Artık otuzlu yaşlarında olan ve bir matbaada düzeltmen olarak çalışan serseri Parisli Antoine Doinel'in destanı devam ediyor. Hikayesinin bu aşaması, keman öğretmeni Christine'den dostane bir şekilde boşanmasının kesinleştiği gün başlıyor - Christine ergenlik çağındaki oğulları Alphonse'un velayetini elinde tutacak, Antoine ise tam ziyaret hakkına sahip olacak - yeni kusursuz boşanma yasası kapsamında bunu yapan ilk çift onlar. Bu hareket, ilk ayrılıklarından bu yana geçen üç yılın ardından geldi; bu süre yeniden bir araya gelmeleriyle ve nihayetinde, muhtemelen birbirlerini hala bir dereceye kadar sevmelerine rağmen artık birlikte yaşayamayacaklarının farkına varmalarıyla geçti. Antoine uzun zamandır bir plak dükkânında tezgâhtarlık yapan Sabine ile çıkmaya devam ediyordu. Sabine'le tanışmalarının tesadüfi olmadığını ona söylememiştir, ancak Sabine'i tanıması tamamen tesadüfi bir olaydır ve Antoine bu olayı biraz da takdir-i ilahi olarak görmektedir. Bununla birlikte, ilişkileri kendi sorunlarını yaşamaktadır çünkü Sabine onun kendisine istediği kadar bağlı olmadığını hissetmektedir ve adam hala kendisinden çok şey saklamaktadır. Sabine'le yaşadığı sorunlar ve Christine'den boşanması, Antoine'ın aşk hayatının tüm seyri üzerine düşünmesine neden olur; yayınlanan ilk otobiyografik romanı, bu düşüncelerin çoğunu ve biraz da başarısız bir şekilde kendi kendine terapi olarak kullandığı süreci içerir. Her şeye rağmen, Sabine ile ilişkisi hakkında yazmayı düşünmektedir. Şu anki düşünceleri, muhtemelen ilk aşkı olan, şu anda kendi mesleki ve kişisel sorunlarını yaşayan bir avukat olan Colette ile karşılaşmasıyla noktalanır; ikincisi, kitapçı Xavier ile olan ilişkisiyle ilgilidir.

Bertrand Tavernier uzun metrajlı ilk filminde (Saint-Paul Saatçisi / L’Horloger de Saint-Paul / The Clockmaker, 1974) George Simenon’un bir romanını sinemaya uyarlamış ama bu arada hem olayı Lyon şehrine taşımış, hem de polisiye dozu azaltıp hikâyeyi bir babanın oğluyla ilişkisi üzerinden anlatmayı tercih etmiş. Üstelik bunu oğulu değil de babayı eksene alarak yapmış. Fakat bu arada toplumsal – politik altyapıyı da hakkıyla filme dahil etmiş. Zaten bu filmin en başarılı yönü toplumsal ve bireysel katmanları ustaca harmanlamış olması.Lyon’un sinemadaki bir numaralı övüncü Lumière Kardeşler’dir, onların hemen ardından Bertrand Tavernier gelir. 1941 doğumlu Tavernier henüz bir hukuk öğrencisi iken film eleştirileri yazmaya başlıyor ve Fransız Yeni Dalgası’nın bir parçası haline geliyor. Tavernier yetmişli yıllarda film yönetmeni olacak, böylece çocukluk hayalini gerçekleştirmiş olacaktır. İlk uzun metrajlı filmi “Saint-Paul Saatçisi” ile Cannes’da jüri özel ödülünü kazanarak dikkatleri üzerine çeken Tavernier’nin daha sonra yöneteceği çok sayıda filmin hepsi de belli bir düzeyin üstünde olacaktır.Bertrand Tavernier’nin sinemasını tanımak isteyenlere üç filmini öneriyorum: Bir, Romy Schneider’li “Ölümü Beklerken / La Mort en Direct” (1980), iki, “Kırda Bir Pazar / Un Dimanche a la Campagne” (1984) ve üç, “Round Midnight” (1986).Tavernier’nin adı Lyon şehri ile birlikte anılır. Paris’in gölgesinde kalmış görünen Lyon, gerçekte Fransa’nın toplumsal olaylar tarihinde önemli bir yer tutar. Dokumacılık sayesinde zenginleşmiş yeni burjuva sınıfı aristokrasi ile işbirliği yaptığı için Lyon, Fransız İhtilali’ne muhalif kalmış, Robespierre’in şehrin tümden yok edilmesi emrini geri alması çok zor olmuştur. Fakat sadece egemen kesimlerin değil, dokuma makinesinin mucidi Jacquard ile Lyonlu dokuma işçileri de tarihte hatırı sayılır izler bırakmıştır. Örneğin 18 Mart – 28 Mayıs 1871 tarihli Paris Komünü’nü iyi biliriz ama 1870 Eylül’ünde ve 1871 Mart’ında kurulmuş iki Lyon Komünü’nü duymamışızdır.  1968’in sıcak toplumsal olayları sırasında Lyon Üniversitesi’nin de işgal edildiğini hatırlatalım. İşte “Saint-Paul Saatçisi”nde izlediğimiz Lyonlular böyle bir tarihsel mirasa sahiptir.Filmimiz, gecenin bir vaktinde “Lyon 15 km.” tabelasının yanından geçen bir trenin görüntüleriyle açılır. Küçük bir kız çocuğu trenin penceresinden bakarken alev alev yanan bir araba görür. O küçük oyuncunun, yönetmenin kızı Tiffany Tavernier olduğunu da geçerken söyleyelim. Yanan arabayı gördüğümüzde, filmin en dramatik öğesi ile tanışmış oluruz; çünkü sonradan öğreniriz ki o aracın içinde daha önce öldürülmüş bir adam vardır.Daha sonra yönetmen bizi bir lokantada yemek sonrası sohbet eden erkekler grubuna götürür. Grup De Gaulle’cü partinin zaferini duyuran radyo haberiyle hayal kırıklığına uğramıştır ama bir yandan da idamların televizyonda, hem de ailelerin izleyebileceği saatlerde gösterilmesi önerisi gibi fantaziler havada uçuşmaktadır. İşte topluma ayak uydurmuş baba, saat...

