Kira Muratova'nın yönettiği Sovyetler Birliği yapımı Dolgie Provody (The Long Farewell), bekar bir annenin, babasıyla yaz tatili geçiren ve kendisinden uzaklaşan oğlu ile arasındaki sorunlara odaklanıyor.

Büyükbaba yatağın ucunda torununa babadan oğula geçen bir masalı anlatmaktadır. O anlatmaya devam ettikçe masal canlanmaya başlar... Prens Humperdinck, güzel prenses Buttercup ile evlenmek istemektedir. Ancak prensesin bu kötü kalpli prenste gönlü yoktur. Bunun üzerine Buttercup kaçırılır. Onu kurtacak kişi çocukluğunda prensese aşık, şimdi ise aranan bir korsan olan Westleydir. Westley prensesin izinden giderken, kötü kalpli şövalyeler, devler ve süper güçlere sahip yaratıklarla savaşmak zorunda kalacaktır.

Bağdat Cafe de olaylar, Mojave Çölünün ortasındaki kuş uçmaz kervan geçmez bakımsız bir motel-cafede geçiyor. Filmi izlerken, esen sıcak rüzgarları, tozu ve ıssızlığı hissediyor insan. Burası, bütün umutların tükendiği bir yer. Yaz sıcağında, klimalı arabanızda mutluluk içinde yol alırken yol kıyısında gözünüze bir an çarpan, sonra kayıp giden görüntülerden biri.

Maine’de bir adada yaşayan iki yaşlı kız kardeşin değişen dünyayı seyretmelerinin hikâyesi.İngiliz yönetmen Lindsay Anderson’dan filmografisinde hayli farklı bir yerde duran bir yaşlılık, değişim ve sevgi hikâyesi. 1963 tarihli ilk uzun metrajlı filmi ve İngiliz sinemasının Yeni Dalga akımının en başarılı örnekleri arasında yer alan muhteşem “This Sporting Life” ile başarılı bir çıkış yapan Anderson’ın filmi sinemanın “tarihi” oyuncularından aldığı destekle ilgi çeken ama sonuçta yeterince çarpıcı olamayan bir çalışma. Kadrosunda Lillian Gish gibi sessiz sinema döneminden başlayarak sinemanın klasik yıldızlarından biri olmuş bir isim, Bette Davis gibi klasik Hollywood sinemasının dev oyuncularından biri, Vincent Price adında korku filmlerinin dev bir örneği ve Ann Sothern gibi yine sessiz sinema zamanlarında oyunculuğa başlamış başarılı bir karakter oyuncusu olan bir film aslında sadece bu niteliği ile bile sinemaseverlerin ilgisini hak ediyor.“Er ya da her şeyin öldüğü” bir dünyada iki kız kardeşin bu hikâyesi, kendi küçük dünyalarında yaşayan ve dışarıdan nerede ise tamamen soyutlanmış bir hayat süren karakterleri üzerinden artık var olmayan ve tekrar ortaya çıkması mümkün olmayan bir döneme ağıtlar yakıyor bir bakıma. Günümüzden altmış yıldan daha öncesine ait bir sahne ile başlayan film artık balinaların görünmediği bir dünyayı anlatırken hüzün tonunu sürekli muhafaza ediyor ve oyuncularının karizmasına dayanarak hikâyesini götürmeye çalışıyor. Başta Lillian Gish olmak üzere kadro kendilerine yüklenen “ağır” rolü başarı ile yerine getiriyor aslında. Gish göründüğü her sahneye sıcaklık, nostalji ve duygusallık getirirken, Davis güçlü ve aykırı sinemasal kişiliğinin bir benzerini yine etkili bir biçimde tekrarlıyor bu filmde. Oscar’a aday olan oyunu ile Sothern ise tam bir karakter oyuncusu olduğunu kanıtlıyor bir kez daha. Evet oyuncular güçlü ama David Berry’nin kendi oyunundan senaryolaştırdığı filmin hikâyesi biraz fazlası ile monoton ilerliyor ve iniş çıkışlarının azlığı ile zaman zaman bir tiyatro oyunu seyrettiğiniz havasını doğuruyor. Özellikle yönetmenin “Brittania Hospital” gibi absürtlüğün çarpıcı örneklerinden birinin sahibi olduğunu düşündüğünüzde hikâyenin düzlüğü hayli şaşırtıcı. Senaryoda Anderson’ı çekenin ne olduğunu anlamak zor bu nedenle. Gish ve Davis’in ikili sahnelerinde ve özellikle Gish’in yıllar önce ölen kocasının fotoğrafını koyduğu masada bir kadeh içki ile evlilik yıl dönümünü kutlamasında veya iki kadının kendi odalarında artık dokunmanın imkânsız olduğu bir geçmişe daldıkları yalnızlık anlarında filmin hissettirdiği duygusallık zirveye çıkıyor ama bir yandan da buna benzer sahneleri pek çok filmde gördüğünüz düşüncesinin ortaya çıkmasına engel olmak kolay değil.Anderson senaryodan kaynaklanan statikliği kırmak için özel bir çaba sarfetmemiş gibi görünüyor. Kameranın dışarı çıktığı anlar var ama bu sahneler hikâyeye bir açılım getirmediği gibi filmin “nefes” almasını da sağlamıyor. Karakterlerine yeterince...

