Bertrand Tavernier uzun metrajlı ilk filminde (Saint-Paul Saatçisi / L’Horloger de Saint-Paul / The Clockmaker, 1974) George Simenon’un bir romanını sinemaya uyarlamış ama bu arada hem olayı Lyon şehrine taşımış, hem de polisiye dozu azaltıp hikâyeyi bir babanın oğluyla ilişkisi üzerinden anlatmayı tercih etmiş. Üstelik bunu oğulu değil de babayı eksene alarak yapmış. Fakat bu arada toplumsal – politik altyapıyı da hakkıyla filme dahil etmiş. Zaten bu filmin en başarılı yönü toplumsal ve bireysel katmanları ustaca harmanlamış olması.Lyon’un sinemadaki bir numaralı övüncü Lumière Kardeşler’dir, onların hemen ardından Bertrand Tavernier gelir. 1941 doğumlu Tavernier henüz bir hukuk öğrencisi iken film eleştirileri yazmaya başlıyor ve Fransız Yeni Dalgası’nın bir parçası haline geliyor. Tavernier yetmişli yıllarda film yönetmeni olacak, böylece çocukluk hayalini gerçekleştirmiş olacaktır. İlk uzun metrajlı filmi “Saint-Paul Saatçisi” ile Cannes’da jüri özel ödülünü kazanarak dikkatleri üzerine çeken Tavernier’nin daha sonra yöneteceği çok sayıda filmin hepsi de belli bir düzeyin üstünde olacaktır.Bertrand Tavernier’nin sinemasını tanımak isteyenlere üç filmini öneriyorum: Bir, Romy Schneider’li “Ölümü Beklerken / La Mort en Direct” (1980), iki, “Kırda Bir Pazar / Un Dimanche a la Campagne” (1984) ve üç, “Round Midnight” (1986).Tavernier’nin adı Lyon şehri ile birlikte anılır. Paris’in gölgesinde kalmış görünen Lyon, gerçekte Fransa’nın toplumsal olaylar tarihinde önemli bir yer tutar. Dokumacılık sayesinde zenginleşmiş yeni burjuva sınıfı aristokrasi ile işbirliği yaptığı için Lyon, Fransız İhtilali’ne muhalif kalmış, Robespierre’in şehrin tümden yok edilmesi emrini geri alması çok zor olmuştur. Fakat sadece egemen kesimlerin değil, dokuma makinesinin mucidi Jacquard ile Lyonlu dokuma işçileri de tarihte hatırı sayılır izler bırakmıştır. Örneğin 18 Mart – 28 Mayıs 1871 tarihli Paris Komünü’nü iyi biliriz ama 1870 Eylül’ünde ve 1871 Mart’ında kurulmuş iki Lyon Komünü’nü duymamışızdır.  1968’in sıcak toplumsal olayları sırasında Lyon Üniversitesi’nin de işgal edildiğini hatırlatalım. İşte “Saint-Paul Saatçisi”nde izlediğimiz Lyonlular böyle bir tarihsel mirasa sahiptir.Filmimiz, gecenin bir vaktinde “Lyon 15 km.” tabelasının yanından geçen bir trenin görüntüleriyle açılır. Küçük bir kız çocuğu trenin penceresinden bakarken alev alev yanan bir araba görür. O küçük oyuncunun, yönetmenin kızı Tiffany Tavernier olduğunu da geçerken söyleyelim. Yanan arabayı gördüğümüzde, filmin en dramatik öğesi ile tanışmış oluruz; çünkü sonradan öğreniriz ki o aracın içinde daha önce öldürülmüş bir adam vardır.Daha sonra yönetmen bizi bir lokantada yemek sonrası sohbet eden erkekler grubuna götürür. Grup De Gaulle’cü partinin zaferini duyuran radyo haberiyle hayal kırıklığına uğramıştır ama bir yandan da idamların televizyonda, hem de ailelerin izleyebileceği saatlerde gösterilmesi önerisi gibi fantaziler havada uçuşmaktadır. İşte topluma ayak uydurmuş baba, saat...

