Roberto Rossellini, bu etkileyici ve atmosferik biyografide, dini zulüm ve cehaletin ortasında Tanrı ile bilim arasında bir uyum olduğuna inanan filozof ve matematikçi Blaise Pascal'a hayat veriyor.

Tek kızı Prenses Alexandra, saraylarına sürpriz bir ziyarette bulunan uzak bir kuzeni üzerinde iyi bir izlenim bırakmadıkça, Prenses Beatrice'in kraliyet hayatının tadını çıkardığı günler sayılıdır. Prens Albert tüm Avrupa'da bir gelin aradı ve kur yapma rutininden sıkılmıştır. Alexandra'nın gül bahçesinden çok mandırayla ilgilenir. Sonra öğretmen ve Alexandra'nın erkek kardeşleriyle futbol oynamaya başlar. Öğretmeni o gece baloya davet eder ve Alexandra'nın onunla ne kadar zarif dans ettiğini izler.

2. Dünya savaşı 13 yıl önce sona ermiş. Fakat savaşın hem cellatları hem de kurbanları Avrupa sokaklarında. Viyanada bir otelde bir Nazi subayı ile, kamptaki esirlerinden biri karşılaşır. Başlangıçta ikisi de karşılaşmanın şokunu üzerinden atamaz. Fakat zamanla kamptaki erotik ve şiddet dolu oyunları, önce otel odasında sonra sığınacakları bir evde devam eder. Zamanında sevgi-nefret ilişkisi ile bağlı olan iki düşman, aynı tarafta yer alır.

Mussolini'nin faşist hükümetini sorgusuz sualsiz kabullenen Marcello (Jean Louis Trintignant) gizli polise katılır ve yeni bir eşide (Stefania Sandrelli) kapsayan yeni bir yaşama başlar. Fakat çıktıkları balayının gizli bir gayesi vardır. Antifaşist hareketin öncülerinden yaşlı bir profesörü (Enzo Tarascio) öldürecektir. Lakin Marcello bastırılmış çocukluk anılarının da etkisiyle görevinin meşruluğundan kuşku duymaya başlar.

"La Dolce Vita", Roma şehir yaşantısının modern yozluğunu ve sofistike ahlak çöküntüsünü yüksek sosyetenin peşinde koşan bir gazetecinin gözünden anlatır. Genç gazeteci Marcello Rubini gerçek bir eser yaratmanın düşüyle yaşar; fakat çalıştığı bulvar gazetesinin ona sağladığı para ve prestijden de vazgeçemez. Günlerini Roma'nın en şık caddesi Via Veneto'da, bir sonraki skandalın peşinde koşarak geçirir. Filmde Marcello'nun yedi günü ve gecesini, birlikte olduğu farklı kadınlarla ilişkilerini, arka planda 1960'ların gençlik ve heyecanıyla kaynayan Roma sokakları ve sosyete yaşantısından kesitlerle izleriz. Marcello seks, içki, partiler ve alemlerle dolu bir dünyada savrulurken bile aslında haz almadığı bu "tatlı hayat"ı sonuna kadar yaşamaya devam eder. Onunki ruhsuz ve heyecansız bir varoluştur. İtalyan sinemasının ilk 3,5 saatlik filmi olan "Tatlı Hayat" gösterime girmesiyle birlikte büyük skandallara ve polemiklere yol açmış, Vatikan tarafından yasaklanmaya çalışılmış, halk tarafından kucaklanmıştır. Fellini "Tatlı Hayat"ı yaratırken hiçbir ahlaki ya da eleştirel kaygı taşımadığını, tek amacının şartlara rağmen yaşamın kendine özgü, yumuşak bir akışı olduğunu anlatmaya çalıştığını söylemiştir. Başka bir deyişle, eleştirmenleri ve gazetecileri hayal kırıklığına uğratma pahasına da olsa, bilinçli bir ironi sergilememiş ve tatlı hayattan çok hayatın tatlılığından bahsetmek istemiştir. Fellini, "Tatlı Hayat" filmiyle hem ticari hem de sanatsal başarı kazanmıştır. Film, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ve New York Film Eleştirmenleri Birliği'nin En İyi Yabancı Film ödüllerine layık görülmüş, En İyi Kostüm dalında Oscar® Ödülü almıştır.