Film, bir suçlunun geçmişinden kaçmaya çalışırken tekrar suç dünyasına ve eski ilişkilerine dönmesini konu alır. Alain Delon, başrol karakteri olarak bir suçlu olan ve geçmişteki hatalarıyla yüzleşen bir adamı canlandırır. Aynı zamanda eski bir aşk olan Mireille Darc ile karmaşık bir ilişki içindedir. Bu film, insanların geçmişteki hatalarıyla yüzleşmeleri, affetme, suçluluk duygusu ve içsel çatışmalar gibi temaları işler.

"Napoli Violenta" (1976), Umberto Lenzi tarafından yönetilen ve Maurizio Merli'nin başrolünde yer aldığı bir İtalyan polisiye filmidir. Bu film, 1970'lerin "poliziotteschi" (İtalyan polisiye) alt türünün tipik örneklerinden biridir ve İtalya'nın suç, şiddet ve toplumsal çalkantılarla boğuştuğu bir dönemde, özellikle "urban crime" (kent suçları) temalarını işler. Filmin, hem cinayet hem de mafya ve polis arasındaki mücadeleyi ele alışı, dönemin sinematik dilinin ve toplumsal atmosferinin bir yansımasıdır. Konu ve Temalar"Napoli Violenta", Napoli'deki karanlık ve suçla yoğrulmuş şehir ortamında geçer. Hikaye, işine sadık bir polis memuru olan Vincenzo (Maurizio Merli)'nin etrafında şekillenir. Vincenzo, şehirdeki artan suç oranını ve mafyanın gücünü fark eder ve buna karşı koymaya karar verir. Film, Vincenzo'nun mafyanın ve suçlu çetelerin başını çekmek isteyen karanlık figürlerle mücadelesini anlatırken, aynı zamanda bir intikam öyküsüne de dönüşür. Öne çıkan temalar arasında şiddet, adaletin sınırları, suçun toplumsal etkileri ve bireysel intikam arzusu yer alır.Film, tipik bir "poliziotteschi" dramadır: kötüye giden bir toplumda suç ve şiddet arasındaki karmaşık ilişkiler ele alınır ve genellikle polis karakterleri, idealleriyle mücadele ederken, aynı zamanda sistemin zayıflıklarıyla da yüzleşir.Eleştirel Bakış"Napoli Violenta", İtalyan polisiyelerinin karakteristik öğelerini taşır: sert aksiyon sahneleri, yüksek dozda şiddet, karanlık atmosfer ve toplumsal eleştiriler. Film, şiddetle olan ilişkisini son derece net bir şekilde gösterir. Vincenzo'nun polis olarak yaptığı mücadelede, çoğu zaman hukukun ötesine geçmesi, onu ahlaki olarak zor bir pozisyona sokar. Bu tür yapımlar, genellikle toplumdaki adaletin eksikliğini ve yolsuzluğu vurgularken, şiddetin de meşru bir çözüm olarak sunulabileceğini ima eder.Maurizio Merli, Vincenzo rolünde oldukça karizmatik bir performans sergiler. Merli'nin karakteri, döneminin tipik sert polis figürlerinden biri olarak, bazen acımasızca hareket ederken bazen de kendi vicdanıyla savaşan bir insan portresi çizer. Merli'nin oyunculuğu, filme özellikle güçlü bir enerji katmaktadır. Diğer karakterler ise çoğunlukla daha yüzeysel kalır; ancak film, Merli'nin tek başına taşıdığı bir yapım olarak öne çıkar.Filmdeki şiddet dozu oldukça yüksektir ve bununla birlikte, şiddetin görselliği, dönemin sinemasal dilinin tipik özelliklerinden biridir. Filmin aksiyon sahneleri, yönetmenin stilize edilmiş şiddet anlayışını yansıtır; çatışmalar, kovalamacalar ve silahlı çatışmalar, dramayı şekillendiren ana öğelerdir. Bu açıdan, film şiddeti hem toplumsal bir eleştiri aracı olarak kullanırken, aynı zamanda izleyiciyi aksiyonla da cezbetmeye çalışır.Sinematografik ÖgelerUmberto Lenzi'nin yönetmenliği, tipik 1970'ler polisiye sinemasına özgü hız ve gerilim dolu bir anlatım tarzını yansıtır. Filmdeki kamera açıları, gece sahnelerindeki gölgeler ve şehir manzaraları, Napoli'nin karanlık yüzünü çok etkili bir şekilde gözler önüne serer. Giallo (İtalyan korku-gerilim türü) unsurları da filmin genel atmosferine katkı sağlar ve suçla iç içe geçmiş bir türdeki gerilim ve korku duygusunu artırır.Bununla birlikte, "Napoli...