Nazi Almanyası’nın Fransa egemenliğine açıkça destek vermesiyle tarihe geçmiş işbirlikçi bir rejim olan Vichy hükümeti dönemindeki yaşanmış olaylara sırtını dayayan bu siyasi drama, toplumsal olarak ihtiyaç duyduğumuz “adalet” kavramının bile bir sınıfın diğer sınıfa üstünlüğünü kanıtlamak için nasıl kullanıldığına dair nefis bir portre çiziyor.Politik sinemanın yaşayan efsanelerinden Costa-Gavras’ın yönetmen koltuğunda oturduğu 1975 yapımı Section Spéciale (Special Section), yönetmenin dünya görüşüne ve siyasi tutumuna karşı fikir edinebileceğimiz önemli filmlerden biri. Film, aynı zamanda Cannes Film Festivali'nden ödülle dönmüştü.

Karısının ölümünden beri cinselliği tatmayan varlıklı ve entelektüel Mathieu, evine hizmetçi olarak aldığı ateşli İspanyol güzeli Conchita''yı tutkuyla arzulamaktadır. Gizemlerle dolu Conchita ise kendisiyle yatmayı takıntı haline getiren Mathieu'yü çeşitli oyunlarla oyalar… Buñuel''in gerçeküstücü kökenlerinden çarpıcı izler taşıyan bu film, aynı zamanda ahlaki çöküş ve politik yozlaşma içindeki bir topluma yöneltilmiş keyifli bir taşlama. Başroldeki tek karakter için 2 kadın oyuncu kullanan Buñuel (biri ateşli ve bayağı Conchita, diğeri mesafeli ve sofistike Conchita), sinema dilinde bir yeniliğe de imza atıyor.

Fransa'dan hacı olmak üzere yola çıkan Jean ile Pierre birbirinden garip insanlarla tanışmaya başlar. Yol üstünde dilenirken bir adam onlara çocuk yapmasını ve adlarını 'Halkım Değilsiniz' ve 'Artık Merhamet Yok' koymalarını ister. Bir handa karınlarını doyurmaya çalışan ikili gittikleri her yerde İsa ve Hristiyanlık üzerine tartışmalara tanık olmaya başlar. Hikayeye bir yandan İsa ile havarilerinin yaşadıkları eşlik eder. Bu zamansızlık içerisinde 2 hikaye zamanla kesişmeye başlar. Jean'ın ve Pierre'in tanık oldukları tartışmalarla ile İsa'nın asıl yaşadıkları aslında birbirine hiç benzememektedir. Buna rağmen insanlar kendi yarattıkları dogmalar uğruna öldürmeye devam eder. Otostop çekerek İspanya'ya kadar varan ikilinin Santiago de Compostela'ya varmasına çok az kalmıştır.- Luis Buñuel'in ''Gerçeği Arayış Üçlemesi'nin ilk filmi. 1. Film: La Voie Lactée (1969)2. Film: Le Charme Discret De La Bourgeoisie (1972)3. Film: Le fantôme De La Liberté (1974) | Gönderen: poormf

Toplumun kurallarıyla boğuşan, cinsellik ve özgürlüklerinin karmaşasına düşen karakterlerle dolu, birbirine muğlak derecelerde bağlı olan bölümlerden oluşan bir Bunuel filmi.Filmde, bir yemek masası çevresinde klozetlere oturmuş insanların kimsenin görmediği yerlere çekilip yemek yemek için özürlerle sofradan kalkmaları gibi sahneler mevcut.Komik ve çılgın öğelerin bulunduğu filmde, Luis Bunuel sürrealistliğini doyasıya ortaya çıkarmıştır. Onlarca başyapıt çıkarmış bir yönetmenin en sıradışı çalışmalarından biri.- Luis Buñuel'in ''Gerçeği Arayış Üçlemesi'nin üçüncü filmi. 1. Film: La Voie Lactée (1969)2. Film: Le Charme Discret De La Bourgeoisie (1972)3. Film: Le fantôme De La Liberté (1974)

Oscar ödüllü Burjuvazinin Gizli Çekiciliği, sosyeteden 6 kişinin yemek yeme planlarının aksilikler yüzünden sürekli suya düşmesi gibi son derece basit bir konudan yola çıkarak sadece komedinin değil, gerçeküstücü akımın da en güzel ve eğlenceli örneklerinden birini sergiliyor. Terörist eylemler, cinsel kaçamaklar ve tutuklanmalar arasında sürekli aksayan yemek, sinema tarihinin en çarpıcı rüya sahnelerinden birine de malzeme oluyor.- Luis Buñuel'in ''Gerçeği Arayış Üçlemesi'nin ikinci filmi. 1. Film: La Voie Lactée (1969)2. Film: Le Charme Discret De La Bourgeoisie (1972)3. Film: Le fantôme De La Liberté (1974)İzleme Grubu: PG-13, 13 Yaşından küçükler izlememelidir.