Masahiro Shinoda'nın yönettiği Ansatsu (Assassination), 1863 yılında Amerikan savaş gemileri Japonya'ya yaklaştığında, Şogunluk ile imparatorluk arasındaki karmaşık bir güç oyununda esrarengiz bir roninin önemli bir figür haline gelmesini konu ediniyor.

Masaki Kobayashinin İnsan Manzaraları serisinin ilk filmi, 2. Dünya Savaşı yıllarında Japonyanın Çinin Mançurya bölgesini işgal ettiği yıllarda başlıyor. Parlak bir mühendis olmasının yanında bir hümanist ve savaş karşıtı olan Kaji (Tatsuya Nakadai), Mançuryadaki Çinli esirlerin çalışma şartlarının iyileştirilmesi üzerine yaptığı çalışma sonrasında yeni evlendiği eşi Michiko (Michiyo Aratama) ile birlikte küçük bir maden kasabasına gönderilir. Burada kendi insani politikalarını yerleştirmeye çalışırken birçok iş arkadaşıyla ters düşen Kaji, aynı zamanda Çinli esirlerin güvenini kazanmanın da kolay olmayacağını anlayacaktır.

250 yıllık bir lanet ve nehirde saklı duran hayaletler artık su yüzüne çıkıyor. Bundan tam 250 yıl önce Shinzaemon adlı zalim bir samuray tefecilik yapan Soetsu’yu öldürür ve cesedini nehire atar. Ancak bu nehirle ilgili bir efsane vardır. Nehirde batan ceset, su yüzüne bir daha asla çıkamayacaktır. Aradan 20 yıl geçer ve Shinzaemon’un oğlu bir tesadüf sonucu karşılaştığı Soetsu’nun kızına aşık olur. Ancak önce kendilerini bekleyen lanet ve nehirin sakladığı hayaletlerle yüzleşmek zorunda kalacaktır * Klasik 12 Japon hayalet hikayesinin toplandığı kitabın adıdır Kwaidan. Usta yönetmen Kobayashi bu hikayeleri inanılmaz yorumlamıştır. Film değil sanki herbiri üzerinden yıllarca çalışılmış paha biçilmez resimlerdir.

Paul Schrader'in Japon yazar-eylemci Yukio Mishima hakkındaki sıra dışı filmi, Japonca çekilmiş (Roy Schneider'in az miktardaki İngilizce dış sesine rağmen) zengin bir Amerikan sanat filmi, yani bir anomalidir. Mishima bir narsist, devrimci bir vatansever, samuray özentisi ve muhtemelen 20. yüzyılın en önemli Japon yazarıdır. Taksi Şoförü'ndeki Travis Bickle'nin yaratıcısının, kendini ruhen Mishima'ya yakın gördüğü aşikârdır ama film sadece bir saygı gösterisi değildir. Schrader, Mishima'nın takındığı pek çok maskeyi büyük bir zeka ve açıklıkla ortaya döker.Film, yazarın çocukluğunu gösteren siyah beyaz sekanslarla ve Temple of the Golden Pavillion (Altın Sayvanlı Tapınak), Kyoko's House (Kyoko'nun Evi) ve Runaway Horses (Kaçak Atlar) kitaplarından esinlenen stüdyoya bağlı, son derece stilize üç sahnelemeyle, Mishima'nın (Ken Ogata) son meydan okuyuşuna (sanatla eylemciliği bağdaştırmaya yönelik, bir generali kaçırmayı içeren gösterişli bir teşebbüs) dek gelişen olayları dokur. Yapım yönetmenleri Francis Ford Coppola ve George Lucas'in (tanınmış bir sinema aşığı) desteğiyle gerçekleştirilen Mishima, karmaşık ve gayret gerektiren bir film olduğu kadar, aydınlatıcı ve anlaşılırdır. Film, Eiko Ishioka'dan nefes kesici yapım tasarımı, John Bailey'den ışıltılı görsel yönetim ve Philip Glass'tan güçlü, çarpıcı film müzikleri sunar.