6. yüzyılda Mekke. İslam tarihçilerinin Cahiliye Devri olarak anmaktan hoşlandıkları dönemdeyiz. Şehrin ileri gelenlerinin Mekke maddelerin pençesinde acımasızca yönettiği rivayet ediliyor. Kız çocukların yeni doğduklarında diri diri gömüldüklerinin anlatıldığı acımasız bir dönem. Böyle karanlık bir çağda, Hz. Cebrail tarafından ziyaret edilen Hz. Muhammed insanları tek bir Tanrıya tapmaya davet ediyor ve şehre hükmedenlerin vahşi metotlarına karşı çıkıyor.Allahtan inen bir ayet, peygamberin silaha sarılmasını ve Mekke ordularına karşı direnmesini emrediyor. Müslümanların ordusu tecrübesiz olduğu halde Bedir savaşını kazanıyor. Uhud savaşının ardındansa 10 yıllık bir barışa evet diyerek arada geçen süreyi İslamı yaymak için kullanıyorlar. Muhammedin Allahın elçisi olduğu, Allahtan başka tanrı olmadığı haberi Arap yarımadasını hızla katediyor.

Maksim Gorki'nin ilk öykülerinden uyarlanan bu renkli, müzik dolu ve şehvetli melodram, güzel ve asi kız Rada ile yakışıklı at hırsızı Zobar arasındaki ölümcül aşk hikayesini anlatıyor. Hikâye 20. yüzyılın başlarında, o zamanlar Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'na ait olan ve günümüzde Moldova'nın bir parçası olan Besarabya'da geçmektedir. Film çingeneler üzerine bugüne kadar yapılmış en iyi filmlerden biri olarak kabul ediliyor.

En çok at çalmakla bilinen bir çetenin reisi olan Tom, Missouri'de, Montana bölgesinde geniş bir arazi alır. Amacı buraya yerleşmek, sonra öldürülen arkadaşının intikamını almak için fırsat kollamaktadır. Bölgenin güçlü adamı durumu farkedince hızlı ve acımasız Clayton'u çağırır, böylece Tom ve Clayton karşı karşıya gelir. Penn'in tipik western öğelerini kullanıp bir anti-western yapmaya çalıştığı filmde Marlon Brado'nun ilginç tiplemesi ve Jack Nicholson'un oyunculuğu dikkat çekiyor..

