Almanya’daki bir Amerikan üssünden dört Amerikalı askerin bir Alman kıza tecavüz etmesi ile gelişen olayların hikâyesi.Bütün yönetmenlik kariyeri boyunca babası ünlü Avusturyalı tiyatro adamı Max Reinhardt’ın sanatsal başarısının gölgesinde kalmaktan kurtulamamış, oysa mütevazi ölçüler içinde kalsa da sinemasal başarısı ile dikkat çeken bir isim filmin yönetmeni Gottfried Reinhardt. Alman yazar Gregor Dorfmeister’in “Das Urteil – Hüküm” adlı romanından uyarlanan film temel olarak filmin adının da belirttiği gibi bir kasabanın insafsızlığına/vicdansızlığına odaklanan bir mahkeme filmi havasında olsa da suçluların İkinci Dünya Savaşı’nda ülkeyi “kurtaran” Amerikalılar, kurbanın ise “kurtarılan” taraftan olması ile farklı okumalara da imkân veriyor. Hikâyenin eksik bıraktığı nokta ise yine filmin adının gösterdiği gibi, kasaba halkına konsantre olurken suçluları savunan Amerikalı askeri avukatın askerleri olası bir idam kararından kurtarmak için saptığı belki hukuksal olarak doğru ama etik açıdan yanlışlığı tartışılmaz yolun neden oldukları.Küçül kasaba hayatının insanı zaman zaman cendereye alan boğuculuğunun bir örneği sergileniyor bu filmde. Kıskançlıktan nefrete, gururdan muhafazakârlığa uzanan farklı duygular ile hareket eden kasaba halkının davranışları ve mahkemedeki ifadeleri kurbanın trajik sonununun hazırlayıcısı gibi görünüyor ama hikâye bu duyguların ortalığa dökülmesini sağlayan temel faktörün avukatın hırslı savunması olduğunun yeterince altını çizmiyor. Müvekkillerini idamdan kurtarmaya çalışması anlaşılır ve vicdani açıdan elbette tartışılmayacak bir seçim ama hikâye burada en az kasabanın insafsızlığı kadar önemli olan temayı oldukça ihmal ediyor ve bu seçim de filmi etik açıdan hayli sorgulanır bir duruma getiriyor. Bu problemin yanısıra hikâyedeki karakterlerin (belki romandan da kaynaklanan bir şekilde) yeterince derinleştirilemediğini ve dolayısı ile farklı okumalara açık olan yapının arkasında sağlam durulamadığını da belirtmek gerek.Kirk Douglas’ın avukat rolünde kimi sahnelerde hayli parlayan oyununa kurban rolündeki Christine Kaufmann’ın incelikli oyunu ile eşlik ettiği filmde Dimitri Tiomkin’in biraz fazla kullanılmış olsa da caz esintili orijinal müziği ve yine onun Oscar adayı olan “Town Without Pity” şarkısının Gene Pitney yorumu dikkat çekiyor. Çekiyor ama şarkının sözlerinin fazlası ile filmin mesajını vermesinin rahatsız ediciliği de ortada. Görsel bir sanat olan sinemada filmin başında şarkıyı tüm sözleri ile duymamız ve yaratıcılarının bu sanat eserinden nasıl bir ders çıkarmamız gerektiğini bize nerede ise dikte etmesi pek hoş değil elbette. Filmin karakterlerinden biri olan haber patlatma peşindeki Alman gazetecinin zaman zaman anlatıcı rolü üstlenmesi filmin aksayan yönlerinden bir diğeri. Bu anlatıcı Alman karakterlerin kendi aralarındaki Almanca konuşmalarını çevirmek gibi bir işlev bile üstleniyor bazen ki filmin genelinde zaten gereksiz olan ve hikayeye bir zenginlik katmayan anlatıcının bir de böyle bir rol üstlenmesi hayli garip duruyor. Neyse ki bu çevirmenlik birkaç sahne ile...

