Jacques Prévert, ikonik Fransız yıldızı Jean Gabin'in canlandırdığı, bir römorkör kaptanının romantik denemelerinin bu atmosferik öyküsünü yazdı. André ve Cyclone mürettebatının diğer üyeleri için hayat, fırtınalı denizlerin tehlikesi ile sabırlı kadınlarıyla evde can güvenliği arasında keskin bir şekilde bölünmüştür. André, riskli bir kurtarma sırasında baştan çıkarıcı Catherine'le kılığında karşılaştığında, tehlikeli bir şekilde on yıllık karısına ihanet etmeye yaklaşır. Unutulmaz Remorques, güzel izleme çekimleri ve kurnaz özel efektlerle ayrıcalıklı bir filmdir.

Truffaut’nun sağır ve dilsizler için kurulan bir enstitüde çalışan doktor Itard’ı canlandırdığı filmde, ormanda bulunan ve konuşmayı bilmeyen Victor adlı bir ‘vahşi’nin uygarlığa döndürülme macerası anlatılıyor. Enstitünün sert yöntemlerinin Victor’u daha da uzaklaştıracağını düşünen Itard onu evine almaya karar veriyor.

Bir erkek ve bir kadın, Belçika sınırına yakın bir kafe-otele gelirler. Müşteriler, adamı polis tanımından tanır. Adı Amedee Lange, Batala'yı Paris'te öldürdü. Bayan arkadaşı Valentine tüm hikayeyi anlatıyor: Lange, Batala'nın küçük matbaalarında çalışan biriydi. Batala gerçek bir piçti, herkesi dolandırıyor, Sevgililer Günü çamaşırhanesinin kadın işçilerini baştan çıkarıyor... Bir gün alacaklılarıyla yüzleşmemek için kaçtı ve işçiler çalışmaya devam etmek için bir kooperatif kurdular. Ancak arsa, Halk Cephesi'nden hemen önceki atmosferin tanımından daha az önemlidir.

Bertrand Morane'nin cenazesinde 40 yaşındaki mühendisin sevdiği birçok kadın vardır. Geçmişe dönüşte Bertrand'ın hayatı ve aşk ilişkileri otobiyografik bir roman yazarken kendisi tarafından anlatılır. Pek de yakışıklı sayılamayacak bir adam, kadınlar üzerindeki etkileme gücünü keşfeder ve maceradan maceraya koşar...

Birinci Dünya Savaşında, aristokrat sınıftan gelen Komutan De Boeldieu ile işçi sınıfından gelme Teğmen Marechal, keşif gezisine çıkarlar. Ancak görevlerini başarı ile tamamlayamadan, Alman askerleri tarafından esir alınırlar. Alman Komutan von Rauffenstein da, tıpkı Boeldieu gibi aristokrat bir aileden gelmedir ve esirlerinin kendisi ile birlikte yemek yiyebileceklerini duyurur. Yemek sırasında Boeldieu ile Rauffenstein, aralarındaki ortaklıkları görmeye başlarlar, bunların hepsi de sınıf temellidir. Ancak bu ortaklık, onların esir kampına gönderilmesini engellemez. Komutan ve teğmen, kampta diğer askerler ile arkadaş olur ve onların kaçış planlarına katılırlar. Esir kampından tünel kazarak kaçmayı deneyeceklerdir...

Bologna'da eski bir apartmanda oturan orta yaşlı dul bir kadın, Paris'te yaşayan eski sevgilisini yanına çağırır. Geçmişteki mutluluklarını yeniden yaşamak isteyen kadın, kendini koca bir yanılsamanın içerisinde bulur. Öte yandan Cezayir Savaşı'nda Muriel adlı bir kızın katledilmesine şahit olan üvey oğlu, işlenen bu cinayeti bir türlü kafasından atamamaktadır...

