Paris'te bir polis müfettişi olan Mangin, uyuşturucu ticareti yapan üç Tunuslu kardeş hakkında kanıt elde etmek için muhbirlere sıkı sıkıya güvenir. Simon'ı ve kız arkadaşı Noria'yı tutuklar. Simon'ın kardeşleri avukatlarına giderler. Noria'yı serbest bırakır ve Noria hemen Tunuslulara ait olan 2 milyon frankı çalar. Hırsızlıktan Noria'dan şüphelenirler; hem kendi hayatı hem de avukatların hayatı tehlikededir. Bu arada Noria hem avukatın hem de Mangin'in sevgisiyle oynamaktadır. Mangin zaten değişkendir: şüphelileri korkutup kanını akıtır, önce bir polis komisyonu stajyerine aşık olur, sonra da duygularını açıkça belli ederek Noria'ya aşık olur. Avukatı ve Noria'yı kurtarabilir ve onu aşık olmaya ikna edebilir mi? Maurice Pialat'ın yönettiği Police, Gérard Depardieu'ye Venedik Film Festivali'nde En İyi Erkek Oyuncu ödülü getirmişti.

Yüzü tıpkı bir maskeyi andıran genç Rocky Dennisin gerçek yaşam öyküsünün anlatıldığı bu olağanüsttü filmde anne Rustyi canlandıran Cherde ilk başrolüyle izleyicilerin karşısına çıkıyor. Rustynin tutku dolu sevgisi ve azmiyle Rocky bir yandan acının, yalnızlığın ve önyargının verdiği acıyla mücadele etmeyi öğrenirken bir yandan da sınıf arkadaşları ve öğretmenleri için ilham kaynağı olur. İçtenliği ve duygusallığı en büyük silah olarak kullanan yönetmen Peter Bogdanovich, muhteşem performanslarıyla Cher, Eric Stoltz ve güçlü senaryosuyla Bob Seger, hepimizin içinde saklı olan o duygusal kahramanı ortaya çıkararak bütün övgüleri hak ediyorlar.

Bir grup ortaçağ paralı askerleri soylu bir efendinin intikamını alırlar ve bu da soyluların oğlunun iddasını kaçırmak suretiyle para ödememeye karar verir. Veba ve savaş, toprak boyunca bir yıkım dalgasını kestiğinde, paralı askerler bir şatoya girip kaderlerini beklemektedir.

Genç rahip Peder Giulio, uzun bir hac ziyaretinden sonra memleketi Roma'ya geri döner. Don Giulio, ailesi ve arkadaşlarıyla barış içinde burada yaşamayı ummaktadır fakat çoğunun depresyonda ve mutsuz olduğunu, bazılarının ise intihar ettiğini fark eder. Peder tekrar şehirden ayrılmaya karar verir, ancak ebeveynleri tarafından arkadaşı Sezar ve nişanlısı için düğün törenini yapmaya ikna olur. Peki, bu şehirde onu ve çevresini mutsuz eden neler vardır? İnsanlar neden depresyondadır?Nanni Moretti'nin yönettiği La Messa e Finita (The Mass Is Ended) - Ayin Bitti, yönetmenin en önemli filmlerinden biri olarak görülüyor. Berlin Film Festivali'nden iki ödülle dönen yapım, toplam 4 ödüle sahip.

dı Vasfiye (1985), yeni romanı için konu arayan bir yazarın yaşadıklarını anlatıyor. Bir tıkanma döneminden geçen yazar Erol, pavyon şarkıcısı olan Sevim Suna’nın afişini görür ve Sevim’in hikâyesini merak ederek düşünmeye başlar. Bu sırada yanında Emin adında biri belirir. Emin, afişteki kadının kendi karısı Vasfiye olduğunu söyler ve hikâyelerini anlatmaya başlar. Emin, hikâyenin bir yerinde ortadan kaybolur ve yazar Erol, Emin’i ararken yanında bir anda İğneci Rüstem’i görür. Rüstem, Emin’in kaldığı yerden Vasfiye’nin hikâyesine devam eder. Derken o da aniden ortadan kaybolur. Çapkın Doktor Fuat, uyanık Kuyumcu Hamza’nın da anlattıklarının ardından Vasfiye ile ilgili birbiriyle çelişen pek çok hikâye dinleyen Erol, Vasfiye’nin gerçek hikâyesini öğrenmeye çalışırken gerçek ve hayali birbirine karıştırmaya başlayacaktır. 4 erkeğin gözünden farklı şekillerde anlatılan “kadın”a dair emin olduğumuz tek gerçek adının Vasfiye oluşudur. Necati Cumalı hikâyelerinden sinemaya uyarlanan, yönetmenin deyimiyle “sosyal içerikli fantastik bir kadın filmi” Adı Vasfiye (1985), 80’li yılların absürt Türk Sineması ve Müjde Ar ile “Atıf Yılmaz” denince akla ilk gelenleri içerisinde barındırıyor.

