Bertrand Tavernier uzun metrajlı ilk filminde (Saint-Paul Saatçisi / L’Horloger de Saint-Paul / The Clockmaker, 1974) George Simenon’un bir romanını sinemaya uyarlamış ama bu arada hem olayı Lyon şehrine taşımış, hem de polisiye dozu azaltıp hikâyeyi bir babanın oğluyla ilişkisi üzerinden anlatmayı tercih etmiş. Üstelik bunu oğulu değil de babayı eksene alarak yapmış. Fakat bu arada toplumsal – politik altyapıyı da hakkıyla filme dahil etmiş. Zaten bu filmin en başarılı yönü toplumsal ve bireysel katmanları ustaca harmanlamış olması.Lyon’un sinemadaki bir numaralı övüncü Lumière Kardeşler’dir, onların hemen ardından Bertrand Tavernier gelir. 1941 doğumlu Tavernier henüz bir hukuk öğrencisi iken film eleştirileri yazmaya başlıyor ve Fransız Yeni Dalgası’nın bir parçası haline geliyor. Tavernier yetmişli yıllarda film yönetmeni olacak, böylece çocukluk hayalini gerçekleştirmiş olacaktır. İlk uzun metrajlı filmi “Saint-Paul Saatçisi” ile Cannes’da jüri özel ödülünü kazanarak dikkatleri üzerine çeken Tavernier’nin daha sonra yöneteceği çok sayıda filmin hepsi de belli bir düzeyin üstünde olacaktır.Bertrand Tavernier’nin sinemasını tanımak isteyenlere üç filmini öneriyorum: Bir, Romy Schneider’li “Ölümü Beklerken / La Mort en Direct” (1980), iki, “Kırda Bir Pazar / Un Dimanche a la Campagne” (1984) ve üç, “Round Midnight” (1986).Tavernier’nin adı Lyon şehri ile birlikte anılır. Paris’in gölgesinde kalmış görünen Lyon, gerçekte Fransa’nın toplumsal olaylar tarihinde önemli bir yer tutar. Dokumacılık sayesinde zenginleşmiş yeni burjuva sınıfı aristokrasi ile işbirliği yaptığı için Lyon, Fransız İhtilali’ne muhalif kalmış, Robespierre’in şehrin tümden yok edilmesi emrini geri alması çok zor olmuştur. Fakat sadece egemen kesimlerin değil, dokuma makinesinin mucidi Jacquard ile Lyonlu dokuma işçileri de tarihte hatırı sayılır izler bırakmıştır. Örneğin 18 Mart – 28 Mayıs 1871 tarihli Paris Komünü’nü iyi biliriz ama 1870 Eylül’ünde ve 1871 Mart’ında kurulmuş iki Lyon Komünü’nü duymamışızdır.  1968’in sıcak toplumsal olayları sırasında Lyon Üniversitesi’nin de işgal edildiğini hatırlatalım. İşte “Saint-Paul Saatçisi”nde izlediğimiz Lyonlular böyle bir tarihsel mirasa sahiptir.Filmimiz, gecenin bir vaktinde “Lyon 15 km.” tabelasının yanından geçen bir trenin görüntüleriyle açılır. Küçük bir kız çocuğu trenin penceresinden bakarken alev alev yanan bir araba görür. O küçük oyuncunun, yönetmenin kızı Tiffany Tavernier olduğunu da geçerken söyleyelim. Yanan arabayı gördüğümüzde, filmin en dramatik öğesi ile tanışmış oluruz; çünkü sonradan öğreniriz ki o aracın içinde daha önce öldürülmüş bir adam vardır.Daha sonra yönetmen bizi bir lokantada yemek sonrası sohbet eden erkekler grubuna götürür. Grup De Gaulle’cü partinin zaferini duyuran radyo haberiyle hayal kırıklığına uğramıştır ama bir yandan da idamların televizyonda, hem de ailelerin izleyebileceği saatlerde gösterilmesi önerisi gibi fantaziler havada uçuşmaktadır. İşte topluma ayak uydurmuş baba, saat...

Roland Wolf, kendisini taşradaki malikanesine davet ederek birkaç gün sürecek uzun röportajlar vaat eden bir TV yarışma programı sunucusu çok iyi tanışmış Christian Legagneur hakkında bir kitap yazmak istiyor. Ancak Legagneur'un kahkahası ve kolay samimiyeti bir kitap için içerikten yoksun ve o sürekli atılarak Wolf'a daha sonra daha fazla zaman vaat ediyor. Wolf'un kendi maskesi var gibi görünüyor: Yanında bir silah getirmiş ve yakın zamanda malikaneye misafir olarak gelen bir kadını merak ediyor. Ayrıca Legagneur'un vaftiz çocuğu Catherine de akıl hastalığından iyileşmekte ve Legagneur ile sekreteri tarafından ziyaret edilmektedir. Wolf masaları karıştırırken ölümcül bir komplo keşfeder. Artık ev sahibini ile gerilim dolu bir süreç başlar.

1900'lerin başında bir yaz. Dul, yaşlı bir ressam olan Bay Ladmiral'in kırsal bölgede, Paris'ten trenle ulaşılan güzel bir evi vardır. Yağlı boya tablolar ve renkler eve sıcak bir hava vermektedir. Evde hizmetçisiyle yalnız yaşayan Bay Ladmiral, karısı ve iki çocuğuyla kentten kendisini ziyarete gelecek olan oğlunu beklemektedir. Birlikte yine sıradan bir pazar günü geçireceklerdir. Bir zamanlar bu evin küçük kızı olan Irène de haber vermeden tüm şen şakraklığıyla, tıpkı bir kelebek gibi aralarına katılır. Ancak görünürdeki coşkusunun ardında, Irène'nin de gizlediği bir takım duygular, mutsuzluklar vardır...

Başarılı bir cinayet filmi olan Compartiment Tueurs (The Sleeping Car Murder) - Caniler Treni, Costa-Gavras'ın ilk uzun metrajlı filmi olma özelliğine sahip. Filmin iki de ödülü bulunuyor.

Orta yaş krizine giren dört erkeğin çatlayana kadar yemek yiyerek intiharını anlatan film, dünya sinemasının konusu itibariyle en ilginç filmlerinden biri. Seks, lüks yaşam ve yemek zevki üzerinden materyalist tüketim toplumu eleştirisi yapan yapıt, Ferreri’nin metaforlarla dolu üslubuyla kara mizahın en iyi örnekleri arasına girmiştir.1974 Cannes FIPRESCI ödülünün sahibi olan La Grande Bouffe (The Big Feast) - Büyük Tıkınma filmini tok karnına izlemenizi tavsiye etmiyoruz.

Başrollerinde Marcello Mastroianni ve Catherine Deneuve´ün yer aldığı 1974 yapımı Touche Pas à La Femme Blanche (Don't Touch the White Woman!), General Custer´ın son askeri harekatı öncesinde gerçekleşen olayların, anakronik bir anlayışla 70´lerin ortasında Paris´in Les Halles semtinde kentsel yenileme sırasında canlandırıldığı gerçeküstü bir farstır. Amerika yerlilerinin maruz kaldığı baskının yanı sıra Vietnam ve Cezayir savaşlarına da gönderme yapan bu kışkırtıcı ve komik film, günümüzde de siyasal sivriliğini korumayı başarıyor.

İtiraf, Artur London'un aynı isimli otobiyografik romanında beyazperdeye uyarlanmış ve başrolünü Yves Montand'ın oynadığı 1970 tarihli film. 1952 Prag Mahkemeleri döneminde Çekoslovakya'da yaşananları konu edinir.