Tokyo sosyetesinden kaprisli bir eş olan Takeo, taşrada büyümüş sessiz ve güvenilir bir şirket yöneticisi olan sıkıcı kocasından sıkılır. Bir krizden sonra onun gerçek değerini daha iyi anlar. Paralel bir alt konu, yeğeninin görücü usulü evlilik geleneğine isyan ettiğini gösteriyor.

Yasujiro Ozu'dan bir başka aile kurumuyla ilgili filmi. Ebeveynlerin çocuklarının ilerideki yaşayış biçimlerine ne denli etki ettiklerini gösteren önemli bir film. Yasujirô Ozu'nun yönettiği Kohayagawa-ke No Aki (The End of Summer) - Yazın Sonu, ufak bir bira fabrikası işleten yaşlı bir adamı ve onun ailesinin etrafında şekillenen olayları konu ediniyor.

Kabe Atsuki Heya (The Thick-Walled Room), insanlığa karşı işlenen suçlardan hapse atılan bir grup Japon askerinin öyküsünü konu ediniyor.Kalın Duvarlı Oda (Kabe atsuki heya) (1954) yönetmenin ilk önemli filmidir. Yazar Kabe Aba'nın tanıklıklara dayalı yapıtından uyarlanan film, savaş suçluları konusunu gündeme getiriyor, ancak küçük suçluların yakalandığını büyük suçlulara ise dokunulamadığını vurguluyordu. Film, ABD'nin tepkisinden çekinildiği için, yıllarca gösterime giremedi.

Güzelliği solup emekli olduktan sonra bir geyşanın hayatı nasıldır? Kin parasını biriktirdi ve günlerini soğukkanlılıkla borç toplayarak geçiren zengin bir tefeci oldu. En yakın arkadaşları Tomi, Nobu ve Tamae, onun yoldaşı Geyşa bile şimdi ona borçludur. Hepsi için genç hayatlarının ihtişamı geçti; Tomi ve Tamae'nin çocukları var ama çocukları onları hayal kırıklığına uğrattı. Kin'in hala onu takip eden iki eski sevgilisi vardır; biri görmek istiyor, diğeri istemiyor. Ama ortaya çıktığında sevgiyle hatırladığı kişi bile bir hayal kırıklığı olduğunu kanıtlıyor.

250 yıllık bir lanet ve nehirde saklı duran hayaletler artık su yüzüne çıkıyor. Bundan tam 250 yıl önce Shinzaemon adlı zalim bir samuray tefecilik yapan Soetsu’yu öldürür ve cesedini nehire atar. Ancak bu nehirle ilgili bir efsane vardır. Nehirde batan ceset, su yüzüne bir daha asla çıkamayacaktır. Aradan 20 yıl geçer ve Shinzaemon’un oğlu bir tesadüf sonucu karşılaştığı Soetsu’nun kızına aşık olur. Ancak önce kendilerini bekleyen lanet ve nehirin sakladığı hayaletlerle yüzleşmek zorunda kalacaktır * Klasik 12 Japon hayalet hikayesinin toplandığı kitabın adıdır Kwaidan. Usta yönetmen Kobayashi bu hikayeleri inanılmaz yorumlamıştır. Film değil sanki herbiri üzerinden yıllarca çalışılmış paha biçilmez resimlerdir.

Japon kadın yönetmen Keisuke Kinoshita'nın yönettiği filmin senaryosunu da yine Kinoshita, Shichirô Fukazawa'nın 1956 yılında yazdığı aynı adlı çok satan ödüllü romanından uyarlayıp yazmıştır. "Narayama Bushiko" Fukazawa'nın ilk romanıydı.Film 1983 yılında Shohei Imamura tarafından aynı adla yeniden sinemaya aktarıldı. Bu 1983 yapımı yeniden çevrim daha sert sahneler içeriyordu ve Cannes Film Festivali'nin büyük ödülünü kazandı. 1958 yapımı ilk uyarlama ise sadece kendi ülkesinden 6 ödül kazanmıştı.Neredeyse tamamı stüdyoda çekilmiş olan "Narayama Türküsü" nde, toplumun katı kurallarına itaat, örf ve adetlerine duyulması gereken sadakat karşısında, kişisel vicdanın, sevgi ve insanlığın mücadelesi anlatılır.Japonya'nın uzak bir dağ yöresinde yüzyıllardır süregelen bir gelenek vardır. Bu geleneğe göre 70 yaşına gelen her aile bireyi, ailenin gençleri tarafından yöredeki kutsal dağ Narayama'nın karlarla kaplı tepelerine götürülerek orada bırakılmakta, yani bir anlamda soğuktan ve açlıktan ölüme terkedilmektedir. Acımasız bir sosyal gelenek gibi görülse de bu davranışın kendilerince mantıklı bir açıklaması da vardır, kıtlık ve yoksulluğun had safhada olduğu bu yörede artık üretemeyen bir yaşlının sofradan eksilmesi, arkadan gelecek gençlerin karnının doyması, yani hayatta kalma şanslarının artması demektir. "Narayama Türküsü", hangi zamanda geçtiği belli olmayan bir masal gibi görünmesine rağmen, 2. Dünya Savaşı sonrasındaki Japonya'nın ideolojik duygu karmaşasının, kültürel erozyonunun ve bunun insancıl yansımalarının iç karartıcı bir alegorisidir.Ancak bu katı gelenek o çağlarda bile toplumun her kesimi tarafından eşit olarak kabul görmüş değildir. Bazı yaşlılar bu zorunlu sürgüne fiziksel olarak karşı koyarlarken, daha güçsüz olanlar sadece sözlü olarak protesto etmekle yetinirler. Bazı gençler ise bu tartışmalı "temizlik" harekatına hakları olup olmadığını sorgularlar. Sinema yazarı Nijat Özön, Sinema, Uygulayımı - Sanatı - Tarihi adı kitabında ve bu kitabın ilk baskısı sayılabilecek Sinema El Kitabı'nda Keisuke Kinoshita'nın büyük bir mizah duygusu taşıyan sinema tarzının Fransız yönetmen René Clair'e benzetildiğini, bu nedenle Kinoshita'ya Japon Clair'i dendiğini belirtmiştir. Bir diğer sinema yazarı Rekin Teksoy ise, Imamura'nın 1983 tarihli Altın Palmiye'li yeniden yapımının, Kinoshita'nın 1958 yapımı ilk filminin düzeyini tutturamadığını belirtmiştir.