İyilik ve güzellik peşindeki bir rahip, Meksika'nın fakir bir köşesinde, hırsızların dilencilerin arasında yaşar. İyi niyeti ve masumluğu çoğu zaman diğerleri tarafından kullanılmaktadır. Sadece bir sokak kadını iyi niyetli yaklaşır.Yönetmen Luis Buñuel'in bir kez daha din, inanç, masumiyet gibi kavramların, "çiğ süt emmiş" insanoğlunun dünyasındaki yerini tartıştığı filmi Nazarin, Cannes Film Festivali'nden ödülle dönmüştü.

Dünyanın unutulmuş şehirlerinden Meksikada geçen film, dönemin Meksikasını son derece dokunaklı bir şekilde peliküle yansıtıyor. Meksikanın en yoksul mahallerinden birinde yaşayan bir grup çocuk, doğdukları gün suçla tanışmaktadır. Her biri yaşamak için çalmak ya da çeşitli irili ufaklı suçlara yönelmek zorundadır. Ailelerinin durumları ise çocuklarından farklı değildir. Bu gençlerden biri olan El Jaibo, hapistan kaçar ve dışarıdaki hayata kaldığı yerden devam eder. Jaibo suça başvurmaya devam ederken çevresindekilerin hayatını da onarılması mümkün olamayan hasarlar verecektir. Usta yönetmen Luis Bunuelin ülkesinden ayrı kalmak zorunda olduğu dönemlerde yaşadığı Meksikada çektiği Unultulmuşlar dönemin sosyal yapısı ve ekonomisinin insanlar üzerindeki etkisini oldukça çarpıcı bir şekilde ele alıyor.

Viridiana, (Silvia Pinal) bir rahibe okulundan mezun olmak üzere olan genç bir kızdır. Bir gün, yıllar önce ölen teyzesinin yaşlı kocası Don Jaime (Fernando Rey) tarafından onun çiftliğine davet edilir. Viridiana, yıllar boyunca okulunun parasını ödemek dışında onunla hiç ilgilenmeyen ve yaşayan tek akrabası olan Don Jaimenin yanına gitmek istemese de baş rahibenin ısrarı ile onu ziyarete gider. Don Jaime, henüz evlendiği gece onunla birlikte olmadan ölen karısına çok benzeyen Viridianayı arzular ve onunla evlenmek ister. Bu isteğini ona açtığında genç kızın sert tepkisi ile karşılaşır.

Şehrin ileri gelenleri, bir akşam yemeği için Señor Edmundo Nobile ve eşi Lucianın evinde toplanırlar. Fakat sabahleyin anlayamadıkları bir sebepten dolayı kapılar açık olmasına rağmen odayı terk edemezler. Yanlarında sadece geceden kalan yiyecek ve içecek vardır.Geçen birkaç gün içindeyse, toplumda yer edinmiş bu elit topluluk birbirlerine düşer, hilelerini ortaya döker ve vahşice saldırır.Gerçeküstü sinemanın ustalarından Luis Buñuelin burjuvazi ve erdemliliği sorguladığı bu filmi, New York Times tarafından en iyi 1000 film arasında gösteriliyor.

1560 yılında, efsanevi altın ülkesi El Dorado’yu bulmak amacıyla İspanyol “kâşif”ler And dağlarını aşmaktadırlar. Aralarında komutan yardımcısı Don Lope de Aguirre’nin de bulunduğu bir keşif kolu Don Pedro de Ursua başkanlığında yola çıkar. Yerli kölelerin kılavuzluğunda, önce dağlarda ardından haritalarda gösterilmemiş bir nehirde, sallarla sürdürülen yolculuk büyük kayıplara yol açar. Yiyecekleri, salları, mühimatları ve adamları telef olur; artık görünürde nehir ve bataklıktan başka fethedilecek bir şey kalmamıştır. Askerler görünmeyen ellerin attığı ok ve mızraklara hedef olmaktadır. Ursua keşfe son vererek kampa geri dönmeye karar verir. Aguirre ise nehri takip ederek zafere doğru yürümeleri gerektiğini savunur. Ursua yardımcısının zincire vurulmasını emredince Aguirre ve yandaşları isyan ederler. Aguirre komutayı ele aldığında, kimse ona karşı çıkmaya cesaret edemez.

