Bertrand Tavernier uzun metrajlı ilk filminde (Saint-Paul Saatçisi / L’Horloger de Saint-Paul / The Clockmaker, 1974) George Simenon’un bir romanını sinemaya uyarlamış ama bu arada hem olayı Lyon şehrine taşımış, hem de polisiye dozu azaltıp hikâyeyi bir babanın oğluyla ilişkisi üzerinden anlatmayı tercih etmiş. Üstelik bunu oğulu değil de babayı eksene alarak yapmış. Fakat bu arada toplumsal – politik altyapıyı da hakkıyla filme dahil etmiş. Zaten bu filmin en başarılı yönü toplumsal ve bireysel katmanları ustaca harmanlamış olması.Lyon’un sinemadaki bir numaralı övüncü Lumière Kardeşler’dir, onların hemen ardından Bertrand Tavernier gelir. 1941 doğumlu Tavernier henüz bir hukuk öğrencisi iken film eleştirileri yazmaya başlıyor ve Fransız Yeni Dalgası’nın bir parçası haline geliyor. Tavernier yetmişli yıllarda film yönetmeni olacak, böylece çocukluk hayalini gerçekleştirmiş olacaktır. İlk uzun metrajlı filmi “Saint-Paul Saatçisi” ile Cannes’da jüri özel ödülünü kazanarak dikkatleri üzerine çeken Tavernier’nin daha sonra yöneteceği çok sayıda filmin hepsi de belli bir düzeyin üstünde olacaktır.Bertrand Tavernier’nin sinemasını tanımak isteyenlere üç filmini öneriyorum: Bir, Romy Schneider’li “Ölümü Beklerken / La Mort en Direct” (1980), iki, “Kırda Bir Pazar / Un Dimanche a la Campagne” (1984) ve üç, “Round Midnight” (1986).Tavernier’nin adı Lyon şehri ile birlikte anılır. Paris’in gölgesinde kalmış görünen Lyon, gerçekte Fransa’nın toplumsal olaylar tarihinde önemli bir yer tutar. Dokumacılık sayesinde zenginleşmiş yeni burjuva sınıfı aristokrasi ile işbirliği yaptığı için Lyon, Fransız İhtilali’ne muhalif kalmış, Robespierre’in şehrin tümden yok edilmesi emrini geri alması çok zor olmuştur. Fakat sadece egemen kesimlerin değil, dokuma makinesinin mucidi Jacquard ile Lyonlu dokuma işçileri de tarihte hatırı sayılır izler bırakmıştır. Örneğin 18 Mart – 28 Mayıs 1871 tarihli Paris Komünü’nü iyi biliriz ama 1870 Eylül’ünde ve 1871 Mart’ında kurulmuş iki Lyon Komünü’nü duymamışızdır.  1968’in sıcak toplumsal olayları sırasında Lyon Üniversitesi’nin de işgal edildiğini hatırlatalım. İşte “Saint-Paul Saatçisi”nde izlediğimiz Lyonlular böyle bir tarihsel mirasa sahiptir.Filmimiz, gecenin bir vaktinde “Lyon 15 km.” tabelasının yanından geçen bir trenin görüntüleriyle açılır. Küçük bir kız çocuğu trenin penceresinden bakarken alev alev yanan bir araba görür. O küçük oyuncunun, yönetmenin kızı Tiffany Tavernier olduğunu da geçerken söyleyelim. Yanan arabayı gördüğümüzde, filmin en dramatik öğesi ile tanışmış oluruz; çünkü sonradan öğreniriz ki o aracın içinde daha önce öldürülmüş bir adam vardır.Daha sonra yönetmen bizi bir lokantada yemek sonrası sohbet eden erkekler grubuna götürür. Grup De Gaulle’cü partinin zaferini duyuran radyo haberiyle hayal kırıklığına uğramıştır ama bir yandan da idamların televizyonda, hem de ailelerin izleyebileceği saatlerde gösterilmesi önerisi gibi fantaziler havada uçuşmaktadır. İşte topluma ayak uydurmuş baba, saat...

Paris, 1947… Fransız Milli Emniyet Teşkilatı’nın en ünlü müfettişi olan Roger Borniche (Alain Delon) asla silah taşımayan, meslektaşlarının kaba kuvvet ve işkenceye dayanan metotlarını benimsemeyen bir polistir. Gözünü kırpmadan adam öldüren, Fransa’nın en ürkütücü canisi Émile Buisson (Jean-Louis Trintignant) gözaltında tutulduğu psikiyatri kliniğinden kaçıp ta onu bulma görevi Borniche’e verilince, idealist müfettiş bunu, daha insani ve metodik yaklaşımının üstünlüğünü kanıtlamak için bir fırsat olarak görür.

Jacques Becker’in yönetmenliğini yaptığı filmin başrolündeki isim sarışın ve seksi oyuncu Simone Signoret’dir. Filmde, dönemin atmosferi siyah-beyaz fotoğraf ile ve tarifsiz bir güzelliğe sahip şekilde yeniden oluşturulur. Oyuncuların kıyafetleri, müzikler ve kadınların sosyal durumu; aşk, ölüm, dostluk ve kıskançlık hakkındaki hikâyesi filmi izlemek adına davetkârdır...