Jacques Becker’in yönetmenliğini yaptığı filmin başrolündeki isim sarışın ve seksi oyuncu Simone Signoret’dir. Filmde, dönemin atmosferi siyah-beyaz fotoğraf ile ve tarifsiz bir güzelliğe sahip şekilde yeniden oluşturulur. Oyuncuların kıyafetleri, müzikler ve kadınların sosyal durumu; aşk, ölüm, dostluk ve kıskançlık hakkındaki hikâyesi filmi izlemek adına davetkârdır...

Beyefendi gangster Max ve ortağı Riton, son, en başarılı soygunlarını gerçekleştirir ve kendilerini, zevk aldıkları tarzda emekli olmak için yeterince rahat bulurlar. Ancak Max, hırsızlığın ayrıntılarını, hırslı genç rakip gangster Angelo ile gizlice anlaşan genç metresi Josey'e açar. Angelo daha sonra Riton'u kaçırır ve fidye olarak çalınan altınları ister, bu da Max'in mükemmel emeklilik hayallerini tehdit eder.

Görmüş geçirmiş anlatıcı, içiçe geçen aşk hikayelerini bıyık altından gülerek bize anlatır. Gelip geçici aşklar bir atlıkarınca misali gözümüzün önünden akıp gider. Biri birini sever, o başkasını bulur, bulduğu onu terkeder, onu başkası sever… Bu döngüde hayat güle oynaya devam eder.

La Bataille du rail René Clément tarafından yönetilen 1946 Fransa filmi. Alman işgalinin son yıllarında demiryolu işçilerinin faşizme karşı direnişini ele alan film, güncel konusuyla, milliyetçilik ve yurtseverlik duygularını körüklemesiyle, stüdyo dışında yapılan çekimleriyle ve belgeselci anlayışıyla Fransız sinemasının Roma Açık Şehir'i olarak nitelendirildi.

Fransa'dan hacı olmak üzere yola çıkan Jean ile Pierre birbirinden garip insanlarla tanışmaya başlar. Yol üstünde dilenirken bir adam onlara çocuk yapmasını ve adlarını 'Halkım Değilsiniz' ve 'Artık Merhamet Yok' koymalarını ister. Bir handa karınlarını doyurmaya çalışan ikili gittikleri her yerde İsa ve Hristiyanlık üzerine tartışmalara tanık olmaya başlar. Hikayeye bir yandan İsa ile havarilerinin yaşadıkları eşlik eder. Bu zamansızlık içerisinde 2 hikaye zamanla kesişmeye başlar. Jean'ın ve Pierre'in tanık oldukları tartışmalarla ile İsa'nın asıl yaşadıkları aslında birbirine hiç benzememektedir. Buna rağmen insanlar kendi yarattıkları dogmalar uğruna öldürmeye devam eder. Otostop çekerek İspanya'ya kadar varan ikilinin Santiago de Compostela'ya varmasına çok az kalmıştır.- Luis Buñuel'in ''Gerçeği Arayış Üçlemesi'nin ilk filmi. 1. Film: La Voie Lactée (1969)2. Film: Le Charme Discret De La Bourgeoisie (1972)3. Film: Le fantôme De La Liberté (1974) | Gönderen: poormf

Şeytan Ruhlu İnsanlar olarak Türkçe’ye geçen Les Diaboliques, korku gerilim türünün en başarılıörneklerinden biridir. 1955 yapımı film, ‘’eskiler daha iyiydi’’ savını destekleyici nitelikte. Film noir,yani kara fi lm sayılan Les Diaboliques, fi lmde geçen olayların tuhaf oluşu, zalim karakterleri vekafa karışıklığı yaratması ile, bu kategoriye dahil olmuştur. Filmin daha sonra 1996 yılında SharonStone’un oynadığı bir versiyonu daha yapılmıştır ama Henri-Georges Clouzot’unki gibi bir başarıyaulaşamamıştır asla.Film, Pierre Boileau ve Thomas Narcejac’ın birlikte yazdıkları Celle Qui N’était Plus (1952) isimliromandan uyarlanmıştır. Hatta söylentiye göre, romanın fi lm haklarını satın almak isteyen bir diğerisimde A. Hitchcock’tur ama birkaç saatle bunu kaçırmıştır. Bu fi lmden sonra Hitchcock’un namıPsycho (1960)’yu çekene kadar Clouzot’ta kalmıştır.Les Diaboliques, Michel, kalp hastası eşi Christine ve metresi Nicole arasında Fransa’da bir yatılıokulda geçer. İki kadında birbirinden haberdardır ve Michel hem karısına hem de ilk günden itibarenNicole’e zalimce davranır. Bütün bunlardan usanan iki kadın, Michel’i ortadan kaldırmak üzere birplan yaparlar. Önce zehirleyip, sonra banyo küvetinde adamı boğarlar. Cesedi ise cinayet olduğununfark edilmemesi adına, okulun havuzuna atarlar fakat sonrasında ceset bir türlü bulunamaz.Siyah beyaz olmasının da getirdiği kasvetli yapısı, karakterlerin kimi zaman tedirgin edicisakinliğiyle, kimi zaman da bakışlarındaki korkuyla, özellikle de Christine’in yaşadıklarıyla izleyiciyifilmin içine sürüklüyor. Film, bir de korku-gerilim fi lmi olunca, kalp hastası bir karakterin olması, heran beklenmedik bir şeyler olabileceği izlenimi yaratıyor, o yüzden fi lmden kopamayarak pür dikkatizliyorsunuz filmi. Zaten fi lm de izleyicinin dikkatini dağıtmadan, izleyiciyi akıştan koparmadanizlettriyor kendini, 114 dakika boyunca su gibi akıyor zaman.Filmdeki küvet sahneleri ve Hitchcock’un Psycho (1960)’sunda geçen duş sahneleri birçok kişiyiderinden etkilemiş olacak ki, bu konuda Hitchcock’un bir mektup aldığı söylenir. Mektupta, mektubuyazan adamın kızının fi lmlerden çok etkilendiği; bu yüzden banyo yapamayıp, duş alamadığı ve budurumdan çok müzdarip olduğunu anlatır ve ne yapacağını sorar Hitchcock’a. Ve yine söylenenleregöre Hitchcock şu cevabı verir: ‘’Kuru temizlemeciye gönderin.’’Les Diaboliques, takdir ve olumlu eleştirilerin dışında, 1955’te en iyi yabancı dilde fi lmkategorisinde “New York Film Eleştirmenleri Ödülü”nü almıştır. Bunun dışında Edgar Allan Poe veLouis Delluc olmak üzere 2 ödülü daha vardır. Film izlerken gerilmeyi seviyorsanız, bu siyah beyazFransız filmi size beklediğinizden çok daha fazlasını verecektir.İyi seyirler..