Tom Powers, Chicago’nun arka sokaklarında yavaş yavaş yükselmeye ve daha tehlikeli suçluların dikkatini çekmeye başlamış bir kabadayıdır. Ancak kısa süre sonra yaşanacak bir gangster cinayeti bu karışık ortamda çok daha büyük bir mafyatik savaşın fitilini ateşleyecektir. William A. Wellman’ın 1931 tarihinde peliküle döktüğü The Public Enemy, modern gangster filmlerinin köklerini de bünyesinde barındırır. Film “En İyi Senaryo” dalında da bir Oscar adaylığı kazanmıştır.

Seven Chances’da (Yedi Şans), her tür sinemasal gag (gülüt, komik durum) kullanılarak, zaman, uzam ve fizikselliğin şaşırtıcı etkileşiminden kahkaha malzemesi çıkarılmış. Kilisenin içindeki ünlü kamera açısını gözünüzün önüne getirin örneğin Buster, arkasındaki boşluğu tümüyle dolduran yüzlerce grotesk kadına görünmeksizin ön sırada uyuyor (Filmin 1999’da gerçekleştirilen ve tam bir felaket olan yeniden çevrimi The Bachelor-Şahane Bekar’da kullanılan tek sahne).Keaton’ın gag anlayışının dingin kaçıklığı, çağdaşı gerçeküstücülerin kalbini fethetmişti: Örneğin senaryonun yedi sayısına yönelik mantıksız saplantısı (Buster’ın 27. yaş gününde saat yediye kadar evlenmek için yedi şansı vardır); ya da sözümona beyaz ve Amerikalı bir grup yetişkin kadının, aslında (sırasıyla) küçük bir kız, Musevi, zenci ve erkek olduğunun ortaya çıktığı sekansta olduğu gibi insanların sahip olduğu herhangi bir sabit kimliği tümüyle anlamsızlaştıran olağanüstü gag’ler.Keaton’ın en iyi ve en uzatılmış gag sekansları, dinamik olmanın yanı sıra dönüştürücü bir güce sahip. Gözlerimizin önünde tüm dünya adeta biçimini kaybedip yepyeni bir şekle bürünür. Filmin düğüm noktasındaki kovalamaca sekansında Buster devasa bir intikamcı kadınlar ordusu tarafından takip edilir. Birkaç kayanın üzerinden atladıktan sonra, bir anda cümle alem kocaman bir çığ gibi arkasında belirir.İyi seyirler..