Tüm zamanların ticari açıdan en başarılı yönetmenlerinden biri olmasına rağmen, Cecil B. DeMille uzun süredir en iyi ihtimalle vasat kalitede bir yönetmen olarak görülüyor.Hâlâ Hollywood film yapım tarihindeki yeri merkezidir. Aslında Hollywood’u kuran adam olarak anılmayı herkesten daha çok hak ediyor. Lewis Jacobs’ın dediği gibi Dünya Film Yönetmenlerinde alıntılandığı gibi: “Amerikan Film Tarihinin sanatsal perspektifinde Cecil B. DeMille değersizse, filmlerin sosyal tarihinde onu görmezden gelmek imkansızdır.”

Dini ve Tiyatro Arka Planı

DeMille’in babası, bir aktör olmak ve bir Piskoposluk rahibi olmak istemek arasında bölünmüştü.Mukaddes Kitap hikayelerinden cinsel açıdan korkunç filmler yapmakla özdeşleşecek bir adamın babasına garip bir şekilde uygun olan bir iç çatışmaydı. Yaşlı DeMille, 19. yüzyılın sonlarının en başarılı Amerikan oyun yazarı David Belasco ile olan dostluğu, tiyatroda oynamak yerine oyunlar yazarak tiyatro dürtüsünü tatmin etmesine kadar öğretmenlik okulu bitirdi.Her iki oğlu da onu tiyatroya kadar takip etti.Cecil’in ağabeyi oyun yazarı olarak içeri girdi ve Cecil bunu bir aktör olarak yapmaya çalıştı. Ancak yönetim kurullarında geçen on yıldan sonra hala ailesini beslemek için mücadele ediyordu.

30 yaşına geldiğinde, DeMille bir tiyatro ajansı kurarken annesine katılmak için oyunculuğu bıraktı. Genel müdür olarak çalışırken, daha sonra adını Goldwyn olarak değiştirecek olan Samuel Goldfish ile birlikte sinema filmlerine girmeye çalışan Jesse L. Lasky ile tanıştı.DeMille o sıralarda kendini hüsrana uğratan şov dünyasından tamamen ayrılmayı düşünüyordu.Ama Lasky, genç adamla birkaç müzikal oyun üzerinde çalıştıktan sonra, elini bir sinema filmi yönetmeye denemeye ikna etti.New York’ta Thomas Edison’un stüdyolarında bir gün geçirdikten sonra DeMille , bir Broadway oyununa dayanan ve Wyoming’de geçen bir melodram olan The Squaw Man’i çekmek için Arizona’ya gitti. Arizona lokasyonları işe yaramayınca DeMille trene geri döndü ve hattın sonundaki Los Angeles’a doğru yola çıktı.

DeMille, Hollywood’da film çeken ilk kişi değildi, ancak 1913’ün sonlarında geldiğinde kalmaya karar verdi.Güney Kaliforniya iklimi sinema filmi çekmek için mükemmeldi, çünkü iç mekan sahneleri bile dışarıda üç duvarlı ve tavansız setlerde çekilebiliyordu.Çünkü bol güneş ve az yağmur, ekiplerin ışıkları ayarlamaya gerek kalmadan çekim yapmasına izin veriyordu.

DeMille’in dükkânını kurduğu Vine Sokağı’nın köşesindeki ahır, yakında Paramount Studios’un dünya merkezi olacak.Ama şu anda tesisleri bir at ahırıyla paylaşıyorlardı ve stüdyoda her zaman hoş kokmuyordu.DeMille, yalnızca filmlerde değil, başından beri mükemmel bir şovmendi.Dünya Film Yönetmenlerinde Yazan ,Philip Kemp, De-Mille’in Hollywood Film Yapımcısı imajını yaratması hakkında şunları söylüyor: “İlk filmini yönetmek için DeMille, çalışma kariyeri boyunca büyük ölçüde değişmeden koruduğu ve kamu tarafından kabul edilen eski bir film yapımcısı imajını temsil eden kendine özgü bir kostüm benimsedi.Tarzı film yönetmeni: açık boyunlu gömlek, binici pantolonu, çizmeler ve putteler ile birlikte bir binicilik, büyük bir megafon ve boyun akorunda bir düdük. kıyafet kesinlikle işlevseldi.Ama kostümü de şüphesiz en sevdiği imajını yansıtıyordu.Cesur ve usta bir maceracı, gözüpek öncü ve imparatorluk kurucusu olarak film yönetmeni oldu.”

