Aslında yine kendilerine ait 1930 yapımı Be Big filminin tekrar çevrimi olan bu uzun metrajlı Stan Laurel ve Oliver Hardy komedisi, ikilinin dördüncü ve muhtemelen en iyi filmiydi. Diğer Laurel Hardy filmleri, en azından öznel olarak bu filme eşit olmalarına rağmen, alışılmamış dünyalarda geçer (örneğin, Babes in the Wood’un masal âlemi ya da Way Out West-Laurel-Hardy Batıya Gidiyor’un kovboy fantezisi). Çölün Oğulları, Laurel ve Hardy’nin en klasik komedilerinden biri olduğu halde, ikilinin en muhteşem eserlerinde yaşadıkları garip ev cehennemini; yani otoriter eşler, gizli eğlenceler, yasak sigara ve içki âlemleriyle dolu tuhaf, çocuksu dünyayı en iyi temsil eden film.

Filme adını veren Mason benzeri bir örgütle Hawaii yolculuğu ve Stan’le 011 e’nin bu gezintiyi karılarından gizleme girişimleri çevresinde gelişen Çölün Oğulları, temeli fars olan bir öyküyü alıp, sinemanın en muhteşem komedi ikilisi performansının aracı haline getiriyor. Yardımcı oyuncuların, özellikle de Bayan Hardy rolünde Mae Busch’un ve kendisinin sarhoş türevini canlandıran komedyen yönetmen Charlie Chase’in muhteşem oyunculuğunun yanı sıra, William A. Seiter’ın (bir başka kayda değer komedisi de Marx Kardeşler’in 1938 yapımı usta işi filmi Room Service-Oda Servisi’ydi) yetenekli yönetmenliği. Çölün Oğulları’nı 70 yıllık bir komedi filmini alışılmışın tersine hala seyredilir kılıyor.