ABDnin 37. Başkanı, gerek politikaları gerekse skandallarıyla 70li yıllara damgasını vuran Richard Nixonın hayatından kesitler veren film, oyuncu kadrosu ve etkileyici senaryosuyla dikkat çekiyor. Richard Nixon rolünde birinci sınıf bir oyunculuk sergileyen Anthony Hopkins unutulacak gibi değil.

2. Dünya Savaşı'nın en ateşli zamanlarında Pasifik Cephesi'nde bir gemiye tayin olan genç subay, geminin kaptanı olan Yarbay Devriess'den pek hoşlanmaz ve yarbayın sert tutumu sebebiyle ikinci kaptan Maryk ve tayfası isyana başlar. Ancak asıl kırılma noktası, kaptanın tüm tayfayı Ölüm Tayfunu'na yöneltme emri ile olacaktır.Herman Wouk'un kendi savaş anılarına dayanarak yazdığı The Caine Mutiny adlı romandan beyaz perdeye uyarlanan film, hiç ödül kazanamasa da 7 Oscar adaylığına sahip bir yapım.

Call Northside 777 - Geciken Adalet, 1932 yılında ABD'deki içki yasağı döneminde bir polis memurunu öldürdükleri iddiasıyla yargılanıp hüküm giyen iki adamdan birinin 11 yıl sonra, 1944 yılında suçsuz yere ceza almış olduğuna inanan inatçı bir gazetecinin gerçekleri ortaya çıkarmak için gösterdiği çabayı anlatmaktadır.

1920’lerin eşcinsel aşıklarının küstah ‘mükemmel cinayet’ oyununu aydınlatan Leopold-Loeb davası beyaz perdede üç önemli uyarlama gördü. Bunların üçüncüsü “Compulsion” (ki bence en zayıfı) ise sırtını Meyer Levin’in romanına yaslıyor. Richard Fleischer’ın becerisiyle ‘burjuvazinin yozlaşması’nı dönemin portresinden çıkarırken, zihinlere kazınan ‘gözlük macguffin’i’ ile de dikkat çekiyor.

Renata, Joey ve Flyn yetişkin üç kızkardeştir. Birbirlerinden farklı karakterlere ve dünya görüşlerine sahip olan kardeşler, anne ve babalarının boşanma kararı ile yeniden bir araya gelirler. Anneleri boşanmak istememesine rağmen, babaları bunu yapar ve hatta hayatına başka birini bile sokmuştur. Boşanma sebebini ise annelerinin psikolojik rahatsızlıkları olarak gösterir.Woody Allen’ın modern insanın psikoanalize olan muhtaçlığına değindiği bu filmi, Bergmanvari bir tarzla bezenmiş ve klasik Allen filmlerinden bu ciddi tavrıyla ayrılmıştır. Karakterlerinin derinliği ve iç çelişkileriyle öne çıkan film, aynı zamanda yönetmenin drama türünde de ne kadar başarılı olduğunun bir kanıtıdır.

Bubber Reeves'in hapishaneden kaçışı, küçük bir güney kasabasının halkını etkiler. Filmde toplumdan dışlanmış insanların çeşitli açılardan değerlendirilebilecek kahramanlıklarını anlatılıyor.

2. Dünya Savaşı’nda, Amerika’nın sabrının taşmasına neden olan Pearl Harbor baskınını, hem Japonlar’ın hem de Amerikalılar’ın bakış açılarıyla anlatmayı deneyen, gösterişli bir ortak yapım. Baskının öncesi ve sonrasında yaşanan olaylar dizisini de perdeye taşıyan “Tora! Tora! Tora!”, özellikle o ünlü saldırı sahnelerinde ürkütücü bir gerçekçiliği yakalamayı başarıyor. Film, 1939 yılında Amiral Isoroku Yamamoto’nun (Yamamura), Japon Kraliyet Donanması’nın komutasını üzerine almasıyla başlar. Eğitimini Harvard’da tamamlamış, ateşli bir milliyetçi olan komutan, önceleri Amerika’yla yapılacak bir savaşa karşı olmasına karşın, zamanla fikrini değiştirir. Japonya’nın, Asya’nın en güçlü devleti olma arzusu onu da etkiler ve vargücüyle Amerikalılar’la savaşmaya hazırlanır. Öte yandan ABD cephesinde, Japonya’nın egemenliğine karşı çıkma hazırlıkları başlar. Yamamoto bunun üzerine, Pearl Harbor limanındaki donanmayı vurmayı hedefler.

