Fransa, 17. yüzyıl, Louis XIII'ün hükümdarlığı sırasında. Yakın bir arkadaşı olan Nevers Dükü, güçlü bir akrabası tarafından haince öldürüldüğünde, yetenekli bir kılıç ustası olan soylu Henri de Lagardère, dükün son varisinin masum hayatını korumaya çalışırken haklı intikamının peşine düşer.

Amici Miei (My Friends) - Arkadaşlarım, Toscanalı dört arkadaşın dostluklarını pekiştirme ve yaşamın tadını çıkarma çabalarını konu ediniyor.

Ettore Scola'nın yönettiği 1987 yapımı La Famiglia (The Family) - Aile, emekli profesör Carlo'nun aile apartmanını merkez alarak, geçmişe dönüp ailesinin ve haliyle İtaya ve dünyanın geçtiği zaman dilimini konu ediniyor.Oscar ve Altın Palmiye adaylığına da sahip La Famiglia (The Family) - Aile, toplam 25 ödül kazanmış bir yapım.

İtalya'nın güneyinde bir çiftlikte yaşlı bir kadın ölür ve kocası üç oğlunu Roma, Napoli ve Torino'dan yanına çağırır. Eve döndüklerinde ise her biri kendi geçmişiyle yüzleşir, kendi ölümlerini, hayatlarını düşünürler.

Normandiya sahillerinin yakınındaki kırsal kesimde Marie mutsuz bir şekilde yaşıyor. Yıl 1945, biraz titiz bir sütçü olan Jérôme ile evli, etrafındaki savaşa karşı çekingen ve karısını yaşamayı, alışveriş yapmayı ve parti yapmayı özlediği Paris'e taşımak istemiyor. Bir Alman birliği Jérôme ve Marie'nin çökmekte olan şatosunda görev yapıyor çünkü komutanı Marie'yi takip ediyor. Ayrıca D-Day'i planlarken Müttefiklerle birlikte çalışan bir Fransız casusu da onu gözetliyor. Ona kur yapıyor (Almanlara kardeşi gibi davranıyor) ve tutkusuyla görevini unutuyor. Kahramanlıklar beklenmedik bir yönden gelir ve Marie seçimini yapar.

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, küçük bir Fransız köyü savaşı geride bırakmak için mücadele ederken, kontrolü elinde tutan Komünist Parti Petain yanlılarını temizlemeye çalışır. Şiir yazmayı seven ve sadece işini yapmak için yalnız bırakılmak isteyen basit bir adam olan yerel bar sahibi, belirli bir sadık kişiyi bulmaya çalışan Komünistlerin tacizine hedef olur ve o da buna karşılık verir.

Giorgio Bassani'nin romanından uyarlanan Gli Occhiali D'oro (The Gold Rimmed Glasses), Mussolini İtalya'sında yaşayan Yahudi bir aile ve eşcinsel bir doktorun yaşadığı zulmü konu ediniyor.

