"Napoli Violenta" (1976), Umberto Lenzi tarafından yönetilen ve Maurizio Merli'nin başrolünde yer aldığı bir İtalyan polisiye filmidir. Bu film, 1970'lerin "poliziotteschi" (İtalyan polisiye) alt türünün tipik örneklerinden biridir ve İtalya'nın suç, şiddet ve toplumsal çalkantılarla boğuştuğu bir dönemde, özellikle "urban crime" (kent suçları) temalarını işler. Filmin, hem cinayet hem de mafya ve polis arasındaki mücadeleyi ele alışı, dönemin sinematik dilinin ve toplumsal atmosferinin bir yansımasıdır. Konu ve Temalar"Napoli Violenta", Napoli'deki karanlık ve suçla yoğrulmuş şehir ortamında geçer. Hikaye, işine sadık bir polis memuru olan Vincenzo (Maurizio Merli)'nin etrafında şekillenir. Vincenzo, şehirdeki artan suç oranını ve mafyanın gücünü fark eder ve buna karşı koymaya karar verir. Film, Vincenzo'nun mafyanın ve suçlu çetelerin başını çekmek isteyen karanlık figürlerle mücadelesini anlatırken, aynı zamanda bir intikam öyküsüne de dönüşür. Öne çıkan temalar arasında şiddet, adaletin sınırları, suçun toplumsal etkileri ve bireysel intikam arzusu yer alır.Film, tipik bir "poliziotteschi" dramadır: kötüye giden bir toplumda suç ve şiddet arasındaki karmaşık ilişkiler ele alınır ve genellikle polis karakterleri, idealleriyle mücadele ederken, aynı zamanda sistemin zayıflıklarıyla da yüzleşir.Eleştirel Bakış"Napoli Violenta", İtalyan polisiyelerinin karakteristik öğelerini taşır: sert aksiyon sahneleri, yüksek dozda şiddet, karanlık atmosfer ve toplumsal eleştiriler. Film, şiddetle olan ilişkisini son derece net bir şekilde gösterir. Vincenzo'nun polis olarak yaptığı mücadelede, çoğu zaman hukukun ötesine geçmesi, onu ahlaki olarak zor bir pozisyona sokar. Bu tür yapımlar, genellikle toplumdaki adaletin eksikliğini ve yolsuzluğu vurgularken, şiddetin de meşru bir çözüm olarak sunulabileceğini ima eder.Maurizio Merli, Vincenzo rolünde oldukça karizmatik bir performans sergiler. Merli'nin karakteri, döneminin tipik sert polis figürlerinden biri olarak, bazen acımasızca hareket ederken bazen de kendi vicdanıyla savaşan bir insan portresi çizer. Merli'nin oyunculuğu, filme özellikle güçlü bir enerji katmaktadır. Diğer karakterler ise çoğunlukla daha yüzeysel kalır; ancak film, Merli'nin tek başına taşıdığı bir yapım olarak öne çıkar.Filmdeki şiddet dozu oldukça yüksektir ve bununla birlikte, şiddetin görselliği, dönemin sinemasal dilinin tipik özelliklerinden biridir. Filmin aksiyon sahneleri, yönetmenin stilize edilmiş şiddet anlayışını yansıtır; çatışmalar, kovalamacalar ve silahlı çatışmalar, dramayı şekillendiren ana öğelerdir. Bu açıdan, film şiddeti hem toplumsal bir eleştiri aracı olarak kullanırken, aynı zamanda izleyiciyi aksiyonla da cezbetmeye çalışır.Sinematografik ÖgelerUmberto Lenzi'nin yönetmenliği, tipik 1970'ler polisiye sinemasına özgü hız ve gerilim dolu bir anlatım tarzını yansıtır. Filmdeki kamera açıları, gece sahnelerindeki gölgeler ve şehir manzaraları, Napoli'nin karanlık yüzünü çok etkili bir şekilde gözler önüne serer. Giallo (İtalyan korku-gerilim türü) unsurları da filmin genel atmosferine katkı sağlar ve suçla iç içe geçmiş bir türdeki gerilim ve korku duygusunu artırır.Bununla birlikte, "Napoli...