Latin Amerikalı bir genç babasını öldürmekle suçlanmaktaıdr, suçlu bulunduğu takdirde idama mahkum edilecektir. Sekiz nolu jüri üyesi Davis sanığın 'masum' olabileceğini düşündüğünden, diğer jüri üyelerini objektif düşündürmeye çalışırken her bir üyenin 'suçlu' kararı vermesinin arkasında değişik şahsi nedenleri olduğunu görecektir...

Bu yıldız dolu filmde, 2.Dünya Savaşı'nın bitimine doğru, Paris'in kontrolünü tekrar kazanmak isteyen çeşitli Fransız direniş gruplarının mücadelesini görüyoruz. Paris'ten sorumlu Nazi generali Dietrich von Cholitz (Fröbe), şehir elde tutulamaz ya da Müttefik kuvvetleri şehre yaklaşırlarsa Paris'i yakma emrini bizzat Hitler'den almıştır. Dram odaklarının çoğu generalin ahlaki muhakemesi, İsveçli Büyükelçi (Welles), ve direnişin hevesli ama umutsuz liderleri arasında.

Hikaye bir cinayet davasındaki yargıcın jüriye talimatlar verdiği kapanış konuşmasının sonrasında başlar. Amerikan yaslarına göre jürinin kararı (suçlu ya da suçsuz) oy birliği ile alınmalıdır. Oy birliği ile alınmamış olan karar jürinin kendini fesetmesi ve davanın yeniden görülmesi anlamına gelir. Jürinin karara bağlaması gereken konu şehrin fakir bölgesinde yaşayan bir çocuk zanlının babasını öldürüp öldürmediğine karar vermektir. Jüri ayrıca sanığın suçlu bulunması halinde uygulanacak cezanın idam olacağı (elektrikli sandalye) konusunda bilgilendirilir. Sonrasında on iki jüri üyesi davayı tartışacakları ve birbirlerinin kişiliğini tanıyacakları jüri odasına girerler.Filmin bundan sonraki konusu jüri üyelerinin, bazı durumlarda ön yargılara dayanan, oy birliğine ulaşma yolunda karşılaştıkları zorluklar etrafında döner. 8. jüri ilk oylamada farklı bir görüş bildirir. Sekizinci jüri delillerin ikinci dereceden olduğunu ve çocuğun adil bir tartışmayı hakettiğini belirtir. Sorgulamaya, sadece iki cinayet tanığının olmasının güvenilirliği ve kesinliği, cinayette kullanılan bıçağın belirtildiği gibi eşsiz olmaması (cinayette kullanılan bıçağın aynısını cebinden çıkararak diğer üyelere gösterir) ve diğer şüpheli durumları göz önüne alarak başlar.Sekiz numaralı jürinin en azılı rakipleri 3. 4. ve 10. jüriler çocuğun bahnesinin berbat olduğunu, cinayet gecesi gittiğini iddia ettiği film hakkında herhangi bir ayrıntı hatırlamadığını ve babasını öldürmek için yeterince motivasyonunun olduğunu belirtirler. Suçsuz kararını savunanlar çocuğun hafıza eksikliği yaşadığı panik atak ile açıklanabileceğeni ayrıca tanıklardan yaşlı adamın ilgi çekmeye çalışmış olabileceğini ve diğerinin cinayete gözünde gözlükleri yokken tanık olmuş olabileceği söylerler. Müzakere devam ederken jüri üyeleri de 9., 5., 11., 2., 6., 7., 12., 1., 4., 10., ve son olarak da 3. jüri sırasıyla suçsuz kararına doğru yönelmeye başlarlar.İyi seyirler..