Artık otuzlu yaşlarında olan ve bir matbaada düzeltmen olarak çalışan serseri Parisli Antoine Doinel'in destanı devam ediyor. Hikayesinin bu aşaması, keman öğretmeni Christine'den dostane bir şekilde boşanmasının kesinleştiği gün başlıyor - Christine ergenlik çağındaki oğulları Alphonse'un velayetini elinde tutacak, Antoine ise tam ziyaret hakkına sahip olacak - yeni kusursuz boşanma yasası kapsamında bunu yapan ilk çift onlar. Bu hareket, ilk ayrılıklarından bu yana geçen üç yılın ardından geldi; bu süre yeniden bir araya gelmeleriyle ve nihayetinde, muhtemelen birbirlerini hala bir dereceye kadar sevmelerine rağmen artık birlikte yaşayamayacaklarının farkına varmalarıyla geçti. Antoine uzun zamandır bir plak dükkânında tezgâhtarlık yapan Sabine ile çıkmaya devam ediyordu. Sabine'le tanışmalarının tesadüfi olmadığını ona söylememiştir, ancak Sabine'i tanıması tamamen tesadüfi bir olaydır ve Antoine bu olayı biraz da takdir-i ilahi olarak görmektedir. Bununla birlikte, ilişkileri kendi sorunlarını yaşamaktadır çünkü Sabine onun kendisine istediği kadar bağlı olmadığını hissetmektedir ve adam hala kendisinden çok şey saklamaktadır. Sabine'le yaşadığı sorunlar ve Christine'den boşanması, Antoine'ın aşk hayatının tüm seyri üzerine düşünmesine neden olur; yayınlanan ilk otobiyografik romanı, bu düşüncelerin çoğunu ve biraz da başarısız bir şekilde kendi kendine terapi olarak kullandığı süreci içerir. Her şeye rağmen, Sabine ile ilişkisi hakkında yazmayı düşünmektedir. Şu anki düşünceleri, muhtemelen ilk aşkı olan, şu anda kendi mesleki ve kişisel sorunlarını yaşayan bir avukat olan Colette ile karşılaşmasıyla noktalanır; ikincisi, kitapçı Xavier ile olan ilişkisiyle ilgilidir.

Son şampiyon George Foreman ile güçsüz rakibi Muhammed Ali arasında 1974 yılında oynanan dünya ağır sıklet şampiyonluk maçını konu alan boks belgeseli.1974'te Leon Gast, eşi benzeri görülmemiş bir spor gösterisine eşlik etmesi planlanan bir müzik festivali olan Zaïre 74'ü çekmek üzere Afrika'ya gitti: Kariyerinin son dönemlerinde güçsüz kalan Muhammed Ali'nin boks ağır sıklet şampiyonluğu unvanı için genç ve güçlü George Foreman'la mücadele edeceği Rumble in the Jungle - Kinşasa'daki bir reklam panosunun ifadesiyle "siyah bir ülkede, siyahlar tarafından organize edilen iki siyah arasındaki bir dövüş". Ana müsabaka ertelenip Ali'nin Afrika'da kalış süresi uzayınca, Gast bir hazine dolusu görüntü topladı ve çılgınca karizmatik sporcunun kariyerinin en zorlu maçlarından birine hazırlanırken bir yandan da siyah Amerika'nın sömürge sonrası Afrika'daki gururlu elçisi rolünün tadını çıkardığını gözlemledi. Yapım aşaması yirmi yıl süren When We Were Kings, Norman Mailer ve George Plimpton ile yapılan röportajlarla dövüşün sansasyonel etkisini gözler önüne sererken, Ali'nin cazibesini, zarafetini ve meydan okuyuşunu yansıtan Akademi Ödüllü portresini tamamlıyor.

Satyajit Ray'in yazıp yönettiği bu psikolojik açıdan zengin karakter çalışmasında Bengalli film yıldızı Uttam Kumar, ilk başarısızlığının eşiğindeki bir matine idolü olan Arindam Mukherjee'yi canlandırmak için gerçek dünyadaki şöhretinden yararlanıyor. Mukherjee bir ödülü kabul etmek için Delhi'ye gitmek üzere gece trenine bindiğinde, bir gazeteci (Sharmila Tagore) özel bir röportaj yapmak için ona yaklaşır ve bu da oyuncuyu kendi kendini sorgulama yoluna sürükleyen bir konuşmayı başlatır. Hüzünlü geri dönüşleri ve gerçeküstü rüya sekanslarını trenin diğer yolcularının sessizce açığa çıkan öyküleriyle kusursuz bir şekilde bütünleştiren Kahraman, dünya sinemasının en keskin algılara sahip yönetmenlerinden birinin sanat, şöhret ve pişmanlık üzerine zarif bir meditasyonudur.

