Lars von Trier'den ('kötü' olan - 'Antichrist' ve 'Nymphomaniac'ı yöneten) önce Marco Ferreri vardı. İtalyan senarist ve yönetmen, 1976'da 'La dernière femme'ı çektiğinde, burjuva izleyicileri (ve Cannes Film Festivali jüri üyelerini) dört erkeğin ölene kadar yemek yemek için bir araya geldiği 'La grande bouffe' filmiyle şaşkına çevirmişti. Ferreri, erotik drama 'La dernière femme' ile muhtemelen yine sınırları keşfetmeye koyuldu ve insan arzularıyla ilgili başka bir temayı ele aldı: cinsellik ve bunun erkekler ve kadınlar tarafından algılanma biçimleri. Sonuç, istediği gibi tartışmalı bir film oldu, birçok sinema pazarında yasaklandı veya belirli izleyiciler için sınırlandırıldı, sonu sinema tarihinde bir efsane haline geldi. Bu Marco Ferreri'nin son 'şok edici' filmi olmayacaktı. Ben bu filmi yapıldıktan neredeyse yarım yüzyıl sonra izledim. İnanıyorum ki bugün çekilmiş olsaydı, film daha tartışmalı olmasa bile en az onun kadar tartışmalı olurdu. Ama aynı zamanda pek çok soruyu gündeme getiren, hem tema hem de yaklaşım açısından cesur, mükemmel oyunculuklar sergileyen, ünlü oyuncuların kariyerlerinin en ilginç rollerinden bazılarını canlandırdığı ve sıcak tartışmalara yer bırakacak kadar gizem ve belirsizlik içeren bir film.'La grande bouffe'daki zengin sınıfa mensup karakterlerin aksine, 'La dernière femme'ın kahramanları, binaların dikdörtgen yapaylığı ve iç mekanların sıradanlığıyla tedirgin edici bir kentsel çevrede yaşayan sıradan insanlardır. Filmin ilk sahnesinde mühendis Gérard büyük bir kimya fabrikasındaki işinden kovulur, ancak bu durumdan hiç etkilenmiş görünmez. Onun derdi bir yaşındaki oğlunu büyütmek ve özellikle kadınların peşinden koşmaktır. Çok geçmeden, karısının kendisini feminist bir siyasi kariyere adamak ve belki de lezbiyen bir ilişki sürdürmek için onu çocuğuyla birlikte terk ettiğini öğreniriz. Gérard, oğlunu getirdiği kreşin güzel bakıcısı Valerie'yi eve getirir. Sıradan bir kaçamak olarak başlayan ilişki karmaşık bir hal alır. Gérard ve Valerie birbirlerine hiç uymuyor gibi görünmektedir, her ikisinin de bir ilişkide aradıkları şey Mars ve Venüs arasındaki ilişki kadar farklıdır. Birbirlerini sevmiyorlar, bol bol seks yapıyorlar ama ikisi de ilişkilerinde tatmin bulamıyor, mutluluktan bahsetmeye bile gerek yok. Valerie çok mu olgunlaşmamış? Gérard çok mu bencil? İkisi de birbirini ne sevebiliyor, ne ayırabiliyor, ne de yok edebiliyor. Belki de sadece kendilerini.Oyunculuk performansları müthiş. Gérard Depardieu burada ilk büyük rollerinden birini, karakterin içinde eridiği ve aynı zamanda ona hükmettiği, fiziksel güç ve kırılganlığın, samimiyet ve ölçülü şiddetin bir karışımı olan yaratımlarından birini oynuyor. Ornella Muti büyüleyici bir güzelliğe sahip, aynı anda hem dışı çekici hem de içi soğuk, siyasi militanlık için kocasını ve çocuğunu terk eden beyinsel eşin tam tersi. Karakterler yoruma açık ve her bir izleyicinin hangisinin kurban olduğuna karar vermesi gerekecek....

Orta Çağ'da, Martin Guerre, savaş yüzünden çocukluğundan beri görmediği, Fransa'nın göbeğinde yer alan kasabasına döner. Kimse onu tanıyamaz ve çocukluğunda onu bilen insanlar, onun Martin olduğundan şüphe etmektedirler. Ancak Martin ailesi ve arkadaşları hakkında her şeyi bilmektedir, en ilginç ve sıra dışı şeyleri bile. Kasabaya gelen bu adam gerçekten Martin Guerre midir?

Film, Salome mitini sinema uyarlamak üzere Louvre'ya giden Tayvan'lı bir yönetmenin öyküsünü konu ediniyor...Tsai Ming-liang'ın yönettiği Visage (Face) - Yüz, Cannes'da Altın Palmiye adayıydı. Filmin toplam 5 ödülü bulunuyor.

Amansız bir hastalığa yakalandığı için ölümü artık an meselesi olan yazar Louis-Jean Knipper, 12 yıldır hiç görmediği ailesini ziyaret ederek onlara veda etmeyi planlamaktadır. Ancak aile üyelerinin bunca yıl sonra gelen ziyarete farklı tepkileri olacaktır: Neredeyse hiç görmediği küçük kız kardeşi Suzanne, etrafındaki herkese öfke saçan ağabeyi Antoine ve annesinin onunla paylaşmak istedikleri farklıdır. Louisnin kendisi hakkındaki acı gerçeği ailesine anlatması kolay olmayacaktır.