Bertrand Tavernier uzun metrajlı ilk filminde (Saint-Paul Saatçisi / L’Horloger de Saint-Paul / The Clockmaker, 1974) George Simenon’un bir romanını sinemaya uyarlamış ama bu arada hem olayı Lyon şehrine taşımış, hem de polisiye dozu azaltıp hikâyeyi bir babanın oğluyla ilişkisi üzerinden anlatmayı tercih etmiş. Üstelik bunu oğulu değil de babayı eksene alarak yapmış. Fakat bu arada toplumsal – politik altyapıyı da hakkıyla filme dahil etmiş. Zaten bu filmin en başarılı yönü toplumsal ve bireysel katmanları ustaca harmanlamış olması.Lyon’un sinemadaki bir numaralı övüncü Lumière Kardeşler’dir, onların hemen ardından Bertrand Tavernier gelir. 1941 doğumlu Tavernier henüz bir hukuk öğrencisi iken film eleştirileri yazmaya başlıyor ve Fransız Yeni Dalgası’nın bir parçası haline geliyor. Tavernier yetmişli yıllarda film yönetmeni olacak, böylece çocukluk hayalini gerçekleştirmiş olacaktır. İlk uzun metrajlı filmi “Saint-Paul Saatçisi” ile Cannes’da jüri özel ödülünü kazanarak dikkatleri üzerine çeken Tavernier’nin daha sonra yöneteceği çok sayıda filmin hepsi de belli bir düzeyin üstünde olacaktır.Bertrand Tavernier’nin sinemasını tanımak isteyenlere üç filmini öneriyorum: Bir, Romy Schneider’li “Ölümü Beklerken / La Mort en Direct” (1980), iki, “Kırda Bir Pazar / Un Dimanche a la Campagne” (1984) ve üç, “Round Midnight” (1986).Tavernier’nin adı Lyon şehri ile birlikte anılır. Paris’in gölgesinde kalmış görünen Lyon, gerçekte Fransa’nın toplumsal olaylar tarihinde önemli bir yer tutar. Dokumacılık sayesinde zenginleşmiş yeni burjuva sınıfı aristokrasi ile işbirliği yaptığı için Lyon, Fransız İhtilali’ne muhalif kalmış, Robespierre’in şehrin tümden yok edilmesi emrini geri alması çok zor olmuştur. Fakat sadece egemen kesimlerin değil, dokuma makinesinin mucidi Jacquard ile Lyonlu dokuma işçileri de tarihte hatırı sayılır izler bırakmıştır. Örneğin 18 Mart – 28 Mayıs 1871 tarihli Paris Komünü’nü iyi biliriz ama 1870 Eylül’ünde ve 1871 Mart’ında kurulmuş iki Lyon Komünü’nü duymamışızdır.  1968’in sıcak toplumsal olayları sırasında Lyon Üniversitesi’nin de işgal edildiğini hatırlatalım. İşte “Saint-Paul Saatçisi”nde izlediğimiz Lyonlular böyle bir tarihsel mirasa sahiptir.Filmimiz, gecenin bir vaktinde “Lyon 15 km.” tabelasının yanından geçen bir trenin görüntüleriyle açılır. Küçük bir kız çocuğu trenin penceresinden bakarken alev alev yanan bir araba görür. O küçük oyuncunun, yönetmenin kızı Tiffany Tavernier olduğunu da geçerken söyleyelim. Yanan arabayı gördüğümüzde, filmin en dramatik öğesi ile tanışmış oluruz; çünkü sonradan öğreniriz ki o aracın içinde daha önce öldürülmüş bir adam vardır.Daha sonra yönetmen bizi bir lokantada yemek sonrası sohbet eden erkekler grubuna götürür. Grup De Gaulle’cü partinin zaferini duyuran radyo haberiyle hayal kırıklığına uğramıştır ama bir yandan da idamların televizyonda, hem de ailelerin izleyebileceği saatlerde gösterilmesi önerisi gibi fantaziler havada uçuşmaktadır. İşte topluma ayak uydurmuş baba, saat...

Siyahi caz saksafoncusu Dale Turner, 1950'lerin New York'unda alkolle olan savaşını yavaş yavaş kaybetmek üzeredir. Ailesinden uzak, hayatla olan bağları teker teker kopmakta iken, Paris'te müzik yapması için bir teklif alır. 1950'lerde birçok Amerikalı siyahi müzisyen de aynı şeyi yapmaktadırlar, çünkü Fransa'nın bu sanat başkentinde Amerika'dakinin aksine insanların derisinin renginin hiç önemi yoktur.Artık kendi ülkesinde unutulmaya yüz tutmuş bir müzisyen olan Dale Turner, Paris'te Francis Borler adında caz müziğine aşık bir Fransız gençle arkadaş olur. Borler'ın sürgündeki bu saksafoncunun karanlık yanlarını, yani alkol ve uyuşturucu bağımlısı olduğunu, ayrıca büyük bir depresyonun içinde olduğunu keşfetmesi uzun sürmez. Sanatçının hayatından endişe eden Borler artık onun koruyucu meleği olmuştur, onun yardımıyla Dale Turner'ın sanat performansında gözle görülür bir gelişme olur ancak bunun da bir bedeli vardır...