Muhafazakar bir yargıç, ABD başkanı tarafından uyuşturucuya karşı verilen savaşa öncülük etmek görevine atanır. Bu yeni misyonu sırasında, savcı kendi kızına ait çarpıcı gerçeklerle de yüzleşecektir.Uyuşturucu trafiğini farklı cephelerden ele alan ve bir biçimde bu işe bulaşmış insanların kendi küçük öykülerini iki saati aşan bir süreçte toplayan TRAFİK, İngiliz Channel 4 televizyonunda dört bölüm halinde yayınlanmış aynı adlı mini diziden esinle Alman - ABD ortak yapımı olarak gerçekleştirildi.

Frances New York’ta yaşamaktadır ama aslında kendisine ait bir dairesi yoktur. Frances dans topluluğunda acemidir. Ama gerçek bir dansçı değildir. Frances’ın Sophie isimli bir arkadaşı vardır ama artık birbirleriyle konuşmamaktadır. Frances’in hayattan beklediği ve istediği çok şey vardır.

Godfrey Reggio, Koyaanisqatsi ile izleyicileri şaşkına çevirmesinden beş yıl sonra, ikinci bir bölüm için besteci Philip Glass ve diğer işbirlikçileriyle tekrar güçlerini birleştirdi. Reggio bu kez gözlerini Güney Yarımküre'deki üçüncü dünya ülkelerine çeviriyor. İlk filmin hızlandırılmış estetiğinden vazgeçen Powaqqatsi, gezegenin bu bölgelerindeki geleneksel yaşam biçimlerinin güzelliğini ortaya çıkarmak ve çevreleri endüstri tarafından ele geçirildikçe oradaki kültürlerin nasıl erozyona uğradığını göstermek için meditatif bir ağır çekim kullanıyor. Bu, Reggio'nun felsefi ve görsel açıdan dikkat çekici Qatsi Üçlemesi'nin en yoğun ruhani bölümüdür.

Pulitzer ödüllü oyun yazarı ve senarist David Mamet, bu sinsi ve acımasız gerilim filminin yönetmen koltuğuna ilk kez oturuyor. Lindsay Crouse, bir kumarbaza olan borcunu ödeyerek müşterisine yardım etmek isteyen çok satan bir yazar ve terapisti canlandırıyor. Çekici kumarbaz (Joe Mantegna) ile tanıştıktan sonra, onu yüksek bahisli aldatma dünyasına çekerken kendi takıntıları da devreye girer. Mamet'in müdavimlerinden oluşan bir oyuncu kadrosunun keskin diyaloglarıyla dolu olan Oyun Evi, psikolojik açıdan keskin olduğu kadar dönemeçlerle dolu, bir sonraki hedefini hedefleyen kariyer sahibi bir dolandırıcının soğukkanlı hesaplarıyla anlatılan zengin bir karakter çalışması.

Wes Anderson, sevgiyle detaylandırılmış, hafif gerçeküstü sinema vizyonunu (ortak yazar Owen Wilson ile birlikte) ilk kez üç genç uyumsuzun bu görsel olarak esprili ve sıcak portresinde gösterdi. En iyi arkadaşlar Anthony (Luke Wilson), Dignan (Owen Wilson) ve Bob (Robert Musgrave) küçük bir kitapçıda çılgınca karmaşık, hafif başarılı bir soygun düzenler ve ardından "kaçmaya" başlarlar. Maceraları sırasında Anthony, Güney Amerikalı bir hizmetçi olan Inez'e (Lumi Cavazos) aşık olur ve yerel hırsız Bay Henry (James Caan) ile arkadaş olurlar. Bottle Rocket, hayalperestlerin çılgınlıklarına büyüleyici, komik, sevecen bir bakış, ışıltılı güneybatı fonlarında çekilmiş ve Anderson ile Wilson kardeşleri haritaya koyan film.