Lars von Trier'den ('kötü' olan - 'Antichrist' ve 'Nymphomaniac'ı yöneten) önce Marco Ferreri vardı. İtalyan senarist ve yönetmen, 1976'da 'La dernière femme'ı çektiğinde, burjuva izleyicileri (ve Cannes Film Festivali jüri üyelerini) dört erkeğin ölene kadar yemek yemek için bir araya geldiği 'La grande bouffe' filmiyle şaşkına çevirmişti. Ferreri, erotik drama 'La dernière femme' ile muhtemelen yine sınırları keşfetmeye koyuldu ve insan arzularıyla ilgili başka bir temayı ele aldı: cinsellik ve bunun erkekler ve kadınlar tarafından algılanma biçimleri. Sonuç, istediği gibi tartışmalı bir film oldu, birçok sinema pazarında yasaklandı veya belirli izleyiciler için sınırlandırıldı, sonu sinema tarihinde bir efsane haline geldi. Bu Marco Ferreri'nin son 'şok edici' filmi olmayacaktı. Ben bu filmi yapıldıktan neredeyse yarım yüzyıl sonra izledim. İnanıyorum ki bugün çekilmiş olsaydı, film daha tartışmalı olmasa bile en az onun kadar tartışmalı olurdu. Ama aynı zamanda pek çok soruyu gündeme getiren, hem tema hem de yaklaşım açısından cesur, mükemmel oyunculuklar sergileyen, ünlü oyuncuların kariyerlerinin en ilginç rollerinden bazılarını canlandırdığı ve sıcak tartışmalara yer bırakacak kadar gizem ve belirsizlik içeren bir film.'La grande bouffe'daki zengin sınıfa mensup karakterlerin aksine, 'La dernière femme'ın kahramanları, binaların dikdörtgen yapaylığı ve iç mekanların sıradanlığıyla tedirgin edici bir kentsel çevrede yaşayan sıradan insanlardır. Filmin ilk sahnesinde mühendis Gérard büyük bir kimya fabrikasındaki işinden kovulur, ancak bu durumdan hiç etkilenmiş görünmez. Onun derdi bir yaşındaki oğlunu büyütmek ve özellikle kadınların peşinden koşmaktır. Çok geçmeden, karısının kendisini feminist bir siyasi kariyere adamak ve belki de lezbiyen bir ilişki sürdürmek için onu çocuğuyla birlikte terk ettiğini öğreniriz. Gérard, oğlunu getirdiği kreşin güzel bakıcısı Valerie'yi eve getirir. Sıradan bir kaçamak olarak başlayan ilişki karmaşık bir hal alır. Gérard ve Valerie birbirlerine hiç uymuyor gibi görünmektedir, her ikisinin de bir ilişkide aradıkları şey Mars ve Venüs arasındaki ilişki kadar farklıdır. Birbirlerini sevmiyorlar, bol bol seks yapıyorlar ama ikisi de ilişkilerinde tatmin bulamıyor, mutluluktan bahsetmeye bile gerek yok. Valerie çok mu olgunlaşmamış? Gérard çok mu bencil? İkisi de birbirini ne sevebiliyor, ne ayırabiliyor, ne de yok edebiliyor. Belki de sadece kendilerini.Oyunculuk performansları müthiş. Gérard Depardieu burada ilk büyük rollerinden birini, karakterin içinde eridiği ve aynı zamanda ona hükmettiği, fiziksel güç ve kırılganlığın, samimiyet ve ölçülü şiddetin bir karışımı olan yaratımlarından birini oynuyor. Ornella Muti büyüleyici bir güzelliğe sahip, aynı anda hem dışı çekici hem de içi soğuk, siyasi militanlık için kocasını ve çocuğunu terk eden beyinsel eşin tam tersi. Karakterler yoruma açık ve her bir izleyicinin hangisinin kurban olduğuna karar vermesi gerekecek....

Parlak ve idealist genç bir mezun, binlerce başka umutla dolu bir iş piyasasında bocalamaktan başka bir şey yapamaz. Sonunda aracı olarak kendi işini kurmaya karar verdiğinde, iş dünyasının onun yüce ideallerine uymadığını keşfeder.

Reis ve Cordeiro'nun tartışmasız başyapıtı, Portekiz'in uzak Trás-os-Montes bölgesinin insanlarında ve manzaralarında hala yankılanan mitleri ve efsaneleri lirik bir şekilde keşfederek etnografik sinemanın anlamını ve olanaklarını ortaya koyan bir sinema klasiği.

Keoma, salt spaghetti detaylarını içermenin ötesinde kişisel bir hesaplaşmanın dış dünyayı sorgulamasına uzanan yolculuğun hikayesidir. Bu yolculuk kimi zaman geçmişe selam verirken kimi zamanlar da günümüzünde ötesinde bir dünyanın görüntüsüne ulaştığımız apokaliptik filmlerin temalarına göz kırpmaktadır. Keoma, yarı Kızılderili bir silahşörün adıdır ve öldürmeyi sıradan iş gibi görmektedir. Çocukluğunun geçtiği kasabaya geldiğinde gördüklerine inanamaz. Eskiden sakin bir kasaba olan bu şirin yerde şimdi, buraya yerleşmek üzere gelen masum aileler ile sadist çete üyeleri arasındaki acımasız bir savaş sürmektedir. Bu kasabada yaşamakta olan üvey kardeşleri de savaşın başka bir acımasız yönünü oluşturmaktadır. Birbirini öldürmeye bu kadar düşkün onca kişinin içinde kendisini de öldürmeye çalışanlardan kurtulup bu cehennemden sağ salim çıkabilecek midir?

Gazeteci Francois, bir makalesi için büyük bir mağazayı gezerken, gazete sahibinin oğlu Rambal-Cochet tarafından yeni oyuncağı olarak seçilir. Paraya ihtiyacı olan ve işini bırakmak istemeyen Francois, bu saçma görevi kabul eder. Yavaş yavaş şımarık çocukla arkadaşlık kurarak onu bir gazete yapma oyunu oynamaya ikna eder ve babasının zalim yaşam tarzını herkesin önünde ortaya çıkarır. Çocukla yaşadığımız güçlü duygusal doruk her iki erkeği de hayrete düşürür.