Hikâye iki dünya savaşı arasında geçmektedir. Topalovic ailesi beş kuşak erkekten oluşmaktadır: en genci 25, en yaşlısı ise 120 yaşındadır. Ailenin en genç üyesi, onlarca yıldır nesilden nesile ailesinin mesleği olan cenaze levazımatçılığını sürdürmeyi reddettiği için aile içinde çatışmalar çıkar. Tabut üretimi giderek daha kârlı hale gelir, yeni teknolojiler ortaya çıkar, defin işlemleri daha hızlı ve kolaydır, krematoryum dönemi başlamıştır. Ancak ailenin en genç üyesi Mirko bu işle ilgilenmiyor. O, "daha iyi, daha güzel ve daha dürüst bir mesleğe" inanmaktadır. Bu inancında kız arkadaşı Kristina ve küçük bir sinemanın sahibi olan en iyi arkadaşı Djenka tarafından desteklenir ve cesaretlendirilir. Topalovic şirketine tabut tedarik eden Kristina'nın babası Billy Python, kazançtan daha büyük bir pay, yani adil bir iş ve kâr paylaşımı talep etmektedir. Böylece bu iki aile karşı karşıya gelir. Hesaplaşmada her yol mübahtır. Bu Balkan tarzı Amerikan gangsterliğidir. Hem arkadaşı hem de kız arkadaşı ona ihanet ettiği için büyük hayal kırıklığına uğrayan Mirko cinayet işler. Bir katil olarak ailesinin yanına döner ve ailenin yeni lideri, gücünün ve iktidarının farkında, temel ahlaki ilkesi acımasızlık olan yeni neslin bir temsilcisi olarak kollarını açarak karşılanır.

İtalya'da geçen hikaye, 1944'te Alman işgal ordusunun her şeye hükmettiği 2. Dünya Savaşı sırasında, müttefik kuvvetlerin gelmesinden hemen önce geçiyor. Crawford burada oğlu Almanlar tarafından vurulan bir doktoru canlandırıyor. Elbette artık hayattan beklentisi kalmamıştır. Alman subay doktoru olarak görevine devam etmektedir. Bir gün Alman birliklerinin tam ortasına bomba atar. Çok sayıda asker ve subay öldürülür. Bir süre sonra Nazi birliklerinin baş subayı, patlamanın sorumlusunun doktor olduğundan şüphelenir. Kendisinin bildiğini ona bildiriyor...

Bir Yugoslav adamın savaş boyunca tanıktan kurbana, oradan da saldırgana gidişini konu alan epizodik bir İkinci Dünya Savaşı draması. Tri (Three) - Üç, Aleksandar Petrović'in yönettiği 1965 yapımı bir Yugoslav filmidir. 39. Akademi Ödülleri'nde Yabancı Dilde En İyi Film Akademi Ödülü'ne aday gösterildi.

Bora, Sombor'da yaşayan ve kaz tüyü ticaretiyle uğraşan çekici bir çingenedir. Topraklarını, en büyük rakibi Mirta`nın alanından ayırmıştır. Bora evli ve çocukludur; ancak zamanının büyük bölümünü içki içerek, kumar oynayarak geçirmektedir. Bora aynı zamanda Mirta`nın evinde besleme olarak yaşayan Tisa`ya aşıktır ve onu elde etmeyi kafasına koymuştur. Mirta ise ne olursa olsun bunu engellemeye çalışır, aslında o da Tisa'ya sahip olmak istemektedir.

İlija Cvorovic, Sosyalist Yugoslavya Federasyonu’nda yaşayan sade bir vatandaştır. İmkansızlıkları yüzünden bahçedeki küçük barakasını, yurt dışında yaşamış ve yıllar sonra geri dönmüş Yugoslav bir iş adamına kiralamaya razı olur. Kiracısının kapitalist ve sistem karşıtı bir ajan olduğunu düşünmeye başlayan İlija, gönülden bağlı olduğu devletinin istikrarı için kendini görevlendirir...Yugoslav tarihinin en iyi filmleri arasında gösterilen Balkanski Spijun (Balkan Spy) - Balkan Casusu, yıllar geçse de unutulmayacak bir yapım.

Specijalno Vaspitanje (Special Education) - Özel Eğitim, tek başına kalan ve küçük hırsızlıklar yapan bir çocuğun ıslah evine gönderilmesi ve orada yaşadıkları üzerine bir Goran Markoviç filmi.Eğitimciler ve çocuk suçlular için bir evde eğitim görenler aynı sınavda: Yaklaşın, adam olmak için ruhuna bir göz atın. Eski rehabilitasyon yöntemlerini reddetmeye çalışan küçük, ihmal edilmiş erkek-suçluların ve öğretmenlerinin hikayesi.

Yönetmen Goran Markovic'in kendi çocukluk anılarından yansımalar içeren Tito i Ja (Tito and I) - Tito ve Ben, Tito Yugoslavya'sının sakin günlerinde, 1950’li yıllarda geçiyor. Filmin başında Zoran adlı 10 yaşındaki tonton bir çocuğun aile yaşamını bütün ayrıntılarıyla izliyor, ardından ülkenin kırsal kesiminde uzun bir yolculuğa çıkıyoruz. Zoran, Tito’yu ‘anne babasından bile daha çok’ sevdiğini anlatan şiiri sayesinde, gözüne kestirdiği kızın da katılacağı yarışmayı kazanmış ve Mareşal’in memleketi Kumroveç’e gidecek yürüyüş ekibine seçilmiştir. Ne var ki, ekibin başında düzen-nizam düşkünlüğüyle Stalin’e bile rahmet okutan bir öğretmen vardır...Goran Markoviç, tıpkı Paskaljeviç, Kusturica ve Sdrjan Karanoviç gibi Yugoslav sinemasının ‘Çek Ekolü’nden geliyor; yani Prag’daki ünlü sinema okulu FAMU’da yetişenler arasından. Filmlerinde ülkelerine belli bir mesafeden bakmaya çalışan sinemacıların, daha çok buradan mezun olanlar arasından çıkması bir tesadüf değil. Nitekim Markoviç’in yapıtları, hep kendi toplumuna ve o toplumun bireylerine farklı açılardan tutulmuş birer ayna gibidir.Filmin çekimlerinin, Yugoslavya’da iç savaşın ilk kıvılcımlarının çaktığı döneme denk gelmesi ise kaderin garip bir cilvesi olarak kaldı. Miloseviç’e ve temsil ettiği şeylere en başından beri muhalif konumunu koruyan Markoviç, Tito ve Ben’i çektikten sonra, ülkesinin karanlık bir tünele girdiğine ve artık istediği gibi film çekemeyeceğine kanaat getirdi. Bu dönemde, düşlediklerini daha özgürce gerçekleştirebileceği tiyatroya yöneldi.

Tarih 5 Nisan 1941… Savaşın kapısında olduğu karışıklık içindeki Sırbistan topraklarında, Belgrad’a gitmek için otobüs bekleyen bir savaş gazisi, 2 çingene, bir Nazi sempatizanı, bir şarkıcı, bir hastalık hastası, bir avcı ve yeni evli bir çift. Bu kozmopolit güruha bir nevi önderlik eden paragöz ama aynı zamanda da prensip sahibi otobüs işletmecisi ve oğlu. Bu garip tayfanın hâlihazırda kendi başlarına açacakları dertlerden başka bir de savaşı bekleyen tedirgin Sırbistan insanıyla yaşayacakları münasebetlerden ortaya çıkacak huzursuzluklar söz konusu olunca; Belgrad’a kadar giden bu uzun ve çetrefilli yol bir şetaret havasına bürünüyor.