Ölümcül derecede hasta olan Kont Drakula ve sümüklü yardımcısı Anton, bakire kanı aramak için İtalya'ya giderler. Kızlarını zengin taliplerle evlendirmek için çırpınan borçlu Marchese Di Fiore'nin harap malikanesinde karşılanırlar. Ancak kont orada saf kadınlar yerine, iğrenç kana sahip ensest lezbiyenlerle ve aristokrat Drakula'dan şüphelenen Marksist uşak Mario ile karşılaşır.

Uzak bir gezegende, kırsal veganlar yıldızlar arası seyahat etmek için telepati ve zihinsel güç konusunda ustalaşırlar. Mila rapor vermesi için Dünya'ya gönderilir. Paris'e indiğinde tam bir kültür şoku yaşar. Dünyalılar tuhaftır.

İranlı bir aile Şah ve Ayetullah'tan kurtulur ve Fransa'ya taşınır. Bu hikâye ailenin başından geçenleri anlatıyor. Politikaya, devrime, hapishaneye, dayaklara, suikastlara ve intiharlara rağmen bu bir komedi.

5 dolar çaldığı için en azılı mahkumların kapatıldığı meşhur Alcatraz hapishanesine gönderilen Henri Young (Kevin Bacon), buradan kaçmaya çalışırken yakalanır ve hücreye kapatılır. Karanlık ve soğuk bu hücrede, 3 yıl acımasız gardiyan Milton Glenn’in (Gary Oldman) işkencesine maruz kaldıktan sonra çıktığında bir caniye dönüşen Henri, şimdi ise bir mahkumu öldürmek suçundan birinci derece cinayetle yargılanmaktadır. Kazanma şansı görünmeyen bu davaya atanan yeni mezun avukat James Stamphill (Christian Slater) ise davayı bambaşka bir yönüyle ele alarak asıl suçlunun Alcatraz’daki sistem olduğunu savunacaktır.

Parisde kasaplık yapan bir adamın, sevgilisinden bir kız çocuğu olur. Fakan kadın, çocuğu daha çok küçükken adama bırakıp kaçar. Kız gün geçtikçe büyür ve bir gün başına bir olay gelir. Baba ve kızının hayatı bu noktada değişir. Filmin devamı : Seul Contre Tous (1998)

Nafas, Talibanın çıkardığı iç savaş sırasında ülkesinden kaçmış bir Afgan kadın gazetecidir. Kanadada mülteci olarak yeni fakat buruk bir hayat sürmektedir ki, geride bıraktığı kız kardeşinden bir mektup alır. Kız kardeşi, kendini öldürmeye karar verdiğini söylemektedir. Bunun üzerine ani bir kararla kardeşinin yanına gitmek isteyen Nafasın, İran - Afganistan sınırını geçmesi gerekecektir. Afganistanda süregiden savaş sayesinde Avrupada gördüğü ilgiyi arttıran bu filmde, bukraların ardındaki yaşamları ve coğrafi olarak yakın bir kültürü daha derinden tanımak fırsatı bulacağız. Yönetmenin tarzı, neredeyse belgesele varan gerçekçiliği düşsel ve panoramik görüntülerle harmanlıyor.

Tahranda ailesi ile birlikte yaşamakta olan küçük Marjaneın ve ailesinin hayatı Şah rejiminin devrilmesiyle değişir. Aile çareyi Marjaneı, politik tansiyonun giderek arttığı ülkeden göndermekte bulur. Avusturyadaki bir okula yazılan Marjane önce batı kültürüne uyum sağlamakta daha sonra ise koptuğu doğu kültürüne tekrar alışmakta zorluk çeker.

Fransa, 17. yüzyıl, Louis XIII'ün hükümdarlığı sırasında. Yakın bir arkadaşı olan Nevers Dükü, güçlü bir akrabası tarafından haince öldürüldüğünde, yetenekli bir kılıç ustası olan soylu Henri de Lagardère, dükün son varisinin masum hayatını korumaya çalışırken haklı intikamının peşine düşer.

