Geçmişi peşini bırakmayan genç bir adam, annesinin ona söylediği bir ninninin sözlerini bulmak için diyar diyar dolaşır.

II. Dünya Savaşı sırasında bir Japon esir kampında geçen film, Japon subaylarla İngiliz esirler arasında yaşanan gerilim dolu günleri anlatıyor. Savaş karşıtı olduğu kadar insan ve toplum psikolojisinin derinlerine inen filmin kadrosunda David Bowie ve Takeshi Kitano gibi iki efsane yer alıyor.

Paul Schrader'in Japon yazar-eylemci Yukio Mishima hakkındaki sıra dışı filmi, Japonca çekilmiş (Roy Schneider'in az miktardaki İngilizce dış sesine rağmen) zengin bir Amerikan sanat filmi, yani bir anomalidir. Mishima bir narsist, devrimci bir vatansever, samuray özentisi ve muhtemelen 20. yüzyılın en önemli Japon yazarıdır. Taksi Şoförü'ndeki Travis Bickle'nin yaratıcısının, kendini ruhen Mishima'ya yakın gördüğü aşikârdır ama film sadece bir saygı gösterisi değildir. Schrader, Mishima'nın takındığı pek çok maskeyi büyük bir zeka ve açıklıkla ortaya döker.Film, yazarın çocukluğunu gösteren siyah beyaz sekanslarla ve Temple of the Golden Pavillion (Altın Sayvanlı Tapınak), Kyoko's House (Kyoko'nun Evi) ve Runaway Horses (Kaçak Atlar) kitaplarından esinlenen stüdyoya bağlı, son derece stilize üç sahnelemeyle, Mishima'nın (Ken Ogata) son meydan okuyuşuna (sanatla eylemciliği bağdaştırmaya yönelik, bir generali kaçırmayı içeren gösterişli bir teşebbüs) dek gelişen olayları dokur. Yapım yönetmenleri Francis Ford Coppola ve George Lucas'in (tanınmış bir sinema aşığı) desteğiyle gerçekleştirilen Mishima, karmaşık ve gayret gerektiren bir film olduğu kadar, aydınlatıcı ve anlaşılırdır. Film, Eiko Ishioka'dan nefes kesici yapım tasarımı, John Bailey'den ışıltılı görsel yönetim ve Philip Glass'tan güçlü, çarpıcı film müzikleri sunar.