Bu yıl Tom Çiftlikte ile festivalin Uluslararası Yarışması’nda yer alan Xavier Dolan’ın bir önceki filmi Laurence Anyways 10 yıla yayılan benzersiz bir aşk öyküsü. 80’lerde başlayan filmde, Melvil Poupaud ameliyatla kadın olmak isteyen yazar ve edebiyat öğretmeni Laurence’i canlandırıyor. Kız arkadaşı Fred’e (müthiş bir performans sergileyen Suzanne Clément) yanlış bedende doğduğunu açıkladığında, inanılmaz zorluklara yıllar boyunca birlikte göğüs gerecek bir ikiliye dönüşüyorlar. Dolan’ın sinemasında olgunlaşma dönemine işaret eden bu melodram, 3 saate yakın süresine rağmen seyirciyi asla avucunun içinden bırakmıyor.

Jean-Luc Godard'ın yönettiği film, gündelik baskı düzeni içinde kendilerini farklı şekillerde kurtarmaya çalışan üç karakterin hayatından birkaç günü konu ediniyor. TV yapımcısı Paul Godard, eski sevgilisi Denise ve Paul'ün geçmişte birlikte olduğu bir fahişe olan Isabelle... Denise, Paul'den ayrılıp işini de bırakıp köye taşınmak ister. Isabelle, belalısından kurtulup kendi hesabına çalışmak niyetindedir. Paul ise sadece hayatta kalmaya bakmaktadır.Godard'ın politik denemeler ve videoyla ilgilendiği 70'lerin ardından sinemaya dönüş filmi olan, başrolünde Isabelle Huppert'ın yer aldığı Sauve Qui Peut (La Vie) (Every Man for Himself) - Herkes Başının Çaresine Baksın, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye adayıydı.

Monique'in sayılı günleri kalmıştır. Sadakatsiz kocası, hayırsız ve babası gibi uçkuruna düşkün oğlu ve gelini, kendisinin etrafında toplanır. Yaşlı kadın ölüm döşeğindeyken, onların hayatla oyun oynamalarını izleriz...Maurice Pialat'ın yazıp yönettiği ve kendi hayatından izler taşıyan filmi La Gueule Ouverte (The Mouth Agape), yönetmenin finansal açıdan tek zarar eden filmi olmakta.

Orta sınıftan bekâr ve liberal görüşlü bir inşaat müteahhidi olan Simon Léotard, gönülsüzce orta yaşa doğru ilerlemektedir. Orta yaş bunalımıyla cebelleşen Simon, çevresindeki toplumsal gelişmelere karşı tamamen ilgisiz kalır. İşadamı, yaşlanmaya karşı dozu artmış bir cinsel yaşantıyla karşı koymaya çalışır, ama kadınların artık gençliğinden hatırladığı aynı itaatkâr yaratıklar olmadığını fark eder. Bir gün Simon, 22 yaşındaki Mado'yla tanışır...

’Pamela’yı Takdim Edebilir miyim?’ adlı filmin çekimleri sırasında yaşanan acı-tatlı olayları beyazperdeye taşıyan öykü, sinema sanatının tüm zorluklarıyla boğuşarak hedefine ulaşmayı seçen yönetmen François Truffaut’nun, sinemaya ve sinemacılara bir saygı duruşu adeta. Film içindeki filmin yönetmenini Truffaut’nun bizzat kendisinin canlandırdığı yapım; makyözünden dublörüne, yapımcısından sahne amirine, yönetmen asistanından klaketçisine kadar bir filmin her alanında çalışan emekçilere adanmış izlenimi veriyor.

Bertrand Morane'nin cenazesinde 40 yaşındaki mühendisin sevdiği birçok kadın vardır. Geçmişe dönüşte Bertrand'ın hayatı ve aşk ilişkileri otobiyografik bir roman yazarken kendisi tarafından anlatılır. Pek de yakışıklı sayılamayacak bir adam, kadınlar üzerindeki etkileme gücünü keşfeder ve maceradan maceraya koşar...

Alex çocukluk aşkı eşinin 8 sene evvel vahşice öldürülmesinin ardından bir türlü kendisini toparlayamaz. Katil işlemiş olduğu tüm cinayetleri itiraf etmesine rağmen Margot'yu öldürdüğünü hep inkar etmiştir. Margot'nun cesedi üzerinde yapılan bütün araştırmalar ise katilin aynı kişi olduğunu göstermektedir.Seneler sonra Margot'nun cesedinin bulunduğu yerin yakınında aynı şekilde öldürülmüş 2 cesedin daha bulunması soruşturmayı yeniden başlatacaktır.Bu arada Alex kimden geldiği belli olmayan bir e-mail alır. Maildeki linke tıklayınca karısının kalabalık çekilmiş bir videosunu görür. Esrarengiz e-mailler ve tekrar açılan soruşturma ile nefes kesen bir kovalamaca başlayacaktır.

Remy asık suratlı, müzik kariyerinde hiçbir yere varamayan, eşi Martine'le olan 8 senelik evliliği çökmeye başlayan birisidir. Martine bir araba kazasında ölür ve Martin'in on dört yaşındaki kızı Marion babasının yanına taşınmaktansa Remy'nin yanında kalmayı istemektedir. Remy bu fikri beğenir: Marion'u sevmektedir, onu kendisi yetiştirmiştir ve Marion ona duygusal bir sorumluluk getirmektedir. Marion'un babası bu duruma itiraz eder, ama Marion çok isteklidir ve sonunda babası mecburen yumuşar. Marion kısa süre sonra Remy'ye onu çekici bulduğunu, artık kendisnin de "bir kadın" olduğunu ve neden sevgili olamayacaklarını sorar. Remy bu teklif karşısında dehşete düşer, fakat Marion'un babasıyla geçirdiği Noel esnasında Marion'u özlediğini fark eder. Sevgili olsalar ne olur? Ya sonrası? Ya Remy'den daha yaşlı bir kadın bu tabloya girerse?