Dufour ailesi kırsal bölgede bir yaz geçirmektedirler. Ailenin erkekleri Mösyö Dufour ve kızı Henriettenin nişanlısı Anatole, zamanlarını balık tutarak ve pinekleyerek geçirirler. Kadınlarsa ailedeki ilişkilerin yönünü değiştirecek rastlantılar yaşarlar. Henriettenin annesi Rodolph adında bir adamla tanışır ve ondan çok etkilenir. Öte yandan da Henriette iki yıl önce tanıştığı yaz aşkıyla karşılaşır ve kafası karışmaya başlar.

Birinci Dünya Savaşında, aristokrat sınıftan gelen Komutan De Boeldieu ile işçi sınıfından gelme Teğmen Marechal, keşif gezisine çıkarlar. Ancak görevlerini başarı ile tamamlayamadan, Alman askerleri tarafından esir alınırlar. Alman Komutan von Rauffenstein da, tıpkı Boeldieu gibi aristokrat bir aileden gelmedir ve esirlerinin kendisi ile birlikte yemek yiyebileceklerini duyurur. Yemek sırasında Boeldieu ile Rauffenstein, aralarındaki ortaklıkları görmeye başlarlar, bunların hepsi de sınıf temellidir. Ancak bu ortaklık, onların esir kampına gönderilmesini engellemez. Komutan ve teğmen, kampta diğer askerler ile arkadaş olur ve onların kaçış planlarına katılırlar. Esir kampından tünel kazarak kaçmayı deneyeceklerdir...

René Fauchois’nın bir tiyatro oyununu sinemaya uyarlamaya karar veren Michel Simon, Boudu sauvé des eaux’yu (Sulardan Kurtarılan Boudu) çekmek için Renoir’ı seçmeden önce 11 film çekmişti, ikili daha önce üç kez birlikte çalışmıştı, ikisi de sinemayla yaşıttı ve özgürlük arzusuyla, bilinmeyen toprakları keşfetme özlemiyle doluydu.Dolayısıyla Simon’un serseri Boudu’sü, terk etmek istediği hayata Lestingois ailesinin nezaketi, cömertliği ve zenginliği aracılığıyla geri getirilerek, tıpkı Afrodit’in canavarımsı bir versiyonu gibi suyun içinden yeniden doğdu. Elbette bu noktada Charlie Chaplin’in benzer durumdaki karakteriyle karşılaştırma yapma ihtiyacı duyulabilir. Gerçekten de iki serserinin birçok ortak noktası bulunuyor: yaşamın zorlukları karşısında ayakta kalma mücadelesi, toplumun kurallarıyla ahlakdışı ilişki, zengin yoksul karşıtlığına odaklanma ve cinsel dürtü. Ancak filmin vodville bağlantısı ve ondan ayrıldığı nokta (burjuva tiyatrosunun kuralları) ve Simon’un bedeni ve diksiyonuyla ilgili bu reçetenin gücü, iki karakter arasındaki farklardan kaynaklanır.Boudu karakterinde, ses ve fiziksel varlık, bir şehvet patlaması halinde birlikte çalışır; dünyanın kendi çevrelerinde dönmesini isteyen hoş insanlarla dolu hoş bir evin mutlu kuartetini bozan akortsuz ama büyüleyici bir viyolonsel gibidir. Boudu’nün en sonunda antik pınara geri dönüşü, epiküryen bir masalın gülümseyen sürprizi olmakla kalmaz, aynı zamanda en eski geçmiş ve nehrin aktığı gelecek arasındaki devamlılık kuramının rahatsız edici bir değerlendirmesidir.