Richard E. Grant, omzunda şeytani, konuşan bir çıban filizlenen, sinirli bir reklam yöneticisi olan Dennis Bagley'i canlandırıyor. Çıban sadece Bagley ile konuşur, dünyanın geri kalanına karşı sessizdir ve büyüyor gibi görünmektedir. Bu iğneleyici hiciv, kült klasik Withnail and I'ın arkasındaki yetenekli ekibi, sözel mızrak dövüşü ve fiziksel komediden oluşan bir güç gösterisi yaratmak için yeniden bir araya getiriyor.

Büyük Buhran'ın en zor zamanlarında, kumar partileri ve gece hayatından başı dönmüş olan Irene Bullock ile kahyalık işinden atılmış olan kimsesiz Godfrey'i şehir çöplüğünde karşılaşır. Godfrey, Irene'i tipik aylak zenginler olarak bulmaktadır. Ancak çok geçmeden Irene, Godfrey'i yardımseverliğiyle etkiler. Uşakla patron arasındaki bu yoğun romantizm, uşağın sırlarla dolu geçmişine bakılmaksızın dışarıda devam eder. Godfrey, ailenin yeni kahyası olarak işe alınır. Godfrey, bu bozulmuş ailenin zenginliğini elde tutabilmesi için sağduyusuyla yardımcı olacaktır. Fakat merak edilen, bu adamın esrarengiz geçmişidir...

Beatles'ın ABD'deki ilk gösterisini kaçırırlarsa hayatlarının geri kalanında kendilerinden nefret edeceklerdi! Bu yüzden New Jersey'li dört genç kız, gösteri için biletleri olmamasına rağmen yola çıkarlar! Yolculuk sürprizler ve talihsizliklerle doludur ama genç kızlar idollerine ulaşmaya kararlıdır.

Gerry ve Tom Jeffers evlilik hayatını zor bulmaktadır. Tom bir mimardır ve geçinmeleri giderek zorlaşmaktadır. Yaşadıkları daireden atılacakları sırada Gerry zengin bir iş adamıyla tanışır. İş adamı Gerrye hayata yeniden başlaması için 700 dolar verir ama Tom bu hikayeye inanmaz ve çift kavga eder. Gerry evliliklerinin bittiğine karar verir ve hızlı bir şekilde boşanabilmek için Palm Beache gider. Tomun ise onu durdurmak için planları vardır.Preston Sturges'in bu çılgın evlilik öyküsü bir roket gibi havalanır ve asla durmaz. Joel McCrea ve Claudette Colbert, New York'ta yaşayan evli bir çift olan Tom ve Gerry'yi canlandırıyor. Tom'un peşine düştüğü Gerry, çiftin para sorununu çözmek için Florida'ya doğru yola çıkar ve bunu alışılmışın dışında bir şekilde başarır. Esprili ve son derece absürd bir karışım olan Palm Beach Hikayesi, Sturges'in fiziksel komedi ve sözlü hazırcevaplık tarzının en yüksek noktasıdır ve başrol oyuncularının parlak performanslarının yanı sıra Rudy Vallee ve Mary Astor'un Tom ve Gerry'nin şamatasına kapılmış bir erkek ve bir kız kardeşi canlandırdıkları komik yardımcı rolleriyle öne çıkar.

Efsanevi yazar-yönetmen Preston Sturges'in bu kapkara komedisinde Rex Harrison, karısının bir ilişkisi olduğu şüphesiyle yanıp tutuşan dünyaca ünlü senfoni şefi Sir Alfred De Carter rolünde. Bir konser sırasında, kıskanç De Carter üç ayrı orkestra eseri eşliğinde ayrıntılı intikam hayalleri kurar. Ancak ölümcül fantezilerini eyleme geçirmeye çalıştığında, hiçbir şey planladığı gibi gitmez. Jilet gibi keskin diyaloglar ve gülünç şakaların zekice bir karışımı olan Unfaithfully Yours, beyazperde komedisinin büyük ustasından gerçek bir klasik.

Gulley Jimson hapishaneden yeni çıkmış, yaşlanmış, kaba bir sanatçıdır. Bir sonraki sanat projesini arayan bir dolandırıcı olarak, uzun bir tatile çıkan Beeder'ların çatı katına yerleşir; duvarlarına bir duvar resmi çizer, değerli eşyalarını rehin alır ve heykeltıraş Abel ile birlikte yanlışlıkla zeminlerinde büyük bir delik açar. Jimsons'ın bir sonraki projesi terk edilmiş bir kilisenin daha da büyük bir duvarıdır.

