Jean Renoir’ın 1959 yapımı Le Dejeuner Sur L'herbe (Picnic on the Grass) adlı filmi, Édouard Manet’nin 1863 tarihli aynı adlı resim eserini çağrıştırmasından ötürü bu alımlama ve adlandırma meselesi, filmi gösterge bilimsel ve tarihsel olarak ele almaya itmektedir. Oldukça alışkın olunmadık bir konudur Renoir’ın bu filmde ele aldığı unsurlar; çünkü ‘klasik sayılabilecek pastoral bir özne’yi filminin çatısı yapmıştır.Çoklu kamera sistemi ile çekilen film, televizyon yapımlarından aşina olunan ancak beyaz perde üzerinde pek de rastlanılmayan bir tekniği göstermiştir. Filmdeki oyuncuların her biri Renoir’ın da tabiriyle sadece kendilerini oynamışlardır. Bu da kamera çekim açılarının güçlenmesini sağlamıştır; böylece, oyuncuların kullandığı ifadeler ve aktardığı cümleler daha keskin olmuştur. Filmde kesintisiz olarak devam eden çekim, sette bulunan sadece 7-8 kamera ile yapılmıştır. Bu, yönetmene çekimlerde büyük bir özgürlük alanı sağlamıştı çünkü bu teknik sayesinde bir sahneyi rahatlıkla kesmeden üzerinde düzenleme yapmak daha kolay olmuştu. Renoir, resim eserlerinde de olduğu gibi yaptığı filmlerde her zaman “gerçeklik” duygusunu vermeye çalışmıştı.Renoir’in filmleri her zaman iki dünya arasındaki mücadele ve zıtlıklar üzerinedir: kötülüğe karşı iyilik, cehalete karşı eğitim, ahlaka karşı ahlaksızlık, mutsuzluğa karşı mutluluk, şehre karşı kasaba vs gibi. Bu bağlamda Le déjeuner sur l’herbe iyi bir Renoir filmi örneğidir, çünkü bu filmde doğaya karşı bilim ile ilgili modern, masalımsı bir anlatı görüyoruz. Yönetmen, kendi pastoral dünyasının doğasına, aksanına, karakterlerine, sadeliğine film boyunca sahip çıkıyor. Yönetmenin kariyerinin son zamanlarına denk düşen, muhteşem renklerin senfonisi olan bu film, gündelik meselelere; bilimin, teknolojinin ve medyanın günlük yaşamdaki rolüne ışık tutar.

Gustave 'Gu' Minda gerçekleştirdiği bir tren soygunundan dolayı müebbet hapse düşmüş bir tetikçidir. Ancak bir şekilde hapisten kaçmayı başarır. Saklanmak için eski dostlarının yardımına ihtiyacı vardır. Alban ve Manuche kendisine yardım eder. Gustave, İtalya'ya kaçmak için planlar yapmaktadır fakat bunun için paraya ihtiyacı vardır. Bunun için de tekrar bir soygun işine girmesi gerekmektedir. Planları kusursuzca uygularlar ancak dahil olduğu ekipte bir köstebek vardır. Bir taraftan polis peşine düşmüşken diğer taraftan köstebekten intikamını almaya çalışacaktır.

Bir inşaat mühendisi olan Philippe Gerbier, Fransız Direnişinin en önemli liderlerinden birisidir. Kendisinden haz etmeyen bir cani tarafından yaptığı tüm gizli işler gün yüzüne çıkarılır. Gerbier bunun neticesinde bir esir kampına düşer. Bir süre sonra kamptan kaçarak kendisine bunları yaşatan vatan hainini bulmaya karar verir. Fransız Sinemasının devrimci yönetmenlerinden Melvillein Joseph Kesselin romanından uyarladığı Gölgeler Ordusu, sinema tarihinin en önemli başyapıtlarından biri olarak gösteriliyor.