Gerçek yaşamında da bir davranış bilimci olan Henri Laborit'in "temelde insanlar ve farelerin aynı olduğu, her ikisinin de ödül ve ceza sistemine göre yönetildiği"ne dair bir teorisi vardır. Profesör bu teoriyi üç kişinin yaşamında örneklerle anlatmaya çalışır: Bir tekstil fabrikasında müdürlüğe yükselen Rene, kariyerini sorgulayan yazar Jean ve onun metresi Janine. Acaba anksiyete anında hepsi de Laborit'in teorisine göre mi davranacaklardır?Psikiyatri ve psikoloji alanlarında çalışmış bir Fransız bili madamı olan Henri Laborit’in, kişinin toplumla ilişkilerini sorgulayan teorileri üzerine kurulmuş Mon Oncle d'Amérique (My American Uncle) - Amerikalı Amcam, birbirinden farklı geçmişlere sahip olan ve hayatları boyunca yolları kesişen üç karakteri konu alıyor. Cannes Film Festivali’nde FIPRESCI Ödülü ve Jüri Büyük Ödülü’nü kazanan filmin toplam 11 ödülü bulunuyor.

İspanyol Komünist Partisi şeflerinden olan Diego, Madrid'deki bir görevden sonra Paris'e geri döner. Sınırda polis tarafından yakalanan Diego, kullandığı pasaportun sahibinin kızı Nadine tarafından kurtarılır. Paris'e ulaştığında, yoldaşlarından Juan'ı bulmaya çalışır. Çünkü Juan'ın faşist diktatör Franco tarafından yakalanma ihtimali vardır...

Mathilde Tessier henüz 17 yaşında; kinik, sessiz, içine kapalı fakat açık görüşlü bir lise öğrencisidir. Bu özellikleriyle felsefe öğretmeni François Hainaut'ın ilgisini çekmesi uzun süremeyecektir. Mathilde'nin derslerine yardımcı olmak için onunla yakından ilgilenmeye karar verir. Faat, bu iletişim zamanla büyük bir aşka doğru evrilir. Kocasının yasak ve yasadışı aşkını karısının öğrenmesiyle vicdan azabı yaşayan François, karısıyla kalmaya karar verir. Fakat Mathilde, bunu kabullenemez.

Jean ve Juliette farklı karakterde olan yeni evlenmiş bir çifttir. Jeanın maceraperest karakterine karşılık, Juliette kent yaşamının olanaklarına sahip olmayı arzulayan yerleşik bir tiptir. Ama yeni evliler Jeanın isteği üzerine Latalante adlı bir gemide yaşamaya başlarlar. Gemide onlar dışında Jules Baba isimli hayli eksantrik bir kaptan ve tuhaf görünümlü yardımcısı da yaşamaktadır. Juliette gün geçtikçe gemideki yaşamdan sıkılır. Ancak ne olursa olsun aralarındaki aşk Jeanı terketmesini engellemektedir.

Hal ve Gidiş Sıfır’ın ikinci adı olan ‘Küçük Şeytanlar Okulda’, Carry On (İngiltere’de 1958 ve 1992 yılları arasında çekilmiş 31 filmden oluşan komedi serisi) tarzı, tatlı bir yaramazlık hikâyesini akla getiriyor; ama Jean Vigo’nun klasik kısa filminin şakası yok. Çocukların baskıcı okul kurumuna karşı isyanını anlatan bu öykü, çatıya çıkmış muzaffer küçük şeytanların uçmaya hazırmış gibi göründüğü final sahnesiyle kozmik boyutu pekiştirilen, tam bir gerçeküstücü manifesto. Bu müthiş film, görecekleri şeye hazır olmayan öğrencileri gafil avlar: çırılçıplaklık, müstehcen ve vücut saplantılı mizah, dine saygısızlık, ısrarcı bir eşcinsel erotizm. Ancak basit ‘gençliğin karşısında otorite’ ikilemini (1968 yapımı serbest yeniden çevrimi lf...’in aksine) kaçınılmaz ve çok aşamalı sapıklık görüşüyle aşar: En eski kafalı öğretmenler bile sapıkça duygular taşır ve içten içe çılgındır.

