Nazilerin Genç ve İdealist Teğmeni Wisse, Stalingrad'ı kuşatan Alman 6. Ordu'sunun kanat koruma birliğinde görevlidir. Nasyonal Sosyalizme tüm inancı ile bağlı Teğmen Wisse ve birliği, Stalingrad Cephesinde ağır bir savaş vermektedir. Ancak Alman ordusu gerek gıda, gerek diğer imkânlar bakımından soğuk kış şartlarına hiç de uygun değildir...Frank Wisbar'ın yönettiği Hunde, Wollt ihr Ewig Leben (Stalingrad: Dogs, Do You Want to Live Forever?) - Köpekler, Sonsuza Dek Yaşamak mı İstiyorsunuz?, genç bir Alman teğmenin savaş kavramıyla mücadelesini konu ediniyor.

İkinci Dünya Savaşı sonlarına doğru Almanyanın içlerine doğru ilerleyen Amerikan ordusuna karşı savaşacak ordusu zayıflayan ve azalan Almanya artık 16 yaşında çocukları da askere alıp cepheye sürmektedir. Küçük bir kasabanın okulunda birlikte okuyan 15-16 yaşlarında 7 arkadaş birbirlerinden de etkilenerek askere yazılır. Temel eğitim almaya başladıkları sırada Müttefiklerin kendilerine doğru geldiğini gören komutan bu 7 genci, biraz da korumak maksatlı kendi kasabalarının köprüsünde görevlendirir. Ancak bozguna uğrayan Alman ordusu çok çabuk bölgeyi boşaltınca Köprüdeki 7 arkadaş düşman tanklarıyla karşı karşıya kalırlar.. Savaşın acımasız yüzünü gösteren iyi bir film..

Alyoşa, annesi ile vedalaşamadan savaşa katılan 19 yaşında bir Sovyet askeridir. Tek başına iki düşman tankını havaya uçurarak generali tarafından madalya ile ödüllendirilir. Ancak Alyoşa generalinden madalya yerine annesini görmek için iki günlük izin ister. Köye dönüp evlerinin çatısını tamir etmek, annesi ile vedalaşmak istemektedir. Alyoşa için eve gitmek o kadar kolay olmayacaktır. Annesi tarafından sevgi ile büyütülen Alyoşa yolculuğu sırasında zaman zaman karşılaştığı insanlara gösterdiği yardımseverlik yüzünden oldukça zaman kaybeder. Annesine ulaştığında hemen hemen hiç zamanı kalmamıştır * kısaca bugüne kadar yapılmış en iyi savaş filmi.

Jean Renoir’ın 1959 yapımı Le Dejeuner Sur L'herbe (Picnic on the Grass) adlı filmi, Édouard Manet’nin 1863 tarihli aynı adlı resim eserini çağrıştırmasından ötürü bu alımlama ve adlandırma meselesi, filmi gösterge bilimsel ve tarihsel olarak ele almaya itmektedir. Oldukça alışkın olunmadık bir konudur Renoir’ın bu filmde ele aldığı unsurlar; çünkü ‘klasik sayılabilecek pastoral bir özne’yi filminin çatısı yapmıştır.Çoklu kamera sistemi ile çekilen film, televizyon yapımlarından aşina olunan ancak beyaz perde üzerinde pek de rastlanılmayan bir tekniği göstermiştir. Filmdeki oyuncuların her biri Renoir’ın da tabiriyle sadece kendilerini oynamışlardır. Bu da kamera çekim açılarının güçlenmesini sağlamıştır; böylece, oyuncuların kullandığı ifadeler ve aktardığı cümleler daha keskin olmuştur. Filmde kesintisiz olarak devam eden çekim, sette bulunan sadece 7-8 kamera ile yapılmıştır. Bu, yönetmene çekimlerde büyük bir özgürlük alanı sağlamıştı çünkü bu teknik sayesinde bir sahneyi rahatlıkla kesmeden üzerinde düzenleme yapmak daha kolay olmuştu. Renoir, resim eserlerinde de olduğu gibi yaptığı filmlerde her zaman “gerçeklik” duygusunu vermeye çalışmıştı.Renoir’in filmleri her zaman iki dünya arasındaki mücadele ve zıtlıklar üzerinedir: kötülüğe karşı iyilik, cehalete karşı eğitim, ahlaka karşı ahlaksızlık, mutsuzluğa karşı mutluluk, şehre karşı kasaba vs gibi. Bu bağlamda Le déjeuner sur l’herbe iyi bir Renoir filmi örneğidir, çünkü bu filmde doğaya karşı bilim ile ilgili modern, masalımsı bir anlatı görüyoruz. Yönetmen, kendi pastoral dünyasının doğasına, aksanına, karakterlerine, sadeliğine film boyunca sahip çıkıyor. Yönetmenin kariyerinin son zamanlarına denk düşen, muhteşem renklerin senfonisi olan bu film, gündelik meselelere; bilimin, teknolojinin ve medyanın günlük yaşamdaki rolüne ışık tutar.