Merak Ediyorum (Sarı) ile aynı karakterler, oyuncular ve ekiple aynı film, ancak bazı farklı sahneler ve farklı bir politik eğimle. Mavi'deki politik odak noktası kişisel ilişkiler, din, hapishaneler ve seks. Mavi'de ilk versiyonda yer alan sınıf bilinci ve şiddet karşıtı röportajların çoğuna yer verilmemiştir. Sarı ve Mavi İsveç bayrağının renkleridir.

Richard Linklater'ın yönettiği Slacker, Austin, Teksas'ta eksantrik ve aşırı eğitimli gençlerin oluşturduğu gevşek örgülü bir alt kültürün hayatından bir gün sunuyor. Yazar-yapımcı-yönetmen Linklater ve arkadaşlarından oluşan ekip, sadece 23.000 dolara 16 mm'de çekim yaparak geleneksel bir olay örgüsü fikrini bir kenara atmış, bunun yerine her biri bir diğeri kadar ilgi çekici yüzden fazla karakterden oluşan bir duvar halısı yaratmayı tercih etmiştir. Slacker, agresif ve katılımcı olmayan yeni bir nesle ileri görüşlü bir bakış ve 1990'ların Amerikan bağımsız film hareketinin kilit filmlerinden biri.

Peter Davis'in 1974 tarihli dönüm noktası niteliğindeki belgeseli Hearts and Minds (Kalpler ve Zihinler), ABD'nin Vietnam'a müdahil oluşunu, etrafını saran tartışmaların doruğa ulaştığı bir dönemde korkusuzca gözler önüne seren şaşırtıcı ve cesur bir film. Davis, röportajlardan haber filmlerine, çatışma görüntülerinden iç cephede yol açtığı kargaşaya kadar çok sayıda kaynak kullanarak savaşın feci etkilerine dair güçlü ve etkileyici bir tablo çiziyor. Patlayıcı, ikna edici ve sarsıcı olan Kalpler ve Akıllar, ezici bir duygusal deneyim ve tarihin bu yıkıcı dönemi hakkında bugüne kadar yapılmış en önemli kurgusal olmayan film.

The Bank Dick (1940), W. C. Fields’in başrolünü oynadığı, tüm zamanların en klasik komedi filmlerinden biridir. Edward F. Cline’in yönettiği film, aile yaşamı ve evliliği, bankacılık uygulamalarını ve küçük kasaba davranışlarını bir dizi kısa skeçle hicveder.Egbert Sousé, bir banka soyguncusu oturduğu bankın üzerinden düştüğünde beklenmedik bir kahramana dönüşür. Artık cesur olduğu düşünülen Egbert'e banka görevlisi olarak iş verilir. Kısa süre sonra, şarlatan J. Frothingham Waterbury bir maden şirketinden hisse satın alması için Egbert'e yaklaşır. Egbert, veznedar Og Oggilby'yi, plan işe yaradığında iade edilmek üzere kendisine borç para vermeye ikna eder. Ne yazık ki banka müfettişi Snoopington sürpriz bir şekilde ortaya çıkar.

Polonyalı yönetmen Agnieszka Smoczyńska'nın cesur ilk filmi olan bu türe meydan okuyan korku-müzikal karışımı, 1980'lerin alternatif Polonya'sında karadaki yaşamı keşfetmek için kıyıya çekilen bir çift etobur denizkızı kız kardeşi takip ediyor. Baştan çıkarıcı siren şarkıları ve uhrevi auraları, onları Smoczyńska'nın hayalindeki yarı gösterişli, yarı çürümüş dünyada gece kulübü şarkıcıları olarak bir gecede sansasyon haline getiriyor. Yönetmen, Hans Christian Andersen'in "Küçük Denizkızı "na getirdiği, kız kardeşlerden birinin bir insana aşık olmasıyla aralarındaki bağın sınandığı ve hayatta kalmalarının tehlikeye girdiği, içgüdüsel olarak şehvetli ve karanlık feminist yorumuna sert dişler gösteriyor. Akılda kalıcı synth destekli müzikleri, çirkin şarkı ve dans numaraları ve cömertçe kirli setleriyle bir ergenlik masalı olan Cazibe, yeni ortaya çıkan kadın cinselliği, sömürü ve yetişkinliğin ödünleri temalarını vahşi bir enerji ve özgünlükle araştırıyor.

Roberto Rossellini'nin Descartes'ı anlatan filmi, kahramanının ünlü "Düşünüyorum, öyleyse varım" sözü kadar yalın, saplantı ve varoluşsal kriz üzerine samimi ve psikolojik bir çalışma.