Devrimci-Sosyalist bir politikacı olan Dr.Lambrakis ,(Yves Montand)barış savunucularının gösterisinde devletin sağ kanadının organize ettiği bir suikaste kurban gider. Cinayetin hemen arkasından devlet ve ordu görevlilerinin yaptıkları tek şey, olayı örtbas etmek için gerekli delilleri ortadan kaldırmaktır. Ama prosedür gereği açılan davaya atanan savcı, olayın derinlerine indikçe karşılaştığı akıl almaz gerçeklerle yılmadan tıpkı bir dedektif gibi araştırmasına devam eder. Fakat bu araştırma sırasında karşısına çıkan engeller, devletin içinde tahmininden de derin makamlardan gelecektir.Jean-Louis Trintignant'ın bir savcıyı ve Yves Montand'ın da solcu bir partinin önde gelen temsilcilerinden birini canlandırdığı filmde barışın önemi, faşist çeteler ile hükümet içindeki güçlerin ilişkisi bağlamında derin devlet sorunsalı irdelenmektedir. Filmde Yunanistan'ın adı hiç verilmemesine karşın, aslında 1963 senesinde suikasta kurban giden Grigoris Lambrakis ve çevresinde dönen olaylar anlatılmaktadır. Film, En İyi Yabancı Film dalında Oscar Ödülü kazanmıştır. Cannes'da Jean-Louis Trintignant bu film ile En İyi Aktör ödülünü aldı. New York Film eleştirmenleri (New York Film Critics) ve Ulusal Film Eleştirmenleri Derneği (National Society of Film Critics) filmi En İyi Film olarak değerlendirdiler.

René Fauchois’nın bir tiyatro oyununu sinemaya uyarlamaya karar veren Michel Simon, Boudu sauvé des eaux’yu (Sulardan Kurtarılan Boudu) çekmek için Renoir’ı seçmeden önce 11 film çekmişti, ikili daha önce üç kez birlikte çalışmıştı, ikisi de sinemayla yaşıttı ve özgürlük arzusuyla, bilinmeyen toprakları keşfetme özlemiyle doluydu.Dolayısıyla Simon’un serseri Boudu’sü, terk etmek istediği hayata Lestingois ailesinin nezaketi, cömertliği ve zenginliği aracılığıyla geri getirilerek, tıpkı Afrodit’in canavarımsı bir versiyonu gibi suyun içinden yeniden doğdu. Elbette bu noktada Charlie Chaplin’in benzer durumdaki karakteriyle karşılaştırma yapma ihtiyacı duyulabilir. Gerçekten de iki serserinin birçok ortak noktası bulunuyor: yaşamın zorlukları karşısında ayakta kalma mücadelesi, toplumun kurallarıyla ahlakdışı ilişki, zengin yoksul karşıtlığına odaklanma ve cinsel dürtü. Ancak filmin vodville bağlantısı ve ondan ayrıldığı nokta (burjuva tiyatrosunun kuralları) ve Simon’un bedeni ve diksiyonuyla ilgili bu reçetenin gücü, iki karakter arasındaki farklardan kaynaklanır.Boudu karakterinde, ses ve fiziksel varlık, bir şehvet patlaması halinde birlikte çalışır; dünyanın kendi çevrelerinde dönmesini isteyen hoş insanlarla dolu hoş bir evin mutlu kuartetini bozan akortsuz ama büyüleyici bir viyolonsel gibidir. Boudu’nün en sonunda antik pınara geri dönüşü, epiküryen bir masalın gülümseyen sürprizi olmakla kalmaz, aynı zamanda en eski geçmiş ve nehrin aktığı gelecek arasındaki devamlılık kuramının rahatsız edici bir değerlendirmesidir.