Aşkta başarısız olmuş genç bir adam bedeninden ayrılmayı başarır ve Paris'i bedensiz ve görünmez bir şekilde turlar, şakalar yapar: bir sıra palto bir otelin vestiyerinden uzaklaşır; başıboş bir taksi uzaklaşır; kaldırımda bir sıra silindir şapka belirir.

Carl Theodor Dreyer'in yönettiği Du Skal ære Din Hustru (Master of the House)- Evin Efendisi, ailesine zulmeden bir erkeğe, evin kadınlarının intikam almasını konu ediniyor.

20. yüzyılın ilk yıllarında geçen hikayede, başıboş dolaşan işsiz bir genç adam olan James Appersonın hayatına konuk oluyoruz. Jamesin vakit öldürerek geçirdiği hayatı, varlıklı bir işadamı olan babasıyla çalışmaya başladığında bambaşka bir yöne evrilir. Bir süre sonra Amerika, Birinci Dünya Savaşına girdiğindeyse James yeni bir dünyayı keşfetmiş olur. Genç vatansever, iki arkadaşının peşinden gidip orduya katılmaya ve ülkesi için savaşmaya karar verir. Eğitimler sırasında arkdaşları Jim ve Bullla olan arkadaşlığı iyice ilerler ve bağlı bulundukları birlik Fransaya gönderildiğinde burada da yolları ayrılmaz. Fransada Melisande isimli son derece etkileyici bir genç kadınla tanışan üç arkadaş, Melisandeden fazlasıyla etkilenir. Ancak Melisandenin aklı sadece Jimdedir. Cephede başlayan bu aşk, ikisi için de durumların bir hayli zorlaşması anlamına gelmektedir.

Çarlık döneminde geçen ve propaganda niteliği taşıyan film, greve giden fabrika işçileri ve maruz kaldıkları olaylar özelinden, mevcut rejimin halk karşıtı, zalim, despot yüzünü açıkça gözler önüne serme amacı taşıyor. Filmdeki asıl amaç ise Sovyetler Birliği'ndeki emekçi kitleyi ve halkı sinema kanalıyla uyandırmak, bilinçlendirmektir. Grev hakkı, Sanayi Devrimi sonrası proletaryanın edinimlerinden bir tanesi olup, nice canlara mal olan uzun ve çetin savaşlar sonucu kazanılmıştır.Sergei M. Eisenstein'in ilk uzun metrajlı filmi olan Stachka (Strike) - Grev, yönetmenin uzun süre inceledikten sonra teorisini sağlamlaştırma adına "çarpıcı kurgu tekniği" ile çektiği ilk film olma özelliğini de taşıyor.

Karısı ölen bir adam yeniden evlenir. Yeni karısının önceki evliliğinden bir kızı vardır. Annesini çok seven ve onu çok özleyen küçük oğlu ise babasının yeni karısına içerler, onun sevgili annesinin yerini almasını istemez ve yeni üvey kardeşi için hayatı perişan eder...

Babasının ölümü ve alkolik dayısının bütün mirasa el koymasından sonra, Virginia yalnız başına kalmıştır. Bir bohem ailesi tarafından kabul edilir ancak bohemler ile köylüler arasındaki kavga, onu köylülerin isyanından kaçmaya zorlar. Daha sonra ona aşık olan ancak ona söyleyemeyecek kadar utangaç olan Raynal tarafından kendisine yardım edilen Virginia, amcasının kendisine köyün faturasını ödemesi için verdiği parayı çaldırır. Virginia, köy halkı tarafından bir hırsız olarak görülmeye başlanacaktır...La Fille de L'eau (Whirlpool of Fate) - Kader Girdabı, günümüzün unutulmuş yapıtlarından biri.

Uluslararası bir satranç turnuvasında genç bir adam, oyuna tamamen takıntılı hale gelir. Nişanlısı ise satrançla ilgilenmemektedir ve sevdiği adam kendisini ihmal ettiği için hüsrana uğrayıp bunalıma girer.

McTeague, arkadaşı Marcus'un sevgilisine aşık olur ve kızı elde edip onunla evlenir. McTeague, dişçilik yaparak geçinmeye çalışmaktadır. Karısı ise piyangoyu kazanır ancak kocasından parayı gizler. Bir süre sonra Marcus tekrar ortaya çıkacaktır...