Roberto Rossellini, bu etkileyici ve atmosferik biyografide, dini zulüm ve cehaletin ortasında Tanrı ile bilim arasında bir uyum olduğuna inanan filozof ve matematikçi Blaise Pascal'a hayat veriyor.

Belli bir yerde uzun süre kalamayan Jubal Troop, tesadüf eseri tanıştığı çiftlik sahibi Horgan’ın yanında çalışmaya başlar. Ancak Shep’in karısının Jubal’e gösterdiği yakın ilgi ve çiftlikte çalışan Pinky’nin duyduğu yoğun nefret yüzünden kısa sürede sorunlar çıkar.

Amerikan rüyası, Sean Baker ve Shih-Ching Tsou'nun 11 Eylül sonrası New York'un çeperlerinde yaşam mücadelesi veren belgesiz bir Çinli göçmenin hayatına daldığı ham, vérité (gerçeklik) Take Out filmindeki kadar uzak görünmemiştir. Bir tefecinin şiddetli misillemesiyle karşı karşıya kalan restoran teslimatçısı Ming Ding'in borcunu ödemek için akşama kadar vakti vardır ve çılgın bir gün boyunca bahşiş olarak yeterli parayı kazanmak için zamana karşı yarışırken hem ezici aksiliklerle hem de beklenmedik insanlık anlarıyla karşılaşır. Bu basit kurgudan yola çıkan Baker ve Tsou, New York'u ayakta tutan, çoğu zaman göz ardı edilen hayatlara ve emeğe şefkatli bir ışık tutarak, gündelik hayata dair bir tür neorealist hayatta kalma gerilimi yaratıyor.

1969 yılında Ingmar Berman, görüntü yönetmeni olarak Sven Nykvist ile birlikte adanın geleceğine dair oldukça karamsar bir bakış açısıyla sonlanan Fårö Belgesi filmini çekti. Filmdeki sahnelerden biri bir okul otobüsü ve içindeki genç yolculara aittir. Bergman, on yıl sonra Fårö Document 1979 adlı uzun belgeselinde bunlara ve gerçeklere geri döner.Almanya'da geçirdiği zamanın ortasında Bergman, sevdiği uzak İsveç adasını ve orada yaşayanların sosyoekonomik gerçeklerini incelediği ikinci belgeseli için Fårö'ye döndü. Bir öncekinden daha uzun, daha iyimser ve daha az münzevi olan bu film, adanın 673 sakininin yaşamından bir takvim yılı kesitler sunarken, birçoğunu yorulmak bilmeden koyun kırkarken, çatıları örerken, hayvan keserken ve çeşitli toplumsal ritüelleri yerine getirirken gözlemliyor. Yirmi sekiz saatlik materyalden damıtılan Fårö Document 1979, hayatın döngüsel doğasının lirik bir tasviridir.

Efsanevi film yapımcısı Ingmar Bergman, ölümünden sadece dört yıl önce İsveçli belgeselci Marie Nyreröd ile Fårö Adası'ndaki evinde bir araya gelerek çalışmalarını, korkularını, pişmanlıklarını ve süregelen sanatsal tutkusunu tartıştı. Bu, ünlü münzevi yönetmenin şimdiye kadar katıldığı en nefes kesici samimiyetteki röportaj serisiyle sonuçlandı ve daha sonra uzun metrajlı Bergman Adası filmine dönüştürüldü. Nyreröd'ün derinlemesine, açıklayıcı ve Bergman'ın eserlerinin yanı sıra özel hayatına dair seçkin anekdotlarla dolu filmi, sinemayı dönüştüren bir adama unutulmaz bir son bakış.

Bu zarif ve rahatsız edici cinayet gizeminde Stellan Skarsgård, genç bir kızın ölümünü araştırmak üzere Norveç'in kuzeyindeki küçük bir kasabaya gelen, geçmişi karanlık İsveçli esrarengiz bir dedektifi canlandırıyor. İğrenç cinayeti çevreleyen gerçekleri derinlemesine araştırdıkça, kendi şeytanları ve zalim gece yarısı güneşi ona zarar vermeye başlar. Erik Skjoldbjærg'in tüyler ürpertici prosedürünün başarısı, İskandinav kara filmlerine ve seri katil kurgularına duyulan uluslararası açlığı önceden haber verdi ve film Skarsgård'ın en iyi performanslarından birini sunuyor.

