Peter Watkins, Kraliyet Sanat Akademisi’nde oyunculuk eğitimi aldıktan sonra televizyon ve sinema kariyerine başlamıştır. Bütün filmleri ya belgesel ya da belgesel teknikleriyle anlatılmış kurmaca filmlerden oluşur. Bazen tarihi olaylar bazen de yakın gelecekte geçebilecek hadiseler sanki günümüzde yönetmenler ve haberciler bir rastlantı sonucu oradaymış da insanlarla söyleşi yapıyormuş gibi anlatılır.

Uzun bir süre İsveç, Kanada ve Litvanya’da yaşadı. Şimdi Fransa’da yaşıyor. Doküdrama‘nın (belgesel tarzı film) öncülerinden biridir. Pasifist ve radikal olan filmleri, klasik belgesel filmlerin ve kurmaca filmlerin sınırlarını güçlü bir şekilde gözden geçirmiştir. Esas olarak eserlerini ve fikirlerini; kitle iletişim araçları ve bir film ya da televizyon belgeseli ile olan ilişkimiz, katılımımız etrafında yoğunlaştırır. Watkins’in filmlerinin hemen hemen tamamı, tarihi olayları veya gelecekte gerçekleşeceği varsayılan olayları incelemek için dramatik ve belgesel öğelerin bir kombinasyonunu kullanmıştır. Bunlardan ilki olan Culloden, 1745 Jacobite Ayaklanması‘nı belgesel bir tarzda tasvir etti; sanki televizyon muhabirleri katılımcılarla röportaj yapıyor ve savaşa katılıyorlardı. La Commune‘de, Paris’teki komünlerin günlerini, Fransız olmayan aktörlerin büyük bir oyuncusu ile yeniden canlandırır. Punishment Park‘ta ise Abd’nin 70’lerdeki siyasi atmosferini üç insan tipi üzerinden eleştiriyor. 2004 yılında medya krizi, monoform ve en önemlisi yeni görsel-işitsel medya formlarının oluşturulması konusundaki tartışmaların eksikliği üzerine yoğun bir makale olan Media Crisis adlı bir kitap da yazmıştır.

2001’de Litvanya’da bir komünist tema parkında kameraya doğrudan 30 dakikalık bir monologdan çekilen Watkins’in sözleri, tüm filmografisi boyunca gelişmiş bir medya eleştirisini yansıtıyor ve bununla ilgili olarak daha yakın tarihlerde web sitesinde uzun süren ve düzenli olarak güncellenen bir medya bildirisi de var. Watkins, sinema veya televizyonun izleyiciyle kurduğu, pasif, hiyerarşik, gözlem tabanlı ilişkisiyle sıkıntı yaşarken, kendi çalışmalarıyla bu dinamiği bozmaya ve olası alternatifleri araştırmaya çalıştı. Kaçınılmaz olarak, medya yayıncılığının siyasi yapılarıyla uğraşarak, bir zamanlar kendisine destek veren kurumlarla da çatışmaya girmiştir.