Aralık 1825'te, çoğu oldukça zengin ve asil Rus ordusunun seçkin üyeleri, otokratik ve zorba Çar Nikolay'a karşı devrimi hızlandırmak için harekete geçtiler. Ya Rus halkının kabul ettiği bir anayasa hazırlanacak ya da Çar tahttan indirilecekti. Devrim başarısız oldu ve isyancılar (Aralıkçılar olarak bilinirler) hapishane ya da madende çalışmak üzere Sibirya'ya sürüldü. İsyancıların eşleri, kocalarıyla birlikte acımasız Sibirya bölgesinde kalma ihtimaliyle karşı karşıya kaldı. Bu kadınlar arasında yakında gönderilecek bir erkeğe aşık olan Fransa'dan sürülmüş bir prenses vardı. Film, bu koşullara rağmen, kurbanlarının öyküsünü ve sevdikleri insanlarla tekrar bir araya gelme isteklerini anlatıyor.

Andrei Tarkovsky’nin yurtdışında çekilmiş ilk filmi olma özelliğine sahip yapıtın başrollerinde Oleg Yankovsky, Erland Josephson ve Domiziana Giordano yer almaktadır. Film, 1983 Cannes Film Festivalinde üç dalda ödül almış ve Altın Palmiyeye aday gösterilmiştir. Rus şair Andrei, müzisyen Sosnovsky’nin hayatını araştırmaya başlar ve bu süreç zamanla kendisi için içsel bir serüvene dönüşür. Felsefe ve şiirin bolca işlendiği edebiyat dolu bu otobiyografik film, alışılmış tarzın dışındaki monologlarıyla dikkatleri çeker. Tanınmış bir Rus şair olan Andrei, 18. yüzyılda yaşamış ve Bolonyada eğitim görmüş memleketlisi müzisyen Sosnovskynin hayatını araştırmak için İtalyaya gelir. Güzel İtalyan tercümanı eşliğinde Toskanadayken mutsuz evliliğinin, karısının ve çocuklarının Rusyadaki hatırası onu avlar. Seyahati giderek içsel bir serüvene dönüşürken mistik bir aydınlanma, şairin yolunu aydınlatacaktır.

Birçoklarına göre Tarkovsky’nin en derinlikli eseri olan Ayna, yönetmenin kendi yaşamından yola çıkarak aşk, anılar, bağlılık ve belki de hayatın kendisi üzerine şiirsel bir film. Tarkovsky’ninki olup olmadığı belirsiz, orman içinde bir kulübede, 2. Dünya Savaşı’nın öncesinde, yönetmenin eski karısı, annesi, babası, kendi ve ebeveynlerinin kuşakları arasında gidip gelerek anlatılan bir rüya, Ayna’nın yansıttıkları.Efsanevi yönetmenin anne ve babasının gerçekten iştirak ettiği film, ailenin evlerinin eskiden bulunduğu aynı yere hakikaten inşa edilen bir kulübede çekildi. Baba Tarkovsky şiirlerini kendi sesiyle okudu. Anne ise kameranın karşısına geçti.İzleyiciyi otobiyografik bir yolculuğa çıkaran Zerkalo, 40’larında bir adam olan Alexei’nin hatıralarına dayanmaktadır. Savaş öncesi, sırası ve sonrası olarak ayrılabilecek 3 zaman periyodu boyunca Alexei’nin düşünce ve hislerini aktaran film, aynı zamanda devrim zamanı Rusya’sının geniş bir panoramasını sunmaktadır. Tarkovski, Zerkalo’da büyük ölçüde kendi ailesine ve gençlik dönemine yer vermiştir. Flashback’ler ve tarihi çekimler eşliğinde oluşturulan gerçekliğe yönetmenin bu otobiyografik katkıları da eklenince ortaya tutkulu, şiirsel ve yaşayan bir film çıkmıştır. Tarkovski’nin yoğun anlatımı ve sinematografik araçlar kullanımı sebebiyle film, izleyicisinden özel bir dikkat ve özveri beklemektedir.