16. yüzyılda Prenses Yuki Akizuki düşman bölgelerinden geçmektedir. Krallığı tekrar inşa etmek için gerekli olan altınıyla birlikte karavanında yolculuk etmektedir. Ona bu yolculuğunda güvenilir bir asker olan General Rokurota Makabe eşlik etmektedir. Yolda iki tane serseriyle karşılaşırlar. Tahei ve Matakishi adlı bu serserilere kendilerinin düşman bölgesinden geçişlerinde yardım etmeleri karşılığında altın önerilir. Tahei ve Matakishi de bu teklifi kabul eder.

Dave Hirsh, savaştan yeni dönmüş ve hayatın anlamını barlarda aramakta olan eski bir roman yazarıdır. Çok sarhoş olunca kasaba halkı onu otobüse bindirir ve şehre gönderir...Some Came Running - Aşk Uğruna, 1940'ların sonlarına doğru, küçük bir kasabada yaşanan bir hayal kırıklığı öyküsünü konu alıyor.

San Fransisco polisinden dedektif Scottie Fergusson, bir suçluyu kovalarken, damdan düşen ortağını kurtaramaz ve yükseklik korkusu başlar. Polisliği bırakan ve özel dedektif olan Scottie'yi, eski okul arkadaşı Gavin Elster karısını takip etmesi için tutar. Scottie, genç kadının peşinden San Fransisco'ya döner ve kendisini karmaşık olayların içinde bulur.

Yaşlı adamı oynayan Spencer Tracy, günler sonra karşısına çıkan devasa bir kılıç balığını yakalamaya çalışır. Gençlerin dahi altından kalkamayacağı insanüstü bir mücadele verir. Bu zorlu mücadelede balığa saygı da duymaya başlar.

Japon kadın yönetmen Keisuke Kinoshita'nın yönettiği filmin senaryosunu da yine Kinoshita, Shichirô Fukazawa'nın 1956 yılında yazdığı aynı adlı çok satan ödüllü romanından uyarlayıp yazmıştır. "Narayama Bushiko" Fukazawa'nın ilk romanıydı.Film 1983 yılında Shohei Imamura tarafından aynı adla yeniden sinemaya aktarıldı. Bu 1983 yapımı yeniden çevrim daha sert sahneler içeriyordu ve Cannes Film Festivali'nin büyük ödülünü kazandı. 1958 yapımı ilk uyarlama ise sadece kendi ülkesinden 6 ödül kazanmıştı.Neredeyse tamamı stüdyoda çekilmiş olan "Narayama Türküsü" nde, toplumun katı kurallarına itaat, örf ve adetlerine duyulması gereken sadakat karşısında, kişisel vicdanın, sevgi ve insanlığın mücadelesi anlatılır.Japonya'nın uzak bir dağ yöresinde yüzyıllardır süregelen bir gelenek vardır. Bu geleneğe göre 70 yaşına gelen her aile bireyi, ailenin gençleri tarafından yöredeki kutsal dağ Narayama'nın karlarla kaplı tepelerine götürülerek orada bırakılmakta, yani bir anlamda soğuktan ve açlıktan ölüme terkedilmektedir. Acımasız bir sosyal gelenek gibi görülse de bu davranışın kendilerince mantıklı bir açıklaması da vardır, kıtlık ve yoksulluğun had safhada olduğu bu yörede artık üretemeyen bir yaşlının sofradan eksilmesi, arkadan gelecek gençlerin karnının doyması, yani hayatta kalma şanslarının artması demektir. "Narayama Türküsü", hangi zamanda geçtiği belli olmayan bir masal gibi görünmesine rağmen, 2. Dünya Savaşı sonrasındaki Japonya'nın ideolojik duygu karmaşasının, kültürel erozyonunun ve bunun insancıl yansımalarının iç karartıcı bir alegorisidir.Ancak bu katı gelenek o çağlarda bile toplumun her kesimi tarafından eşit olarak kabul görmüş değildir. Bazı yaşlılar bu zorunlu sürgüne fiziksel olarak karşı koyarlarken, daha güçsüz olanlar sadece sözlü olarak protesto etmekle yetinirler. Bazı gençler ise bu tartışmalı "temizlik" harekatına hakları olup olmadığını sorgularlar. Sinema yazarı Nijat Özön, Sinema, Uygulayımı - Sanatı - Tarihi adı kitabında ve bu kitabın ilk baskısı sayılabilecek Sinema El Kitabı'nda Keisuke Kinoshita'nın büyük bir mizah duygusu taşıyan sinema tarzının Fransız yönetmen René Clair'e benzetildiğini, bu nedenle Kinoshita'ya Japon Clair'i dendiğini belirtmiştir. Bir diğer sinema yazarı Rekin Teksoy ise, Imamura'nın 1983 tarihli Altın Palmiye'li yeniden yapımının, Kinoshita'nın 1958 yapımı ilk filminin düzeyini tutturamadığını belirtmiştir.

