"Her zaman bir bardak kahve içerek başlar. Sonra beraber dışarı çıkarsın, bir yemek ve bir bakarsın beraber uyuyorsun. Bir müddet sonra her şey normale döner ve bir gün çok yakınlaştığınızı düşünerek korktuğunu söyler." Bunlar geleceğinden endişe duyan 29 yaşındaki Fanny'nin sözleri. Son derece çekici ve güzel bir kadın olan Fanny, dört yıldır tek başına yaşıyor. Aslında ihtiyacı olan her şeye sahip gibi görünüyor; bir daire, bir iş ve arkadaşlar. Ancak eksik olan bir şey var...

Sedmikrasky (Küçük Papatyalar): her ikisi de Marie adlı, 17 yaşında iki özgür kızın (Jitka Cerhovâ ve Ivana Karbanovâ) hikâyesini anlatır. Kızların bir olay örgüsünden çok, unutulmaz bir edepsizlik sahneleri dizisi oluşturan çeşitli çılgınlıkları arasında, Chytilovânın başını hükümetle belaya sokmasına yol açan birçok penis- karşıtı gagler (salatalık ve muz soymak gibi), çirkin yaşlı adamlara eğilim ve kaliteli yemeklerin ikram edildiği herkese açık (Laurel ve Hardyye rakip olabilecek cinsten) bir parti bulunur. Bu rahatsız edici ama özgürleştirici güç gösterisi, yetenekli yönetmeninin özgürlükle neler yapabileceğini gözler önüne serer. Jacques Rivettenin Celine and Julie Go Boatingi üzerinde büyük bir etkisi olan Sedmikrasky, eleştirmen Ruby Richin de dile getirdiği üzere, Medusanın kahkahası olarak yorumlanabilecek, yıkıcı, canlı, enerjik ve çoğu erkek izleyici için (tehditkâr değilse bile) ürkütücü kadın kıkırdamalarıma dopdolu.Çekoslavakya'nın rejimi destekleyen bir mesajdan yoksun gördüğü için yasakladığı Sedmikrásky (Daisies) - Küçük Papatyalar, Çekoslavakya'nın ilk feminist sinemacısı Vera Chytilová'nın uzun bir süre film yapamamasına sebep oldu. Sovyetler'in Çekoslavakya'ya girmesinden sonra 1969-75 yılları arasında film yapması yasaklanan Chytilová, ancak cumhurbaşkanına yazdığı mektuptan sonra yeniden çalışma izni alabilmişti. Çekoslavakya'da 60'lı yıllarda çekilmiş en anarşik ve cesur film olarak kabul edilen güldürü niteliğindeki bu özgün ve avangart film, aynı zamanda anti-militarist ögeler de içeriyor.

Şehrin ileri gelenleri, bir akşam yemeği için Señor Edmundo Nobile ve eşi Lucianın evinde toplanırlar. Fakat sabahleyin anlayamadıkları bir sebepten dolayı kapılar açık olmasına rağmen odayı terk edemezler. Yanlarında sadece geceden kalan yiyecek ve içecek vardır.Geçen birkaç gün içindeyse, toplumda yer edinmiş bu elit topluluk birbirlerine düşer, hilelerini ortaya döker ve vahşice saldırır.Gerçeküstü sinemanın ustalarından Luis Buñuelin burjuvazi ve erdemliliği sorguladığı bu filmi, New York Times tarafından en iyi 1000 film arasında gösteriliyor.

"La Dolce Vita", Roma şehir yaşantısının modern yozluğunu ve sofistike ahlak çöküntüsünü yüksek sosyetenin peşinde koşan bir gazetecinin gözünden anlatır. Genç gazeteci Marcello Rubini gerçek bir eser yaratmanın düşüyle yaşar; fakat çalıştığı bulvar gazetesinin ona sağladığı para ve prestijden de vazgeçemez. Günlerini Roma'nın en şık caddesi Via Veneto'da, bir sonraki skandalın peşinde koşarak geçirir. Filmde Marcello'nun yedi günü ve gecesini, birlikte olduğu farklı kadınlarla ilişkilerini, arka planda 1960'ların gençlik ve heyecanıyla kaynayan Roma sokakları ve sosyete yaşantısından kesitlerle izleriz. Marcello seks, içki, partiler ve alemlerle dolu bir dünyada savrulurken bile aslında haz almadığı bu "tatlı hayat"ı sonuna kadar yaşamaya devam eder. Onunki ruhsuz ve heyecansız bir varoluştur. İtalyan sinemasının ilk 3,5 saatlik filmi olan "Tatlı Hayat" gösterime girmesiyle birlikte büyük skandallara ve polemiklere yol açmış, Vatikan tarafından yasaklanmaya çalışılmış, halk tarafından kucaklanmıştır. Fellini "Tatlı Hayat"ı yaratırken hiçbir ahlaki ya da eleştirel kaygı taşımadığını, tek amacının şartlara rağmen yaşamın kendine özgü, yumuşak bir akışı olduğunu anlatmaya çalıştığını söylemiştir. Başka bir deyişle, eleştirmenleri ve gazetecileri hayal kırıklığına uğratma pahasına da olsa, bilinçli bir ironi sergilememiş ve tatlı hayattan çok hayatın tatlılığından bahsetmek istemiştir. Fellini, "Tatlı Hayat" filmiyle hem ticari hem de sanatsal başarı kazanmıştır. Film, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ve New York Film Eleştirmenleri Birliği'nin En İyi Yabancı Film ödüllerine layık görülmüş, En İyi Kostüm dalında Oscar® Ödülü almıştır.

Yugoslavya'da dünyaya gelen yönetmen Emir Kusturica'nın yönetmenliğini yaptığı bu film "Underground", 1995 yılında vizyona girdi. Dusan Kovacevic'in kitabından uyarlanan yapım, Cezayir, Sırbistan, Bulgaristan ve Almanya'da çekildi. Filmde Miki Manojlovic, Lazar Ristovski, Mirjana Jokovic, Srdjan Todorovic, Ernst Stötzner, Slavko Stimac ve Davor Dujmovic gibi isimler de bulunuyor. II. Dünya Savaşı sırasında Belgrad'da (Sırbistan) geçen film, savaş ve komünizme ince esprilerle göndermelerde bulunuyor.Marko ve arkadaşı, aynı kadına aşık olmuş iki ayrılmaz arkadaştır. Eğlence cümbüş geçen günlerden birinde savaş, onların ülkesine de uğrar ve şehri abluka eden Almanlar'a karşı ikili kendi silahlarını üreterek karşılık verirler.

Oscar ödüllü Burjuvazinin Gizli Çekiciliği, sosyeteden 6 kişinin yemek yeme planlarının aksilikler yüzünden sürekli suya düşmesi gibi son derece basit bir konudan yola çıkarak sadece komedinin değil, gerçeküstücü akımın da en güzel ve eğlenceli örneklerinden birini sergiliyor. Terörist eylemler, cinsel kaçamaklar ve tutuklanmalar arasında sürekli aksayan yemek, sinema tarihinin en çarpıcı rüya sahnelerinden birine de malzeme oluyor.- Luis Buñuel'in ''Gerçeği Arayış Üçlemesi'nin ikinci filmi. 1. Film: La Voie Lactée (1969)2. Film: Le Charme Discret De La Bourgeoisie (1972)3. Film: Le fantôme De La Liberté (1974)İzleme Grubu: PG-13, 13 Yaşından küçükler izlememelidir.