Nazi Almanyası’nın Fransa egemenliğine açıkça destek vermesiyle tarihe geçmiş işbirlikçi bir rejim olan Vichy hükümeti dönemindeki yaşanmış olaylara sırtını dayayan bu siyasi drama, toplumsal olarak ihtiyaç duyduğumuz “adalet” kavramının bile bir sınıfın diğer sınıfa üstünlüğünü kanıtlamak için nasıl kullanıldığına dair nefis bir portre çiziyor.Politik sinemanın yaşayan efsanelerinden Costa-Gavras’ın yönetmen koltuğunda oturduğu 1975 yapımı Section Spéciale (Special Section), yönetmenin dünya görüşüne ve siyasi tutumuna karşı fikir edinebileceğimiz önemli filmlerden biri. Film, aynı zamanda Cannes Film Festivali'nden ödülle dönmüştü.

Genç teğmen Drago, ülkenin sınırında bulunan kalelerden birine atanır. Drago kaleyi görür görmez geri dönmeye karar verir. Ancak daha sonra gelişen olaylar, Drago'yu kaleye bağlar. Zamanla kale, Drago'nun kaderi haline gelecektir.Sıradanlığın pençesine düşüp önüne çıkan fırsatları değerlendirmek yerine alışkanlıkları içinde kendini unutarak tıpkı geceleri yatarken sesini duyduğu tıp tıp eden su damlaları gibi akıp geçen zamana yenik düşen bir adamın hikayesini anlatan Il Deserto Dei Tartari (The Desert of the Tartars) - Tatar Çölü, toplam 6 ödül kazandı.

Başarılı bir cinayet filmi olan Compartiment Tueurs (The Sleeping Car Murder) - Caniler Treni, Costa-Gavras'ın ilk uzun metrajlı filmi olma özelliğine sahip. Filmin iki de ödülü bulunuyor.

Taşrada yaşayan, bütün çocukları kendisini terk etmiş yaşlı adam seneler sonra onları teker teker ziyaret eder. Yaşlı adam, hiç bir şeyin göründüğü gibi iyi gitmediğini anlamaya başlayacaktır...Giuseppe Tornatore'un yönettiği Stanno Tutti Bene (Everybody's Fine) - Herkesin Keyfi Yerinde, Cannes Film Festivali'nden ödülle dönmüştü.

Başrolünde Brigitte Bardot'nun yer aldığı bu ilginç suç filmi, dünyanın en güzel kadınlarından birinin, üstelik bir sanatçının neden birini öldürmüş olabileceği üzerine muhteşem bir tartışma koyuyor masaya.Henri-Georges Clouzot'un yönettiği La Verite (The Truth) - Hakikat, En İyi Yabancı Film dalında Oscar adaylığının yanı sıra 3 ödüle sahip bir yapım.

Valerio Zurlini'nin yönettiği Cronaca Familiare (Family Portrait) - Aile Günlüğü, annelerinin ölümü sonucu birbirinden ayrı büyüyen, daha sonraki yıllarda zorlaşan ailevi koşullar nedeniyle bir araya getirilen iki erkek kardeşin öyküsünü konu ediniyor.

Lorenzo, zengin bir ailenin 16 yaşlarındaki erkek çocuğudur. Aida ise 20'li yaşlarında, gösteri dünyasında çalışan bir şov kızıdır. Lorenzo, abisi yüzünden mağdur duruma düşen çaresiz Aida'ya yardım eli uzatır. Genç kadına maddi-manevi arka çıkmaya çalışan Lorenzo, yaşından büyük işlere girişmiş olur. Peki Lorenzo, Aida'nın durumunu değiştirip umutsuzluğunu umuda dönüştürebilecek güce sahip midir?Valerio Zurlini'nin yönettiği La Ragazza Con La Valigia (Girl with a Suitcase) - Genç Aşıklar, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye adayıydı.

Charles Perrault’nun ünlü Donkey Skin eserinden uyarlanan 1970 Fransa yapımı Peau D'ane (Donkey Skin) - Eşek Derisi, kızı ile evlenmek isteyen bir kralın öyküsünü konu ediniyor.

Dünyaca ünlü orkestra şefi Pierre Morhange annesinin cenazesi için Fransa'ya döner. Öğrencilik yıllarından arkadaşı olan Pépinot ile karşılaştığında müzik öğretmenlerinin de öldüğünü öğrenir. Öğretmeninin ona bıraktığı günlüğü Pierre'i eski günlere, 1949'a, savaş ve işgal travmasını yeni atlatan ama henüz nekâhet devresinden çıkamayan Fransa'ya götürür. Yetenekli olduğu kadar alçakgönüllü bir müzik öğretmeni ve amatör besteci olan Clément Mathieu, taşrada, erkek öğrencilerin yollandığı bir yatılı okulda gözetmenlik görevini kabul eder. Öğrencilerin çoğu sorunlu ve azgındır. Bazıları savaş yetimi olan bu çocukların Clément'ın önderliğinde müziğin hassas gizemlerini keşfetmeye hiç niyeti yoktur. Despot müdür Rachin ise öğrencileri yola sokmanın tek yolunun disiplin ve cezalandırma olduğunu düşünür. Oysa şefkat dolu bir adam olan Clément, müdürle aynı fikirde değildir ve yüreğinin gösterdiği yolu izlemeye kararlıdır. Bu yeniyetme uyumsuzlar güruhuna ortak bir tutku ve takım ruhu getirmek için bir koro oluşturmaya karar verir. Belli başlı sıkıntılarından biri de, melek yüzüne rağmen şeytan huylu, ama olağanüstü bir sese sahip Pierre Morhange'dır. Bu "kayıp" çocukların ruhlarını kurtarmaya çabalarken, Pierre'in annesiyle beceriksizce ilişki kurmaya çabalayan Clément'ın önceliği de bu oğlandır.Fransa'da tam 7 milyon izleyiciyle gişe rekoru kırmış, çocukluk ve müzik gibi evrensel iki konuyu harmanlayan Fransız sinemasının bu yeni başyapıtı, öğrenci-öğretmen ilişkisi ve eğitimin aslında hayatımızı ne kadar değiştirebileceği üzerine zengin fikirleriyle etkileyici.