Ronald Neame'in Tunes of Glory filminde, eşsiz Alec Guinness, barış zamanı bir İskoç taburunun viski içen, ayakları yere sağlam basan komutanı Jock Sinclair'i canlandırıyor. Hayatı boyunca askerlik yapmış olan Sinclair, adamlarından saygı ve sadakat beklemektedir. Ancak Basil Barrow (John Mills) -askeri bir ailenin eğitimli, kitaba bağlı çocuğu- Sinclair'in yerine sahneye çıktığında, iki adam hem taburun hem de adamlarının kalplerinin ve zihinlerinin kontrolü için şiddetli bir mücadeleye girişir. James Kennaway'in romanından uyarlanan ve Guinness ile Mills'in kusursuz performanslarıyla dikkat çeken Zafer Tınıları, İngiliz toplumunun kurumsal çelişkilerini ve sınıfsal hiyerarşilerini yorumlamak için askeri hayatın katı katmanlaşmasını kullanarak beklenmedik derecede dokunaklı bir drama imza atıyor. 

Başına buyruk yazar-yönetmen Juzo Itami'nin hareketli ve hüzünlü ilk uzun metrajlı filminde ölüm, Japon tarzı. Şehvet düşkünü babasının ani ölümünün ardından, başarılı bir aktör (Itami'nin eşi ve sık sık birlikte çalıştığı Nobuko Miyamoto) ve kocası (Tsutomu Yamazaki) Tokyo'dan ayrılır ve geleneksel bir cenaze törenine nezaret etmek üzere aile evlerine dönerler. Ormanda yasadışı kaçamaklar, şaşırtıcı derecede materyalist bir rahip (Yasujiro Ozu müdavimi Chishu Ryu) ve sinemanın en epik sandviç teslimini getiren üç günlük yas boyunca, kamusal nezaket ile özel ikiyüzlülük arasındaki gerilimler gözler önüne serilir. Kara komediyi dokunaklı bir aile dramıyla ustaca dokuyan Cenaze, hiçbir şeyin, ölümün kesinliğinin bile sınır dışı olmadığı Japon toplumunda eski ve yeni arasındaki çatışmanın korkusuz bir hicvi.

Henry Hobson, Victoria döneminin sonlarındaki Manchester’da başarılı bir çizme satıcısı, dul bir erkek ve üç kızının babasıdır. Kızların her biri babalarından ayrılıp evlenmek isterler ama Henry hepsini reddeder çünkü evlilik gelenekleri para harcamayı gerektirmektedir.

Korku sinemasının en iyi ve en edebi filmlerinden biri olan En Tehlikeli Oyun'da (İnsan Avcısı) Leslie Banks, Fay Wray ve Joel McCrea'nın canlandırdığı, dünyanın en egzotik avı olan misafirlerine düşkün bir büyük avcı rolünde. Film yapımcıları Merian C. Cooper ve Ernest B. Schoedsack, 1933 yapımı King Kong ile tarihe geçmeden önce, Richard Connell'ın bu kısa öyküsünden yaptıkları tüyler ürpertici uyarlamayla izleyicileri büyüledi."The Most Dangerous Game", genel olarak, bugünün seyircisini o zamanlardaki gibi etkileyebilecek bir film değil ama yine de kült bir klasik. Üzüldüğüm en önemli nokta, bugün maalesef bize kadar ulaşmayan, ön seyirci tepkisiyle kesilip atılmış dehşet görüntüleri. 6 dakikalık bu görüntülerin içinde insan başlarıyla dolu av odası duvarları (filmde bir adet gösteriliyor, geri kalan görüntü kesilmiş), bir ağaca okla saplanmış yavaş yavaş ölmekte olan bir deri bir kemik denizci gibi detaylar varmış. Kritik bir başka sahne ise, Zaroff’un her öldürdüğü avını anlattığı sahne. Bugün bunlar olsaydı, filmin çok daha dehşet bir film olacağı açık. 