Alkolik olduğu gerekçesiyle CIA'deki işinden kovulan emekli ajan Ozzie Cox, intikam almak için bildiği gizli bilgileri bir cdye kaydeder. Coxun boşanmanın eşiğinde olduğu eşi Katie, cdyi çalar ve gittiği spor salonunda unutur. Salonda çalıştırıcı olan Chad ve aynı yerde yönetici olarak çalışan Linda, Chadin tesadüfen bulduğu cd ile Coxa şantaj yapmaya başlarlar. İşin içine bir de Katienin birlikte olduğu federal ajan Harry girince olaylar daha karmaşık bir hâl alır. İhtiyarlara Yer Yok ile en iyi yönetmen heykelciğine ulaşan Coen Kardeşlerin kara-komedi olan yeni filmi Burn After Readingin prömiyeri Ağustos ayında Venedik Film Festivalinde yapıldı. Hafif ama eğlenceli ve zekice bir komedi.

Lars von Trier'den ('kötü' olan - 'Antichrist' ve 'Nymphomaniac'ı yöneten) önce Marco Ferreri vardı. İtalyan senarist ve yönetmen, 1976'da 'La dernière femme'ı çektiğinde, burjuva izleyicileri (ve Cannes Film Festivali jüri üyelerini) dört erkeğin ölene kadar yemek yemek için bir araya geldiği 'La grande bouffe' filmiyle şaşkına çevirmişti. Ferreri, erotik drama 'La dernière femme' ile muhtemelen yine sınırları keşfetmeye koyuldu ve insan arzularıyla ilgili başka bir temayı ele aldı: cinsellik ve bunun erkekler ve kadınlar tarafından algılanma biçimleri. Sonuç, istediği gibi tartışmalı bir film oldu, birçok sinema pazarında yasaklandı veya belirli izleyiciler için sınırlandırıldı, sonu sinema tarihinde bir efsane haline geldi. Bu Marco Ferreri'nin son 'şok edici' filmi olmayacaktı. Ben bu filmi yapıldıktan neredeyse yarım yüzyıl sonra izledim. İnanıyorum ki bugün çekilmiş olsaydı, film daha tartışmalı olmasa bile en az onun kadar tartışmalı olurdu. Ama aynı zamanda pek çok soruyu gündeme getiren, hem tema hem de yaklaşım açısından cesur, mükemmel oyunculuklar sergileyen, ünlü oyuncuların kariyerlerinin en ilginç rollerinden bazılarını canlandırdığı ve sıcak tartışmalara yer bırakacak kadar gizem ve belirsizlik içeren bir film.'La grande bouffe'daki zengin sınıfa mensup karakterlerin aksine, 'La dernière femme'ın kahramanları, binaların dikdörtgen yapaylığı ve iç mekanların sıradanlığıyla tedirgin edici bir kentsel çevrede yaşayan sıradan insanlardır. Filmin ilk sahnesinde mühendis Gérard büyük bir kimya fabrikasındaki işinden kovulur, ancak bu durumdan hiç etkilenmiş görünmez. Onun derdi bir yaşındaki oğlunu büyütmek ve özellikle kadınların peşinden koşmaktır. Çok geçmeden, karısının kendisini feminist bir siyasi kariyere adamak ve belki de lezbiyen bir ilişki sürdürmek için onu çocuğuyla birlikte terk ettiğini öğreniriz. Gérard, oğlunu getirdiği kreşin güzel bakıcısı Valerie'yi eve getirir. Sıradan bir kaçamak olarak başlayan ilişki karmaşık bir hal alır. Gérard ve Valerie birbirlerine hiç uymuyor gibi görünmektedir, her ikisinin de bir ilişkide aradıkları şey Mars ve Venüs arasındaki ilişki kadar farklıdır. Birbirlerini sevmiyorlar, bol bol seks yapıyorlar ama ikisi de ilişkilerinde tatmin bulamıyor, mutluluktan bahsetmeye bile gerek yok. Valerie çok mu olgunlaşmamış? Gérard çok mu bencil? İkisi de birbirini ne sevebiliyor, ne ayırabiliyor, ne de yok edebiliyor. Belki de sadece kendilerini.Oyunculuk performansları müthiş. Gérard Depardieu burada ilk büyük rollerinden birini, karakterin içinde eridiği ve aynı zamanda ona hükmettiği, fiziksel güç ve kırılganlığın, samimiyet ve ölçülü şiddetin bir karışımı olan yaratımlarından birini oynuyor. Ornella Muti büyüleyici bir güzelliğe sahip, aynı anda hem dışı çekici hem de içi soğuk, siyasi militanlık için kocasını ve çocuğunu terk eden beyinsel eşin tam tersi. Karakterler yoruma açık ve her bir izleyicinin hangisinin kurban olduğuna karar vermesi gerekecek....