Güney Amerika'da doğan ve İspanyol Kraliyeti'nin bir görevlisi olan Zama, kraldan bir terfi mektubu beklemektedir. Lakin mektup hiçbir vakit gelmez. Mektubu beklerken her şeyini kaybettiğini fark eden Zuma, tehlikeli bir haydut avına çıkmaya karar verir. Evinden uzak topraklarda giriştiği macera sonucu tutuklanan Zama idama mahkum edilir. Artık tek gayesi hayatta kalmaktır.

25 Aralık 1985'te hırsızlar Meksika Antropoloji Müzesi'ne girdiler ve ülkenin en değerli hazinelerini alıp götürdüler. Bu müze, Meksika'nın en saygın, en bilinir, neredeyse kutsal mekânlarından biriydi. Bu olay, tarihin en büyük müze soygunlarından biriydi. Yetkililerin soyguncuları uzun süre bulamadı, zaten ipucu da yoktu. Seneler sonra, müzeyi talan edenlerin 30'lu yaşlarında 2 veterinerlik fakültesi öğrencisi oldukları anlaşıldı. Alonso Ruizpalacios'un birçok festivalde ödüllendirilen Güeros'tan sonra çektiği ilk film olan Museo, Meksika'nın bu en kötü şöhretli soygununu içeriden bir bakış açısıyla anlatıyor. Filmin senaryosunun yazım sürecinde soyguna bir şekilde bulaşanlarla da görüşmeler gerçekleştirildi. Başrollerden birini üstlenen Gael Garcia Bernal, aynı zamanda filmin yürütücü yapımcılarından. Filmin çekimleri 90 gün boyunca Mexico City, Acapulco ve Palenque'de yapıldı ve Antropoloji Müzesi'nde çekim yapılmasına ilk kez izin verildi.

Film, 1970’lerde siyasi kargaşanın hüküm sürdüğü Roma’da geçiyor. Cleo, Meksiko’nun orta sınıf ailelerinin yaşadığı bir Roma mahallesinde bulunan bir evde hizmetçi olarak çalışan genç bir kadındır. Bir yandan ev işleri ile uğraşan Cleo, bir yandan da evdeki dört çocukla ilgilenir. O tüm zamanını hizmetlisi olduğu evde geçirse de kendisine ait bambaşka bir dünyası vardır. Genç kadın, gönlünü Fermin adındaki bir adama kaptırmıştır. Fakat bu ilişki pek de Cleo’nun düşlediği gibi sonuçlanmaz. Bu sırada evin dört çocuk annesi olan hanımı Sofia, kocasının yokluğu ile başa çıkmaya çalışır. Birbirinden farklı hayatlara sahip olsalar da benzer travmalar yaşayan Cleo ve Sofia, siyasi kargaşanın hüküm sürdüğü bir ortamda birbirlerinin en büyük destekçisi olur.Ödül sezonunun en iddialı filmlerinden Roma, Meksiko’da orta sınıftan ailelerin yaşadığı Roma mahallesinde, bir evde hizmetçi olarak çalışan genç Cleo’yu odağına alıyor. 1970’lerin siyasi ortamında geçen film, zaman ve mekanın insanlar üzerindeki gücü ve etkisini konu ediniyor. Filmin yönetmenliğini ve senaristliğini “Büyük Umutlar”, “Harry Potter ve Azkaban Tutsağı”, “Y Tu Mama Tambien”, “Son Umut” ve “Yerçekimi” gibi başarılı filmlerle karşımıza çıkan iki Oscar ödüllü usta yönetmen Alfonso Cuaron üstleniyor. Yalitza Aparicio’nun başrolünü üstlendiği filmin oyuncu kadrosunda Marina de Tavira, Diego Cortina Autrey, Carlos Peralta, Marco Graf, Daniela Demesa, Nancy García García ve Andy Cortés gibi isimler bulunuyor. Prömiyerini gerçekleştirdiği Venedik Film Festivali’nden övgülerle ve büyük ödül olan Altın Aslan ile dönen filmin gösterildiği festivaller arasında Telluride, Toronto, New York, San Sebastián ve Londra gibi önemli festivaller bulunuyor