The Squaw Man’in ticari başarısı ile De-Mille’in Hollywood’u kurması tamamlanmış oldu.Film çekmek için mükemmel bir yer bulmuştu, film yapımıyla ilişkilendirilecek moda stilini geliştirmişti ve şimdi Paramount için kazandığı parayla yaratıcılığının uygulanabilirliğini kanıtladı. DeMille’in ilk yönetmenlik çabalarının incelemeleri çok olumluydu.Hollywood’un ilk nesil kameramanlarından en önemlilerinden biri olan Alvin Wyckoff ile çalıştı. Wyckoff, hareketli görüntü çekmenin yanı sıra, zor koşullar altında çalışabilen yeni kamera lensleri icat etti.1914’ün sonunda, sadece üç DeMille filminin ardından, Lasky tüm işletmesini California’ya taşıdı. Yan taraftaki ahırı satın aldı ve çölde geniş bir stüdyo kurdu.

1915’te DeMille, çoğu kişinin hala en etkileyici filmi olarak gördüğü filmi yaptı. Uluslararası Filmler ve Film Yapımcıları Sözlüğü’nde yazan Eric Smoodin şöyle yazıyor: “1956’ya kadar film yapmasına rağmen, DeMille’in başyapıtı 1915’te The Cheat ile gelmiş olabilir .Sinemanın ilk 20 yılı için kurgu, öncelikle aşağıdaki aksiyona dayanıyordu.Ama The Cheat’te DeMille, kurgusu aracılığıyla bir psikolojik alan duygusu yarattı.” DeMille, bir karakterin ne düşündüğünü göstermek için film kurgusunu bu kadar müdahaleci bir şekilde kullanan ilk kişiydi.

Sessiz çağda, DeMille, sinema tarihinin hala en büyük yenilikçisi olan DW Griffith’in yüksek kaşlı filmlerine ve Mack Sennet’in ve Hal Roach’ın stüdyolarından akan alçakgönüllü sessiz komedilerine hızla orta halli bir alternatif haline geliyordu.1917’de DeMille , Joan of Arc’ın hikayesini anlatan ilk destanı Joan the Woman’ı yapmak için sosyal komedilerini geride bıraktı.O zamana kadar yapılmış en uzun ve en abartılı filmlerden biri, bir gişe felaketiydi.DeMille bu ülkede vizyona giren ilk uzun metrajlı uzun metrajlı filmini birkaç yıl önce yapmıştı, ancak izleyiciler Joan’a eklediği ekstra süreye hazır değildi.

Sonraki yıllar DeMille için zordu. Mary Pickford ile yaptığı iki fotoğraf başarısız oldu ve birkaç vasat filmden sonra The Whispering Chorus’u yaptı.Film onun için çok şey ifade ediyordu.Film tarihçisi Kevin Brownlow’un akılda kalan ifadesinde, filme sadece parasını değil, kalbini de gömdü.Ölüm numarası yaparak borçtan kurtulmaya çalışan bir adamın hikayesini anlatan filmde, film boyunca onu takip eden ve düşüncelerini yüksek sesle söyleyen bir fısıltı korosu yer aldı. Sanatsal değeri ne olursa olsun, büyük bir başarısızlıktı.Bazıları, DeMille’in sanatsal özlemlerinden vazgeçmesine ve izleyicilere istediklerini vermeye odaklanmasına neden olan şeyin The Whispering Chorus’un resepsiyonundaki hayal kırıklığı olduğunu düşünüyor.

Yine de sanatsal hayal kırıklıkları ne olursa olsun, DeMille gişedeki altın dokunuşunu, öncelikle hem biraz heyecan verici seks hem de ahlaki mesajlarla dolu sosyal komediler yaparak yeniden kazanmayı başardı.Her Şeye Sahip Olamayız, Kocanızı Değiştirmeyin Gibi Başlıklarbu filmlerin mesajı hakkında iyi bir fikir verin.1921’e gelindiğinde eleştirmenler, DeMille’in işini, çok kolay sattığı, aynı zamanda izleyicilerinin erotik dürtülerini tatmin ederken aynı zamanda onların püriten eğilimlerini tatmin ettiği seks ve ahlak karışımı için aşağı yukarı aşağıladılar. Aynı zamanda DeMille, Hollywood endüstrisinin kendi kendini denetleyen dalı olan ve filmleri cinsel veya ahlak dışı içerik nedeniyle sansürleyen Hays Office’in kurulmasına yardım ediyordu. DeMille’in o zamanlar Hollywood’da pek çok kişi tarafından paylaşılan endişesi, Hollywood kendini sansürlemezse Kongre’nin yapacağıydı.

