Bir çiçekçi dükkânında çalışan Clara’nın yaşamı, Franchi adlı film yapımcısının onu görmesiyle birlikte değişime uğrar. Franchi, genç kadını ikinci sınıf bir filmde oynaması için ikna ettikten sonra, film setinde Clara’ya evlenme teklifinde bulunur. Clara’nın kuşkularını dinlemeden onu balayına sürükler. Ancak dönüşlerinde, karısının artık ikinci sınıf ucuz filmlerde oynayamayacağını söyler ve ilk filmini tamamlamasına izin vermez. Büyük bir proje olan ve karısının başrolünü oynayacağı “Jeanne D’Arc” filmi için ortak yapımcılar bulup çekime başlar...

Film Endüstrisi, Antonioni’nin “fumetti”ye duyduğu nefreti anımsatan sert bir gözle ele alınır bu filmde ve sönen yıldıza karşı değişen tutum, Antonioni’nin hayran olduğu Scott Fitzgerald yapıtlarını andırır. Stüdyonunun ve Milano sokaklarının görüntüleriyle bağlantılı olarak irdelenen karakterler ve filmin betimlenmesi, Antonioni’nin bu üçüncü konulu filminde bir özgüven belirtisi olarak görülür. Giuseppe Ferrara “Il nuovo cinema italiano”da 1957 yılında film için: “Daha önce başka bir film, Visconti’nin Bellisima’sı seyirciye sinemanın sırlarını açıklamayı denemişti. Öz olarak Antonioni de Visconti’nin görüş açısına yanaşıyor. Kibar ve sosyetik diplomat da bir çeşit dışişlerinin kadrolarını dolduran yüksek sosyetenin boş dünyasının temsilcisidir… La Signora Senza Camelia özellikle bir cesaret sinemasıdır” der. (Yeni Sinema, Mart 1968 Sayı: 16)