Roland Wolf, kendisini taşradaki malikanesine davet ederek birkaç gün sürecek uzun röportajlar vaat eden bir TV yarışma programı sunucusu çok iyi tanışmış Christian Legagneur hakkında bir kitap yazmak istiyor. Ancak Legagneur'un kahkahası ve kolay samimiyeti bir kitap için içerikten yoksun ve o sürekli atılarak Wolf'a daha sonra daha fazla zaman vaat ediyor. Wolf'un kendi maskesi var gibi görünüyor: Yanında bir silah getirmiş ve yakın zamanda malikaneye misafir olarak gelen bir kadını merak ediyor. Ayrıca Legagneur'un vaftiz çocuğu Catherine de akıl hastalığından iyileşmekte ve Legagneur ile sekreteri tarafından ziyaret edilmektedir. Wolf masaları karıştırırken ölümcül bir komplo keşfeder. Artık ev sahibini ile gerilim dolu bir süreç başlar.

Topaz, yönetmenliğini Alfred Hitchcock'un yaptığı 1969 yapımı bir filmdir. Leon Uris'in aynı adlı kitabından sinemaya aktarılan ve Soğuk Savaş esnasındaki casus hikâyelerine dayanan filmde, pek çok karakterin hikâyesi aynı anda işlenir.

Murphy, İkinci Dünya Savaşı'nın son günlerinde bir Alman U-Boat tarafından batırılan geminin, katledilen mürettebatından hayatta kalan tek kişidir. Orinoco nehri deltasında bir yerde kıyıya iner ve intikamını planlamaya başlar. Akla gelebilecek herhangi bir yöntemle U-Boat'ı batırmak ister ve adaların devlet yöneticisi Louie'nin yardımıyla cesur bir girişimde bulunmaya hazırlanır.

17 yaşındaki bir genç, Paris'te aktör olarak kariyer yapmayı umarak Fransa'nın güneybatı kırsalındaki evini terk eder. Fransız başkentinde hayırlı bir başlangıçtan sonra, kısa süre sonra aktör olarak yeteneğinin olmadığını keşfeder ve kısa zamanda hem işini hem de odasını kaybeder. Sonunda, bir erkek fahişe olarak yaşamak zorunda kalır...André Téchiné'in yönettiği J'embrasse Pas (I Don't Kiss) - Öpme, adım adım bir çöküş, yozlaşma ve büyük şehrin çarkları arasında erime hikayesi.

Julien Dandieu (Philippe Noiret), 1944 yılında Montauban’daki bir hastanede cerrah olarak çalışmaktadır. Alman ordusunun Montauban’a da girmesinden korkan Julien, arkadaşı François’dan karısı Clara (Romy Schneider) ile kızı Florence’ı savaşın henüz ulaşmadığını düşündüğü La Braberie’deki ailesinin şatosunun bulunduğu köye götürüp saklamasını ister. Sadece bir hafta sonraki hafta sonunda ailesini görmek için La Braberie’ye gelen Julien, karısı Clara’yla küçük kızı Florence’ın cansız bedenlerini bularak büyük bir şok geçirir. Alman ordusu çoktan köyü işgal etmiş ve hemen hemen tüm köylüler Naziler tarafından öldürülmüştür. Babasının kiliseye sakladığı av tüfeğini bulan Julien, bu katliamı gerçekleştirenleri öldürmeye ant içer. Alman askerler kasabaya partizanların geldiğini sanırlar, oysa onları birer birer ortadan kaldıran, aslında Hipokrat yemini etmiş bir doktor olan Julien’den başkası değildir.