1923’te Joan the Woman’ın gişedeki başarısızlığına rağmen destana geri dönecek kadar güçlüydü.1.475.000 dolara mal olan On Emir’in ilk versiyonu , muhtemelen o zamana kadar yapılmış en pahalı filmdi. Stüdyo başkanı Adolph Zukor, birkaç kez filmin fişini çekmekle tehdit etti; ama sonunda, büyük bütçesini birkaç kez geri alarak gişe rekorları kıran bir filmdi.Bazı eleştirmenler bile beğendi. Pahalı destanlar yapmaya devam etti.Ancak Kralların Kralı başlıklı Mesih’in yaşamını filme aldığı 1927’ye kadar İncil’e dönmedi.İlk sesli filmi Dynamite idi, ki bu saygın bir başarıydı, ancak müzikal yapmak için yeni ortamdan yararlanma girişimi başka bir başarısızlıktı.

Destanlarından bir diğeri olan Haçlı Seferleri, belki de Hollywood tarihinin o zamana kadarki en büyük başarısızlığı olan 700.000 dolar kaybetti.Beş yıl sonra, orta derecede başarılı birkaç westernden sonra DeMille, Gary Cooper’ın oynadığı ilk renkli filmi North West Mounted Police’i yaptı.Bir sonraki filmi, Reap the Wild Wind , Anne Bauchens adlı bir kadın tarafından kurgulanan ve En İyi Kurgu dalında Oscar kazanan ilk sinema filmi olmasıyla öne çıktı.Ne DeMille, ne de filmlerinin hiçbiri o zamanlar Oscar’a sahip değildi.

İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra DeMille , Victor Mature ve Hedy Lamarr ile Samson and Delilah’ı yaptığında kendine yeni bir ton belirledi.Yapışkan özel efektleri ve ağır nefes alan cinselliği ile şimdiye kadar yapılmış en tatsız Amerikan filmlerinden biri olarak görülüyordu.1950’de oyunculuğa geri döndü ve Billy Wilder’ın Hollywood’un asitli portresi Sunset Boulevard’da kendini oynadı.1952’de , DeMille’in şimdiye kadar yaptığı bir otoportreye en yakın film olarak kabul edilen bir film olan The Greatest Show on Earth’ü yaptı. Oscar kazanan ilk filmi oldu.O yılın en iyi yönetmen Oscar’ı John Ford’a gitti.

Ne yazık ki DeMille için, John Ford ile DeMille’in itibarını sonsuza kadar zedeleyecek başka bir anlaşmazlığa karıştı. Politik olarak muhafazakar bir adam olan DeMille, McCarthy’nin Hollywood’daki anti-komünist kampanyasına kendini kaptırdı.Joseph Mankiewicz’i Yönetmenler Birliği’nin başkanı olarak görevden almak istediğine karar verdi.Mankiewicz başarılı bir yönetmendi ve politik olarak liberaldi.DeMille komünizme karşı yumuşak olduğunu düşünüyordu. DeMille’in suçlamalarını yayınlamak için Direktörler Loncası’nın özel bir toplantısı düzenlendi.Loncadaki hemen hemen her yönetmenin katıldığı çok kin dolu bir toplantıydı. Dört saatlik tartışmanın ardından henüz tek kelime etmemiş olan John Ford konuşmak için ayağa kalktı. Bir Esquire’daDergi makalesi, Peter Bogdonavich, Ford’un yükselip kendini tanıttığı sahneyi anlatıyor, “Benim adım Jack Ford westernler yapıyorum.” Daha sonra, DeMille’in halkın ilgisini çeken resimler üretme becerisini övmeye devam etti.Ford, odadaki herkesten daha fazla çekici olduğunu söyledi; şimdi koridorun karşı tarafından doğrudan DeMille’e bakmak için döndü: “Ama senden hoşlanmıyorum, CB,” dedi, “ve bu gece burada söylediklerin hoşuma gitmedi. güven oyu ve hepimiz eve gidelim ve biraz uyuyalım.”

DeMille’in anılarında bu olaydan bahsetmediğini belirtmekte fayda var. Ayrıca son filmini Hollywood’un en muhafazakar aktörlerinden biri olan Charlton Heston ile yaptı.On Emir’in ikinci versiyonu en çok izlenen filmi olmasına rağmen, Paskalya zamanı televizyon programları sayesinde, en saygınlarından biri değil.Yine de gişede muazzam bir başarıydı ve en azından çok daha sonraki yönetmen Steven Spielberg’inkine kadar, tüm zamanların ticari olarak en başarılı olan yönetmenlik yapım kariyerini sınırladı. DeMille, On Emir’i çekerken kalp krizi geçirdi, ancak yavaşlamayı reddetti; ve kısa bir süre sonra, 1959’da, yapımcılığını üstlendiği ama yönetmenliğini yapmadığı başka bir filmin tanıtım gezisinde, ölümüne yol açan bir kalp krizi daha geçirdi.