1856'da ilk ABD'nin Japonya Başkonsolosu, yerel yetkililerin düşmanlığı ve genç bir geyşanın sevgisiyle karşılaşır.

Önceleri hiçbir şey yoktu. Bu bakış açısı hatalı ve aptalcaydı tabii çünkü Mısır’da, Arap ülkelerinde, Afrika’da pek çok film yapılmıyordu; pek çok hikâye anlatılıyor, görüntüler bir araya getiriliyordu. Ama bu hikâyelerin, görüntülerin ve filmlerin hiçbiri üretim yerlerinin dışında görülemiyor, hiç bilinmiyorlardı. Daha sonra sömürgecilik karşıtı bir dalga oluştu, Güney’in ulusları, Nasır ve Süveyş hareketleniyordu ve aynı tarihlerde örtünmüşlüklerinin (az ya da çok) altında cinsellik taşıyan güzel kadınların ve yakıcı gözleri ve sesleriyle genç erkeklerin oynadığı müzikal komediler ve aşırı duygusal adamlar da ortaya çıktı. Bunlar, hoş, egzotik ve kimi zaman oldukça kayda değer filmlerdi; eğer bu filmlerden birini izleme fırsatı bulsanız, biraz hoşgörüyle birlikte takdir ederdiniz.Daha sonra Merkez Garı karşımıza çıktı. Sanki ergenlik dönemine erişmiş sinema, birdenbire kendi dünyasının o güne dek bilinmeyen bir yanını ortaya çıkararak yeniden çocukluk günlerine dönüştü. Bu yeni sinema, kendine ait bir form inşa etmek üzere, Hollywood’tan ve İtalyan yeni gerçekçiliğinden ders almıştı. Mizah, bilgelik ve kederle doluydu; kentin günlük yaşamındaki çok ufak ayrıntılara önem veriyordu; ihtiras ve arzunun ilkel güçlerini betimliyordu; klasik ve Doğu’ya özgü ikonografiyi derinlemesine inceliyordu. Bütün bunlar fantezi ve gerçekliğin karışımı içerisinde sunuluyordu. Merkez Garı, canlı ve etkileyici, çizdiği portrelerde titiz, hem tek bir bireyin yaratımı hem de Batı’nınkine çok yakın ama aynı zamanda çok farklı laik bir kültürün cisimlendirilmesi bakımından orijinal.Peki kimdir bunun sorumlusu? Yusuf Şahin. İstek ve umutsuzlukla dolu, ufak tefek, “çılgın” bir adam. Şahin, kendisi ve yaşam hakkındaki rahatsız edici açığa vuruşları beyaz perdeye taşırken, çekici bir limonata satıcısına (Hind Rostom) karşılıksız bir aşk besleyen Kenaoui adındaki özürlü bir gazete satıcısını canlandırıyor. Hikâyenin bileşenleri basit olsa da burada betimlenen dünya hem tehlikeli hem de karmaşık. Olayların gelişimi kentin yaşamında karanlık bir cehennem çukuru açıyor. İlk gösterime girdiğinde, Mısırlı izleyiciler tarafından çok sert biçimde eleştirilen Merkez Garı, 20 yıl sonra yeniden keşfedildiğinde, hak ettiği gibi bir başyapıt olarak selamlandı.

Son icadını tamamlamakta kaynak sıkıntısı çeken büyük alim Profesör Roch ve asistanı Mühendis Hart kendilerini, dünyayı fethetmek için icatlarından istifade etmek isteyen Kont Artigas ve korsanları arasında bulurlar.

1944'te Rus cephesinde savaşan Alman Ernst Graeber Almanya'daki ailesini ziyaret etmek için izin alıp geri döner, fakat Almanya artık geride bıraktığı ülke değildir.