On kişi, hafta sonunu geçirmek için Bay Own tarafından bir adaya davet edilir. Ama Bay Own adada değildir. Akşam yemeğinde, bazı görüntüler gösterilir. Görüntülerle adada bulunan insanlar cinayetten suçlanır. Ama aniden içlerinden biri ölür, sonra da bir diğeri... Ölen iki kişiden birinin Bay Own’un katili olduğu düşünülür. Ancak şüphelenilen kişi bir süre sonra öldürülmektedir. Peki ya katil kimdir?

Philip Barry’nin teatral farsından, George Cukor’ın uyarladığı 1940 yapımı bu film, hareketli, fiziksel güldürü unsurlarına dayalı tüm sofistike slapstick komedileri arasında rakipsiz bir klasik. Phillip Barry’nin oyundaki baş karakteri, aynı rolü Broadway’de de oynayan Katherine Hepburn’ün o zamanki ününe dayanarak yazdığı söylenir. RKO Stüdyoları’ndan pek de iyi olmayan koşullarla ayrılan ve halkın despot ve erkeksi gördüğü Hepburn, kesinlikle 1930’ların ideal kadını değildi. Filmin o neredeyse sessiz hiddetiyle ünlü giriş sahnesinde, zengin bir ailenin kızı olan Tracy Lord (Hepburn) yeni boşandığı kocası Dexter Haven’ın (Cary Grant) birkaç parça eşyasını arabasına koymasını izler ve sinirinden Dexter’in golf sopasını bacağında kırarak ikiye böler. Sevilmesi olanaksız biri olmadığını kanıtlamaya uğraşan Tracy, aile malikânesinde saygıdeğer ama renksiz bir adamla evlenmeye karar verir; bu sırada Dexter, özellikle düğünü mahvetmek için, yanında Mike Connor (James Stewart) ve Liz Imbrie (Ruth Hussey) adlı iki gazeteciyle çıkagelir. Hepburn bu rolde kendini aşıyor. Kaçınılmaz evliliğinden bir gece önce, Stewart’la bahçedeki sahnelerinde, ikilinin birdenbire kapıldıkları çekimin özü yakalanmış. Philadelphia Öyküsü, bugün var olduğu şekliyle hayata geçirilmesini Hepburn’e borçlu. Projenin film haklarını satın alan Hepburn akıllıca davranarak bizzat başrolü oynaması ve yönetmenle oyuncuları seçmesi koşuluyla, haklarını MGM’e sattı. MGM, Dexter rolü için Clark Gable’ı, Mike için de Spencer Tracy’yi istemişti ama programları çakıştığı için ikisi de olmadı. Onların yerine Hepburn’ün daha önceki üç filminden rol arkadaşı Grant’le Stewart kadroya katıldı. Yönetmen George Cukor, hep yanlış anlaşılmış güzel bir kadın için acıma duygulan uyandırarak Hepburn’ün halkın gözündeki olumsuz imajının bu rolde onun yararına işlemesini sağladı. Komedi ve toplumsal yorumları birleştiren ödüllü senaryosuyla film müthiş bir başarı elde etti. Aynı oyun, 1956’da birkaç yeni şarkının eklenmesiyle High Society (Yüksek Sosyete) adı altında yeniden sinemaya uyarlandı. İyi seyirler..