3 Eylül1953’te Fransa’nın Roanne-Loire kentinde doğdu. Sinemaya olan büyük ilgisi yönetmenliği kendi kendine öğrenmesine neden oldu.

Kariyerine televizyon reklamları ve müzik klipleri çekerek başlayan Jeunet’in ressam ve tasarımcı Marc Caro ile tanışması, sinema kariyeri için önemli bir başlangıç oldu. İkili birlikte 2 kısa film çektiler. 1978 yılında çekilen “L’ Évasion”’ı, 1980 yılındaki “Le Manège” takip etti ve Le Manège ikiliye en iyi kısa film dalında César ödülü kazandırdı. Bu iki başarılı filmin ardından 1981’de Jeunet ve Caro, senaryo, kostüm ve prodüksiyon dizaynının ayrıntıları konusunda üzerinde bir yıldan fazla çalıştıkları yeni filmleri “Le Bunker de la dernière rafale”’ie fantezi türünün bir kombinasyonu olan film, yeraltında tuzağa düşürülmüş askerlerin paranoya dolu dünyalarını konu alıyordu. Bu filmle Fransa’da hatrı sayılır bir başarı kazandılar ve birçok festivalden ödülle döndüler.

Jean Pierre Jeunet, daha sonra Marc Caro’dan bağımsız olarak 2 kısa film daha çekti: 1984 tarihli “Pas de repos pour Billy Brakko” ve 1989’daki “Foutaises”. Bu iki kısa film de ödüle doymadı ve Jeunet, Foutaises ile ikinci César ödülüne kavuştu.

1991 yılında Jean Pierre Jeunet ve Marc Caro yeni bir filmin hazırlığı için tekrar bir araya geldiler. “Delicatessen” (Şarküteri), olağanüstü bir başarı kazanarak, en iyi senaryo ve en yi yönetmen dahil toplam 4 dalda César ödülü aldı. Delicatessen’in başarısı ikilinin 10 yıl kadar uzun süre hayalini kurdukları yeni projelerini hayata geçirmeleri için onlara güç verdi: “La Cité des enfants perdus” (Kayıp Kentin Çocukları). 1995’te tamamladıkları filmde ikili, dünyanın dört bir yanından önemli sinemacılarla çalıştı. Amerikalı actör “Ron Perlman”, Şili doğumlu aktör “Daniel Emilfork”, Delicatessen filminde beraber çalıştıkları İranlı sinematograf “Darius Khondji”, İtalyan besteci “Angelo Badalamenti “ve Fransız moda tasarımcısı “Jean-Paul Gaultier”’den oluşan ekip “La Cité des enfants perdus” için bir araya geldi. Masalsı bir teması olan film, kullanılan efektlerle görsel olarak o dönemdeki teknolojinin üstüne çıktı. Bazı çevreler filmin çocuklar için fazla “Kara” olduğunu belittilerse de, Jeunet ve Caro bu yoruma, filmlerinin “Pinokyo” ve “Bambi” filmlerinden daha kara olmadığını söyleyerek cevap verdiler.

Bu eleştiriler filmin büyük bir başarı kazanmasını ve ikilinin dikkatleri çok daha fazla çekmesini engellemedi. Artık Hollywood’dan yapımcıların onları araması an meselesiydi.

1997’de, Jean Pierre Jeunet, Alien serisinin dördüncü filmi olan “Alien: Resurrection”’ı (Alien Diriliş) çekmek üzere, Fransa’dan ayrılıp, Marc Caro ve ekibindeki diğer tüm sinemacılarla Amerika’ya gitti.

Marc Caro’yla yaptığı ortaklıklardan sonra Jeunet, 2000 senesinde kişisel olarak çekmeyi çok istediği ve senaryosunu Guillaume Laurant’la birlikte yazdığı yeni filmi için Fransa’ya döndü. Böylece, hayatı boyunca gözlemlediği ve notlar halinde yazdığı zengin ayrıntılara yer verdiği, kendisinin de yaşadığı Paris banliyölerinden biri olan Montmartre’de çektiği son filmi doğmuş oldu: “Le Fabuleux destin d’Amélie Poulain”(Amelie) . Audrey Tautou ve Mathieu Kassovitz’in rol aldıkları filmin başarısında Amelie karakterine bürünen Audrey Tautou ‘nun oyunculuğunun büyük payı oldu. 2001 yılında vizyona giren Amelie, Fransız sinema tarihine “Tüm dünyada en büyük başarıyı kazanan Fransız filmi” olarak geçti. Uluslararası bir çok film festivalinde sayısız ödül topladı ve 4 dalda César ödülü aldı.

Jeunet, 2004’te Sébastien Japrisot’ın kitabından sinemaya uyarladığı “Un long dimanche de fiançailles”’i (Kayıp Nişanlı) çekti. Audrey Tautou ve Dominique Pinon’un başrollerini paylaştıkları filmde Amerikalı aktris Jodie Foster da rol aldı. Film büyük bütçesi ve kazandığı ödüllerle adından uzun süre söz ettirdi.