Therese, Paris'te bir kafe işletmektedir. Savaşta kaybolduğu sanılan kocası 16 yıl önce kayıplara karışmıştır. Zamanla Therese'in acıları kaybolmuş gibi olsa da hala yalnız yaşamaktadır. Bir gün berduşun biri, zamanın modası olan bir şarkıyı mırıldanarak kafenin önünden geçer. Therese, berduşun kocası olduğundan emindir. Onu evine kadar takip eder ve nehrin kıyısında bulunan ufak bir kulübede yaşayan bu adamı sorgulamaya başlar. Adamda amnezi (unutkanlık) hastalığı olduğunu, geçmişi tam olarak hatırlayamadığını öğrenir. Therese, adamın uyuyan hafızasını ve mazideki aşklarını yeniden canlandırmak isteyecektir.Henri Colpi'nin yönettiği Une Aussi Longue Absence (The Long Absence), Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye kazanmıştı.

Tangolar: Gardel’in Sürgünü, çoğunluğu Arjantinli ve Uruguaylı göçmenlerden oluşan ve Paris’te sürgün hayatı yaşayan bir grup insanın hikâyesini anlatır. Filmin ana karakteri Juan Dos, insanın sürgün olduktan önceki ve sonraki deneyimini ele alan ve tango, komedi ve trajedinin birleşiminden oluşan müzikal bir oyun sahneye koymak ister. Filmde bize hikâyeyi María anlatır. Sürgün bir kadının kızı olan María, Juan Dos’un yazdığı bu oyunda başroldedir. Arjantin’in tango yıldızı Carlos Gardel’e adanan oyunu sahneye koymaya girişen gruptaki her karakter sürgün hayatının bir başka yüzünü temsil eder.  Her biri sürgün deneyimi ile sarsılan benliğini farklı bir şekilde yeniden kurmaya çalışmaktadır. Geçmişleriyle bağ kurmalarına olanak sağlayan bu oyun hepsini bir noktada birleştirir.Kendisi de sürgün yaşamış olan yönetmenin otobiyografik özellikler taşıyan filmi, yer yer hüzünlü yer yer komik anlar içeren politik bir filmdir. Bazen nostalji bazen acıyla şarkı söyleyip dans eden ve zaman zaman Arjantin tarihinden önemli kişilerin hayaletleriyle ilişki kuran karakterleriyle gerçeküstü bir yönü de vardır. Bu tarihi kişiler arasında 1800’lü yıllarda Arjantin’in bağımsızlığı için savaşan ve sonunda Fransa’da ölen San Martin ve bizzat yönetmen tarafından canlandırılan tango yıldızı Gardel ile de karşılaşırız.1983’te Arjantin’in demokrasiye geçişiyle beraber ülkenin karanlık geçmişini dünyaya anlatan filmlerin yapılmaya başladığı bir dönemde çekilen Tangolar: Gardel’in Sürgünü, gerek Arjantin sinemasında gerekse Solanas’ın kariyerinde önemli bir yerde durur.

Max, mesafeli, bağımsız olarak zengin ve yakalayamadığı hırsız çeteleri tarafından hüsrana uğramış bir Paris dedektifidir. Eski bir tanıdık tarafından yönetilen bir grup küçük hırsızı bir bankayı soymak için kandırmaya karar verir. İsteksiz bir kaptan, Max'e istihbarat sağlar ve Max, grup liderinin kız arkadaşı olan bir fahişe olan Lilly ile akşamlar geçirmeye başlar. Yakacak parası olan zengin bir bankacı gibi davranır ve Lilly'yi geleceğini düşünmeye teşvik eder. Kendi bankası aracılığıyla gelen bir maaş bordrosunu ima ediyor. Arsa işe yarar, küçük hırsızlar büyük bir skor için hazır olduklarını düşünürler ve polisler yerlerini alır. Max'in soğuk planında ters giden ne olabilir? Kim tuzağa düştü?

Francesco Rosi'nin yönettiği, Sophia Loren ve Omar Sharif'in başrolünde yer aldığı C'era Una Volta (More Than a Miracle) - Bir Masal Gibi, bir gelin arayan İspanyol bir prensin, güzel bir köylü kızına aşık olmasını konu ediniyor.

1944 haziranında İngiltere, her yerde fırtınalar kopuyor... Zeki Alman genarali Erwin Rommel, Avrupa saldırısının 'en uzun gün' olacağını söyler. Avrupadaki Nazi hakimiyetinin sonu, Fransa'nın müttefik güçler tarafından işgaliyle başlar. Çarpıcı bir uluslararası oyuncu kadrosuna sahip olan film, bu tarihi olayı dakika dakika yaşatıyor.

Fransız gangsterlerin sonuncusu Jacques Mesrine, yaşamı boyunca 1 numaralı halk düşmanı ilan edilmişti. Düzenli olarak kamuoyu anketlerinin zirvesinde yer aldı. Paris'in göbeğinde polisin yakın mesafeden yoğun ateşi altındaki görkemli ölümü onun efsane statüsünü taçlandırdı. Öyle ki, 1979 yılındaki ölümünden 30 yıl sonra bugün bile Jacques Mesrine efsanesi hala capcanlı… Onun hayatı sinema tarihinde ilk kez olarak tutkulu bir projeyle beyazperdeye getiriliyor. Aynı anda hem bir gerilim filmi, hem de biyografi çalışması olan projenin çekimlerinde tarihi gerçeklere olabildiğince sadık kalındı. Mesrine'den bir süper kahraman yaratmak gibi bir amacı olmayan filmde, en karanlık yönleri de dahil olmak üzere bir karakter portresi çizildi. Öykünün çıkış noktası ise, bir ikonun arkasındaki insan oldu.