Seven Chances’da (Yedi Şans), her tür sinemasal gag (gülüt, komik durum) kullanılarak, zaman, uzam ve fizikselliğin şaşırtıcı etkileşiminden kahkaha malzemesi çıkarılmış. Kilisenin içindeki ünlü kamera açısını gözünüzün önüne getirin örneğin Buster, arkasındaki boşluğu tümüyle dolduran yüzlerce grotesk kadına görünmeksizin ön sırada uyuyor (Filmin 1999’da gerçekleştirilen ve tam bir felaket olan yeniden çevrimi The Bachelor-Şahane Bekar’da kullanılan tek sahne).Keaton’ın gag anlayışının dingin kaçıklığı, çağdaşı gerçeküstücülerin kalbini fethetmişti: Örneğin senaryonun yedi sayısına yönelik mantıksız saplantısı (Buster’ın 27. yaş gününde saat yediye kadar evlenmek için yedi şansı vardır); ya da sözümona beyaz ve Amerikalı bir grup yetişkin kadının, aslında (sırasıyla) küçük bir kız, Musevi, zenci ve erkek olduğunun ortaya çıktığı sekansta olduğu gibi insanların sahip olduğu herhangi bir sabit kimliği tümüyle anlamsızlaştıran olağanüstü gag’ler.Keaton’ın en iyi ve en uzatılmış gag sekansları, dinamik olmanın yanı sıra dönüştürücü bir güce sahip. Gözlerimizin önünde tüm dünya adeta biçimini kaybedip yepyeni bir şekle bürünür. Filmin düğüm noktasındaki kovalamaca sekansında Buster devasa bir intikamcı kadınlar ordusu tarafından takip edilir. Birkaç kayanın üzerinden atladıktan sonra, bir anda cümle alem kocaman bir çığ gibi arkasında belirir.İyi seyirler..

Rusya’nın ve Avrupa’nın en eski ve büyük film stüdyosu olan Mosfilm tarafından yapılan filmin yönetmeni Sergei Eisenstein’dır. Yönetmenin ikinci filmi olan Potemkin Zırhlısı konusunu Potemkin Zırhlısı Ayaklanması olarak bilinen gerçek bir olaydan almıştı. Filmde, 1905 yılında Rusya’nın Karadeniz filosuna bağlı Savaş Gemisi Potemkin’de dayanılmaz yaşama şartlarından bezmiş mürettebatın Çar rejimine bağlı subaylara karşı başlattıkları bir ayaklanmanın sonunda gemiyi ele geçirmeleri ve sonrasında gelişen olaylar dramatize edilerek anlatılmıştır.“Potemkin Zırhlısı Ayaklanması” 1917’de gerçekleşecek olan Ekim Devrimi’nin bir provası niteliğinde olduğu için film, 1925 yılında Sovyet hükümeti tarafından bir devrim propagandası filmi olması için özellikle ısmarlandı. Ama Sergei Eisenstein bunun çok ötesine geçerek filmde kurgu (montaj) ile ilgili kuramlarının tamamını deneme fırsatı buldu. Ortaya sinemasal açıdan da devrimci bir film çıktı, artık sinemada kurgunun hayati bir önemi olduğu anlaşılmıştı.Potemkin Zırhlısı tüm zamanların en etkileyici filmlerinden biridir ve 1958 yılında Belçika’nın Brüksel şehrinde açılan Dünya Fuarında “tüm zamanların en büyük filmi” olarak ilan edilmişti.Kasıtlı bir şekilde devrim propaganda filmi olarak çekilmiştir. Eisentein bu filmde montaj yeteneklerini de test etmiştir. Rus Devrimci film yapımcılarının okulu Kuleşov film yapımı okulu daha seyirciler üzerinde montaj tekniğini hazmetmeye çalışırken, Eisenstein filmdeki montajlarıyla seyirci üzerinde muhteşem bir duygusal düşünceler oluşturmayı başarıp böylece çarlık rejimi altında ezilen insanlar için sempati oluşmasını (özellikle devrimci zırhlı gemi “Potemkin”) ve cani çarlık rejimi için de nefret beslenmesini sağlamıştır ve bu etkileme düzeni o kadar kusursuz kurulmuştur ki seyirci ister istemez bir sempati oluşturur.İyi seyirler..