Film 1942 yıllarında Alman işgalindeki Fransa'da geçiyor. Fransa'da doğmuş, büyümüş ve yaşayan, kendi dillerinden daha çok fransızca konuşan israil vatandaşlarının gerçek hikayesini anlatıyor. Alman'ların çeşitli sebeplerle yaşayan bütün israil vatandaşlarını liste altına almakla film başlıyor. Ancak kimse sebebinini bilmediği bu listelerin sonunda ne olacağını tahmin edemezken, olaylar böylece gelişiyor.

Dünyaca ünlü orkestra şefi Pierre Morhange annesinin cenazesi için Fransa'ya döner. Öğrencilik yıllarından arkadaşı olan Pépinot ile karşılaştığında müzik öğretmenlerinin de öldüğünü öğrenir. Öğretmeninin ona bıraktığı günlüğü Pierre'i eski günlere, 1949'a, savaş ve işgal travmasını yeni atlatan ama henüz nekâhet devresinden çıkamayan Fransa'ya götürür. Yetenekli olduğu kadar alçakgönüllü bir müzik öğretmeni ve amatör besteci olan Clément Mathieu, taşrada, erkek öğrencilerin yollandığı bir yatılı okulda gözetmenlik görevini kabul eder. Öğrencilerin çoğu sorunlu ve azgındır. Bazıları savaş yetimi olan bu çocukların Clément'ın önderliğinde müziğin hassas gizemlerini keşfetmeye hiç niyeti yoktur. Despot müdür Rachin ise öğrencileri yola sokmanın tek yolunun disiplin ve cezalandırma olduğunu düşünür. Oysa şefkat dolu bir adam olan Clément, müdürle aynı fikirde değildir ve yüreğinin gösterdiği yolu izlemeye kararlıdır. Bu yeniyetme uyumsuzlar güruhuna ortak bir tutku ve takım ruhu getirmek için bir koro oluşturmaya karar verir. Belli başlı sıkıntılarından biri de, melek yüzüne rağmen şeytan huylu, ama olağanüstü bir sese sahip Pierre Morhange'dır. Bu "kayıp" çocukların ruhlarını kurtarmaya çabalarken, Pierre'in annesiyle beceriksizce ilişki kurmaya çabalayan Clément'ın önceliği de bu oğlandır.Fransa'da tam 7 milyon izleyiciyle gişe rekoru kırmış, çocukluk ve müzik gibi evrensel iki konuyu harmanlayan Fransız sinemasının bu yeni başyapıtı, öğrenci-öğretmen ilişkisi ve eğitimin aslında hayatımızı ne kadar değiştirebileceği üzerine zengin fikirleriyle etkileyici.