Dario Argento, sinemanın en büyük korku ustalarından biri olarak tanınır, ancak bu türde ortaya çıkmadan önce, İtalyan giallo türüne (şiddet içeren, seksi İtalyan polisiye filmleri) ait Noir benzeri polisiye gerilim filmleri yaparak dişlerini kesti. Yönettiği ilk film aynı zamanda bu türün en iyi filmlerinden biri ve İtalyan giallo'nun popülerleşmesine yol açan film olarak kabul ediliyor. “Kristal Tüylü Kuş”, sanatsal yetenek ile kalitesiz sanatın şaşırtıcı ve neredeyse mükemmel bir kombinasyonunu sunan bu ilk film. Tarantino, “Pulp Fiction” ile kendi farklı tarzını geliştirdiğinde doğrudan Argento'ya ve bu filme bakıyordu.Sam Dalmas (Tony Musente), İngiliz model kız arkadaşı Julia (Suzy Kendall) ile Roma'da tatil yapan Amerikalı bir yazardır ve cinayete teşebbüs gibi görünen bir olayla karşılaşır. Saldırı bir sanat galerisinde meydana gelir ve saldırı gerçekleşirken Sam, mekanik olarak çalıştırılan iki cam kapı arasında sıkışıp kalır. Bir kadının, siyah eldivenli, bıçaklı, gizemli bir yağmurluklu saldırgan tarafından saldırıya uğradığına tanık olur. Görünüşe göre kadını kesin bir ölümden kurtaran şey Sam'in yardım çağrısıdır. Bir seri katil Roma'da kol gezmektedir ve polis başlangıçta kadına saldıranın aynı kişi olduğundan şüphelenir ve Sam'i şüpheli biri olarak görür ve soruşturmanın sonuna kadar onun ülkeyi terk etmesine izin vermez. O da bu zamanı cinayetlerle ilgili kendi soruşturmasını yapmak için kullanır ve bu da kendisinin ve Julia'nın katilin hedefi haline gelmesine neden olur. Buna ek olarak Sam, tanık olduğu saldırıya dair geri dönüşler almaya devam ediyor ve saldırıda bir şeylerin tam olarak göründüğü gibi olmadığına dair rahatsız edici bir duyguya sahip.Bu muhtemelen şimdiye kadar izlediğim en Hitchcock'un referans aldığı filmlerden biri. Argento, filmde Hitch'e birçok kez saygı duruşunda bulunuyor. Sam'in şüpheli olarak görülmesinden, kendi güvenliği için çok fazla şey bilmesine kadar, o tipik bir Hitchcock kahramanıdır. İki cam kapı arasında sıkışıp kalan saldırı tanığı, Jimmy Stewart'ın "Arka Pencere"de bir cinayete tanık olmasını anımsatıyor. Hepsinden önemlisi, film, Hitch'in "Psycho" filmi gibi, bir psikiyatristin katilin amacına ilişkin uzun bir açıklamasıyla bitiyor. Ustaya hürmet, üslupla yapılırsa kötü bir şey değildir ve “Kristal Tüylü Kuş” üslupla doludur.Bu filmle Argento, sonunda korku türüne geçtiğinde kendisine çok iyi hizmet edecek bir tarzı keskinleştiriyordu. Kurbanın bakış açısından çekim yapılması cinayet sahnelerine dehşet katıyor. Oradan öldürmenin bakış açısı katilin bakış açısına dönüyor. Sonuç olarak, dengesizlerin zihnine girmeden önce çaresiz kurbanın korkusunu hissetmeme izin verildi. Bu noktada, katilinin gözlerinden ölümünü izlerken hâlâ kurbanın korkusuyla özdeşleşiyordum. Bu, Argento'nun korku türündeki başarılı atılımları sırasında defalarca geri döneceği bir numaraydı.Büyük görüntü yönetmeni Vittorio Storaro ile birlikte çalışan Argento, filmde ölmek üzere olan adamın gözünden görülen...

Caz piyanisti ve müzik hocası Marcus Daly, kanlı bir cinayete şahit olduktan sonra, cinayetin ardındaki gizemi araştırmaya koyulur. Zamanla cinayetlerin sayısı artmaya başlayınca ve Daly cinayetlerle kendisi arasındaki bağlantıdan yola çıkarak, katilin kim olduğunu bulmaya çalışır. Katile giden yol, gizemlerle dolu bir bulmacayı andırmaktadır.