Judah Ben Hur zengin yahudi bir prenstir. Bir gün çocukluk arkadaşı Messela ile buluşup konuşurlar ve hasret giderirler. Bu konuşmaların sonunda iki taraf siyasi fikirlerini ortaya döktüklerinde tartışmaya başlarlar. Ben Hur arkadaşına hiç bir koşulda destek vermeyeceğini söyler. Bunun üzerine arkadaşı Messela onu kürek mahkumu olarak sürgüne gönderir. Zengin hayatına veda eden prens bu olay üzerine intikam yemini edecektir.

Orfeo, Brezilya'nın Rio de Janeiro şehrinde tramvay kondüktörlüğü yapmaktadır. Çevresinde bir playboy olarak tanınan Orfeo, Mira ile nişanlıdır ancak sürekli ondan kaçmaktadır. Orfeo, çevresinde onlarca kadın varken evliliğin henüz erken olduğunu düşünmektedir. Rio'da karnaval mevsimi gelmiştir. Karnavala katılmayı planlayan Orfeo, nikah yüzüğü almak için ayırdığı para ile rehinciye vermiş olduğu gitarını geri alır. Karnaval sırasında Eurydice'i görür ve ona aşık olur. Eurydice de köyündeki aşığını terk ederek Rio'ya kaçmıştır. Ancak öfkeli aşığı 'ölüm meleği' kıyafetinde peşine düşmüştür. Orfeo'nun tüm çabaları eurydice'i eski aşığının gazabından korumaya yetmez. Öfkeli aşık ortaya çıkar ve Eurydice'i öldürür. Orfeo ise aşkını geri getirebilme umudu ile 'cehennem'e (Rio Morgu) girer...Marcel Camus'un yönettiği Orfeu Negro (Black Orpheus) - Siyah Örfe, Yabancı Dilde En İyi Film dalında Oscar ödülünün yanında Cannes Film Festivali'nde de Altın Palmiye'ye uzanmıştı.

Jerzy trene son anda yetişir. Tavırları bir kaçağı çağrıştırmaktadır. Yataklı kompartımanda tek başına seyahat etme isteği kuşkuları daha da üzerine çeker. Fakat kompartımanı gizemli bir kadınla paylaşmak zorunda kalması yolculuğun tüm gidişatını değiştirecektir...Jerzy Kawalerowicz'in yönettiği film, Venedik Film Festivali'nde iki ödül birden kazandı.

1957 Cannes Film Festivali'nde Kanal için Jüri Özel Ödülü'nü kazandıktan iki yıl sonra, ünlü Polonyalı yönetmen Andrzej Wajda bu alegorik 2. Dünya Savaşı dramasını yönetti. Film, kar beyazı bir kısrak olan Lotna'nın 1939'da Nazilere karşı verdiği savaş sırasında Polonya'yı dolaşırken dolambaçlı yollarını takip ediyor. Donanımı zayıf Polonyalılar, askeri açıdan üstün Alman kuvvetlerine karşı talihsiz bir mücadele yürütürken Lotna, her biri savaşta ölümcül şekilde yaralanan bir dizi askere geçti. Wajda ve Wojciech Zukrowski tarafından yazılan Lotna'da Jerzy Pichelski, Adam Pawlikowski ve Jerzy Moes rol alıyor.

1943 yılının yazında, İtalya 'da Faşizm 'in sonunun yaklaştığı günlerde, varlıklı ve etkili bir Faşist 'in oğlu olan Carlo (Jean-Louis Trintignant) birçoklarının yaptığı gibi askere gitmemek için çareler aramaktadır.Bu arada plajda tanıştığı kendisinden yaşça büyük,çocuklu bir dul olan Roberta (Eleonora Rossi Drago)'ya aşık olur.Başta Roberta'nın annesi olmak üzere yakınlarının karşı gelmelerine rağmen çift ilişkilerini sürdürmeye kararlıdır...

Yasujirô Ozu'nun yönettiği Ukikusa (Floating Weeds) - Dalgalanan Otlar, yönetmenin 1934 yılındaki, Ukikusa Monogatari adlı, sessiz siyah beyaz filminin; renkli ve sesli yeniden uyarlamasıdır.Sıcak bir yaz gününde, Seto İç Denizi’nin kıyısında kurulu bir kasabaya; gemi vasıtasıyla, Kamajuro Arashi önderliğindeki gezici bir tiyatro gelir. Kamajuro tiyatronun hem sahibi hem de baş aktörüdür. Tiyatronun geri kalan üyeleri, oyunlarını tanıtmak için kasabanın çeşitli bölgelerine dağılırken; Kamajuro eski sevgilisinin ve kendisini dayısı sanan oğlunun yaşadığı eve gider. Film bu noktadan sonra Kamajuro’nun; bir yandan tiyatrosunu ayakta tutmaya çalışmasını, diğer bir yandan da oğluna ayıramadığı, kayıp zamanını telafi etme çabasına odaklanır.