Marc Allégret’in 1955 yapımı, Brigitte Bardot’un ilk dönem filmlerinden Futures Vedettes, konservatuarın çapkın öğretmeni Eric Walter’ın (Jean Marais) genç öğrencilerini aşkla ve hayal kırıklığıyla eğitmesini konu alıyor. Brigitte Bardot, Fransa’nın en ikonik karakterlerinin başında gelir. 50’li yıllarda başlayan sanat yaşamı ile özgür Fransız kadınını temsil ederek, kadın bağımsızlığının ve cinsel özgürlüğün simgesi olmuştur. Futures Vedettes’de Sophie Dimater (Brigitte Bardot) öğretmeni Eric Walter ile gönül ilişkisi yaşar. Walter’ın eski eşiyle tekrar birlikte olmasıyla Sophie’nin aşk acısını sanatına yansıtması, sanat eğitiminde ne kadar ileri gidilebileceğinin ilk örneklerinden birini oluşturur. Şiirsel Gerçekçilik’in en belirgin özelliği, karakterlerinin umutsuz, melankolik, intihara meyilli olmasıdır ve bu karakterler Futures Vedettes’de çokça karşımıza çıkar. Eric Walter’ın bir diğer aşk yaşadığı öğrencisi Elis Petersen (Isabelle Pia) da annesinin ölümü sonrası kendisini Walter’ın kollarında teselli ararken bulur. Beklediği aşkı bulamayınca da intihara kalkışır ama piyano öğretmeni Clement (Yves Rovert) sayesinde bu düşüncesinden vazgeçer. İki kalbi kırık kızın son sahnede tüm yaşananları “Bütün bunları bir rüyaymış gibi kabul edelim.” diyerek kendilerini teselli etmesini, Şiirsel Gerçekçilik’e yaraşır şairane bir son olarak düşünebiliriz.

On kişi, hafta sonunu geçirmek için Bay Own tarafından bir adaya davet edilir. Ama Bay Own adada değildir. Akşam yemeğinde, bazı görüntüler gösterilir. Görüntülerle adada bulunan insanlar cinayetten suçlanır. Ama aniden içlerinden biri ölür, sonra da bir diğeri... Ölen iki kişiden birinin Bay Own’un katili olduğu düşünülür. Ancak şüphelenilen kişi bir süre sonra öldürülmektedir. Peki ya katil kimdir?

Greta Garbo'nun başrolünde yer aldığı 1931 yapımı Mata Hari, Birinci Dünya Savaşı sırasında Almanya için casusluk yapmakla suçlanan egzotik bir dansçı olan Mata Hari'nin hayatının yarı kurgusal bir anlatımını sunuyor bizlere.

Amerikalı bir kaçakçı olan Guy Van Stratten, çıktığı İtalyan hapishanesinden bir servetle dönme şansını elde etmek üzeredir. Ölümüne tanık olduğu Bracco isimli bir adam son sözlerinde Gregory Arkadin isimli birinin servetinden bahsetmiştir. Elindeki bu sınırlı miktardaki bilgiyle yola çıkan Stratten, bir şekilde Arkadin'e ulaşmaya başarır. Arkadin, amnezik problemleri olduğunu ve bu yüzden 1927 yılından önce yaşadıklarını hatırlayamadığını söyler ve Stratten'i kendi geçmişini araştırması için görevlendirir. Guy, birçok ülkede onlarca karakterle tanıştığı bu yolculuğun sonunda neyle karşılaşacaktır?

Stenograf Alice Sycamore, çalıştığı şirketin başkan yardımcısı da olan patronu Tony Kirby’ye aşıktır, seçkin şirketse patronunun açgözlü babası Anthony P.Kirby’ye aittir. Baba Kirby, silah ticaretinde tekel olmaya çalışmakta ve 12 blokluk bir bölgede son ev olan Alice’in dedesi Martin Vanderhof’un evini satın alması gerekmektedir. Bununla birlikte, Martin, bireyleri para yerine arkadaş edinmeye ve eğlenmeye önem veren anarşik ve uçuk bir ailenin reisidir. Tony, Alice’e evlenme teklif ettiğinde; basit ve çılgın ailesinin züppe Kirby’lerle tanışmasının zaruri olduğunu söyler, Tony kararlaştırılandan bir gün önce Alice’i ve ailesini ziyaret etmeye karar verir. Kaçınılmaz bir sınıf ve yaşam tarzı çatışması vardır, Kirby’ler Sycamore’ları küçümseyerek reddeder ve Alice, Kirby ailesinin hayatını değiştirerek, Tony ile olan ilişkisini bitirir...