İşten atılacağını öğrenen François, eşcinsel rolü yaparak kovulmaktan yırtar. Patronu eşcinsel birini işten atmanın kendilerine zarar vereceğini, haklarında ayrımcılık suçlaması yapılabileceğini düşünmüştür. Aynı şirkette çalışan ve homofobik olduğu bilinen Felix’e de François ile dost olması önerilir. Felix bu görevi o kadar ciddiye alır ki, karısı birisiyle ilişkisi olduğunu sanacaktır.

Saint Tropez, 1975... Evli bir kadın olan Julie Wormser, kocası Louis'i komşusu Jeff Marle ile aldatmaktadır. Julie ve Jeff, Louis'i öldürmek için bir plan yaparlar. Ancak plandan sonra Jeff ortalıktan kaybolur ve Julie şüpheli konumuna düşer. Louis'in cesedi nerededir? Peki ya Jeff nerededir?

Alex çocukluk aşkı eşinin 8 sene evvel vahşice öldürülmesinin ardından bir türlü kendisini toparlayamaz. Katil işlemiş olduğu tüm cinayetleri itiraf etmesine rağmen Margot'yu öldürdüğünü hep inkar etmiştir. Margot'nun cesedi üzerinde yapılan bütün araştırmalar ise katilin aynı kişi olduğunu göstermektedir.Seneler sonra Margot'nun cesedinin bulunduğu yerin yakınında aynı şekilde öldürülmüş 2 cesedin daha bulunması soruşturmayı yeniden başlatacaktır.Bu arada Alex kimden geldiği belli olmayan bir e-mail alır. Maildeki linke tıklayınca karısının kalabalık çekilmiş bir videosunu görür. Esrarengiz e-mailler ve tekrar açılan soruşturma ile nefes kesen bir kovalamaca başlayacaktır.

Gizemli bir yabancı, elinde yalnızca valizi ile, küçük bir şehirde trenden iner. Yüzünde bir yara izi bulunan bu adam, aspirin almak için, kapanmak üzere olan bir eczaneye dalar. Burada karşısına çıkan emekli bir fransızca öğretmeni, onu bir bardak su içmek üzere evine davet eder.Tüm zıtlıklarına karşın bu ikili, birbirinden hoşlanacak ve her biri diğerinin hayatına özlem duyduğunu farkedecektir. İhtiyar bir maceracı olmayı özlerken, yolcu sükuneti aramaktadır.

Toplumun kurallarıyla boğuşan, cinsellik ve özgürlüklerinin karmaşasına düşen karakterlerle dolu, birbirine muğlak derecelerde bağlı olan bölümlerden oluşan bir Bunuel filmi.Filmde, bir yemek masası çevresinde klozetlere oturmuş insanların kimsenin görmediği yerlere çekilip yemek yemek için özürlerle sofradan kalkmaları gibi sahneler mevcut.Komik ve çılgın öğelerin bulunduğu filmde, Luis Bunuel sürrealistliğini doyasıya ortaya çıkarmıştır. Onlarca başyapıt çıkarmış bir yönetmenin en sıradışı çalışmalarından biri.- Luis Buñuel'in ''Gerçeği Arayış Üçlemesi'nin üçüncü filmi. 1. Film: La Voie Lactée (1969)2. Film: Le Charme Discret De La Bourgeoisie (1972)3. Film: Le fantôme De La Liberté (1974)

Moda dünyasının kalbi Paris'te atmaktadır ve burada yapılan defileler her zaman büyük yankılar uyandırmaktadır.İşte böyle bir moda haftası dolayısıyla bir araya gelen birbirinden ünlü tasarımcılar, gazete muhabirleri, mankenler, magazin yazarları ve fotoğrafçılar arasında birbirleriyle ilgisi olmayan çeşitli olaylar yaşanmaktadır.Bu kadar ünlü kişi bir araya gelince ve adeta herkesin gözü önünde cereyan etmeye başlayan bu anlaşmazlıklar, kaçamaklar, gizli gizli yürütülen bir takım çalışmalar da anında dünya basınının en öncelikli haberleri olarak gözler önüne serilmektedir.