Genç teğmen Drago, ülkenin sınırında bulunan kalelerden birine atanır. Drago kaleyi görür görmez geri dönmeye karar verir. Ancak daha sonra gelişen olaylar, Drago'yu kaleye bağlar. Zamanla kale, Drago'nun kaderi haline gelecektir.Sıradanlığın pençesine düşüp önüne çıkan fırsatları değerlendirmek yerine alışkanlıkları içinde kendini unutarak tıpkı geceleri yatarken sesini duyduğu tıp tıp eden su damlaları gibi akıp geçen zamana yenik düşen bir adamın hikayesini anlatan Il Deserto Dei Tartari (The Desert of the Tartars) - Tatar Çölü, toplam 6 ödül kazandı.

Ordu içindeki anlaşmazlıklar, emir komuta zinciri, üst rütbelilerin lüks yaşamı ve Hitlere karsı yapılan suikast girişimi gibi konuları işleyen 1967 yapımı Peter o Tooleın başrol oynadığı bir başyapıt.

10 yaşındaki küçük kız çocuğu Zazi, taşradaki yerinden Paris'te yaşayan amcası Gabriel'in evine kalmaya gelir. Zazi'nin en büyük hayali, Paris metrosunda gezmektir. Zazi, en büyük hayalinin uğruna amcasının evinden kaçacak ve ortalığı karıştıracaktır.Raymond Queneau'nun romanından uyarlanan Zazie Dans Le Métro (Zazie in the Subway) - Zazi Metroda, Paris'e gidip ortalığı ayağa kaldıran Zazie'nin öyküsünü anlatıyor.

Orta yaş krizine giren dört erkeğin çatlayana kadar yemek yiyerek intiharını anlatan film, dünya sinemasının konusu itibariyle en ilginç filmlerinden biri. Seks, lüks yaşam ve yemek zevki üzerinden materyalist tüketim toplumu eleştirisi yapan yapıt, Ferreri’nin metaforlarla dolu üslubuyla kara mizahın en iyi örnekleri arasına girmiştir.1974 Cannes FIPRESCI ödülünün sahibi olan La Grande Bouffe (The Big Feast) - Büyük Tıkınma filmini tok karnına izlemenizi tavsiye etmiyoruz.

Başrollerinde Marcello Mastroianni ve Catherine Deneuve´ün yer aldığı 1974 yapımı Touche Pas à La Femme Blanche (Don't Touch the White Woman!), General Custer´ın son askeri harekatı öncesinde gerçekleşen olayların, anakronik bir anlayışla 70´lerin ortasında Paris´in Les Halles semtinde kentsel yenileme sırasında canlandırıldığı gerçeküstü bir farstır. Amerika yerlilerinin maruz kaldığı baskının yanı sıra Vietnam ve Cezayir savaşlarına da gönderme yapan bu kışkırtıcı ve komik film, günümüzde de siyasal sivriliğini korumayı başarıyor.

Dört yıllık evlilikleri boyunca birbirlerinden uzaklaşan bir adam ile bir kadın, adamın doğum yeri olan La Pointe-Courte adlı küçük bir balıkçı köyünü ziyaret ederler. Köyde bulundukları süre boyunca iş, eğlence, evlilik, doğum ve ölümün basit izleği çevrelerinde sürüp gider. Bu durum, yavaş yavaş çiftin hayata bakışını değiştirecek ve yeniden bir araya geleceklerdir.Fransız Yeni Dalga akımının ilk örneği olarak kabul edilen La Pointe-Courte - Paralel Yaşamlar, yönetmen Agnès Varda'nın geniş bir toplumsal-siyasal konular yelpazesini içeren bu ilk sinemasal çabası, aslında iç içe geçmiş, paralel olarak gelişen iki film olarak ele alınıyor.

