Eski Yugoslavya tarihinin en pahalı filmlerinden biri olan The Battle of Sutjeska - Beşinci Taarruz, Yugoslav Partizanların İkinci Dünya Savaşı'nda vermek zorunda kaldığı en zorlu savaş olan Sutjeska Muharebesi'nin 30. yıldönümü için çekilmişti.Film, 1943'te, Tito liderliğindeki 20.000 Yugoslav partizanın, kendilerini Bosna dağlarında 120.000 iyi silahlanmış Mihver birliği tarafından kuşatılmış halde bulmasını konu ediniyor.

Giorgio Bassani'nin romanından uyarlanan Gli Occhiali D'oro (The Gold Rimmed Glasses), Mussolini İtalya'sında yaşayan Yahudi bir aile ve eşcinsel bir doktorun yaşadığı zulmü konu ediniyor.

Specijalno Vaspitanje (Special Education) - Özel Eğitim, tek başına kalan ve küçük hırsızlıklar yapan bir çocuğun ıslah evine gönderilmesi ve orada yaşadıkları üzerine bir Goran Markoviç filmi.Eğitimciler ve çocuk suçlular için bir evde eğitim görenler aynı sınavda: Yaklaşın, adam olmak için ruhuna bir göz atın. Eski rehabilitasyon yöntemlerini reddetmeye çalışan küçük, ihmal edilmiş erkek-suçluların ve öğretmenlerinin hikayesi.

Yönetmen Goran Markovic'in kendi çocukluk anılarından yansımalar içeren Tito i Ja (Tito and I) - Tito ve Ben, Tito Yugoslavya'sının sakin günlerinde, 1950’li yıllarda geçiyor. Filmin başında Zoran adlı 10 yaşındaki tonton bir çocuğun aile yaşamını bütün ayrıntılarıyla izliyor, ardından ülkenin kırsal kesiminde uzun bir yolculuğa çıkıyoruz. Zoran, Tito’yu ‘anne babasından bile daha çok’ sevdiğini anlatan şiiri sayesinde, gözüne kestirdiği kızın da katılacağı yarışmayı kazanmış ve Mareşal’in memleketi Kumroveç’e gidecek yürüyüş ekibine seçilmiştir. Ne var ki, ekibin başında düzen-nizam düşkünlüğüyle Stalin’e bile rahmet okutan bir öğretmen vardır...Goran Markoviç, tıpkı Paskaljeviç, Kusturica ve Sdrjan Karanoviç gibi Yugoslav sinemasının ‘Çek Ekolü’nden geliyor; yani Prag’daki ünlü sinema okulu FAMU’da yetişenler arasından. Filmlerinde ülkelerine belli bir mesafeden bakmaya çalışan sinemacıların, daha çok buradan mezun olanlar arasından çıkması bir tesadüf değil. Nitekim Markoviç’in yapıtları, hep kendi toplumuna ve o toplumun bireylerine farklı açılardan tutulmuş birer ayna gibidir.Filmin çekimlerinin, Yugoslavya’da iç savaşın ilk kıvılcımlarının çaktığı döneme denk gelmesi ise kaderin garip bir cilvesi olarak kaldı. Miloseviç’e ve temsil ettiği şeylere en başından beri muhalif konumunu koruyan Markoviç, Tito ve Ben’i çektikten sonra, ülkesinin karanlık bir tünele girdiğine ve artık istediği gibi film çekemeyeceğine kanaat getirdi. Bu dönemde, düşlediklerini daha özgürce gerçekleştirebileceği tiyatroya yöneldi.