Jerome Kern ve Oscar Hammerstein II'nin Edna Ferber'in geniş kapsamlı romanından yaptıkları ölümsüz müzikal uyarlama, James Whale'in zarif yönetmenliğinde en sadık ve kalıcı sinemasal muamelesini görüyor. Değişen Amerikan eğlence geleneklerinin ve ırk ilişkilerinin zengin bir portresi olan Show Boat, 1880'lerin Güney'inde ailesinin mütevazı yüzen oyun evinden 1930'ların Kuzey'inin parlak sahne ışıklarına uzanan yolculuğunda, sahnelere hevesli bir aktör olan Magnolia'nın (Irene Dunne) talihini takip ederken elli yılı ve üç kuşağı kapsıyor. Gösteri dünyasının efsanelerinden oluşan oyuncu kadrosunda Helen Morgan, Hattie McDaniel, Charles Winninger ve "Ol' Man River "ın ikonik, ruhu sarsan yorumu Amerikan sahne ve ekranının en büyük zaferlerinden biri olan Paul Robeson yer alıyor.

Michael Roemer'ın yakın çalışma arkadaşı Robert M. Young tarafından hassasiyetle çekilen çığır açan ilk uzun metrajlı filmi, şiddetli önyargılar karşısında insanlığın hâlâ yankılanan bir ifadesidir. Sivil haklar hareketinin doruk noktasında çekilen Nothing but a Man, ayrımcılık ve ekonomik güvencesizliğin gündelik zorluklarıyla yüzleşen güneyli siyahi bir demiryolu işçisinin (Ivan Dixon) yeni eşiyle (cazın büyük ismi Abbey Lincoln) yuva kurmaya ve babasının (Julius Harris) izini sürmeye çalışırken çizdiği dürüst portre aracılığıyla sistematik ırkçılığın bedelini gözler önüne seriyor. Malcolm X'in hayranlığını kazanan ve artık Amerikan sinemasının dönüm noktalarından biri olarak kabul edilen bu hassas film, toplumsal eleştirisini unutulmaz karmaşıklık ve gerçeklikteki karakterlerle temellendiriyor.

Samuray Moritoh Enda, güzel Lady Kesa'yı şiddetli bir ayaklanmadan kurtarmak suretiyle kahramanca bir eylem gerçekleştirir. Samuray, Kesa'ya aşık olur. Ancak Wataru Watanabe adında kendinden yüksek pozisyonda bir başka samurayla evli olduğunu öğrenir. Lady Kesa'ya olan hisleri gittikçe artan samuray neler yapacaktır?Yabancı dilde en iyi film ve en iyi kostüm tasarımı dallarında Akademi Ödülü kazanan Cehennem Kapısı, Teinosuke Kinugasa'nın görsel açıdan görkemli, psikolojik açıdan nüfuz edici bir çalışması. On ikinci yüzyıl Japonya'sında destansı ve şiddetli entrikaların ortasında, bir imparatorluk savaşçısı bir leydiye aşık olur; leydinin evli olduğunu öğrendikten sonra, onun aşkını kazanmak için çılgınca girişimlerde bulunur. Kinugasa'nın renkli sinematografinin Japonya'daki ilk zaferlerinden biri olan filmi, saplantı ve karşılıksız tutkunun unutulmaz, trajik bir öyküsüdür.

La dolce vita'nın Roma'sında hayallerinin peşinden koşan güzeller güzeli, görünüşte özgür Adriana'yı (Divorce Italian Style'dan Stefania Sandrelli) takip eden I Knew Her Well, altmışlı yılların İtalya'sının popüler müzik ve stiline keyifli bir dalış ve cinsel politikaları ile şöhret kültürüne keskin bir eleştiri. Ettore Scola ile birlikte yazdığı senaryodan yola çıkan, adı duyulmamış İtalyan usta Antonio Pietrangeli, hemen her birinde farklı bir erkeğin, yeni bir saç modelinin ve buna uygun bir kıyafetin yer aldığı bir dizi samimi bölüm boyunca, karmaşık ana figüründen asla uzaklaşmayan, ustalıklı, seriokomik bir karakter çalışması oluşturuyor. Onu İyi Tanırdım, komik, trajik ve tümüyle dudak uçuklatan, heyecan verici bir yeniden keşif.

Tod Browning ile efsanevi başrol oyuncusu Lon Chaney arasındaki işbirliğinin en ünlü ve en sapkın filmi olan Bilinmeyen'de, kolsuz İspanyol bıçak atıcısı Alonzo (hançerlerini ayaklarıyla fırlatır) rolündeki "Bin Yüzlü Adam", güzel asistanına (Joan Crawford) duyduğu alçakça aşkla (tesadüfe bakın ki hiçbir erkeğin elinin değmesine dayanamayan bir kadındır) onu tarifsiz aşırılıklara sürükler. Sadomazoşist saplantı, aldatma, cinayet, şekil bozukluğu ve muhteşem bir Grand Guignol doruk noktası... Brownning, bu korkunç öncülden son damlasına kadar yararlanıyor.

