Bir lisede fen bilgisi öğretmeni, bir okul gezisinde otobüsleri kaçırılana kadar tüm öğrencilerinin alay konusudur. Ancak yüzeyin altında daha uğursuz bir şey gizlenmektedir: Evinde bir atom bombası inşa etmektedir.

Başrolünde Toshiro Mifune'nin olduğu Samurai Assassin, önemli bir hükümet görevlisini öldürme planları yapan bir grup adamın hikayesini konu ediniyor.

Kihachi Okamoto'nun yönettiği Nihon No ichiban Nagai Hi (Japan's Longest Day) - Japonya'nın En Uzun Günü, Hiroşima ve Nagazaki'de atom bombalarının patlamasının ardından, Japon ordusu ve hükümetin nasıl bir karar alması gerektiğini tartışmalarını konu ediniyor.Japonya'nın teslim oluşunun yıldönümüne yakın bir tarihte vizyona giren film, Japonya'da o yılın en çok izlenen ikinci filmi olmuştu.

Bir asker, İkinci Dünya Savaşı'nın tamamı boyunca Japon ordusunda yer alır ve bu süre zarfında orduya olan bağlılığı asla sarsılmaz. Bununla birlikte, savaş sona ererken, komutanları giderek daha çaresiz hale gelir ve adamlarını her zamankinden daha saçma aşırılıklara iter. Hikayenin kahramanı, tek kişilik bir denizaltıyı doğrudan bir düşman savaş gemisinin gövdesine sürmekle görevlendirildiğinde, yukarıdan gelen emirlerin gülünçlüğü zirveye ulaşır.

Kabe Atsuki Heya (The Thick-Walled Room), insanlığa karşı işlenen suçlardan hapse atılan bir grup Japon askerinin öyküsünü konu ediniyor.Kalın Duvarlı Oda (Kabe atsuki heya) (1954) yönetmenin ilk önemli filmidir. Yazar Kabe Aba'nın tanıklıklara dayalı yapıtından uyarlanan film, savaş suçluları konusunu gündeme getiriyor, ancak küçük suçluların yakalandığını büyük suçlulara ise dokunulamadığını vurguluyordu. Film, ABD'nin tepkisinden çekinildiği için, yıllarca gösterime giremedi.

Temmuz, 1943: Japon ordusu kaçmakta. Burma’daki bir müfreze moral bulmak için şarkı söylemektedir. İlham, kopuzu kendi başına öğrenen kopuzcudan, Mizushima’dan gelir. Savaşın sonunda, müfreze Mudon esir kampından ülkelerine geri gönderilmeyi beklerken, Mizushima, bir dağın etrafını sarması gereken bir Japon topluluğunu ortada kalmaları için ikna etmek üzere gönderilir. Fakat bunu başaramaz, İngilizler saldırıda bulunur, bir çok kişi ölür ve arkadaşları Mizushima’nın öldürüldüğünü sanır. Fakat o kurtulur ve bir Budist rahip kılığına bürünür. Arkadaşlarına katılmak için Mudon yolundayken, sürekli gördüğü ölü Japon askerleri onu çok etkiler. Bunun üzerine, arkadaşları onun kendileriyle birlikte Japonya’ya dönmesini isterken; o, kemik ve bedenleri gömen bir dindar hayatı yaşamaya yemin eder.

Kurosawa'nın ilk dönem filmlerinden olan Stray Dog; ustanın pek el atmadığı polisiye türünde bir film. Kurosawa'nın objektif bir şekilde yaklaştığı, kişileri iyi-kötü şeklinde değerlendirmediği, sadece bir polisin çaldırdığı silahını arama mücadelesini konu alan bir film.

Bay Gondo ulusal ayakkabıcılık şirketinde payı olan bir iş adamıdır. Bir gün şirketteki payını arttırıp şirketteki en büyük söz sahibi olabilmek için alnının teriyle biriktirdiği her şeyi şirket hisseleri için yatırır ve evini ipotek ettirir. Aynı dönemde çocuğu kaçırılır fakat çocuk bay Gondo nun değil onun hizmetinde çalışan başka bir şahsa aittir. Çocuğu kaçıran kişi ise bu yanlışı fark eder ve daha önce istediği fidyeyi yine bay Gondo dan ister. Bay Gondo parayı verip vermemesi konusunda teredütte kalır.

