Ünlü bir yönetmen olan Mario Suarez karısı Laura tarafından terk edilmiştir. Üzüntüsünün üstesinden gelebilmek için kendisini Tango adında bir müzikal yapmaya adar. Müzikal için oyuncu seçimlerinin yapııldığı bir günde Elena Flores adlı genç ve güzel bir dansçıyla tanışınır. Ancak bu güzel kadın, oyunun en büyük yapımcısı olan Angelo Larrocànın metresidir ve Larroca işine karışılacak adamlardan değildir. Mario oyunda Arjantinin siyasi tarihini betimler ve bu yapımcıların pek te hoşuna gitmez.

Tangolar: Gardel’in Sürgünü, çoğunluğu Arjantinli ve Uruguaylı göçmenlerden oluşan ve Paris’te sürgün hayatı yaşayan bir grup insanın hikâyesini anlatır. Filmin ana karakteri Juan Dos, insanın sürgün olduktan önceki ve sonraki deneyimini ele alan ve tango, komedi ve trajedinin birleşiminden oluşan müzikal bir oyun sahneye koymak ister. Filmde bize hikâyeyi María anlatır. Sürgün bir kadının kızı olan María, Juan Dos’un yazdığı bu oyunda başroldedir. Arjantin’in tango yıldızı Carlos Gardel’e adanan oyunu sahneye koymaya girişen gruptaki her karakter sürgün hayatının bir başka yüzünü temsil eder.  Her biri sürgün deneyimi ile sarsılan benliğini farklı bir şekilde yeniden kurmaya çalışmaktadır. Geçmişleriyle bağ kurmalarına olanak sağlayan bu oyun hepsini bir noktada birleştirir.Kendisi de sürgün yaşamış olan yönetmenin otobiyografik özellikler taşıyan filmi, yer yer hüzünlü yer yer komik anlar içeren politik bir filmdir. Bazen nostalji bazen acıyla şarkı söyleyip dans eden ve zaman zaman Arjantin tarihinden önemli kişilerin hayaletleriyle ilişki kuran karakterleriyle gerçeküstü bir yönü de vardır. Bu tarihi kişiler arasında 1800’lü yıllarda Arjantin’in bağımsızlığı için savaşan ve sonunda Fransa’da ölen San Martin ve bizzat yönetmen tarafından canlandırılan tango yıldızı Gardel ile de karşılaşırız.1983’te Arjantin’in demokrasiye geçişiyle beraber ülkenin karanlık geçmişini dünyaya anlatan filmlerin yapılmaya başladığı bir dönemde çekilen Tangolar: Gardel’in Sürgünü, gerek Arjantin sinemasında gerekse Solanas’ın kariyerinde önemli bir yerde durur.

Oliverio, 30’lu yaşlarında, aynı zamanda Buenos Aires'i gezerken, geçinmek için ticari şiirler yazan bir şairdir. Tek istediği, onu anlayan ve ayaklarını yerden kesecek olan hayatının kadınını bulmaktır. Montevideo'da tanıştığı, bir hayat kadını olan Ana'ya aşık olur.Mario Benedetti'nin katılımı, Juan Gelman'ın şiirleri ve yönetmenin hipnotik görüntüleri ile gerçeküstü dokunuşlara sahip riskli bir film olan El Lado Oscuro Del Corazón (The Dark Side of the Heart) - Aşkın Karanlık Yüzü dikkate değer bir yapım.

Yıllar süren baskı rejiminin ve diktatörlüğün 1983'te sona ermesi sayesinde devlete karşı faaliyetleri nedeni ile hapse girmiş pek çok insan serbest bırakılır. Bu kişilerden biri olan Floreal de, yıllar sürmüş mahkumiyetin ardından özgürlüğüne kavuşmuştur. Evinden ve karısından bunca zaman uzak kalmış olmasına rağmen dışarı çıkar çıkmaz evine gitmektense kendini Buenos Aires sokaklarına atar. Kendisinin de bilmediği bir arayış ve boşluk içerisindedir. Saatlerce bir yön ya da iz takip etmeksizin yürürken çevresinden hayali de olsa geçmişine ait insanlar gelip geçer. Zaman, her şeyle hesaplaşma zamanıdır.Fernando E. Solanas'ın yönettiği Sur (The South) - Güney, Cannes Film Festivali'nde iki ayrı yılda da (1998, 1990) gösterilmiş ve her katılışından ödülle dönmüştü.