Christine, taksi şöförlüğü yapan bir video sanatçısı. Richard ise karısından ayrıldıktan sonra iki çocuğu ile ayakta durmaya çalışan bir ayakkabı satıcısı. Christine hüzünlü ve şaşkın Richard ile tanışır. Richard ona ayağındaki yarayla ilgili şaşırtıcı bir derinlik taşıyan ilginç bir yorum yapar. Christine bütün gün kadınların ayaklarını elleyen bu adamdan etkilendiğini anlayınca onun gözüne girmek için elinden geleni yapmaya çalışır. Fakat bu o kadar da kolay olmayacaktır. Bu oyun esnasında bir yandan da adamın çocuklarının dünyasına girmeye çalışırız. Büyük oğlan mahallenin kızlarıyla ilk cinsel deneyimini yaşarken, henüz okuma yazma bilmeyen ufaklık da internet aracılığı ile olgun kadınları baştan çıkarmaya çalışır. Bu küçük ama şaşırtıcı film kimi zaman sevimli kimi zaman da şaşırtıcı öykülerden oluşuyor. İşin içinden çıkmak için gerçeküstü bir aşk hikayesi diyebiliriz. Ya da doğrudan Todd Solondz ve Terry Zwigoff gibi yönetmenleri referans verelim. Mümkünse kaçırmayın!

1970'lerde büyük bir Hollywood stüdyosu için film yöneten az sayıda kadından biri olan öncü Joan Micklin Silver, Ann Beattie'nin çok satan romanından uyarlanan bu anti-romantik komedide, aşık memur Charles (John Heard) ve evli ama ayrı yaşayan iş arkadaşı Laura (Mary Beth Hurt) hakkında çetrefilli bir ilişkinin psikolojisini korkusuzca irdeliyor. İlişkilerinin sona ermesinden aylar sonra Charles, belki de hiç yaşanmamış bir aşkı yeniden alevlendirmek için umutsuzca çabalarken anılar peşini bırakmaz. Geçmiş ve bugün arasında ustalıkla geçiş yapan Micklin Silver, erkeklerin arzularını gerçekleştirme fantezisinin bu keskin yapısökümünü standart film-romantizm mecazlarının ötesinde daha karmaşık ve keskin bir şekilde gerçekçi bir şeye yönlendiriyor.

Pierre Etaix'nın ilk uzun metrajlı filmi, kendine özgü yazar-yönetmen yıldızının komik mizahını ve tuhaf cazibesini ortaya koyuyor. Etaix, Buster Keaton'a bir saygı duruşu olarak, ailesinin baskısı altında evlenecek genç bir kadın bulmak için yola çıkan ayrıcalıklı ama korunaklı genç bir adamın (neredeyse sessiz bir performansla Etaix'in kendisi tarafından canlandırılan) bu sevimli hikayesini şekillendirdi - ancak aklını, yüzü yatak odasının duvarlarını süsleyen ünlü şarkıcıdan ayırmakta zorlanıyor.

Pierre Etaix, dört kısa filmden oluşan bu durmaksızın eğlendirici derlemede, 1960'lara kendi çarpık ama zeki perspektifinden bakıyor. Her bir bölüm teknik açıdan etkileyici olduğu kadar isyankâr da: Bir adam uyuyan karısının yanında vampirlerle ilgili bir roman okumaya çalışıyor ama gerçekle kurguyu ayıramıyor; sinemada geçirilen basit bir öğleden sonra tüketim kültürü saldırısına dönüşüyor; sarsıcı derecede gürültülü bir kent manzarası bir şehrin nüfusunu diken üstünde tutuyor; ve kırda geçirilen bir gün piknik yapan şehirli bir çift, bir avcı ve bir çiftçi için farklı anlamlar taşıyor.

Bolluk içerisinde yaşayan, ancak her ne kadar imkanları çok olsa da mutluluğu bulamayan Pierre, ruhsuz ve hiçbir duygu barındırmayan evliliğinde hayatını geçirmektedir. Bir gün, çalıştığı yere sekreter olarak gelen utangaç ve güler yüzlü güzel bir kadına tutulur ve artık hayatı için değişimin vakti geldiğini anlar...Pierre Étaix'in yönettiği Le Grand Amour, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye adayıydı.