüzgarın mitolojik temsilcisi olan Ejderha'yı aramaya başlar. Yolda karşısına engeller çıkar; bazı Parti yetkilileri çekim yapmasını engellemek için, son derece kibar bir biçimde ellerinden geleni yaparlar ve doğanın da bazen yönetmenin projesi için işbirliği yapmaya ikna edilmesi gerekir. Qin Hanedanı'nın muhteşem toprak savaşçılarını filme alamayan Ivens ve Loridan, kendi savaşçılarını yaratır; hatta onlarla Busby Berkeley'i (1930'ların unutulmaz müzikallerinin yönetmeni) andıran bir oyun bile sahneler. Loridan ve Ivens, belgesel, kurmaca, mitoloji, felsefe ve muziplik arasında gidip gelerek, bu son eserleriyle günümüze dek çekilmiş en muhteşem "serbest" filmlerden birini yaratırlar. Bu film, sinemanın gerçek yaratıcılarından birine adanmaya layıktır gerçekten.Joris Ivens'in filmografisine bakınca, bunca filmin tek bir sinemacının işi olduğuna inanmak güçtür. Bu sanatçı, ilk Avrupa avangard sinema akımının faal üyelerinden biriydi; ilk beş yıllık Sovyet Kalkınma Planı'nı (Konsomol), İspanyol İç Savaşını (The Spanish Earth-İspanya Toprağı) ve Amerikan "New Deal" (Yeni Görüş) programını (Power and Land-Güç ve Ülke) filme aldı; ve özünde sömürgecilik karşıtı olan ilk filmi çekti (Indonesia Calling-Endonezya'nın Çağrısı). Böylesi bir hayat kendi çelişkilerini de barındırıyordu; çok az sanatçı hem Uluslararası Lenin Ödülü hem de Fransız Legion d'Honneur nişanıyla ödüllendirildiğini iddia edebilir. Bu yüzden, sinemada birlikte çalıştığı karısı Marceline Loridan'la ortaklaşa çektiği son fimi Une histoire de vent'in, sinema tarihinin en zarif ve akıldan çıkmaz kişisel değerlendirmelerinden biri olması, duruma mükemmelen uygundur.

Güney Afrikada apartheid rejimi altında yaşayan İngiliz yetim PK, kendisini Afrikalılar ve adaletsiz sistemle bitmek tükenmek bilmeyen bir kavga içinde bulur. Ailesinin politik inançları yüzünden huzursuz edilen genç PK; nazik, görmüş geçirmiş bir makum olan tek arkadaşından yardım ister ve ondan boks yapmayı öğrenir.

Sahel olarak anılan bölgenin sonsuz çoraklığında bir yolcu uzun bir ayrılıktan sonra köyüne döner. Saga, köyüne vardığında haberci neşeyle boynuz trompetini öttürüp onun gelişini ilan etse de, evine ulaştığında umduğu mutluluğu bulamaz. Uğruna bütün fedakarlıkları göze aldığı sevgilisi kendisini beklememiş, üstelik de babasıyla evlenmiştir. Saga duygularına hakim olamaz. Karmaşık duygusal ilişkilerden bütün aileyi içine çekip yutan bir kan ve kin yumağı oluşur. Vahşi bir tabiat, kesin çizgilerle kotarılmış karakterler, geleneklerle duygu arasında bocalayan insanlar.

Bernard başarılı bir işadamıdır. Parası ve keyfi yerinde gözükür. Yetmezmiş gibi güzeller güzeli aynı zamanda da kültürlü bir karısı vardır. Bir çok kimsenin imrenerek baktığı bir adamdır. Lakin ona göre bir şeyler eksiktir ve geçici olarak sekreterliğini yapan Colette'e ilgi duymaya başlar. Karşılığını görür, bu ilişki Bernard'ı aşka götürür. Dünya güzeli bir kadın ile evliyken, Bernard genel güzellik anlayışı içinde çirkin bellenen, hafif toplu sekreterine aşık olmuştur.

Ciao Maschio (Bye Bye Monkey) - Hoşçakal Maymun, biri Fransız, biri İtalyan iki arkadaşın ve New York varoşlarının öyküsünü konu ediniyor. Başrollerde Fransız ve İtalyan sinemasından iki usta oyuncu var; Gérard Depardieu ve Marcello Mastroianni.

Anne ve babasıyla baş edemeyen Jeannie Tyne evden kaçar. Larry ve Lyne Tyne onu arar ve bu süreçte çocukları kaçan diğer insanlarla tanışır. Çocukları gittikten sonra ebeveynler, hayatın zevklerini yeniden keşfedecektir.