Ettore Scola'nın yönettiği 1987 yapımı La Famiglia (The Family) - Aile, emekli profesör Carlo'nun aile apartmanını merkez alarak, geçmişe dönüp ailesinin ve haliyle İtaya ve dünyanın geçtiği zaman dilimini konu ediniyor.Oscar ve Altın Palmiye adaylığına da sahip La Famiglia (The Family) - Aile, toplam 25 ödül kazanmış bir yapım.

Dear America: Letters Home from Vietnam, Vietnam Savaşı sırasında Amerikalı askerlerin, denizciler, havacılar ve denizciler tarafından memleketlerindeki ailelerine ve arkadaşlarına yazılan gerçek hayattan mektupları belgeliyor.

Sergei ve Andrei bir şehir parkında yürürken 2. Dünya Savaşı'nın hemen sonrasında geçen bir film çekiminin yapıldığını görürler. Daha iyi bir görüş elde etmek için park çitinin üzerinden tırmanırlar, ancak yerdeki bir kabloya çarparlar ve kendilerini geçmişte, 8 Mayıs 1949'da, tekrar tekrar yaşamaya mahkum oldukları bir günde bulurlar.

Hamlet, babası vefat ettikten sonra amcası tarafından yönetilen şirketin hisselerinin %51'ine sahip olur. Amcası plastik ördek pazarına girmek istemektedir ancak Hamlet buna karşı çıkar. Ayrıca Hamlet'in babasının ölümü ile ilgili ciddi şüpheleri vardır...Minimalist sinemanın en önemli ustalarından Aki Kaurismäki, Shakespeare'in ölümsüz eseri olan Hamlet'i klasik uyarlama kalıplarından çıkarıyor ve en farklı uyarlamalardan birine imza atıyor. Krallık içi entrikaları konu edinen eser, Kaurismäki anlatısında bir şirket alegorisi üzerinden işliyor.Hamlet Liikemaailmassa (Hamlet Goes Business) - Hamlet İş Dünyasında, siyah beyaz bir sistem hicvi olmasının yanında, eşsiz bir trajikomedi başyapıtı.

Terk edilmiş bir şehre tek başına giden bir kadın, Sabah Devriyesi ve tuzaklarla dolu yasak bölgeyi geçmeye çalışır. Şehir muhafızlarından biriyle tanışarak geçmişi hatırlamaya ve bölgeye birlikte girmeye çalışırlar.

Giorgio Bassani'nin romanından uyarlanan Gli Occhiali D'oro (The Gold Rimmed Glasses), Mussolini İtalya'sında yaşayan Yahudi bir aile ve eşcinsel bir doktorun yaşadığı zulmü konu ediniyor.