Artık ünlü bir yönetmen olmuş Salvatore, 30 sene sonra bir arkadaşının öldüğü haberi üzerine doğduğu kasabaya geri döner. Kasabaya geldiğinde eski anıları canlanan Salvatore, Cinema Paradiso adlı sinemada projeksiyoncu olarak çalışan Alfred ile ilişkilerini hatırlar. Küçük bir çocuk olan Salvatore, günlerini Alfred'in yanında geçirmekte, filmlerle ilgili konuşmakta ve Alfred'in sinema konusunda deneyim ve bilgilerinden yararlanmaktadır. Babacan tavırlarıyla Salvatore'nin hayatında önemli bir yere sahip olacak Alfred sayesinde sinemaya olan aşkını ve tutkusu keşfedecektir.Sıcaklığı ve anlattığı yazlık sinema kültürüyle de Türk sinema kültürüne yakın bir noktada duran Giuseppe Tornatore'un başyapıtı Cennet Sineması, 1989 Cannes Film Festivali'nde Jüri Özel Ödülü'nü kazanmasının ardından Yabancı Dilde En İyi Film Oscarı'nı da ülkesine götürmüştü.

Devrimci-Sosyalist bir politikacı olan Dr.Lambrakis ,(Yves Montand)barış savunucularının gösterisinde devletin sağ kanadının organize ettiği bir suikaste kurban gider. Cinayetin hemen arkasından devlet ve ordu görevlilerinin yaptıkları tek şey, olayı örtbas etmek için gerekli delilleri ortadan kaldırmaktır. Ama prosedür gereği açılan davaya atanan savcı, olayın derinlerine indikçe karşılaştığı akıl almaz gerçeklerle yılmadan tıpkı bir dedektif gibi araştırmasına devam eder. Fakat bu araştırma sırasında karşısına çıkan engeller, devletin içinde tahmininden de derin makamlardan gelecektir.Jean-Louis Trintignant'ın bir savcıyı ve Yves Montand'ın da solcu bir partinin önde gelen temsilcilerinden birini canlandırdığı filmde barışın önemi, faşist çeteler ile hükümet içindeki güçlerin ilişkisi bağlamında derin devlet sorunsalı irdelenmektedir. Filmde Yunanistan'ın adı hiç verilmemesine karşın, aslında 1963 senesinde suikasta kurban giden Grigoris Lambrakis ve çevresinde dönen olaylar anlatılmaktadır. Film, En İyi Yabancı Film dalında Oscar Ödülü kazanmıştır. Cannes'da Jean-Louis Trintignant bu film ile En İyi Aktör ödülünü aldı. New York Film eleştirmenleri (New York Film Critics) ve Ulusal Film Eleştirmenleri Derneği (National Society of Film Critics) filmi En İyi Film olarak değerlendirdiler.

Jacques Demy’nin olağanüstü Umbrellas of Cherbourg’unun (Cherbourg Şemsiyeleri, 1964) tamamlayıcısı Les Demoiselles de Rochefort, çok az filmin eriştiği ya da erişmeye çalıştığı bir hedefe ulaştı. Les Demoiselles de Rochefort, iki saat boyunca dinmek bilmez bir neşe ve coşku tonunu koruyarak filmin gerçek tutkunları için huşuya yakın bir noktaya yaklaşır.Bu filmdeki her şey; mutluluk, neşe ve sinemada bir eşi daha olmayan bir yaşam sevincini ifade eder. Rakipsiz bir şaşırtma ve etkileme kapasitesine sahip Umbrellas of Cherbourg’da (Cherbourg Şemsiyeleri) bile hikâyenin hüznünün, tasvirlerin canlılığıyla çatıştığı bir çok an bulunur. Bu filmde böyle bir gerilim yaşanmıyor. Renkler çerçeveden fırlayıp doğrudan beynin zevk merkezlerine saldırır; tıpkı kostümler, dekorlar ve özellikle performanslar ve müzik parçaları gibi. Bir kez daha müzik üstadı Michel Legrand’la çalışan Demy, özellikle 1950’lerin MGM müzikallerinde yaratılmış dünyalara atıfta bulunan ve birebir aynı kıyafetler içindeki kız kardeşlerin, kız kardeş olmanın zevkli yanları hakkında şarkılar söylediği, bir hafta sonu boyunca süren bir yerel sokak panayırının aşk ve mutluluk kutsamasına dönüştüğü, sıradan bir köprüden geçme eyleminin özenle koreograflanmış hoppalık gösterilerine esin kaynağı olduğu bir büyülü ülke yaratır.Basitçe özetlemek gerekirse, Les Demoiselles de Rochefort, sizi hayal edebileceğiniz diğer tüm filmlerden çok daha fazla mutlu edecektir. Hiç de küçümsenecek bir başarı değil bu.