Belediyenin en yüksek mevkisinde bulunan valimsi bir adamın kaçırılacağını ortada komplolardan bahseden 9 samurayı dinleyen bir yabancının devreye girmesiyle başlar. Lakin bu valinin yeğeni olan iori yanındaki 8 samuray ile amcasını kurtarmaya çalışır ve sonradan kendilerine yardımcı olacak Sanjuro’ya rastlarlar. Yorgun samuray Sanjuro, amcası kaçırılan bir genç ile ona amcasını kurtarmakta yardım etmeye kararlı ancak tecrübesiz arkadaşlarına öğretmenlik yapar. Gençler başta Sanjuro’ya güvenmeseler de ondan başka çareleri olmadığının farkındadırlar. Zamanla Sanjuro liderlik ve dövüş yetenekleri ile her bir gencin birer samuray olmasına katkıda bulunur.

Otuz senesini bir masanın başında mühür basarak ve hiçbir iş yapmayarak geçirmiş olan Bay Watanabe bir seneden az ömrü kaldığını öğrenince, o güne dek hiç yaşamamış olduğunu hisseder. Fakat yaşama duygusunu kolay kaybetmeye niyetli değildir.

Japon kadın yönetmen Keisuke Kinoshita'nın yönettiği filmin senaryosunu da yine Kinoshita, Shichirô Fukazawa'nın 1956 yılında yazdığı aynı adlı çok satan ödüllü romanından uyarlayıp yazmıştır. "Narayama Bushiko" Fukazawa'nın ilk romanıydı.Film 1983 yılında Shohei Imamura tarafından aynı adla yeniden sinemaya aktarıldı. Bu 1983 yapımı yeniden çevrim daha sert sahneler içeriyordu ve Cannes Film Festivali'nin büyük ödülünü kazandı. 1958 yapımı ilk uyarlama ise sadece kendi ülkesinden 6 ödül kazanmıştı.Neredeyse tamamı stüdyoda çekilmiş olan "Narayama Türküsü" nde, toplumun katı kurallarına itaat, örf ve adetlerine duyulması gereken sadakat karşısında, kişisel vicdanın, sevgi ve insanlığın mücadelesi anlatılır.Japonya'nın uzak bir dağ yöresinde yüzyıllardır süregelen bir gelenek vardır. Bu geleneğe göre 70 yaşına gelen her aile bireyi, ailenin gençleri tarafından yöredeki kutsal dağ Narayama'nın karlarla kaplı tepelerine götürülerek orada bırakılmakta, yani bir anlamda soğuktan ve açlıktan ölüme terkedilmektedir. Acımasız bir sosyal gelenek gibi görülse de bu davranışın kendilerince mantıklı bir açıklaması da vardır, kıtlık ve yoksulluğun had safhada olduğu bu yörede artık üretemeyen bir yaşlının sofradan eksilmesi, arkadan gelecek gençlerin karnının doyması, yani hayatta kalma şanslarının artması demektir. "Narayama Türküsü", hangi zamanda geçtiği belli olmayan bir masal gibi görünmesine rağmen, 2. Dünya Savaşı sonrasındaki Japonya'nın ideolojik duygu karmaşasının, kültürel erozyonunun ve bunun insancıl yansımalarının iç karartıcı bir alegorisidir.Ancak bu katı gelenek o çağlarda bile toplumun her kesimi tarafından eşit olarak kabul görmüş değildir. Bazı yaşlılar bu zorunlu sürgüne fiziksel olarak karşı koyarlarken, daha güçsüz olanlar sadece sözlü olarak protesto etmekle yetinirler. Bazı gençler ise bu tartışmalı "temizlik" harekatına hakları olup olmadığını sorgularlar. Sinema yazarı Nijat Özön, Sinema, Uygulayımı - Sanatı - Tarihi adı kitabında ve bu kitabın ilk baskısı sayılabilecek Sinema El Kitabı'nda Keisuke Kinoshita'nın büyük bir mizah duygusu taşıyan sinema tarzının Fransız yönetmen René Clair'e benzetildiğini, bu nedenle Kinoshita'ya Japon Clair'i dendiğini belirtmiştir. Bir diğer sinema yazarı Rekin Teksoy ise, Imamura'nın 1983 tarihli Altın Palmiye'li yeniden yapımının, Kinoshita'nın 1958 yapımı ilk filminin düzeyini tutturamadığını belirtmiştir.