Roma'nın büyüleyici ve görkemli atmosferinde yaşayan Jep Gamberdella, 65 yaşına gelmiş ve sıkça geçip giden gençliğini özlemekte olan bir yazardır. Gençliğinde yazmış olduğu "The Human Camera" ile ihtişamlı bir başarı yakalamış ve Roma yüksek sosyetesine kabul edilerek ihtişamlı bir hayat sürmeye başlamıştır. Hayatı başarılarla geçen Jep, bu süreçte tanıdığı insanların değişimlerine ve insanlıktan çıkma noktasına geldikleri bir krize tanık olur. Hayallerinde masumiyetini koruyan tek şey ise gençlik aşkıdır. Artık yeniden yazma zamanının geldiğine karar verir...Son olarak 2011 yapımı This Must Be the Place filmiyle seyircisiyle buluşan Paolo Sorrentino'nun yazıp yönettiği filmin başrollerini Toni Servillo, Carlo Verdone ve Sabrina Ferilli paylaşıyor.

Massimo, Torino'da çok sevdiği annesiyle evde, dönemin moda şarkılarıyla dans eden, mutlu, dokuz yaşında bir çocuktur. Fakat annesinin ani ölümüyle çocukluğu da paramparça olur. Gençliğinde, önce spor muhabirliği, sonra Saraybosna’da savaş muhabirliği yapar. Yıllar sonra Torino’ya döndüğünde ise artık köşe yazarı olmuştur. Annesinden nefret eden bir okuyucunun yazdığı mektuba duygulu bir cevap verip herkesin gözbebeği olur fakat sonra aniden bir dizi panik atak geçirmeye başlar. Onun için artık travmatik geçmişiyle yüzleşmenin ve yaralarını sarmanın zamanı gelmiştir.

Bir Afrika ülkesinde devrim ufukta görünürken özgürlük mücadelesinin lideri Zumbi saflarına yeni savaşçılar katar. Bu sırada Latin Amerikalı bir asi, beyaz bir vaizin eline düşer. Bu iki isyancının bir noktada paralı bir Alman askeri, Portekizli danışmanı ve bir Amerikan ajanıyla yüzleşmesi gerekir.Yönetmen Glauber Rocha, memleketi Brezilya’dan sürgün edildiği dönemde, bağımsızlığını yeni kazanan Kongo’da çektiği bu filmle sömürgecilik tartışmalarına bomba gibi düştü. Kışkırtıcı gözlemleri ve nefes kesici görselliğiyle direniş ateşini ekrana taşıyan filmin başrolünde Jean-Pierre Léaud var.

Bertolucci'nin yönettiği Strategia Del Ragno (The Spider's Stratagem) - Örümceğin Stratejisi, birçok insan için Avrupa sanat filminin nihai noktasıdır. Anlatısı parça parçadır, karakterleri tutarsız davranışlar sergiler, zaman ve/veya mekânı takip etmek neredeyse imkânsızdır ve izleyiciler genel bir belirsizlik etkisiyle baş başa bırakılır. Elbette tüm bunlar plan gereği böyledir. Hikâye, bir adamın, şüpheli politik faaliyetlerinin ayrıntılarını açığa çıkarmak amacıyla babasının memleketine yaptığı yolculuğu konu alır.

Yunan mitolojisinde Kitera, insanın kendisini mutluluğa adayabileceği (ya da mutluluğun peşinden gidebileceği) düşler adasıdır. Bu arayış içinde, babanın geri dönüş öyküsü sanki oğlu Telemakhos'un gözünden, ve sanki Telemakhos bir sinemacıymış gibi, ayrıca bir oğlu olan orta yaşlı bir adamını gözünden anlatılır.Mesleğinin yanılsamalarından ve kurgularından yorgun düşen bir film yönetmeni, politik sürgünden yeni dönmüş yaşlı bir adama bağlanarak asıl olanın öyküsünü aramaya koyulur. 32 yıl Sovyetler Birliği'nde yaşayan ve artık yurtsuz olan adam, kendisini bir yolculuğun sonunda değil başında bulur ve Angelopoulos, gerçeklik ile hayal arasındaki açığı kapatmak için geçmişi, bugünü ve geleceği anımsatır. Kitera'ya Yolculuk, ülkenin sol tarihinden gelen ve ülkesinin bugünüyle barışamayan yaşlı bir adam hakkındadır. Belki de geçmişi ile mücadeleye hazır olmayan Yunanistan'dır. Sonunda yaşlı adam, gidecek bir yuvası olmaksızın, bir teknede Yunanistan'dan uluslararası sulara doğru, yanında karısı çağa uygun Penelope ile sürüklenmektedir. Penelope, bunca yıldan sonra adam kendisi için bir kocadan çok bir yabancı olmasına rağmen, yaşamının geri kalanını onunla paylaşmayı tercih eder ve böyle yaparak onun tüm geçmişini, kederini, politik düşüncelerini ve başarısız düşlerini kabul eder. Bu, Yunan tarihinin karanlık yanına yapılan ve yolların mitlerle aşıldığı bir yolculuktur.