Delphine Seyrig ve Carole Roussopoulos, 1970’lerin ortalarında çekmeye başladıkları videolarla, kadınların maruz kaldığı ayrımcılıklara dikkat çektiler. Bu ikilinin elindeki kayıtlardan, arşiv görüntüleri ve röportajlardan oluşan bir belgesel.Les Insoumuses adlı video kolektifinin kurucusu Fransız oyuncu Delphine Seyrig ve İsviçreli yönetmen Carole Roussopoulos’un dostluğunu ve aktivizmlerini konu alan belgesel, Fransa’da 1968 sonrası hız kazanan feminist hareketi resmediyor.

Jacques Demy’nin olağanüstü Umbrellas of Cherbourg’unun (Cherbourg Şemsiyeleri, 1964) tamamlayıcısı Les Demoiselles de Rochefort, çok az filmin eriştiği ya da erişmeye çalıştığı bir hedefe ulaştı. Les Demoiselles de Rochefort, iki saat boyunca dinmek bilmez bir neşe ve coşku tonunu koruyarak filmin gerçek tutkunları için huşuya yakın bir noktaya yaklaşır.Bu filmdeki her şey; mutluluk, neşe ve sinemada bir eşi daha olmayan bir yaşam sevincini ifade eder. Rakipsiz bir şaşırtma ve etkileme kapasitesine sahip Umbrellas of Cherbourg’da (Cherbourg Şemsiyeleri) bile hikâyenin hüznünün, tasvirlerin canlılığıyla çatıştığı bir çok an bulunur. Bu filmde böyle bir gerilim yaşanmıyor. Renkler çerçeveden fırlayıp doğrudan beynin zevk merkezlerine saldırır; tıpkı kostümler, dekorlar ve özellikle performanslar ve müzik parçaları gibi. Bir kez daha müzik üstadı Michel Legrand’la çalışan Demy, özellikle 1950’lerin MGM müzikallerinde yaratılmış dünyalara atıfta bulunan ve birebir aynı kıyafetler içindeki kız kardeşlerin, kız kardeş olmanın zevkli yanları hakkında şarkılar söylediği, bir hafta sonu boyunca süren bir yerel sokak panayırının aşk ve mutluluk kutsamasına dönüştüğü, sıradan bir köprüden geçme eyleminin özenle koreograflanmış hoppalık gösterilerine esin kaynağı olduğu bir büyülü ülke yaratır.Basitçe özetlemek gerekirse, Les Demoiselles de Rochefort, sizi hayal edebileceğiniz diğer tüm filmlerden çok daha fazla mutlu edecektir. Hiç de küçümsenecek bir başarı değil bu.