Artık ünlü bir yönetmen olmuş Salvatore, 30 sene sonra bir arkadaşının öldüğü haberi üzerine doğduğu kasabaya geri döner. Kasabaya geldiğinde eski anıları canlanan Salvatore, Cinema Paradiso adlı sinemada projeksiyoncu olarak çalışan Alfred ile ilişkilerini hatırlar. Küçük bir çocuk olan Salvatore, günlerini Alfred'in yanında geçirmekte, filmlerle ilgili konuşmakta ve Alfred'in sinema konusunda deneyim ve bilgilerinden yararlanmaktadır. Babacan tavırlarıyla Salvatore'nin hayatında önemli bir yere sahip olacak Alfred sayesinde sinemaya olan aşkını ve tutkusu keşfedecektir.Sıcaklığı ve anlattığı yazlık sinema kültürüyle de Türk sinema kültürüne yakın bir noktada duran Giuseppe Tornatore'un başyapıtı Cennet Sineması, 1989 Cannes Film Festivali'nde Jüri Özel Ödülü'nü kazanmasının ardından Yabancı Dilde En İyi Film Oscarı'nı da ülkesine götürmüştü.

1938 yılında bir Fransız sömürgesi olan Senegal'in uzak ve sefil bir köyünün beceriksiz ve işe yaramaz polis şefi ayyaş Lucien, karısı dahil köyde hiç kimseden saygı görmez, sürekli itilip kakılır, aşağılanır ve hiçe sayılır. Üstelik karısı, kocasının gözlerinin önünde kendi erkek kardeşiyle ensest bir ilişki dahi kurar. Bu acınası insan herkesin şamar oğlanı haline gelmişken bir kaza her şeyi değiştirecek ve köyde sistemli bir cinayet salgını baş gösterecektir.

Film, 1950'lerde İtalya'daki küçük bir adada geçiyor. Dünyaca ünlü Şilili komünist şair Pablo Neruda, siyasi nedenler ile ülkesi dışında yaşamaya mecbur kaldığı sürenin küçük bir kısmını burada geçirir. Mektuplarını taşımakla görevli postacı naif Mario, Neruda'yla kısa zamanda mesafeli bir dostluk kurar. Usta ozanın verdiği tüyolarla hem içindeki şairi ortaya çıkarır hem de esmer güzeli Beatrice'nin kalbini kazanır.Neruda genç adama sosyalist fikirlerini aşılar ve kendini gerçekleştirmesine yardımcı olduğu Mario'nun gözünde giderek ilahlaşır. Fakat usta ozanın peşindeki siyasi rakipleri bir yerde çok uzun süre kalmasına engel olmaktadır. Ayrılık vakti yaklaşır.Yönetmen Antonio Skarmeta'nin 1983 yapımı Ardiente Paciencia isimli filminin bir remake'i olan Il Postino, orijinalinde 70'lerde Şili'deki bir sahil kasabasında geçen olayları 50'lerin İtalya'sına taşıyor. Orijinalinin aksine politik olaylara fazla bulaşmadan kolay yenilir yutulur bir film olmayı biliyor ve tarihte En İyi Film Oscarına aday gösterilen çok az sayıdaki yabancı filmden biri olarak kayda geçiyor.

Filmleriyle tam 4 kez "En İyi Yabancı Film" dalında Oscar® kazanan Vittorio de Sica, aldatma ve kadın-erkek ilişkisi hakkında 7 farklı öyküyle izleyicinin karşısına çıkıyor. Yönetmenin "İtalyan Usulü Evlilik" ve "Dün, Bugün, Yarın" filmlerinin kazandığı başarının ardından çektiği "Yedi Kere Kadın" son derece eğlenceli.\r Shirley McLaine, güçlü oyunculuğunu bir kez daha kanıtladığı filmde farklı sınıflardan, farklı dünya görüşlerine sahip, farklı durumlardaki yedi kadına hayat veriyor.\r Yastaki Paulette, kızgın Maria Teresa, kurnaz Linda, âşık Edith, hırslı Eve, umutsuz Marie ve romantik Jean, Shirley McLainein müthiş performansıyla kadın dünyasının hikâyelerini anlatıyor.