Alicia, yabancı şirketlere danışmanlık yapan hukukçu kocası Roberto ve 5 yaşındaki evlatlık kızları Gaby ile mutlu, huzurlu, güvenli ve refah içinde yaşayan bir tarih öğretmenidir. Mesleğine inançla bağlıdır ve öğrencilerine, belleğin hem insanların hem de toplumların en güçlü dayanağı olduğunu anlatmaya çalışmaktadır. Ancak öğrencilerinin ders kitaplarındaki bilgilere olan güvensizliklerine bir türlü anlam verememektedir. Öğrenciler tarih kitaplarının gerçekleri değil askeri cuntanın yalanlarını anlattığını, Arjantin’in tarihinin öğretmenlerinin sandığı gibi olmadığını söylemektedirler...Luis Puenzo'nun yönettiği film, Oscar ödülü dahil tam 25 ödül kazandı.

Haraptar adlı köyün haşmetli ağası (Şener Şen), her gün yeni bir kan isteyen babası Abdoyla yaşadığı yörede egemenliğini sürdürürken her şey tersine gelişir. Yanaşmalarının küçük kızıyla gerdeğe giren baba, yaşamını yitirir. Köylüler ağanın ürünlerini çalıp satarlar. Kuraklık nedeniyle topraklarını da baraj yapmak isteyen politikacılara satarak kendini kente atan ağa, burada da tutunamayacaktır. Karısına varıncaya kadar herkesin terk ettiği ağaya sadık kalan yalnızca yanaşmanın kızı Kirazdır.

İsviçre-Fransa sınırında kaçakçılık yapan bir grup genç, sıkıcı hayatlarından kaçmak için düzenli olarak bir gece kulübünde buluşur. Yeni bir iş almakta kararsız kalan Paul, polis takibinde olduğunu bilmeden İsviçre’ye kaçak yoldan altın sokar.

Ambavi Suramis Tsikhitsa (The Legend of Suram Fortress) - Suram Kalesi Efsanesi, eski bir Sovyet Gürcü halk masalının yeniden yorumlanmasıdır. Filmde yer alan bu kale sonsuza kadar inşaat halindedir çünkü tam son tuğla koyulurken her defasında çöker. Durumla ilgili bir falcının bilgisine başvurmaya karar verilir ve bir delikanlıyı falcıya gitmek üzere görevlendirirler; ama ne var ki bu delikanlının babası yıllar önce falcıyı terk eden eski sevgilisidir. Kalp kırıklığını atlatamamış olan falcı, delikanlıya kalenin çökmesini engellemenin tek yolunun delikanlının duvarın içine gömülmesi olduğunu söyler...

Tangolar: Gardel’in Sürgünü, çoğunluğu Arjantinli ve Uruguaylı göçmenlerden oluşan ve Paris’te sürgün hayatı yaşayan bir grup insanın hikâyesini anlatır. Filmin ana karakteri Juan Dos, insanın sürgün olduktan önceki ve sonraki deneyimini ele alan ve tango, komedi ve trajedinin birleşiminden oluşan müzikal bir oyun sahneye koymak ister. Filmde bize hikâyeyi María anlatır. Sürgün bir kadının kızı olan María, Juan Dos’un yazdığı bu oyunda başroldedir. Arjantin’in tango yıldızı Carlos Gardel’e adanan oyunu sahneye koymaya girişen gruptaki her karakter sürgün hayatının bir başka yüzünü temsil eder.  Her biri sürgün deneyimi ile sarsılan benliğini farklı bir şekilde yeniden kurmaya çalışmaktadır. Geçmişleriyle bağ kurmalarına olanak sağlayan bu oyun hepsini bir noktada birleştirir.Kendisi de sürgün yaşamış olan yönetmenin otobiyografik özellikler taşıyan filmi, yer yer hüzünlü yer yer komik anlar içeren politik bir filmdir. Bazen nostalji bazen acıyla şarkı söyleyip dans eden ve zaman zaman Arjantin tarihinden önemli kişilerin hayaletleriyle ilişki kuran karakterleriyle gerçeküstü bir yönü de vardır. Bu tarihi kişiler arasında 1800’lü yıllarda Arjantin’in bağımsızlığı için savaşan ve sonunda Fransa’da ölen San Martin ve bizzat yönetmen tarafından canlandırılan tango yıldızı Gardel ile de karşılaşırız.1983’te Arjantin’in demokrasiye geçişiyle beraber ülkenin karanlık geçmişini dünyaya anlatan filmlerin yapılmaya başladığı bir dönemde çekilen Tangolar: Gardel’in Sürgünü, gerek Arjantin sinemasında gerekse Solanas’ın kariyerinde önemli bir yerde durur.