Politik sinemanın günümüzde yaşayan en büyük temsilcisinin belkide başyapıtıdır. 1970’lerin sol siyasetinde, en önemli konulardan biri Latin Amerika’daki sol hareketler ve onun karşısında ABD eliyle ülkeleri kana boğan Diktatörler arasındaki mücadeledir. Bu mücedalenin temel eksenlerinden biri hiç kuşkusuz Şili’dir. Şili’de olanlar Allende’nin öldürülmesi, sayısı milyonlara varan insanların işkenceden geçirilmesi. Binlerce faili meçhul cinayet, İzleri hala daha bulunamayan kayıplar, ülkelerinden ayrı kalmak zorunda olan siyasi sürgünler. Evet demokrasi adına ABD’nin yoğun desteği altında General Pinochet’nin yaptıları bunlar.(Bizim ülkemizde yaşananlarla ne kadar benzer değil mi?) Bu süreçte orda gazatecilik yapan bir adamın şahit olduğu vahşet ve başından geçenleri kaleme alması aslında bu filmin başlangıcı oluyor. Bu kitap üzerinden uyarlanan film aynı zaman da Costa Gavras gibi politik tutumu kesin olan bir yönetmenin, faşizme, onun yarattığı insanlık dışı duruma tepkisini de yansıtıyor.Charles’den haber alamayan karısı ve babasının Şili’ye gelmesi ve Charles’yi araştırması ile film başlar. Charles’nin politik bir olaydan kaybolması ve kayboluşunu araştırlarken tam da bu darbenin ve yaşanan tüm olayların kendi hükümetlerinin de rolü olduğunu görmeleriyle beraber, film bir kayboluş öyküsünü anlatmaktan öte onun politik yönlerini ve darbenin iç işleyişini anlatması bakımından enteresandır. Bir başka husus da Ed Horman (Charles’nin babası) milliyetçi – muhafazakar tutumunu tanımlarken, yaşanan vahşete tanıklık etmesi, onun beraberinde oğlunun kayboluşundaki gizemin yavaş yavaş aydınlanması ile birlikte, Ed’nin Amerikalı olmanın – ona sunulan ve öğretilenin dışında – ne demek olduğunu görmesi ile birlikte ruhsal olarak çöküşünü görmemizde bir başka önemli husus. Burada Jack Lemmon’a bir parantez açmamız gerekli. Lemmon’un klasik Amerikan ikonu olarak bilen biz izleyiciler için performansı göz kamaştırıcı. Performansının bu kadar etkileyici olmasının temel faktörü, gerçeğin gerçek dışı biri tarafından gözler önüne serilmesidir.Gavras sinemasal üslup olarak, daima sosyalist gerçekçi bir tavrı benimsemiş olmasından kaynaklı, her filminde taraf olma, karşı durma ve eleştirme simasının temel eksenini oluşturuyor. Missing’de, onun Z (Ölümsüz) filmi ile birlikte askeri darbe ve darbenin siyasi yönlerini insan hikayeleri etrafında birleştirmesi, Gavrasın ustalığına her zaman hayran kalmamızı sağlıyor.Günümüzde sinemanın pasifist, politakaya bulaşmama gibi hastalıklı bir ruh halindeyken Costa Gavras sineması daha önemli kılıyor. Çünkü sinema değiştirici bir güçtür ve o gücü insanlık için egemenlere, zorbalara ve baskıcı beyinlere karşı kullanmak gerekli olduğu kanısındayım.

İlk bakışta basitmiş izlenimi veren bu çok katmanlı filmin hayranları bile, onu överken genelde iki ana türden birine indirger: gençlik filmi ya da şehvetli bir yol filmi. Ananı da, görünürde, iki çocukluk arkadaşı Tenoch (Diego Luna) ve Julio’nun (Gael Garcia Bernal) yaşça daha büyük bir kadınla (Ana Morelos) çıktıkları uzun yolculukta başlarından geçenleri konu alıyor. Bu üçlü, mitolojik bir kumsalın arayışı içinde Meksika’yı bir ucundan diğer ucuna kat ederken, ülkenin toplumsal açıdan genelde filmlerde gösterildiğinden daha karmaşık ve dinamik şekilde tasvir edilmesini sağlayan yöreler ve insanlarla karşılaşıyor.Bununla birlikte Alfonso Cuarun’un filmi, gençlik/yol filmi karışımının altında, hem sınıf, kapitalizm ve küreselleşme hem de bu unsurların dinamiklerinin insanın ailesini geçindirme becerisinden, cinsel arzularının şekillenmesine kadar her konuda oynadığı rol üzerine ustalıklı ve derinlikli bir deneme, iki çocuk arasında için için kaynayan gerilim, sonuç olarak zıt sınıfsal konumlarından, içerlemelerinden ve gizli önyargılarından kaynaklanıyor. Film, çekinmeden orta koyduğu politikası, baş döndürücü şehveti ve cinselliği fütursuzca yüceltmesiyle, 20. yüzyıl sonlarıyla 21. yüzyıl başlarında yeniden canlanan Meksika sinemasının en iyi örneklerinden biri.