Başrolünde Brigitte Bardot'nun yer aldığı bu ilginç suç filmi, dünyanın en güzel kadınlarından birinin, üstelik bir sanatçının neden birini öldürmüş olabileceği üzerine muhteşem bir tartışma koyuyor masaya.Henri-Georges Clouzot'un yönettiği La Verite (The Truth) - Hakikat, En İyi Yabancı Film dalında Oscar adaylığının yanı sıra 3 ödüle sahip bir yapım.

Şeytan Ruhlu İnsanlar olarak Türkçe’ye geçen Les Diaboliques, korku gerilim türünün en başarılıörneklerinden biridir. 1955 yapımı film, ‘’eskiler daha iyiydi’’ savını destekleyici nitelikte. Film noir,yani kara fi lm sayılan Les Diaboliques, fi lmde geçen olayların tuhaf oluşu, zalim karakterleri vekafa karışıklığı yaratması ile, bu kategoriye dahil olmuştur. Filmin daha sonra 1996 yılında SharonStone’un oynadığı bir versiyonu daha yapılmıştır ama Henri-Georges Clouzot’unki gibi bir başarıyaulaşamamıştır asla.Film, Pierre Boileau ve Thomas Narcejac’ın birlikte yazdıkları Celle Qui N’était Plus (1952) isimliromandan uyarlanmıştır. Hatta söylentiye göre, romanın fi lm haklarını satın almak isteyen bir diğerisimde A. Hitchcock’tur ama birkaç saatle bunu kaçırmıştır. Bu fi lmden sonra Hitchcock’un namıPsycho (1960)’yu çekene kadar Clouzot’ta kalmıştır.Les Diaboliques, Michel, kalp hastası eşi Christine ve metresi Nicole arasında Fransa’da bir yatılıokulda geçer. İki kadında birbirinden haberdardır ve Michel hem karısına hem de ilk günden itibarenNicole’e zalimce davranır. Bütün bunlardan usanan iki kadın, Michel’i ortadan kaldırmak üzere birplan yaparlar. Önce zehirleyip, sonra banyo küvetinde adamı boğarlar. Cesedi ise cinayet olduğununfark edilmemesi adına, okulun havuzuna atarlar fakat sonrasında ceset bir türlü bulunamaz.Siyah beyaz olmasının da getirdiği kasvetli yapısı, karakterlerin kimi zaman tedirgin edicisakinliğiyle, kimi zaman da bakışlarındaki korkuyla, özellikle de Christine’in yaşadıklarıyla izleyiciyifilmin içine sürüklüyor. Film, bir de korku-gerilim fi lmi olunca, kalp hastası bir karakterin olması, heran beklenmedik bir şeyler olabileceği izlenimi yaratıyor, o yüzden fi lmden kopamayarak pür dikkatizliyorsunuz filmi. Zaten fi lm de izleyicinin dikkatini dağıtmadan, izleyiciyi akıştan koparmadanizlettriyor kendini, 114 dakika boyunca su gibi akıyor zaman.Filmdeki küvet sahneleri ve Hitchcock’un Psycho (1960)’sunda geçen duş sahneleri birçok kişiyiderinden etkilemiş olacak ki, bu konuda Hitchcock’un bir mektup aldığı söylenir. Mektupta, mektubuyazan adamın kızının fi lmlerden çok etkilendiği; bu yüzden banyo yapamayıp, duş alamadığı ve budurumdan çok müzdarip olduğunu anlatır ve ne yapacağını sorar Hitchcock’a. Ve yine söylenenleregöre Hitchcock şu cevabı verir: ‘’Kuru temizlemeciye gönderin.’’Les Diaboliques, takdir ve olumlu eleştirilerin dışında, 1955’te en iyi yabancı dilde fi lmkategorisinde “New York Film Eleştirmenleri Ödülü”nü almıştır. Bunun dışında Edgar Allan Poe veLouis Delluc olmak üzere 2 ödülü daha vardır. Film izlerken gerilmeyi seviyorsanız, bu siyah beyazFransız filmi size beklediğinizden çok daha fazlasını verecektir.İyi seyirler..